บทที่ 181 เรื่องใหญ่จะเกิดขึ้น

เธอมองคีรินอุ้มใส่ใจอยู่ ถ้าเขารู้ว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูก ของเขา เขาคงจะเป็นบ้า ยังไงเขาก็ได้เสียเวลา และเสีย ความรักของพ่อให้เด็กคนนี้มากขนาดนี้

ถ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของพวกเขา งั้นคนที่เธอคลอด ออกมาล่ะ เสียไปแล้วจริงๆหรอ? เธอไม่ได้ยินเสียงเด็ก ร้องตอนทําคลอด

ตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดในใจ เหมือนหมอพูดขึ้นอะไร บางอย่าง จนตอนนี้เธอพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหมอพูดกันว่า เด็กตายไปแล้ว ทำยังไงดี นี่มันลูกของคุณคีรินเลยนะ!

ตอนนี้คิดๆดูแล้วหมอพวกนั้นก็น่ากลัวจริงๆเลย ลูก ของคีรินตายไปแล้ว พวกเขาคงคิดทำอะไรบางอย่าง

ลูกของเธอเป็นของคีรินทั้งสอง และได้ตายจากไป ทั้งสอง ดูๆแล้วเธอกับคีรินเป็นคู่เวรคู่กรรมกันจริงๆ แต่ รินกลับไม่ได้นึกว่าเป็นแบบนั้น

ตอนนี้เธอมองใส่ใจไปก็รู้สึกสับสนวุ่นวาย แต่ในใจ ของเธอแน่ใจแล้วว่านี่ไม่ใช่ลูกของเธอ แค่ต้องใช้หลัก ฐานมาพิสูจน์เท่านั้น

ดูจากสีหน้าที่ขาวซีดของน้องสาวกลไลแล้วน่าสง สารจริงๆ ผู้หญิงที่ต้องเสียลูกไปมันต้องรู้สึกเสียใจอยู่แล้วถ้าเป็นลูกของเธอจริงๆ ก็ต้องถือโอกาสตอนที่ใส่ใจยัง มีอายุแค่หนึ่งขวบ เอาเด็กส่งคืนให้คนอื่น

อันที่จริง พอตอนที่ตัวเองแน่ใจว่าใส่ใจไม่ใช่ลูกของ เธอ และสงสัยว่าเป็นลูกของน้องสาวกลไก เธอเลยแอบ คิดบางอย่างในใจ

เธอเองก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้ให้กลไกก่อนก็ได้ รอให้คี รินเลี้ยงดูใส่ใจไปสักระยะ รอให้เธอกับเขาได้ฉีกเลือดฉีก เนื้อซึ่งกันและกัน เธอค่อยบอกความจริงออกมาให้หมด จะได้ทําให้เขาทุกข์ทรมาน

แต่พอเห็นหน้าของใส่ใจ และเห็นน้องสาวของกลไก ที่เหมือนคนไร้วิญญาณ เธอเลยทำแบบนั้นไม่ลงจริงๆ

เรื่องความแค้นระหว่างเธอกับคีริน อย่าได้ดึงสองแม่ ลูกมาเกี่ยวข้องจะดีกว่า

เธอไม่ใช่คนที่จิตใจดี แต่เธอก็ไม่ได้ใจร้ายถึงกับต้อง ทำแบบนั้น เธอทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นไม่ได้จริงๆ

ใส่ใจไม่ได้ลูกของคีริน เธอก็ไม่ได้ท้องจริงๆ ถ้าคีริน ปล่อยเธอไป เธอก็คงจะมีชีวิตที่สงบสุข ถ้าไม่ปล่อยเธอ ไปแบบนี้ งั้นก็ต้องสู้กันสักตั้ง!
“ทำไมคุณถึงมองใส่ใจด้วยสีหน้าแบบนั้น”

คีรินเห็นเธอจ้องมองใส่ใจจนตาค้าง เลยถามขึ้น อย่างสงสัย

เธอเลยได้สติกลับมาแล้วคลี่ยิ้มขึ้น “ใส่ใจน่ารักดี

ไง ”

คีรินเลยยักคิ้วอย่างโอ้อวด “แน่นอนสิ ก็ต้องดูว่าพ่อ ใส่ใจเป็นใคร”

พอกินข้าวเสร็จ กลไกจึงออกจากห้องครัว แล้วมอง ใส่ใจด้วยสีหน้าที่สับสน

“เด็กคนนี้น่าเกลียดน่าชังจริงๆ ให้ฉันอุ้มหน่อยได้ ไหม?” กลไกพูดขึ้น

คีรินจึงรีบตอบกลับอย่างไม่คิด “ไม่ได้ แกพึ่งออก จากห้องครับ ตัวเหม็น เดี๋ยวลูกฉันเป็นลม”

เธอพูดขึ้น “ทำไมคุณงกขนาดนี้ เขาแค่อยากจะอุ้ม

น่ะ”

เธอจึงรีบอุ้มใส่ใจจากอ้อมกอดของคีรินแล้วยื่นไปให้ กลไกอุ้ม สีหน้าของคีรินดูไม่พอใจมาก
กลไกเห็นมือของเด็กน้อยจับตัวเองอยู่ เลยรู้สึกอยาก ร้องไห้ขึ้นมาทันที

เธอมองกลไกไว้อย่างไม่ละสายตาไปไหน “เราควร กลับแล้ว ตอนนี้ดีมากแล้ว ใส่ใจต้องนอนหลับเช้าๆ ไว้วัน ไหนมีเวลาจะมาอีกนะคะ ฝากขอบคุณภรรยาคุณหน่อย ฝีมือการทําอาหารของพวกคุณดีมาก”

เธออุ้มใส่ใจกลับแล้วเดินตามคีรินไป

ตอนที่นั่งอยู่บนรถ คีรินเลยพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “ทําไมต้องให้ผู้ชายคนอื่นอุ้มใส่ใจด้วย”

คีรินเหมือนคนบกพร่องทางสมอง นี่มันเรื่องร้ายแรง ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมต้องโมโหด้วย?

“เขาไม่ใช่เพื่อนคุณหรือไง?”

คีรินจึงมองเธอด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด “ผมไม่ชอบให้ ใครมาแตะต้องลูกสาวผม

คนอื่นไม่ใช่คนอื่น เขาต่างหากที่เป็นคนอื่น เธอเลย

ไม่อยากเถียงกับเขาอีก

พอถึงบ้าน คีรินก็ได้อุ้มใส่ใจให้กับแม่บ้าน ให้แม่บ้านอาบน้ำให้ใส่ใจแล้วป้อนนม กล่อมให้นอนหลับ

เขาเข้าไปในห้องทํางาน เขามีงานต้องเคลียร์เยอะ มาก วันนี้ก็ไม่ได้ทำงานทั้งวัน คิดว่าวันนี้คงต้องอดหลับ อดนอนอีกแล้ว

พอเธออาบน้ำเสร็จเธอก็เอาผ้าอนามัยพันเป็นก้อนๆ แล้วยัดเข้าไปในท่อระบายน้ำเสีย

หลายวันมานี้ เมนส์เธอมา ทำให้เธอรู้สึกลําบากมาก ที่ต้องคอยทําแบบนี้

พอยัดเสร็จก็นอนพิงอยู่ตรงอ่างล้างมือ จากนั้นก็ส่ง ไลน์หารพีภัทร คิดๆดูแล้วก็ส่งหาเส้นชัยด้วย “ความจริงที่ คุณบอกฉันคิดว่าฉันรู้แล้ว พรุ่งนี้ตอนช่วงบ่าย คีรินก็จะพา ฉันไปจดทะเบียนสมรสแล้ว ฉันจะทำยังไงดี ใกล้จะถูกเขา รู้ความจริงแล้ว!”

เส้นชัยตอบกลับโดยด่วน “อย่าพึ่งตื่นเต้น ผมได้ วางแผนไว้แล้ว ถึงเวลาเขาก็ต้องจะทรมานน่าดู”

เธอถามเขา “กลับมาจะเกิดอะไรขึ้น?”

เส้นชัยตอบกลับ “ตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องรู้ ไม่งั้นผม กลัวว่าคุณจะถอยทัพ อยากจะสู้กับคนอย่างคีริน ก่อนอื่นคุณต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งก่อน”

เธอถามหลายคำถามมาก แต่เส้นชัยกลับไม่ตอบเธอ

อีก

เธอเลยลบวีแชทออก จากนั้นก็นึกคิดถึงคำพูดของ

เส้นชัย

ความหมายของเขาชัดเจนมาก กลับไปกรุงเทพกับ คีริน ต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน เพราะเขาใส่คำว่า ถอยทัพ

มันเรื่องอะไรกันแน่?

ตอนเช้าตอนที่เธอเดินลงมาจากชั้นบน คีรินก็ได้ไป ทำงานที่บริษัทแล้ว

พอกินมื้อเที่ยงเสร็จ สิงหาก็ได้ส่งเธอกับใส่ใจไปที่ สนามบินและไปหากับคีรินที่นั่น

เรานั่งเครื่องบินส่วนตัวของเขากลับ คีรินจึงได้เล่น กับใส่ใจบนเครื่องสักพัก จากนั้นพอลูกหลับไป เขาก็หลับ ไปตาม

คิดว่าเมื่อคืนเขาทำงานที่ห้องทำงาน ก็คงไม่ได้หลับอะไร ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมคนมีเงินไม่รู้จักพอ ทำไมต้อง ลำบากขนาดนี้? ไม่กลัวว่าจะตายเพราะทำงานหนักหรือ ไง

พอถึงกรุงเทพแล้ว คีรินก็ได้สั่งให้สิงหาส่งเธอกับ ใส่ใจกลับก่อน ส่วนเขาก็จะกลับไปหาย่าของเขาที่บ้านสุข สำราญ

ระหว่างทางกลับ เธอก็ได้รับข้อความจากเบอร์ แปลกๆ “ญาดา ชีวิตที่สุขสบายของแกได้จบลงแล้ว รอ เจอเรื่องดีๆในวันพรุ่งนี้นะ!”