บทที่ 207 ยอมสละชีวิตเพื่อคุณ

ญาดาถามป้ามะลิ คีรินมานอนที่นี่บ่อยหรอ?

เธออยากรู้มากว่าคีรินจะรู้ได้ยังไงว่าเธอกำลังตก อยู่ในอันตราย ป้ามะลิจึงส่ายหน้าพลางพูดขึ้น “คุณคื รินมาล่าสุดก็คงเป็นสิบปีที่แล้ว คิดว่าถ้าเจอหน้ากันอีก เขาคงจำดิฉันไม่ได้ แต่ที่ผ่านมา สิงหาเคยมาสองครั้ง มาช่วยคุณคีรินทำธุระ

คีรินไม่ได้มาที่นี่เพราะว่ารู้ว่าญาดาตกอยู่ใน อันตราย เขาแค่ต้องการมาหาเธอสิงคโปร์เท่านั้นหรอ?

เธอครุ่นคิดสักพักแล้วถามขึ้น “ป้ามะลิ ป้าทำงาน ที่สิงคโปร์มาหลายปีแล้วสินะ”

ป้ามะลิพยักหน้า “จริงๆดิฉันเป็นคนจีนในไทย แต่ ก็ย้ายมาอยู่ที่สิงคโปร์ตั้งแต่รุ่นปู่แล้ว”

งั้นก็ถือว่ากลายเป็นคนท้องถิ่นแล้ว ก็คงจะรู้จัก

เส้นชัย

เธอเลยถามขึ้นต่อ “ป้ามะลิคะ งั้นป้ารู้จักเส้นชัย

ไหมคะ?”

เธออยากรู้ว่าเส้นชัยมีเส้นมีสายแค่ไหน ตอนเขา อยู่ในสิงคโปร์ และเขาเคยฆ่าผู้หญิงมาหลายคนแบบ นี้ ทำไมตำรวจถึงไม่มาจับ ในคำพูดของคีริน ทำให้เธอ รู้สึกได้ว่าเส้นชัยต้องไม่ใช่คนดีแน่นอน
ป้ามะลิส่ายหน้า “คนๆนี้ ดิฉันไม่เคยได้ยินนะคะ”

เส้นชัยไม่ใช่นักธุรกิจที่มีชื่อเสียงในสิงคโปร์หรอ ไง ทําไมคนท้องถิ่นอย่างป้ามะลิกลับไม่รู้จักเขา

ว่าไป เธอไม่ได้รู้จักเส้นชัยเลย ไอ้ที่รู้ก็คือตัวเขา เองที่เป็นคนบอกเธอ กับประวัติที่รพีภัทรสืบให้เธอ

ข้อมูลและประวัติต่างๆที่รพีภัทรสืบให้เธอเป็นเรื่อง จริง หรือตั้งใจโกหกเธอ จริงๆเธอก็รู้ดีว่ารพีภัทรไม่ได้ เป็นคนดี

หรือเขาอาจจะได้รับผลประโยชน์จากเส้นชัยก็ได้ เลยตั้งใจเอาข้อมูลพวกนั้นเลยเธอดู จะได้ให้เธอเชื่อ และวางใจในตัวเส้นชัย

เธอเลยจับหน้าตัวเองพลางด่าตัวเองในใจว่าทำไม ถึงโง่ได้ขนาดนี้ ทำไมถึงต้องทำให้ตัวเองโดนเอารัดเอา เปรียบตลอด ยังดีที่ครั้งนี้คีรินมาทันเวลา ไม่งั้นถ้าช้า กว่านี้ เธอก็จะซวยไปมากกว่านี้

พอจนถึงกลางดึกแล้ว คีรินยังไม่กล้ามา เธอเลย เริ่มรู้สึกวิตกกังวล คิดๆดูก่อน ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอไม่เคย ใส่ใจเขาแบบนี้

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ถ้าเขาตายไปเพราะเธอ งั้น เธอก็คงยอมอยู่กับเส้นชัย และไม่ยอมให้คีรินมาช่วยตัวเองเด็ดขาด

ระหว่างพวกเขาไม่ง่ายเลยที่จะเคลียร์ทุกอย่าง และไม่มีติดค้างอะไรต่อกัน เธอไม่อยากจะติดค้างอะไร เขาอีก ยิ่งไปกว่านั้นคือติดหนี้บุญคุณที่เขาใช้ชีวิตแลก มา งั้นเธอยอมตายก็คงไม่ยอมให้เขาสละชีวิตตัวเอง

ป้ามะลิจัดห้องนอนที่มีไว้รับแขกให้เธอ เธอนอนไม่ หลับ เพราะมัวแต่กังวลว่าทำไมคีรินยังไม่กลับมา

หรือจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ตอนประมาณตีสี่ เธอจึงเปิดประตูห้องรับแขก แล้วไปรออยู่ในนั้น ป้ามะลิตื่นขึ้นมา พอเห็นเธอตื่นเช้า กว่าเลยรู้สึกแปลกใจ

เธอไม่ได้ยอมรับว่าตัวเองเป็นห่วงคีริน ได้แต่จับ จ้องไปยังโทรศัพท์บ้านอยู่ตลอดเวลา พอกินมื้อเช้า เสร็จ สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเลยยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วกด โทรเบอร์ที่เธอจําได้อย่างแม่นยำ เธอไม่ได้ไปท่องจำ เบอร์ของคีรินโดยเฉพาะ แต่ทำไมเธอถึงจำได้แม่น ล่ะ??

เสียงรอสายดังขึ้นหลายครั้ง สุดท้ายจึงมีคนรับ

เป็นเสียงของสิงหา น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่ดีมากนัก

“ใคร?”

เธอจับโทรศัพท์บ้านแล้วพูดขึ้นด้วยความหวาด กลัว “สิงหา นี่ญาดาเองนะ ฉันอยากรู้ว่าแผลของคีริน เป็นยังไงบ้างแล้ว

สิงหาได้ยินว่าเป็นเธอแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ แย่กว่าเดิม “คุณคีรินกำลังเข้ารับการผ่าตัดอยู่ วางใจ เถอะ เขาคงไม่ตายง่ายๆ

ตอนนี้พึ่งจะเข้ารับการผ่าตัด นี่ไม่ได้ผ่านไปหนึ่ง คืนแล้วหรือไง ยืดเยื้อเวลานานขนาดนี้เลยหรอ?

เธอจึงรีบถามขึ้น “ทำไมพึ่งผ่าตัดตอนนี้”

สิงหาสวนกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีมิตร “ก็เพราะ คุณนี่แหละ”

พูดจบสิงหาก็วางสายไป

เธอได้ยินเสียงตัดสายไป ในใจจึงรู้สึกเสียใจมากๆ คีรินเกิดเรื่องแบบนี้ เธอไม่มีทางได้มีชีวิตที่สงบสุขอีก ต่อไป

เธอได้แต่รอฟังข่าวของคีรินด้วยความกระวนกระวาย กลัวว่าเขาจะเป็นอะไรไป

จนถึงตอนกลางคืน ก็ได้ข่าวมาจากสิงหา คีริน พ้นขีดอันตรายแล้ว จะกลับประเทศคืนนี้ อยู่ที่นี่ไม่ ปลอดภัย

สิงหาขับรถไปส่งเธอที่ท่าเรือ ญาดาเลยถามสิงหา “เราจะนั่งเรือกลับงั้นหรอ?”

สิงหาพยักหน้า “อืม ที่สนามบินก็มีแต่คนของ เส้นชัยคอยเฝ้า ท่าเรือนี้เป็นของคุณคีริน ใช้วิธีนี้จะ ปลอดภัยกว่า.

ไม่ว่าจะไปไหน ขอแค่เดินทางกลับประเทศโดย สวัสดิภาพก็พอ

เธอถามสิงหา “คีรินจะกลับด้วยกันไหม?”

สิงหาจึงจ้องหน้าเธออย่างไม่เป็นมิตร “เขาไม่กลับ แล้วจะให้เขาอยู่เกษียณที่นี่หรือไง?”

แต่ก่อนสิงหามักจะทำตัวเกรงอกเกรงใจเธอ แต่ ครั้งนี้กลับมองเธอเหมือนศัตรู

เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก และเดินตามเขาไป พ พวก เขาขึ้นไปบนเรือลําใหญ่มาก
ตอนที่สิงหากำลังเดินออกมา ก็ได้หยุดฝีเท้าลง แล้วคุยกับญาดา “มีบางอย่างที่ผมอยากจะคุยกับคุณ ตามลำพัง”

เธอเลยพูดขึ้นโดยเร็ว “มีอะไรว่ามา

“ตั้งแต่ที่คุณมาสิงคโปร์กับเส้นชัย ไม่กี่วันคุณ คีรินก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมา เขาเลยสั่งให้คนไปสืบเรื่อง ที่เส้นชัย เส้นชัยมาที่ประเทศไทย กลับไม่ได้มาเพื่อ ทำธุรกิจเพื่อหวังผลกำไรอะไรสักอย่าง หลังจากที่ไป สืบหาเรื่องของเขาก็รู้ว่าเขาเป็นโรคจิต ภรรยาของเขา อาจจะถูกเขาฆ่าก็ได้ คุณคีรินเลยไม่สบายใจ จากนั้น จึงรีบบินมาที่สิงคโปร์ แล้วแอบสืบหาข้อมูลเพิ่มเติมต่อ จึงรู้ว่าเส้นชัยเป็นคนที่มีอำนาจมากๆ คุณคีรินจึงไปขอ ให้คุณปู่ซานช่วยเหลือ เขาที่เป็นคนที่มีฐานะและสูง ศักดิ์ตลอดมา กลับต้องไปก้มหัวเพื่อขอความช่วยเหลือ จากคนแก่เพื่อคุณ คุณญาดา ผมไม่สนว่าตอนเด็กคุณ จะรู้สึกเกลียดแค้นคุณคีรินมากแค่ไหน อย่างน้อยตอน นี้เขาไม่เอาแม้แต่ชีวิตของตัวเองเพื่อคุณ เกิดเป็นคน อย่าใจจิตใจดำขนาดนี้ได้ไหม”

เป็นครั้งนี้สิงหาพูดจายืดยาวที่สุด คำพูดพวกนี้เขา คงคิดมาหลายวัน และคงอยากจะคุยกับเธอมานาน

เธอพยักหน้า “ฉัน….ไม่ได้เป็นคนใจจิตใจดำ ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่เขาช่วยฉัน”
สิงหาแสยะยิ้มพลางพูดขึ้น “เขาไม่ได้ต้องการแค่ คำขอบคุณจากคุณ ผมติดตามคุณคีรินมาแปดปี คง เป็นครั้งแรกที่เขาใส่ใจผู้หญิงคนหนึ่งมากขนาดนี้ คุณ เกิดมาโชคดีขนาดนี้ ทำไมยังไม่รู้จักเห็นคุณค่าอีก”

สิงหาพูดจบก็ชี้ไปยังประตูบานหนึ่ง “คุณคีรินอยู่ ในนั่น คุณเข้าไปดูอาการเขาสิ!”