บทที่ 287 ลางานเพื่อเธอ (2)

พอกินมื้อเช้าเสร็จ เธอกับคีรินก็ออกจากบ้านไป เธอไม่อยากไปช้อปปิ้ง เขาเลยดึงเธอไปตกน้ำ เธอก็ไม่ ชอบตกปลา แต่เขาเหมือนจะชอบมาก เธอเลยต้องไป เป็นเพื่อนเขา

พอนึกถึงชีวิตที่มีความสุขที่เหลือ เธอก็นึกถึงแต่ ก่อนเธอเคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง บอกว่าผู้ชายคน หนึ่งสามารถให้ชีวิตที่มั่นคงกับผู้หญิงก็ถือว่าเป็นเรื่อง ที่มีความสุขที่สุดแล้ว ผู้หญิงไม่ต้องไปคอยกังวลค่าใช้ จ่ายในชีวิตประจำวัน แค่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ นี่ แหละคือความสุข

เธอคิดๆดูแล้วตอนนี้เธอได้มีชีวิตแบบนี้หรือไม่ นอกจากปัญหาเรื่องลูกแล้วเธอเหมือนไม่ต้องกังวล อะไรสักอย่าง

ตอนนี้เขาก็ให้เธอออกไปทำงานแล้ว เธอได้ทำ ในสิ่งที่ตัวเองชอบ มีโลกเล็กๆของตัวเอง จริงๆการได้ แต่งงานกับเขาก็มีความสุขดี เธอเลยลูบท้องตัวเอง ปรารถนาให้ได้เด็กไวๆ

คีรินเห็นเธอลูบท้องจึงรู้สึกเป็นห่วง “ไม่สบายทิ้ง หรอ? เป็นไรบ้างไหม?”

เธอส่ายหัว “ไม่ใช่ คีรินวันนี้ฉันเหมือนมีเซ้นท์บางอย่าง”
เขารู้สึกสงสัยเลยถามขึ้น “มีเซ้นท์อะไร?”

“ฉันรู้สึกว่าอีกไม่กี่เดือนฉันจะตั้งท้อง คุณรู้สึก

ไหม?”

เขาจึงยกมือขึ้นลูบหัวของเธอ “ปล่อยให้มันเป็น เกิดขึ้นอย่างธรรมชาติ ไม่ต้องคิดมาก ยังไงเราก็ต้องมี ลูกด้วยกันอยู่แล้ว ตอนนี้คุณแค่ตั้งใจกินยาไปก็พอ”

“อื้ม คุณต้องกังวลว่าฉันจะไม่กินยาใช่ไหม?”

เขาจึงจับเบ็ดปลาแล้วตกปลาต่อ “รอวันไหน อากาศดีๆ เราไปตกปลานอกเมืองกัน มาตกน้ำที่นี่ เหมือนไม่ค่อยท้าทายสักเท่าไหร่”

เธอมองปลาที่ว่ายไปว่ายมาแล้วถามเขา “นี่เป็น คนเลี้ยงหรือเป็นปลาที่โตธรรมชาติ”

“ที่นี่เป็นปลาธรรมชาติ แต่เขาจับมาเพื่อให้คนมา ตก” จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นจากข้างหลัง

เธอกับเขาเลยหันไปมอง จากนั้นเขาก็ผุดลุกขึ้น แล้วจับมือกับคนๆนั้น “คุณสงกรานต์ก็มีตกปลาด้วย หรอครับ กลับประเทศมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

ผู้ชายที่ชื่อสงกรานต์จึงหัวเราะขึ้นอย่างเป็นมิตร “กลับมาได้สักพักแล้ว ก็เลยมาซื้อศูนย์ตกปลาที่นี่ ผมกับภรรยาของผมตกปลาจนติด พอเห็นคุณแต่ไกลแต่ ไม่แน่ใจว่าเป็นคุณไหม เลยเดินมาดู”

คีรินพูดขึ้น “ที่นี่เป็นของคุณหรอ นี่คุณเกษียณ แล้วหรอ ถึงได้มาใช้ชีวิตแบบนี้?”

สงกรานต์พยักหน้า “ใช่ ผมกับภรรยาไม่ทํางาน แล้ว ปล่อยให้ลูกสาวกับลูกเขยสานต่อ เราเลยกลับมา ใช้ชีวิตที่นี่แล้วพาหลานชายและหลานสาวกลับมาด้วย หลานชายและหลานสาวของผมอ่อนภาษาไทยมาก ผมเลยอยากจะให้พวกเด็กๆกลับมาเรียนที่เมืองไทย จะ ได้ฝึกภาษาไทย”

คีรินพูดขึ้น “ดีมากๆเลยครับ กลับมาพักผ่อนก็ดี ลําบากมาหลายปีแบบนี้”

สงกรานต์จึงชี้ไปยังญาดา “ไม่แนะนำหน่อยหรอ ครับ ดูๆแล้วพวกคุณดูใกล้ชิดกันมาก ผู้หญิงคนนี้ต้อง ไม่ธรรมดา!!

เขาเลยดึงมือเธอแล้วคลี่ยิ้มออกมา “เธอเป็น ภรรยาผมเองครับ เราแต่งงานกันแค่ไม่กี่เดือน วันนี้ไม่ ง่ายเลยที่จะได้ออกมาพักผ่อน เธอไม่อยากไปช้อปปิ้ง เลยพามาตกปลาแทน”

สงกรานต์มองเธอแล้วหัวเราะให้คีริน “ผมก็ว่า ผู้ หญิงที่สามารถใกล้ชิดกับคุณได้ต้องเป็นแฟนสาวของคุณเท่านั้น นึกไม่ถึงว่าเป็นภรรยาแล้ว แต่งงานกันเมื่อ ไหร่ ไม่เห็นเชิญผมเลย ผมจะได้เตรียมของขวัญไว้ให้ หน่อย นี่คุณคีรินดูถูกผมหรือเปล่าเนี่ย ตอนนี้ธุรกิจของ ผมไม่ได้ดีเท่าคุณ แต่ยังไงแต่งงานก็ควรเชิญผมหน่อย นะ!”

คีรินจึงขอโทษสงกรานต์ “ไม่ใช่ไม่เชิญคุณ ผม จัดงานแค่ธรรมดาๆ มีแค่เพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนมาร่วม เท่านั้น ผมก็นึกว่าคุณอยู่อังกฤษตลอด ใครจะกล้าเชิญ

คุณบินมาจากที่ไกลๆละครับ” พวกเขาสองคนคุยเล่นกันไป เธอก็นั่งฟังอยู่ข้างๆ

สงกรานต์พูดขึ้น “ฐานะอย่างคุณก็ต้องจัดงาน แต่งใหญ่ๆอลังการๆสิครับ นี่คุณแต่งงานครั้งที่สอง แล้ว ผมดูว่าผู้หญิงคนนี้ดีจริงๆ ทำไมถึงต้องจัดงานแต่ง เล็กๆให้เธอด้วย ผมจะบอกคุณนะครับ งานแต่งต้อง จัดให้มันอลังการ จนทุกวันนี้ ภรรยาของคุณยังบ่นอยู่ ตลอดเวลาว่าทำไมงานแต่งของเรามันเรียบง่ายจัง คุณ ว่าตอนนี้ผู้หญิงเขาคุยง่าย แต่วันหลังคงจะมาคิดบัญชี ทีหลังก็เป็นไปได้”

เธอมองออกว่าสงกรานต์เป็นคนที่ตรงไปตรงมา แต่มันตรงเกินไปหรือเปล่า แม้แต่คีรินแต่งงานครั้งที่ สองเขายังจะพูดถึง ตอนนี้คีรินได้ยินสงกรานต์พูดว่า แต่งงานครั้งที่สอง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มก็กลายเป็นเกร็งขึ้น ทันที
“คุณสงกรานต์ครับ จริงๆผมกับริษาเราแต่งงาน กันเพราะข้อผูกมัดทางธุรกิจ ผมกับคุณริษาไม่ได้จด ทะเบียนสมรสกัน แค่จัดงานเฉยๆ หลังจากที่จบงานเรา ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง ตอนนี้ริษากันแต่งงาน ใหม่แล้วมีลูกแล้ว ผมกับริษาถือว่ายังไม่ได้เลิกกันเลน คำพูดล้อเล่นแบบนี้ก็อย่าได้พูดขึ้นอีกเลยครับ ผมเป็น ผู้ชายก็คงไม่เป็นไร แต่ริษาเป็นผู้หญิงก็คงจะดูไม่ดี”

“อ่อๆ ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าคุณ กับคุณริษาไม่เหมือนคู่สามีภรรยากันเลย ดูคุณกับเธอ เหมือนคู่รักกันมากกว่า”

สงกรานต์มองญาดาด้วยความชื่นชมแล้วยังชม เธอมาตลอด ทำเอาเธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

คีรินพยักหน้า มือของเขาที่จับมือญาดาไว้ก็บีบ

แรงขึ้นหน่อยๆ “ใช่ๆครับ”

จากนั้นคีรินกับสงกรานต์ตกปลาได้ไม่กี่ตัว ปลา ที่เหลือไว้สองตัวไม่ได้ใหญ่มา ตัวอื่นก็ได้ปล่อยลงสระ แล้ว สงกรานต์จึงพูดขึ้น “พวกคุณสองคนอย่าพึ่งกลับ สิครับ ทานมื้อเที่ยงที่นี่กันก่อน เดี๋ยวจะได้กินซุปปลา ปลาที่นี่อร่อยมาก สามารถบำรุงร่างกายได้ด้วย โดย เฉพาะบำรุงร่างกายของผู้หญิง วันหลังก็มากินปลาที่นี่ ได้บ่อยๆ ภรรยาผมทำเมนูปลาอร่อยมาก บอกเลย”

คีรินพูดขึ้น “ได้ครับ ผมชอบตกปลาพอดี”
สงกรานต์จึงหิ้วปลาสองตัว ญาดากับคีรินจึงจูงมือ ขึ้นเดินอยู่ข้างหลังเขา แล้วเดินไปตรงหลังสวน ที่นั่นมี บ้านหลังหนึ่งที่ดูโบราณแต่เรียบหรู ดูๆแล้สสงกรานต์ คงจะมีความสุขกับชีวิตแบบนี้มาก

“ภรรยาจ๋า มีแขกมา ไปทำเมนูซุปปลามาให้ทาน หน่อย” สงกรานต์ตะโกนเสียงดัง

ข้างในจึงมีผู้หญิงอายุราวๆห้าสิบออกมา คีรินรู้จัก เธอ จึงได้ขึ้นหน้าไปกอดผู้หญิงคนนั้นแล้วเรียกขึ้น

“พี่หลิน ไม่เจอกันตั้งนาน สบายดีไหม?”