บทที่ 123 ยาคุมฉุกเฉิน

ญาดาเคยมาที่สํานักงานใหญ่ของบริษัทคีรินแล้ว แต่ ว่าแค่ผ่านมาก็เท่านั้น

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเดินเข้าไปในตึกหรูแห่งนี้

สำนักงานใหญ่ของเขาเป็นตึกสูงแปดสิบแปดชั้น ยี่สิบชั้นแรกนั้นเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่และร้าน อาหารชื่อดัง ชั้นที่ยี่สิบเอ็ดถึงหกสิบเป็นส่วนของออฟฟิศ ส่วนชั้นที่หกสิบขึ้นไปนั้นเป็นโรงแรมของเขา

ตึกนี้เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของเขา

ถึงแม้ว่ามาร์วินจะมีหุ้นในบริษัท แต่อำนาจในการ จัดการและผู้สืบทอดนั้นคือคีริน

ความเป็นกันเองอย่างหนึ่งของคีรินนั้นคือ เขาไม่ได้ แบ่งแยกชนชั้นตนเองกับพนักงาน

ที่นี่ไม่มีลิฟส่วนตัว คีรินใช้ลิฟร่วมกับพนักงานใน

บริษัท

คีรินพาเธอขึ้นลิฟไปที่ออฟฟิศของเขา ตอนนี้ภายใน ลิฟมีแค่เธอกับเขาเพราะเป็นเวลางาน

จึงไม่มีพนักงานมาใช้ลิฟเท่าไหร่
คีรินจับมือของเธอแล้วเดินเข้าไปในลิฟ “ผมอยาก พาคุณมาที่นี่นานแล้ว อยากให้คุณได้เห็นอณาจักรของ ผม”

พูดตามความจริง คีรินเป็นคนที่มีความสามารถมาก ตอนที่พ่อเขาทําธุรกิจนั้น ธุรกิจยังไม่ได้มาถึงจุดนี้ แต่พอ เขารับช่วงต่อนั้น ธุรกิจของครอบครัวก็ก้าวหน้ามาไกล มาก เพียงไม่กี่ปีเขาก็กลายเป็นอันดับต้นๆของประเทศ

“ฉันมาที่นี่กับคุณ มันจะเป็นการยอมรับว่าฉันเคยเป็น นางบำเรอของคุณมาก่อน”

ญาดาพูดเสียงเรียบ

คีรินจับที่ข้อมือของเธอเอาไว นานครู่หนึ่งเขาก็พูด ขึ้น “คุณวางใจได้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรแน่นอน อีกอย่าง คุณไม่ได้เป็นนางบำเรออย่างที่ใครว่า เพราะผมไม่เคย มองคุณเป็นนางบำเรอมาก่อน อย่าใส่ใจคำพูดของคนอื่น เลยได้ไหม?”

ญาดาชักมือกลับ “แน่นอนว่าคุณไม่ต้องสนใจ เพราะ ยังไงคนที่ถูกต่อว่ามันคือฉัน”

คีรินทําหน้าจริงจังทันที “ผมจะไม่ให้ใครต่อว่าหรือ ทําอะไรคุณได้อีก”
แต่ตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนถูกทำร้ายอยู่เลยนะคะ

คนคือคนที่ทําร้ายและทำลายชีวิตของเธอ เธอไม่ เชื่อว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก

คำพูดของเขานั้นเชื่อไม่ได้

“เราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะ”

ครินกลับทำหน้าเหมือนตนเองไม่ใช่คนผิด

ลิฟเปิดออก เขาพาเธอเดินเข้าไปด้านในออฟฟิศ ญาดาเจอกับผู้จัดการของที่นี่ เธอรู้จักเขา เขาเป็นคนที่มี ความสามารถมาก คีรินคงจ้างเขามาในราคาไม่เบา

ผู้จัดการคนนี้ชื่อวินนี่

วินนี่เมื่อเห็นคีรินเดินเข้ามา เขาก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วทักทาย สวัสดีครับท่านประธาน ประธานรพีภัทรมา ครับ เขารออยู่ที่ห้องประชุม ผมกำลังจะไปพบเขา ท่าน ประธานจะไปด้วยกันไหมครับ?”

คีรินมองหน้าญาดาแล้วบอกกับวินนี่ “นายไปก่อน เถอะ เดี๋ยวฉันตามไป
แต่ตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหมือนถูกทำร้ายอยู่เลยนะคะ

คนคือคนที่ทําร้ายและทำลายชีวิตของเธอ เธอไม่ เชื่อว่าเขาจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก

คำพูดของเขานั้นเชื่อไม่ได้

“เราหยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะ”

ครินกลับทำหน้าเหมือนตนเองไม่ใช่คนผิด

ลิฟเปิดออก เขาพาเธอเดินเข้าไปด้านในออฟฟิศ ญาดาเจอกับผู้จัดการของที่นี่ เธอรู้จักเขา เขาเป็นคนที่มี ความสามารถมาก คีรินคงจ้างเขามาในราคาไม่เบา

ผู้จัดการคนนี้ชื่อวินนี่

วินนี่เมื่อเห็นคีรินเดินเข้ามา เขาก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วทักทาย สวัสดีครับท่านประธาน ประธานรพีภัทรมา ครับ เขารออยู่ที่ห้องประชุม ผมกำลังจะไปพบเขา ท่าน ประธานจะไปด้วยกันไหมครับ?”

คีรินมองหน้าญาดาแล้วบอกกับวินนี่ “นายไปก่อน เถอะ เดี๋ยวฉันตามไป
ขณะที่ญาดาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีนั้น เธอก็เหลือบ ไปเห็นแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาด

ป้าแม่บ้านเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ญาดาจึงรีบเดินตามเข้าไป

เธอเข้าไปขอร้องป้าแม่บ้าน “คุณป้าสวัสดีค่ะ พอดี หนูมีเรื่องอยากรบกวนให้ช่วย

ป้าแม่บ้านมองหน้าญาดาด้วยความสงสัย “อยากให้ ป้าช่วยทำอะไรจ๊ะ?”

ญาดารีบหยิบเงินออกมาหนึ่งพันบาท “ป้าคะ….ช่วย ไปซื้อยาที่ร้านขายยาให้หนูหน่อยได้ไหมคะ? ค่ายาหนึ่ง สี่ร้อยบาทค่ะ ส่วนเงินทอนเป็นค่าเหนื่อยของป้า ป้าช่วย หนูหน่อยได้ไหมคะ?”

ป้าแม่บ้านเมื่อเห็นว่าญาดาจะให้ค่าเหนื่อยถึงหกร้อย บาท จึงยิ้มแล้วหันมาพูดกับญาดา “หนูอยากจะให้ป้าช่วย ซื้ออะไรจ๊ะ”

ญาดายัดเงินใส่ในมือของป้า เธอพูดอย่างประหม่า “รบกวนป้าช่วยซื้อยาคุมฉุกเฉินและยาคุมทั่วไปค่ะ รบกวนด้วยนะคะ”
ป้าแม่บ้านมองญาดาด้วยความสงสัย ป้าคงคิดว่าเธอ เป็นผู้หญิงที่ไม่ดีสินะ!

แต่เพราะกลิ่นเงินมันหอมหวน สุดท้ายป้าก็รับเงิน แล้วรีบออกไปซื้อ ญาดานัดกับป้าว่าจะรอเอายาในห้องน้ำ

หลังจากที่ป้าออกไป ญาดาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เธอกลัวคีรินจะเปิดกล้องวงจรปิด เพื่อเช็คว่าเธอทำ

อะไรอยู่

ญาดาเดินเล่นอยู่สักพัก แล้วเดินกลับเข้าไปใน

ห้องน้ำ

ไม่นานป้าแม่บ้านก็ยื่นยามาให้เธอ

ไม่ลืมที่จะเตือนเธอด้วยความหวังดี “ยาคุมพวกนี้ไม่ ดีกับร่างกาย ยังไงวันหนึ่งหนูก็ต้องมีลูก อย่ากินเยอะเลย นะ หนูบอกให้แฟนใส่ถุงยางก็ได้หนิ ! ”

ญาดาหัวเราะในลำคอ

เธอขอบคุณป้า แล้วรีบกินยาคุมฉุกเฉินทันที เธอแกะ ยาออกมาใส่ในขวดวิตามิน แล้วยัดใส่กระเป๋า

หลังจากที่กินยาเสร็จ ญาดาก็สบายใจขึ้นมาก
เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ญาดาได้ยินเลขาสอง สามคนกำลังซุบซิบกัน