บทที่ 71 คุณเหนื่อยไหม

สงกรานต์มั่นใจว่าคีรินมีการติดสินบนกับเจ้าหน้าที่ แต่เขาไม่มีหลักฐานการติดสินบน

ซึ่งถ้าเขามีหลักฐานก็คงเอาไปขู่คีรินตั้งแต่แรกแล้ว คงไม่มาร่วมมือกับเธอ

ญาดาเองก็คิดเอาไว้แต่แรกแล้วว่าสงกรานต์คงไม่มี หลักฐานเอาผิดคีริน ไม่อย่างนั้นคีรินก็คงเกรงใจเขาอยู่ บ้าง

แต่หลักฐานสามารถสร้างขึ้นมาได้ คนที่ทำผิดต่อให้ เช็ดทำความสะอาดความผิดของตนเองยังไง ก็ไม่มีวัน เช็ดได้สะอาดหรอก !

ญาดาให้เบอร์โทรศัพท์เธอกับเขา

ญาดามองดูเวลา เธอถูกสงกรานต์จับตัวมาที่นี่ครึ่ง ชั่วโมงกว่าแล้ว

ถ้ายังไม่มีข้อความแจ้งเตือนรูดบัตรไปยังคีริน เขาก็ คงแปลกใจมาก เขาต้องให้คนขับรถมาตามหาเธอในห้าง อย่างแน่นอน

หลังจากที่ตกลงกับสงกรานต์แล้ว ญาดาก็เดินออก ไป แต่เขาเดินมาขวางข้างหน้าเธอ “แล้วฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง? ใครจะไปรู้ว่าเธอเป็นพวกเดียวกับคีรินรึเปล่า ถ้า แว้งกัดฉันขึ้นมาจะทำยังไง?”

ญาดาแสยะยิ้ม “หึ? คุณสงกรานต์ คุณมีค่าอะไร ให้ฉันแว้งกัดคุณ? ตอนนี้คุณมันก็แค่หมาจนตรอก ! คุณ ทำได้แค่เชื่อฉัน เพราะคงไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว ฉัน เองก็ไม่ได้ทำเพื่อคุณ ฉันทำเพื่อตัวเอง เราสองคนมีศัตรู คนเดียวกัน คุณอย่าลืมว่าศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อนของ เรา !!

“ศาลให้เวลาฉันไม่มาก ฉันอยากให้เธอรีบจัดการ เอาเงินมาให้ฉันก้อนหนึ่ง ส่วนหลักฐานการติดสินบนของ คีริน ฉันจะรีบหามาให้ได้”

หลังจากที่ออกมาจากโรงแรม ญาดาก็รีบไปซื้อของ ที่ห้างทันที เธอเห็นรองเท้าลดราคา แต่ถึงแม้ว่ามันจะลด ราคา ราคาของรองเท้าคู่นี้ก็หลายหมื่น เธอไม่ลังเลแล้ว ซื้อสองคู่ทันที

ทุกคนมองเธอด้วยความแปลกใจ เพราะเธอแทบจะ ซื้อโดยไม่คิดเลยด้วยซ้ำ

จากนั้นเธอก็เดินไปร้านขายเสื้อผ้าบุรุษ เธอเลือก เนคไทให้คีริน ถึงแม้ว่าเธอจะใช้เงินของเขาช้อปปิ้ง แต่ก็ ควรซื้ออะไรติดไม้ติดมือกลับไปให้เขาบ้าง
เธอมองดูเนคไทสีขมพู ซึ่งคีรินไม่เคยมีมาก่อน จึง เลือกเนคไทผืนนั้นแล้วไปรูดบัตร !

ญาดาไม่ทันได้สังเกตุราคา เธอพึ่งรู้ตอนไปรูดบัตร ว่า เนคไทผืนนั้นราคาสามหมื่นกว่า ! ญาดาตกใจ แต่ก็ไม่ เสียดายเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่เงินของเธอ

จากนั้นเธอก็เลือกซื้อเสื้อเชิร์ตให้เขาอีกสองตัว

หลังจากที่ซื้อเสร็จ ญาดาก็เดินผ่านร้านขายนาฬิกา ราคาแพงหูฉี่ เธอเลือกซื้อนาฬิกาคู่ ให้ตนเองหนึ่งเดือน ให้เขาหนึ่งเรือน

เธอถือคติว่าเป็นนางบำเรอของเขานั้น ต้องใช้เงินให้ เก่งที่สุด เหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นเขาทำกัน เธอจึงซื้อของ อย่างสะใจที่ได้ใช้เงินของคนที่เธอเกลียด แต่น่าเสียดาย ที่ไม่ว่าเธอจะช้อปยังไง ก็ยังไม่เกินวงเงินของบัตรที่เขา ให้มาสักที !

ญาดาเดินจนเหนื่อย เธอถือถุงช้อปปิ้งเต็มทั้งสองมือ จากนั้นก็โทรให้คนขับรถของเขามารับ

ไม่นานรถก็ขับมาถึง

คนขับรถเมื่อมาถึง ก็รีบช่วยเธอถือของเข้าไปไว้ในรถ

ญาดาถามลองใจเขา “รอนานเลยใช่ไหมคะ ! ”

คนขับรถส่ายหน้า “ไม่ครับ คุณคีรินบอกให้ผมออก มาหลังจากที่เขาสั่งครึ่งชั่วโมง ผมเลยไม่ได้รอคุณญาดา นานครับ ! ”

คีรินนั้นถือเป็นเจ้านายที่ดี เขาไม่เคยวางมาดกับคน ขับรถตนเอง ยกตัวอย่างของวันนี้ เขาไม่อยากให้คนขับ รถต้องรอนาน จึงบอกให้คนขับรถรออีกครึ่งชั่วโมงค่อย ออกมา เพราะญาดาจะช้อปปิ้ง ซึ่งการที่เขาออกมาหลัง จากผ่านไปครึ่งชั่วโมง บวกกับระยะเวลาในการขับรถมาถึง ญาดาก็น่าจะช้อปปิ้งเสร็จพอดี คนขับรถจึงไม่ต้องรอนาน

ตอนกลางคืนหลังจากที่คีรินกลับมานั้น เธอก็แกล้ง ทำหน้ายิ้มดีใจ แล้วเข้าไปอ้อนเขา “คุณดูสิ ฉันซื้อนาฬิกา มาใหม่ สวยไหมคะ?”

คีรินจับข้อมือของเธอขึ้นมามอง “อั้ม สวยดี คุณใส่ แล้วเหมาะกับคุณมาก !

เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็จับไปที่หน้าของเขา “ฉัน…ฉันซื้อนาฬิกาคู่มา คุณอยากจะลองใส่ของผู้ชายดู ไหมคะ?”
คีรินมองเธอด้วยความแปลกใจ ญาดากลัวเขาโมโห จึงพูดอธิบาย “ฉันชอบนาฬิกาเรือนนี้มาก พนักงานบอก ว่าเป็นนาฬิกาคู่ ถ้าซื้อไปแค่เรือนเดียว อีกเรือนก็จะไม่มี คน ดังนั้นฉันก็เลยซื้อมาสองอัน คุณว่าฉันใช้เงินฟุ่มเฟือย เกินไปไหมคะ?”

คีรินเขกหัวเธอเบาๆ “อะไรที่คุณชอบก็ซื้อเถอะ ราคา แค่ไม่กี่ล้านเอง”

ญาดาพาคีรินเดินไปที่ห้องนอน แล้วหยิบนาฬิกา ของผู้ชายออกมา “คุณดูสิคะ สวยมากเลยใช่ไหม? อยาก จะลองใส่ดูรึเปล่า ! ”

“ผมชอบใส่นาฬิกาของTourbillon ไม่ชอบใส่ ของPatek Philippeเท่าไหร่”

ญาดาแกล้งทำหน้าเศร้า เพราะมันเป็นนาฬิกาคู่กับ ของฉันรึเปล่าคะ?”

“คุณก็เลยไม่อยากใส่…”

คีรินมองหน้าญาดา “ญาดา คุณเหนื่อยไหม?”

“คะ?”

คีรินพดต่อ “ผมเหนื่อยแล้ว คณเองก็ช้อปปิ้งมาทั้งวันน่าจะเหนื่อยเหมือนกัน ไปพักเถอะ !

พูดจบ คีรินก็เดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งญาดาเอาไว้คนเดียว

ที่นั่น

แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ คำว่าเหนื่อยไหมของคีริน หมายถึงคุณเหนื่อยไหมที่พยายามทำเหมือนรักผม ทั้งที่ ความจริงคุณไม่เคยรักผมเลย