เล่ห์รักนายซาตาน

บทที่7 กินยา



บทที่7 กินยา

คีรินพูดจบแล้วเดินออกไป อย่างผู้ชนะ

เช้าวันที่สอง ฉันลากสังขารของตนเองมาที่งาน

แต่งงาน

หลายวันมานี้ มาร์วินพยายามหลบหน้าฉัน และไม่

ยอมคุยกับฉันเลย

คุณหญิงศิรินดาคอยสั่งให้เธองานนั่นนี่ เธอไม่ต่าง อะไรกับคนรับใช้ในบ้าน

จ่าคุณลุงสุชาติก็ได้เข้ามา เขาบอกกับเธอว่าเพื่อน เจ้าสาวติดธุระ ทำให้ขาดไปคนหนึ่ง จึงให้เธอไปแทน

ในตอนแรกฉันอยากจะปฏิเสธ การที่ไม่ได้แต่งงาน

กับคนที่รักก็เสียใจมากพอแล้ว นี่ยังต้องให้เป็นเพื่อนเจ้า สาวอีก ทำไมโลกถึงได้ใจร้ายแบบนี้?

คุณลุงสุชาติคะ ให้คนอื่นไปแทนได้ไหมคะ หนูคง ไม่เหมาะเท่าไหร่” เห็นได้ชัดว่าคุณลุงสุชาติไม่พอใจ

เวลานี้เองคีรินก็เดินเข้ามา เขามองหน้าซีดขาวของเธอ แล้วแสยะยิ้ม “มาร์วินดีกับเธอมาก ทำไมถึงไม่ยอม ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ละ”

เธอมองหน้าคีริน อยากจะชกหน้าเขาจริงๆ

เรื่องคืนนั้น ทำให้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาอีก

“ได้สิค่ะๆ ” แม่ของเธอที่ฟังบทสนทนาอยู่ก่อนหน้า นี้ เดินเข้ามาแล้วตอบแทนลูกสาว

“งั้นผมจะให้คนขับรถไปส่งญาดาที่โรงแรม” คุณลุง

สุชาติพูดขึ้น

ผมก็กำลังจะไปรับญาติกับเพื่อนๆของพิมที่โรงแรม พอดีเลยครับ ญาดาไปกับผมก็ได้! ?

คีรินพูดขึ้น

ทุกคนรู้ดีว่าคีรินเกลียดเธอ จึงหันไปมองเขาด้วย

ความแปลกใจ

คีรินเดินเข้ามาจับแขนของเธอเอาไว้ แล้วพาเธอเดิน

ไปขึ้นรถ
“ขึ้นรถ 1 ” ศิรินเปิดประตูข้างคนขับ

เธอเดินเข้าไปแต่โดยดี เพราะรู้ดีว่าตนเองปฏิเสธ เขาไม่ได้ จึงทำได้แค่ทน หลังจากจบงานแต่งงาน เธอ ก็จะกลับไปเชียงใหม่ทันที ถ้าเป็นไปได้ ชีวิตนี้เธอจะไม่ กลับมาที่นี่อีก

คีรินขับรถออกไป นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้นั่งรถหรู

แบบนี้

ญาดาหันไปมองวิวนอกหน้าต่าง

“เมื่อคืนผมไม่ได้ป้องกัน คุณกินยาคุมยัง?” จ่าคีริน

ก็ถามขึ้น

ญาดาพึ่งนึกขึ้นได้ว่าตนเองยังไม่ได้กินยาคุม เมื่อ วานเธอเพลียจนแทบลุกไม่ขึ้น

โชคดีที่ยังไม่เลยเวลากิน ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่อง

ใหญ่แน่

เธอจึงตัดสินใจจะไปซื้อยาที่ร้านขายยา

“ยังไม่ได้กินใช่ไหม ! เดี๋ยวลงไปซื้อยาคุมที่ร้านขายยา %3D

คีรินเห็นว่าเธอไม่ตอบ จึงพูดต่อ “ถ้าเกิดท้องขึ้น มาคุณต้องเจ็บตัวไปทำแท้งอีก ลูกของผมจะไม่มีวันมีแม่ อย่างคุณ”

ในตอนแรกญาดาเองก็อยากจะตอบโต้เขา แต่ สุดท้ายก็บอกกับตนเองว่าช่างเถอะ ถูกเขารังแกมาตั้ง หลายปี ทนอีกแค่วันเดียวจะเป็นอะไรไป ยังไงพรุ่งนี้ก็จะ กลับไปเชียงใหม่แล้ว ต่อให้ตายก็จะไม่มีวันตายที่นี่เด็ด

ขาด

คงเพราะญาดาไม่ยอมตอบ คีรินจึงพูดเสียงเรียบ “คุณคงไม่คิดที่จะไปแอบคลอดลูกของผม แล้วมาขอค่า

เลี้ยงดูในอนาคตหรอกใช่ไหม !

เขาอยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ เธอเลือกที่จะไม่

สนใจ

%3D “คุณรู้ไหมว่าทำไมแม่ของคุณอยู่กับพ่อผมมาตั้ง หลายปี แต่ทำไมถึงไม่ท้อง?”

“เพราะก่อนที่แม่คุณจะเข้ามาอยู่ในบ้าน เธอก็ได้

ทำหมันแล้ว ตอนนี้คุณคงเด็กมาก เลยไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน ! )

คีรินพูดเองตอบเอง

เธอหันไปมองเขา ด้วยสายตาเย็นชา

เขาแสยะยิ้มแล้วมองหน้าเธอ “ทำไม พอพูดถึงแม่ ก็ ทนไม่ได้งั้นหรอ?”

ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ผู้ชายคนนี้ก็คงไม่ยอมหยุดดูถูก เธอจึงเลือกที่เงียบแล้วจะหันไปมองนอกหน้าต่าง

“จอดรถ ! ” ญาดาพูดขึ้น

“ทำไม! ” คีรินขมวดคิ้ว

“ร้านขายยา ! ? พอเธอพูดจบ คีรินก็หันไปมองตาม

สายตาของญาดา

เขาจอดรถ ญาดาเดินลงไป เพราะตอนนี้ยังเช้าทำให้ อากาศหนาวนิดหน่อย เธอกระชับเสื้อกันหนาว แล้วเดิน เข้าไปที่ร้านขายยา เหมือนว่าคีรินจะไม่ไว้ใจ เขาเดินตาม เธอลงมา คงกลัวว่าเธอจะไม่ยอมซื้อยาคุม แต่ซื้อยาอย่าง อื่นไปหลอกเขาหรือไง?”
เขาคิดมากไปแล้ว ต่อให้เธอต้องไม่มีลูกตลอดชีวิต ก็ไม่มีวันมีลูกกับผู้ชายเลวๆคนนี้

ญาดาบอกกับพนักงานเสียงเบา “ฉัน..ฉันขอซื้อ ยาคุมฉุกเฉินหน่อยค่ะ ! *

เมื่อคืนพึ่งผ่านเรื่องแบบนั้นเป็นครั้งแรก วันนี้ตอนเช้า ก็ต้องมาซื้อยาคุม ทำให้เธอที่ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน หน้าแดงระเรื่อ

พนักงานเองก็เหมือนจะเจอลูกค้าแบบนี้บ่อยแล้ว เธอถามเสียงเบา “เอาแบบที่มีอะไรกันเกินยี่สิบสี่ชั่วโมง หรือเจ็ดสิบสองชั่วโมงดีคะ

ฉันไม่เคยซื้อยาแบบนี้มาก่อน จึงไม่เข้าใจเท่าไหร่

ฉันที่กำลังจะตอบว่ายังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง คีรินก็ ตอบแทนฉันไปแล้ว “เอายาคุมฉุกเฉินแบบยี่สิบสี่ชั่วโมง ครับ”

“ได้ค่ะ”

คงเพราะหน้าตาที่ดูดีและการแต่งกายที่ดูแพงของ เขา ทำให้น้ำเสียงที่พนักงานพูดกับเธอและคีรินต่างกันมาก

พนักงานยื่นยามาให้ เธอรีบเดินออกจากร้านขายยา แล้วแกะยาออกมากินทั้งๆที่ไม่มีน้ำให้ดื่ม

ยาติดคอของเธอ ทำให้เธอไออย่างรุนแรง จนน้ำตา

เวลานี้อีกคีรินก็ยื่นน้ำมาให้เธอ “ดื่มน้ำสิจะได้ไม่ต้อง

สำลัก”

ญาดามองค้อนคนตรงหน้า ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะ

ไหล

เขา

ขึ้นรถ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของยาหรือเพราะอะไร แต่เธออยากอ้วกมาก เธอพยายามอดทนเอาไว้จนมาถึง โรงแรม พอรถจอดเธอที่ทนมานานก็รีบวิ่งไปอ้วก

มาร์วินเดินเข้ามาแล้วพูดกับเธอเป็นครั้งแรกตั้งแต่ กลับมา “ญาดา เป็นอะไรไป กินอะไรผิดมารึเปล่า”

เขายื่นกระดาษทิชชูให้ฉัน ฉันรับมันมา เขาในตอนนี้ สวมชุดเจ้าบ่าวที่ดูดีที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น เขายืนมองดู

เธออ้วก
ตอนนี้เขาดูดีมากแต่ญาดากลับดูรันทด

“มาร์วิน ญาติๆของพิมมากันหมดแล้ว นายรีบไป ทักทายพ่อตาแม่ยายสิ อย่าให้เขาว่าเราเสียมารยาท”

เสียงของคีรินดังขึ้นจากด้านหลัง

“แต่ว่าญาดาเธอ..”

“รีบไปเถอะ คงกินอะไรผิดมา ไม่ใช่เรื่องใหญ่สัก หน่อย” คีรินบอก

ญาดาที่ตอนนี้นั่งกอดชักโครกอยู่ จึงพูดขึ้น “ฉันคง เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้คุณไม่ได้แล้ว”

มาร์วินหันมาด้วยสายตาที่รู้สึกผิด “ญาดา อย่าทำ แบบนี้สิ ต่อให้ผม..ต่อให้ผมแต่งงานแล้ว แต่ผมก็ยัง เป็นพี่ที่รักญาดาที่สุด”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ