บทที่ 79 ฉันไม่เชื่อคุณหรอก

รินดารู้สึกโมโหที่พูดถึงมือที่สามของคีริน ตระกูล ของรินดาก็ถือว่าฐานะดี พ่อแม่เธอหาเงินไว้ให้เธอเป็น จํานวนมาก แต่พ่อของเธอแอบไปมีเมียน้อยข้างนอก และ สุดท้ายคนที่ทำให้แม่เธอต้องป่วยหนักจนตายก็คือเมีย น้อยนี่แหละ ดังนั้นรินดาเป็นเกลียดผู้หญิงทุกคนที่เป็น เมียน้อยมากๆ ญาดาเลยไม่กล้าบอกเพื่อนสนิทของเธอว่า เธอก็เป็นเมียน้อยเหมือนกัน

วันนี้ เธอต้องกลายเป็นเมียน้อยในรินดาพูดถึงจริงๆ

“บางครั้งเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดนะ ตบมือ ข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ทั้งชายและหญิงก็มีฝ่ายผิด แก อย่าเข้าข้างคีรินเพราะหน้าตาของเขาดูดี และคิดว่าเขา เป็นคนดี ผู้ชายที่ใกล้จะแต่งงาน ยังไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น แกคิดว่าเขาดีจริงๆหรอ!”

รินดาจึงเถียงขึ้น “แกรู้ได้ยังไงว่านางเมียน้อยนั่น เป็นยังไง นางอาจจะกัดไม่ปล่อย และไม่ยอมให้คีรินทิ้ง นางไปหรือเปล่า ยังไงตอนนี้คีรินก็จะแต่งงานกับผู้หญิง ที่เพอร์เฟคและเพียบพร้อมขนาดนั้น ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา การศึกษา ครอบครัวก็ดีไปหมด ถ้าฉันเป็นคุณคีริน ฉันก็คง ทิ้งนางเมียน้อยแหละ ได้ข่าวว่านางอ้างว่าตัวเองท้อง แก คิดว่าคุณคีรินจะทําอย่างไร!”

ญาดาทำเป็นไม่รู้และถามขึ้น “ยังไง?””คุณคีรินบังคับให้ผู้หญิงคนนั้นไปทำแท้ง มันก็คง ต้องอย่างนั้น ระดับคุณคีรินจะให้นางเมียน้อยคลอดลูกตัว เองได้ยังไงกันล่ะ อยากจะให้นางตายๆไปก็ดี” รินดาพูด อย่างโมโห อย่างกับว่าเธอว่าแย่งสามีเธอ

ญาดาเลยคลี่ยิ้มออกมาอย่างฝืนทน

“แกกลายเป็นที่ชอบตามสืบเรื่องคนอื่นแบบนี้ตั้งแต่ เมื่อไหร่” เรื่องที่ญาดาทำแท้ง คงจะมีไม่กี่คนที่รู้ มีแค่คีริน กับเลขาของเขาซาร่าเท่านั้นที่รู้ หรือซาร่าจะไปปล่อยข่าว เรื่องส่วนตัวของเจ้านาย

“ข่าวสำคัญของเศรษฐีใครจะไม่รู้ เรื่องแบบนี้นะ ถ้ามี หนึ่งคนรู้ ก็คงรู้กันทั่วเมืองแล้ว”

เธอฟังคำพูดของรินดาก็รู้สึกตกใจมากๆ เธอเลยลอง ถามเธอ “งั้นแกรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใครไหม มีรูปของนาง ปะ?”

รินดากินเค้กไป แล้วกลืนไปหนึ่งคำก็พูดขึ้น “ในเน็ต ไม่มีรูปนางหรอก แต่แกรอดูได้เลย ไม่นานก็คงมี ผู้หญิง คนที่รู้ว่าคุณคีรินจะแต่งงานแล้ว ยังจะมาพัวพันกับคนอื่น ก็คงไม่มีจุดจบที่ดี”

โลกนี้ก็เป็นแบบนี้ ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยไปทำให้ครอบครัวผู้ชายต้องพัง ก็สมควรโดนด่า แต่เหมือนจะไม่มี ใครเคยด่าผู้ชายชาติชั่วที่ไปหาเมียน้อยเลยสักคน โลกนี้ ช่างไม่ยุติธรรม

เธอกับรินดาคุยกันไปสักพัก พวกเธอเลยขึ้นลิฟต์ไป เดินห้าง รพีภัทรรอเธออยู่ที่นั่น

รินดาไปซื้อรองเท้า ส่วนเธอก็บอกว่าจะไปเจอเพื่อน แต่ไปคุยแบบเดียวก็จะกลับมาหาเธอ

พอเธอเห็นรพีภัทรก็รีบพูดขึ้น “ขอโทษนะคะที่ให้ คุณรอนาน!”

รพีภัทรส่ายหัว “ไม่หรอก แปบเดียวเอง ทำไมเดี๋ยวนี้ คีรินคุมตัวคุณไม่ให้ไปไหนมาไหนมาอำเภอใจแล้วหรอ?”

เธอตอบกลับ “มันก็ไม่ใช่ ยังไงฉันก็แค่อยากระวัง

ตัว”

พวกเขาเจอกันในร้านชาไข่มุกในห้าง รอให้เขาไป สั่งเครื่องดื่มเสร็จก็มานั่งคุยกัน

เธอถามเขา “ทำไมจู่ๆคุณมากรุงเทพล่ะ”

เขาจึงมองเธอแล้วพูดขึ้น “มาทำงาน และถือโอกาสมาร่วมงานแต่งคีริน”

เธอจึงพยักหน้าและดื่มชาไข่มุก แล้วเงยหน้ายิ้มอ่อน “อย่ามองฉันด้วยสายตาอย่างนั้น เขาแต่งงาน ฉันไม่ได้ รู้สึกอะไรจริงๆ ”

เขาเลยมองเธออย่างสงสัย “ไม่รู้สึกอะไรจริงๆ

หรอ?”

ญาดาพูดขึ้น “คุณไม่เข้าใจหรอกว่าฉันกับคีรินเรา เป็นศัตรูกัน ถ้าคุณเข้าใจ ก็คงจะรู้ว่าฉันอยากจะให้เขาตาย ไปมาก”

เขาขมวดคิ้ว “ร้ายแรงขนาดนั้นเชียว แล้วพวกคุณ แค้นอะไรกันนักหนา ญาดา ผมน่ะกลัวผู้หญิงอย่างคุณ จริงๆ”

เธอหัวเราะ “ฉันน่ากลัวหรอ? ผู้ชายอย่างพวกคุณ แหละน่ากลัว ผู้หญิงอย่างเรามันก็แค่ของเล่นของผู้ชาย อย่างพวกคุณ”

เขาส่ายหน้า “คำพูดของคุณผมไม่เห็นด้วย ใครเป็น ของเล่นของใคร อันนี้ยังไม่แน่ไม่นอน”

เธอไม่อยากสนใจคำพูดไร้สาระของเขาอีก
“ว่ามาเถอะ มีเรื่องอะไร ทำไมถึงคุยในมือถือไม่ได้”

เขาตอบลับ “โปรเจคบ้านกลางอากาศของเขา นอกจากจะเป็นสถานที่ที่อำนวยความสะดวกให้กับลูกค้า ด้วยการนําเทคโนโลยีเข้าไปใช้แล้ว อีกปัจจัยหนึ่งที่เขา พูดถึงว่าเป็นจุดเด่นของโปรเจคนี้ก็คืออุปกรณ์เครื่องใช้ ไฟฟ้าที่เขาจะออกแบบ ทุกอย่างต้องเป็นโหมดประหยัด พลังงานไฟฟ้า เพื่อรณรงค์ให้รักษ์โลก”

เขานิ่งไปสักพักแล้วพูดต่อ “แต่ผมเห็นเครื่องใช้ ต่างๆที่เขานําเข้าเพื่อสร้างโปรเจคนี้ ไม่ได้เป็นอย่างที่เขา ว่าเลย ก็คงอยากจะประหยุดต้นทุนในการสร้างคอนโดนี้ และหลอกลวงผู้บริโภค….….…..

“คุณว่าฉันต้องทำยังไง?” รพีภัทรยังพูดไม่จบก็ถูก เธอพูดแทรก

“คุณคิดหาวิธีไปแอบถ่ายงบประมาณต้นทุนที่เขา ใช้ในการสร้างคอนโดครั้งนี้ โปรเจคนี้ ผมว่าคีรินต้องแอบ ยัดเยียดเงินให้กับรัฐบาล เพื่อต้องการเลี่ยงภาษีด้วยวิธี ลดต้นทุนในการสร้างคอนโด…….”

“นี่คุณ ฉันไม่ใช่คนโง่นะ งบประมาณที่ทุ่มกับโปร เจคนี้มันเป็นเงินก้อนมหาศาล คุณคิดว่าใครไม่อยากจะ แอบเกรงกำไรหน่อยล่ะ คุณสั่งให้ฉันไปขโมยข้อมูลงบประมาณของโปรเจคนี้ ไม่ใช่ว่าอยากจะเรียกความเป็น ธรรมหรอก แค่อยากจะหลอกใช้ฉันให้กับไม้กันหมาให้ คุณ”

เขาคงอยากจะหลอกใช้เธอจริงๆ และเหตุผลที่ทำไม เขาอยากทําแบบนี้ เธอเดาไม่ออก

“เอกสารที่คุณต้องการให้ฉันหา ฉันเอามาไม่ได้ หรอก คุณไม่คิดว่าคุณมองฉันเก่งเกินไปหรือไง? ใน สายตาของคีริน ฉันไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไร จริงๆฉันกับ คุณก็แค่มีเป้าหมายเดียวกัน แต่ก่อนฉันยังโง่ที่เชื่อคุณว่า คุณจะช่วยฉันเอาผิดคีริน ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว ฉันโง่มาก จริงๆ ยังไม่พูดถึงว่าผู้ชายอย่างคีริน พอทำเรื่องสกปรก แล้ว ก็ไม่มีทางที่จะทิ้งร่องรอยใดๆไว้ แต่ถ้าเกิดว่าคุณได้ หลักฐานจับกุมตัวคีรินว่าเขากระทำผิด คุณก็คงไม่เอามา ให้ฉัน และไม่เอาไปให้ตำรวจ แต่คุณจะเอามันไปต่อรอง กับคีริน และทำข้อแลกเปลี่ยนอย่างนักธุรกิจอย่างพวกคุณ ชอบทํากัน”

เธอพูดจบ รพีภัทรก็ปรบมือดังๆ

“ทำไม ฉันวิเคราะห์ไม่ถูกหรอ?” ญาดาพูดขึ้น

เขาไม่ส่ายหน้าและไม่พยักหน้า “คุณพูดถูกคำหนึ่ง อยู่ ก็คือนักธุรกิจเขาชอบทำกัน ในโลกของธุรกิจถ้าจะทำธุรกิจที่หวังผลประโยชน์ก็ไม่มีคำว่าเพื่อนหรือศัตรู แต่มี บางอย่างที่คุณคิดผิด ฉันกับคีรินก็ไม่มีทางเป็นเพื่อนใน โลกธุรกิจได้ คุณลองไปหาข้อมูลดีนะ ตระกูลผมไม่ได้ เป็นคนเชียงใหม่จริงๆ ตระกูลคนเป็นคนกรุงเทพ และเป็น ญาติกับริษาด้วย คุณคงไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นที่ผมต้อง ย้ายไปตั้งหลักปักฐานที่เชียงใหม่ก็คือตระกูลสุขสำราญ เหยียบผมให้จมดิน”

เธอนึกไม่ถึงว่ารพีภัทรจะเป็นญาติกับริษา

“ผมกับว่าที่ภรรยาคีริน ริษา เป็นญาติห่างๆกัน

“คำพูดของคุณจะจริงหรือไม่จริง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ ฉัน ฉันมีวิธีที่จะบรรลุเป้าหมายของฉัน คุณก็อย่าสั่งให้ฉัน ไปขโมยข้อมูลบ้าๆนั่นอีก”

เธอพูดจบก็ผุดลุกขึ้นแล้วเดินออกมา แต่เสียงของ เขาก็ดังขึ้นอย่างหลังเธอ “วิธีอะไร ไปพึ่งไอ้สงกรานต์ หรอ ให้เขาช่วยคุณงั้นหหรอ ผมว่าคุณอย่าทำเรื่องโง่ๆ เลย คุณเป็นคนบอกเอง คนอย่างคีรินทำอะไรไปก็คงไม่ ทิ้งหลักฐานไว้หรอก”

แต่ก่อนเธอโง่เกินไปจริงๆ เธอรู้ว่าสงกรานต์พึ่งพา

ไม่ได้
เธอเลยหันไป “อย่าพูดมาก ฉันไม่เชื่อคุณหรอก ข้อมูลที่คุณอยากได้ ถ้าอยากได้คุณก็ไปเอาเอง อย่ามา สั่งฉัน”