เล่ห์รักนายซาตาน

บทที่ 150 โทรมาข่มขู่



บทที่ 150 โทรมาข่มขู่

สิ่งที่เขาพูดเหมือนกำลังขอร้องให้เธอทำตาม

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าเขาขอความเห็นจากเธอ

แต่น้ำเสียงและการพูดของเขากลับทำให้เธอรู้สึก คลื่นไส้ เธอชินกับการที่เขาบังคับด่าทอเสียมาก

คีรินเปลี่ยนไป เธอเองก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

ญาดาเงียบไม่ตอบเขา

เธอเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อดื่มน้ำ ญาดาดื่มมันอึก ใหญ่หลายอึก จากนั้นใช้มือบีบขวดน้ำนั้น จนมันผิดรูป

“คุณกำลังระบายอารมณ์กับขวดน้ำหรอ?”

เสียงของคีรินดังขึ้นจากด้านหลัง

ญาดาหันกลับไปมอง แล้วเหยียดยิ้ม “แค่ดื่มน้ำเอง ค่ะ คุณคิดมากไปรึเปล่า?”

“ผมก็หวังว่าจะเป็นแค่การคิดมากของผม ตอนนี้ดึก มากแล้ว ขึ้นมานอนเถอะ”

พูดจบเขาก็เดินขึ้นไป
ญาดาพูดขึ้นทำลายความเงียบ หลังจากที่ตามขึ้น ห้องไป “คุณคีรินฉันถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?”

“หืม ถามมาสิ”

ญาดาเอื้อมมือไปเปิดไฟบนหัวเตียง แสงไฟสลัว สีส้มอ่อนทำให้ทั้งห้องดูอบอุ่นขึ้นมา ซึ่งตรงกันข้ามกับ ความรู้สึกของญาดาในตอนนี้

“เมื่อก่อน ตอนที่เรานอนด้วยกันคุณคงอยากฆ่าฉัน มากเลยใช่ไหมคะ?”

ที่เธอถามแบบนี้เพราะเมื่อก่อนเขามักจะบีบคอเธอ กระชากผมเธอ ทำร้ายเธอต่างๆนาๆ

คีรินหันกลับมามองญาดา “ผมควรจะเป็นคนถาม คำถามนี้มากกว่า คุณต่างหากที่อยากจะฆ่าผม เมื่อวาน ตอนผมเมาก็ตบหน้าผมไปตั้งหลายที สะใจดีไหม?”

“ก็สะใจดีค่ะ แล้วคุณจะแก้แค้นฉันไหม?” ญาดากระ พริบตาถามเขา

คีรินบีบจมูกของเธอเบาๆ “ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ไม่อย่างนั้นคุณคงเที่ยวป่าวประกาศว่าผมทำร้ายคุณ”
“เอ๊ะ? นี่คุณกำลังสัญญากับฉันว่าจะไม่ทำร้ายฉัน หรอคะ?” ญาดาถาม

คีรินนอนลง เขาจับที่มือของเธอเอาไว้

เมื่อก่อนเธอเคยได้ยินว่า เวลาที่ผู้ชายคนนึงรักผู้ หญิงคนนึง เขามักจะใส่ใจในทุกรายละเอียด ชอบที่จะเข้า มาคลอเคลียกับผู้หญิงอย่างทะนุถนอม เช่นการจับมือหรือ ลูบผม

เธอสัมผัสได้ว่าคีรินชอบเธอ แต่ในเมื่อเธอไม่ได้รัก เขา เธอจึงไม่อินกับสิ่งที่เขาทำ

“ญา ผมว่าทั้งตัวคุณและผมต่างก็ชอบทำร้ายกันและ กัน คุณตบผม ผมทำร้ายคุณ ผมคิดว่าเราต่างก็ไม่ได้ติด ค้างซึ่งกันและกัน”

หึ เขาพูดมาได้ยังไงว่าไม่มีใครติดค้างใคร สิ่งที่เขา ทำกับชีวิตเธอ มันมากกว่าสิ่งที่เธอทำกับเขาเสียอีก

“สมแล้วที่คุณเป็นนักธุรกิจ พูดมาได้ว่าตัวเองไม่ติด ค้างอะไรฉัน ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”

ญาดาพูดจบก็ชักมือกลับ แต่เขากลับจับมันเอาไว้ แน่น จากนั้นพรมจูบลงมาตรงซอกคอของเธอ
เขาพรมจูบแล้วไล่ขึ้นมาบนริมฝีปากบาง ญาดา จูบตอบเขา ไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่ตอนไหน ที่เธอไม่สามารถ ปฏิเสธรสจูบของเขาได้

คีรินคลายจูบอย่างอ้อยอิ่ง

“ผมไม่เคยเอาชนะคุณได้ คุณต่างหากที่มักจะทำให้ ผมแทบคลั่ง”

คีรินพูดแล้วกัดที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ เป็นการ ลงโทษ ญาดาจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน เขาเองก็จูบเธอ ด้วยความกระหาย

เขาแทบจะคลอเคลียกับเธอทั้งคืน โชคดีที่ช่วงนี้คุณ หมอสั่งห้ามไม่ให้มีอะไรกัน เขาจึงทำได้แค่นั้น

เช้าวันที่สอง ตอนที่ญาดาตื่นขึ้นมานั้น คีรินไม่อยู่ใน ห้องแล้ว ตอนนี้ตามเนื้อตัวเธอมีแต่รอยแดงที่เขาฝากเอา

ไว้

ญาดาลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน จากนั้นเดินลงมาที่

โต๊ะอาหาร

แต่คีรินก็ไม่อยู่ ญาดาได้ยินแม่บ้านบอกว่าคีรินออก

ไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้ว
ญาดาหันไปมองใส่ใจที่ตื่นเช้ากว่าตัวเองเสียอีก ใส่ใจยื่นมือมาให้เธออุ้ม แล้วหอมแก้มเธอ ญาดารู้สึกว่า ใส่ใจเป็นเด็กที่น่ารักมาก

บางครั้งเวลาที่เธอมองน้องใส่ใจ ก็จะรู้สึกเศร้า ที่เด็ก น่ารักแบบนี้ ต้องอยู่ในกำมือของคีริน

ญาดาเล่นกับใส่ใจอยู่ในห้อง จนเสียงโทรศัพท์ดัง

ขึ้น

เบอร์ที่โทรมานั้นเธอไม่รู้จัก ญาดารับสายแล้วได้ยิน เสียงผู้หญิงที่เธอคุ้นเคยดี

“คุณญาดา จำเสียงฉันได้ไหมคะ?”

หึหึ…เธอจำเสียงนี้ได้อยู่แล้ว เพราะเป็นเสียงของผู้ หญิงที่เมื่อวานแทบจะทำให้เธอเสียโฉม

“คุณริณาโทรมาหาฉันเพราะรู้สึกผิด อยากจะขอโทษ หรอคะ?”

“น่าตลกจริงๆ คนอย่างฉันนะหรอจะโทรมาขอโทษผู้ หญิงต่ำอย่างคุณ”

ญาดาถามขึ้น “คุณต้องการอะไรคะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะบอกให้คุณซื้อโรง ศพเอาไว้ให้ตัวเองด้วย ไม่อย่างนั้นตายไปจะไม่มีที่อยู่เอา ได้ ! »

ญาดาคิดว่าริษาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ตอนนี้เธอแทบ ไม่ออกจากบ้านและถ้าจะออกไปก็จะมีบอร์ดี้การ์ดคอยคุ้ม

กันเสมอ

แล้วริษาจะฆ่าเธอได้ยัง สิ่งที่เธอพูดมันหมายความ

ว่ายังไง

“คุณหมายความว่ายังไงคะ อย่ามาอ้อมค้อมกับฉัน” ญาดาเริ่มกังวลใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าปลายสายคิดอะไร

อยู่

“ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่า คุณเหลือเวลาหายใจอีก ไม่กี่วัน” ริษาพูดขึ้นแล้วตัดสายไปในทันที


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ