บทที่ 274 คุณคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนคุณหรอคะ (1)

คีรินตกใจสะดุ้งเด้งตัวขึ้นมาจากบนเตียง จากนั้น มองมาที่เธออย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ “คุณเป็นอะไร ไป ทําไมต้องตะโกนเสียงดังด้วย ผมพูดไปเองรึเปล่า คุณลงไปถามเพื่อนคุณดูสิ ที่จริงคุณเองก็รู้ดี พวกผู้ หญิงอย่างพวกคุณมีเซนส์ไม่ใช่หรอ?”

คีรินพูดจบ แล้วผลักเธอออก เขาหลับตาลงและไม่ สนใจเธออีก

ญาดาหยิกที่หัวไหล่ของคีรินเบาๆ ไม่ยอมให้เขา นอนหลับ “คุณกำลังโกหกฉันใช่ไหมคะ จะเป็นไปได้ ยังไง”

คีรินปัดมือของญาดาทิ้ง จากนั้นกดนวดหัวไหล่ ของตนเอง “จะเป็นไปได้ยังไงงั้นหรอ คุณเป็นผู้หญิง เพียงคนเดียวที่ไม่เคยสนใจผม ผู้หญิงคนอื่นเอาแต่วิ่ง ไล่ผม ผู้หญิงที่ชื่อรินดาคนนั้นถ้าเธอไม่ได้เป็นเพื่อนกับ คุณ ผมคงไล่เธอออกไปตั้งนานแล้ว เธอมักจะเอาข้าว กล่องมาให้ผม หรือไม่ก็ไปดักรอเจอผมที่ลานจอดรถ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ มีครั้งหนึ่งรินดาเคยไปดักเจอผมที่ หน้าห้องน้ำชาย”

สิ่งที่คีรินพูดเหมือนจะเป็นความจริง

ญาดานึกขึ้นได้ว่าตอนที่เธออยู่กับรินดานั้น มีช่วง หนึ่งรินดามักจะตื่นเข้ามาทำอาหารแล้วเอาไปที่บริษัท
ทั้งๆที่รินดาไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ชอบทำอาหารเท่า

ไหร่

อีกทั้งเรื่องนี้ คีรินไม่มีความจําเป็นต้องโกหกหรือ หลอกลวงเธอ ญาดารู้ดีว่าคนอย่างเขาจะโกหกเธอเรื่อง อะไร

แต่ญาดาแค่คิดไม่ถึงว่ารินดาจะชอบคีรินมาก ขนาดนี้

ทั้งๆที่เธอกับรินดาเป็นเพื่อนสนิทกัน ถ้ารินดารู้ว่า ตอนนี้เธอกับคีรินเป็นอะไรกัน ระหว่างเธอกับรินดาก็คง เป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก

“คุณเห็นรินดาเป็นเพื่อน แต่รินดาไม่ได้มองคุณ เป็นเพื่อน คุณเชื่อผมสิว่าบนโลกใบนี้มีแต่ผมแค่คน เดียวเท่านั้นที่รักและหวังดีกับคุณ ก่อนหน้านี้ผมอยาก จะย้ายเพื่อนของคุณไปทำงานที่สาขาฮ่องกง ทั้งๆที่เงิน เดือนและสวัสดีการทุกอย่างก็ดีกว่า แต่เพื่อนคุณกลับ ไม่ไป”

“ทั้งๆที่เธอรู้ว่าผมกับคุณเป็นอะไรกัน ต่อให้เราจะ เคยเลิกลากัน แต่ผมก็เคยเป็นแฟนของคุณ การที่รินดา มาสารภาพรักผมนั้น ผมคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนควร ทํา”

คีรินพดจบแล้วขึ้นค่อมเธอ เหมือนไม่อยากพูดเรื่องนี้กับเธอแล้ว

แต่ญาดารู้สึกไม่สบายใจ

เธอไม่โอเคกับการที่เพื่อนสนิทของตนเองมาชอบ

แฟนตัวเอง

“คุณคีริน คุณปฏิเสธรินดาแล้วจริงๆหรอคะ?”

รินดาไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ถูกปฏิเสธแล้วยังดันทุน

“คุณถามแบบนี้หมายความว่ายังไง ผมก็ต้อง ปฏิเสธเธอไปแล้วสิ ไม่อยางนั้นจะให้ผมรับรักเธอหรือ ไง” คีรินพูดแล้วกอดเธอจากด้านหลัง

ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่คีรินพูด แล้วเธอกับรินดา จะยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ไหม?

“คุณคีรินคะ ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับฉันตั้งแต่

แรกคะ?”

ทำไมถึงพึ่งมาพูดกับเธอ เราแต่งงานกันแล้ว จะให้ เธอกับรินดาจบความเป็นเพื่อนกันจริงๆหรอ?

ทั้งๆที่เธอก็ไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว ญาดารู้สึกเศร้า และโมโหในเวลาเดียวกันญาดาต่อยไปที่แผ่นอกของคีรินเบาๆ ‘ทำไมคุณ พึ่งมาบอกฉันคะ?”

“เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญสักหน่อย ทำไมผม ต้องบอกให้คุณอึดอัดใจด้วย?”

ญาดาพูดอย่างหงุดหงิด “เรื่องนี้ไม่สำคัญงั้น หรอคะ? มันอาจจะไม่สำคัญสำหรับคุณ แต่มันสำคัญ สำหรับฉัน รินดาเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันแล้วต่อไปนี้ ฉันจะเป็นเพื่อนกับเธอต่อไปได้ยังไงคะ?”

“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง เราต้องเลิกกันเพราะ เพื่อนของคุณหรอ? หรือผมต้องเล่าเรื่องใสอดีตของผม ให้คุณฟังด้วย?”

ญาดารีบพูดอธิบาย “ฉันไม่ได้บอกให้คุณเล่าทุก อย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง แต่รินดาเป็นเพื่อนของฉันหนิคะ ถ้าผู้หญิงคนอื่นมาชอบคุณหรือมาสารภาพรักกับคุณ ฉันคงไม่อึดอัดเท่านี้”

คีรินพูดเสียงเศร้า “เราอย่าทะเลาะกันเพราะเรื่อง ของคนอื่นเลย คุณไม่เหนื่อยบ้างหรอ? เรื่องของรินดา คุณก็ไปเคลียร์กับเธอ เพื่อนแบบนี้ถ้าเลิกคบได้ผมว่าก็ เลิกคบไปเถอะ หรือว่าคุณจะหย่ากับผมเพื่อเพื่อนล้ะ? ”

คีรินถามญาดา
เธอจะหย่ากับเขาเพื่อรินดาได้ยังไง คีรินเป็นสามี ของเธอไม่ใช่สิ่งของ

“เรานอนกันเถอะ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผม ขอพูดตามตรงนะ ถ้ารินดาทะเลาะกับคุณเพราะเรื่อง ของผม ผมว่าคุณก็เลิกคบกับเธอเถอะ”

พูดจบ คีรินก็หาววอดใหญ่ จากนั้นกระชับอ้อม กอดที่กอดเอาไว้ เขาดึงตัวเธอเข้าไปใกล้แล้วหลับไป

ตรงกันข้ามกับญาดา เธอนอนไม่หลับ เอาแต่ ครุ่นคิดเรื่องของรินดา