บทที่ 156 ความในใจของคีริน

คีรินนั่งมองดูผู้หญิงที่เขารักนอนอยู่บนเตียง

คีรินคิดว่าญาดาคงไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด เพราะ แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อ

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง จู่ๆก็ซื้อตั๋วแล้วบิน ไปเชียงใหม่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไรเหมือนกัน

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเขามาเชียงใหม่ทำไม มาหาใคร รู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่ที่มหาวิทยาลัยที่ญาดาเรียน

เขาเห็นญาดากับมาร์วินที่นั่น เห็นรอยยิ้มสดใส ที่เขา ไม่เคยได้รับจากญาดา

แววตาที่ญาดามองไปที่มาร์วินมันเต็มไปด้วยความรัก ตอนนั้นจู่ๆตัวเขาเองก็รู้สึกโกรธขึ้นมา เขาคิดว่าถ้าญาดา ส่งยิ้มให้เขาแบบนี้บ้าง ถึงแม้ว่าจะแค่ครั้งเดียว บางทีเขา อาจจะใจอ่อนกับเธอบ้าง ตอนนั้นเขาเหมือนคนบ้าคอย เดินตามญาดาและมาร์วินอยู่นาน จนเหมือนว่ามาร์วินจะ รู้ตัว เขาจึงรีบกลับ

ผ่านมาหลายปีกว่าเขาจะรู้ตัวในสิ่งที่ตัวเองทำไปใน วันนั้น เป็นเพราะส่วนลึกๆในหัวใจของเขามันกำลังเรียก ร้อง
วันที่เขาบินไปเชียงใหม่ เป็นวันเกิดของญาดา สมอง จึงสั่งให้เขาไปดูเธอ ไปดูผู้หญิงมอมแมมคนนั้นที่ตอนนี้ โตขึ้นและกลายเป็นเด็กสาวที่น่ารัก

แต่หลังจากที่เขากลับมา คีรินกลับลืมเรื่องทุกอย่างที่ ตัวเองทำลงไป

เขารู้ตัวว่าตัวเองตกหลุมรักญาดาแล้ว แม้แต่ตอนนี้ที่ เขารู้ว่าญาดาเป็นคนเปิดตู้เซฟขโมยข้อมูลไป แต่เขากลับ ทําร้ายเธอไม่ลง

มาร์วินเคยบอกเขาว่าญาดาเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เธอ สามารถจำรายละเอียดต่างๆได้ดี ถึงแม้จะเคยเห็นแค่ครั้ง เดียว คีรินจึงมั่นใจว่าญาดาน่าจะถอดรหัสตู้เซฟเขาได้

เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงต้องอยากลองใจญาดา ทั้งๆที่ในความเป็นจริงเขาสามารถติดตั้งกล้องวงจรปิดใน ห้อง หรือเปลี่ยนระบบตู้เซฟเป็นแสกนนิ้วมือ แต่เขากลับ ไม่ทำ เพราะเขาอยากลองใจญาดาอีกครั้งหนึ่ง

เขารู้ดีว่าญาดาไม่ได้รักเขา คนคิดว่าคนที่ญาดารัก มาตลอดคือมาร์วิน และมาร์วินก็คงคิดว่าญาดายังรักเขา มาก

แต่การที่ญาดาแอบเอาข้อมูลงานวิจัยไปให้รพีภัทรมันทำให้เขาตกใจมาก เพราะงานวิจัยนี้ญาดาเองก็รู้ดีแก่ ใจว่ามารวินทุ่มเทแค่ไหน ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ตัวรึเปล่าแต่คีริน คิดว่าญาดาคงไม่รักมาร์วินแล้ว เพราะถ้าเธอรักเขาก็คง ไม่ทำแบบนี้ คีรินไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจ

เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่ญาดาครางชื่อของมาร์วินออก มาในเวลาที่เธอกับเขากำลังมีความสุขด้วยกัน แต่เขารู้ว่า เธอแค่ตั้งใจทำแบบนั้น

เพราะเธอไม่ได้ร้องไห้ ขนตาเรียงสวยคู่นั้นไม่ได้สั่น

เมื่อก่อนเวลาที่เขาเสียดแทงเข้าไปในตัวเธอ เธอจะ เรียกชื่อมาร์วินและมีน้ำตาไหลลงมา ทำให้เขารู้ว่าญาดา รักมา วินมาก

แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว

คีรินไม่รู้ว่าญาดาเริ่มหมดรักน้องชายของตัวเอง ตั้งแต่เมื่อไหร่ บางทีอาจจะเป็นเพราะความแค้นที่มี ต่อครอบครัวของเขา ทำให้เธอไม่สามารถรักใครใน ครอบครัวนี้ได้

และสิ่งที่ทำให้เขาเศร้าและเจ็บปวดมากกว่านั้น คือ ลูกก็ไม่สามารถทำให้ญาดาเกลียดเขาน้อยลง
ญาดาเปลี่ยนไปแล้ว ผู้หญิงที่เคยสดใสในวันนั้น ตอนนี้เธอกลับดูร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ยิ้ม สู้ให้กับโชคชะตาที่โหดร้ายคนเดิมอีกแล้ว

ญาดาในตอนนี้ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความแค้น เธอคอยทำทุกอย่างที่จะทำให้เขาเจ็บปวด รู้ว่าเขาไม่ชอบ ให้เธอคุยกับผู้ชายคนอื่น แต่เธอก็เลือกที่จะทำมัน

รอยยิ้มที่เธอส่งให้ผู้ชายคนอื่น เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่ เคยได้รับ

เขาอยากบอกญาดาเหลือเกิน อย่างน้อยถ้าเธอไม่รัก เขาช่วยรักลูกของเราหน่อยได้ไหม

ใส่ใจกำลังเติบโต ความรักของแม่คือความรักที่ยิ่ง ใหญ่ที่สุด ลูกต้องการแม่ในการเติบโต

คีรินไม่รู้ว่าต้องทำยังไงญาดาถึงจะอภัยให้เธอได้ เขาอยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเธอ อยากจะเลี้ยงดู ลูกไปกับเธอ อยากเดินจับมือกับเธอไปจนแก่ แต่ทำไมญา ดากลับไม่ยอมลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้น เขาพยายามทำทุก อย่างเพื่อที่จะชดใช้ให้เธอ แต่เหมือนยิ่งเขาพยายามทำ เท่าไหร่ เธอกับยิ่งได้ใจแล้วโยนมันทิ้ง

ตอนแรกคีรินคิดว่าลูกจะสามารถทำให้ญาดากลับมา อยู่กับเขาได้ แต่ตามแม้แต่ลองไม่สามารถทำให้อาการอยู่กับเขาได้ แต่ตอนนี้แม้แต่ลูกก็ไม่สามารถทำให้ญาดาก ลับมาอยู่กับเขา

น้ำตาของเขาไหลลงมา ขณะที่กำลังมองผู้หญิงตรง หน้าที่นอนหลับตาพริ้ม

เขาผิดไปแล้ว เขาไม่อยากปล่อยมือจากเธอ เขา อยากมีลูกกับเธอหลายๆครั้ง เพราะคีรินเชื่อว่าวันหนึ่งญา ดาต้องยอมใจอ่อนอย่างแน่นอน

เขาไม่อยากทำร้ายเธอ แต่ถ้าวันหนึ่งเธอทำให้เขา หมดรัก เขาอาจจะกลายเป็นผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดขึ้นมา จริงๆก็ได้

เขาอยากสงบศึกกับเธอ

คีรินพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา “ญาดาผมรักคุณ ไม่ว่า คุณจะเชื่อหรือไม่ แต่ผมรักคุณจริงๆ…”

นําตาของลูกผู้ชายไหลลงมา