บทที่ 1 เลิกลา

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของมาร์วินแฟนหนุ่มของเธอ เธอ ข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อฉลองวันเกิดให้กับเขา หญิงสาว ที่ในตอนแรกอยากจะมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่ม แต่สุดท้าย กลับเป็นตัวเธอเองที่ต้องเจอเรื่องเซอร์ไพรส์กว่า

หลังจากลงจากเครื่อง เธอเรียกรถแท็กซี่เพื่อจะไป หาคนรัก แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด รถยนต์คันที่เธอนั่งกลับ พลิกคว่ำ โชคดีที่เธอไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมีเพียงแผล ถลอกที่แขนเล็กน้อยเท่านั้น เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล หลังจากที่ตื่นขึ้นมาเธอก็รีบกดโทรหามาร์วิน แต่ยังไม่ทัน ได้กดโทรออก ก็มีชายคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับผู้หญิงที่ กำลังตั้งท้อง

ท้องของผู้หญิงคนนั้นโตมาก มองจากสายตาอย่าง น้อยเธอคงอายุครรภ์ห้าเดือนกว่าแล้ว

แต่สิ่งที่เธอสนใจในตอนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงคนที่ตั้งท้อง

แต่คือชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ ใครอื่น แต่เป็นแฟนหนุ่มของเธอมาร์วิน

แววตาห่วงใยของมาร์วินที่มองไปยังผู้หญิงข้างๆ ด้วยเซนส์ของผู้หญิงมันบอกกับเธอว่ามาร์วินและผู้หญิง คนนั้น มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
เธอเดินไปตรงหน้าของมาร์วิน พยายามควบคุมสติ ของตนเอง น้ำเสียงที่กลั่นออกมายังคงดูเป็นปกติ : “คุณ กำลังทำอะไร ! )

แต่สีหน้าของมาร์วินดูตกใจมาก เขาตกใจในการ ปรากฏตัวของเธอ

เขาตกใจจนทำตัวไม่ถูก แล้วมองยังผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ตนเอง จากนั้นหันไปมองเธอ ตอนนั้นเธอก็เข้าใจทุกอย่าง ทันที

“มาร์วิน ฉันถามว่าคุณทำอะไร?”

น้ำเสียงที่เธอถามนั้นเห็นได้ชัดว่าต้องการคำตอบ

มาร์วันไม่ได้ตอบคำถาม เขาหันไปมองผู้หญิงที่ยืน อยู่ข้างๆ จากนั้นคว้าไปที่มือของหญิงตรงหน้า พาเธอเดิน ออกไปไกลราวสิบเมตร หญิงสาวรีบสะบัดมือของเขาทั้ง ตอนนี้เธอถามเขาอย่างคนบ้าคลั่ง : “ผู้หญิงคนนั้นเป็น อะไรกับคุณคะ เด็กในท้องคือลูกของคุณหรอ?”

เขาขมวดคิ้ว แววตาที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความรู้สึก

ผิดเธอก็อ่านใจเขาออกทันที

“ญาดา ผมขอโทษ !

”

มาร์วินพูดสั้นๆ แต่คำพูดสี่พยางค์นี้กลับทำให้เธอ รู้สึกเหมือนฟ้ากำลังผ่าลงมา

เขาคิดว่าฉันยังเสียใจไม่มากพออีกหรอ หญิงสาว เงียบอยู่หลายวินาทีแล้วพูดขึ้น “มาร์วิน เราเลิกกัน เถอะ ! )

เธอก้าวถอยหลังหลายก้าว ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ ตนเองได้ยิน

“เพียง ! ” เธอตบหน้าของเขาอย่างแรง เขาเองก็ ยืนนิ่งๆปล่อยให้เธอทำร้าย โดยไม่คิดจะหลบ

“คุณ.คุณ..ใจร้ายที่สุด ! ” น้ำตาของเธอ ไหลลงมาไม่หยุด

ระหว่างเราพึ่งคบกันอย่างเป็นทางการเมื่อสาม เดือนที่แล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับท้องห้าเดือนแล้ว ซึ่งก็ หมายความว่าเขามีผู้หญิงคนอื่น ก่อนที่จะมาขอเธอเป็น แฟน ขอให้เธอคบกับเขา
ญาดาพึ่งรู้ตัวว่าตนเองเป็นแค่ผู้หญิงโง่ๆคนหนึ่ง ที่ ถูกเขาหลอกมาโดยตลอด

เขาคือผู้ชายที่เธอรักที่สุด ตลอดเวลาสิบแปดปีที่ ผ่านมา เขาคือคนที่ดีกับเธอที่สุด แต่วันนี้เขากลับหลอก เธอ เล่นกับความรู้สึกของเธอ ตอนนี้เธอไม่สามารถ อธิบายได้แล้ว ว่าความเจ็บปวดในหัวใจนั้นเป็นยังไง เธอ ยกมือที่สั่นเทาขึ้นมาตบหน้าเขาอีกครั้ง

และเขา ก็ยังคงยืนนิ่งไม่หลบหรือป้องตัวเหมือนเดิม

แต่กลับเป็นผู้หญิงคนนั้น เธอเดินเข้ามาแล้วตบหน้า

ของญาดา

“ฉันคบกับมาร์วินก่อนคุณ คุณมีสิทธิอะไรมาทำร้าย เขา คนที่เป็นมือที่สามคือคุณต่างหาก”

ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเธอเป็นมือที่สามระหว่างเธอกับ

มาร์วินงั้นหรอ?

ญาดาจับหน้าของตนเองเอาไว้ มาร์วินเองก็ตกใจที่ผู้

หญิงคนนั้นตบหน้าเธอ

“พิม คุณทำอะไรของคุณ เรื่องระหว่างเราคุณไม่อย่างหงุดหงิด

ผู้หญิงที่ชื่อพิมเมื่อเห็นว่ามาร์วินหงุดหงิดใส่เธอ เธอ จึงไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินออกไป แต่แน่นอนว่าฉันไม่มีวัน ปล่อยให้เธอเดินหนีไปง่ายๆแบบนี้ “ทุกอย่างยังเคลียร์ไม่ จบ ไม่ว่าใครก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น”

“ได้ค่ะ ! ฉันเองก็ยินดีเคลียร์ทุกอย่างให้ชัดเจน คุณ จะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นมือที่สาม”

พิมเองก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ยอมคน

“พอได้แล้ว พิมผมบอกให้คุณเงียบไง” มาร์วินหัน ไปตวาดใส่เธออีกครั้ง

“ญาดา ผมขอโทษ เรื่องที่เกิดขึ้นผมจะอธิบายให้ คุณฟังเอง ตอนนี้คุณพักอยู่ที่โรงแรมไหน เดี๋ยวผมไปส่ง”

สีหน้าของมาร์วินดูเหนื่อย เขาคงเหนื่อยแล้ว เพราะ ผู้หญิงสองคนกำลังทำให้เขาเหนื่อยใจ

“ฉันต้องคำอธิบายของคุณ ตอนนี้ !

เวลานี้ เธอแทบไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ เธอสบัดมือของพิมทั้ง แล้วง้างมือขึ้นเพื่อที่จะ ตบมาร์วิน

เขายังคงไม่หลบ แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับเข้ามาขวาง แต่เพราะความขาดสติ เธอจึงผลักเธอทั้งไป

“อ้า! ”

เสียงของเธอร้องดังขึ้น

“พิมๆ คุณเป็นอะไรไหม?”

“มาร์วิน ฉันเจ็บๆ ท้องของฉัน ฉันอาจจะแท้งลูกก็ได้ เรากำลังจะเสียลูกค่ะมาร์วิน”

เขาผลักเธอล้มลงบนพื้น

เธอมองแววตาเป็นห่วงของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนนั้น มาร์วินอุ้มผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ในมือของเขาเปื้อนเลือด แล้วรีบวิ่งไปหาหมอ

ความเจ็บปวดของร่างกาย ไม่สามารถเทียบกับความ

เจ็บช้ำของหัวใจได้
ฟื้นที่ผู้หญิงคนนั้นล้มลงเต็มไปด้วยเลือด วินาทีนั้น เอง เธอพึ่งได้สติและพึ่งรู้ตัวว่าตนเองทำอะไรลงไป

บริเวณทางเดินของโรงพยาบาล มาร์วินนั่งพิง กำแพงเอาไว้ เขาหยิบบุหรี่ออกมาสูบ เพื่อคลาย ความเครียด

เขาเรียนต่อต่างประเทศมานานหลายปี และเธอเอง ก็มักจะมาเยี่ยมเขาปีละหลายครั้ง แต่เธอกลับไม่เคยรู้เลย ว่าเขาสูบบุหรี่

หลังจากที่เข้าไปคุยกับมาร์วิน ญาดาก็เข้าใจแล้วว่า เกิดอะไรขึ้น มาร์วินกับพิมเจอกันที่งานเลี้ยง และด้วยฤทธิ์ แอลกอฮอล์ทำให้เขากับพิมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันใน คืนนั้น ไม่นานพิมก็พึ่งรู้ตัวว่าตนเองท้อง เธอไม่กล้าบอก เขา แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจบอกตอนที่ท้องได้สามเดือน

ซึ่งก็หมายความว่า ตอนที่เขาสารภาพรักกับญาดา นั้น เขาไม่รู้ว่าพิมท้อง

เขาไม่ได้หลอกเธอ และไม่ได้เล่นกับความรู้สึกของ

เธอ

“ญาดา คุณกลับไปเถอะ ! ผมเป็นคนผิดเอง”
เขาหยิบบุหรี่มาสูบอีกหนึ่งมวน

เขายังคงอยากจะเลิกกับเธอ แต่เธอไม่ยอมจะยอม ได้อย่างไรละในเมื่อเธอรักเขามาก !

ญาดารักมาร์วินหมดทั้งหัวใจ เธออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา

ญาดาพูดด้วยเสียงสั่นเทา “คุณ..คุณสามารถ บอกให้พิมคลอดเด็กคนนี้ออกมา และก็สามารถเลี้ยงลูก ไปพร้อมกับเธอ ญารับได้ค่ะ และญาก็จะช่วยคุณดูแลลูก นกับญาและไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ! ได้ไหมคะ?” เธอย่อตัวลงนั่งตรงหน้าเขา

ด้วย ญายอมไม่มีลูกเป็นของตนเองก็ได้ ขอแค่วินแต่งงา

เธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน

เขารู้ว่าเธอเป็นคนยังไง

เธอไม่เคยยอมลดตัวมาทำอะไรแบบนี้แน่นอน

มาร์วินเอื้อมมือเช็ดน้ำตาของเธอ “ญาดา ผมขอโทษ คุณอย่าทำแบบนี้เพื่อผมเลย อย่าเสียเวลากับคนอย่าง

ผม !
“ไม่ค่ะ ญารักวินมากแค่ไหนวินรู้ดีที่สุด ญารอวินมา ตั้งหลายปี ในที่สุดวินก็มาสารภาพรักกับญา ญาจะไม่ยอม แพ้ขอร้องนะวิน อย่าทิ้งญาไป ! )

เธอไม่เกรี้ยวกราดเหมือนตอนแรกอีกแล้ว ตอนนี้เธอ กลายเป็นหญิงสาวที่อ่อนแอและต้องการความรัก

เธอกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทิ้งเธอไป

เขาผลักเธอออกมาเบาๆ

แต่เธอไม่ยอม เธอโผลเข้ากอดเอวของเขาจากด้าน

หลัง ซบหน้าเอาไว้ตรงแผ่นหลังที่กว้างนั้น “ญาไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ! ”

แต่เขาก็ยังแกะมือของเธอออก “ต่อให้ไม่มีเด็กใน

ท้องของพิม เราก็ไม่มีวันรักกันได้ อย่าลืมสิว่าเราเป็นพี่

น้องกัน ! “