บทที่ 108 ความจริง

ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเธอเข้าใจมาตลอดว่าเอเชีย ไม่รู้เรื่องอดีตของเธอ แต่แท้ที่จริงแล้วกลับกลายเป็นว่า เธอกําลังหลอกตัวเอง เรื่องที่เป็นกระแสโด่งดังในโลก ออนไลน์เมื่อหนึ่งปีที่แล้ว แค่เสริชดูข้อมูล จะไม่รู้ได้ อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น เธอมันโง่เอง

“คุณพึ่งรู้ไม่นาน หรือว่ารู้มานานแล้ว”

ญาดาหันไปมองนอกหน้าต่างเพราะเธอไม่กล้า สบตาของเอเชีย

“อันที่จริง ผมไม่ได้เจอคุณครั้งแรกบนเครื่องบิน หรอก ผมเคยเจอคุณมาก่อนเมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้นคณ กําลังเรียนปีสี่ ส่วนผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกำลังเรียน ปีสอง ผมรู้จักคุณตั้งแต่ตอนนั้นแต่คุณไม่รู้จักผมก็เท่านั้น ผมเคยคุยกับคุณที่โรงอาหารในมหาวิทยาลัย แต่ไม่รู้ว่า คุณพอจะจําได้ไหม”

คำพูดของเอเชียทำให้ญาดาตัวแข็งทื่อ เขารู้จัก เธอมานานแล้ว เขาจำเธอได้ตอนอยู่บนเครื่องเลยเข้า มาทักทาย เขารู้ว่าเธอคือผู้หญิงแบบนั้น แต่เขาไม่รู้สึก รังเกียจเธอหรือไง? ทำไมยังเข้ามาพูดคุยกับเธอ ตอนไป ถึงที่เดนมาร์ก เขาก็ยังเข้ามาช่วยเธอด้วย

“อันที่จริงตอนนั้นคุณเริ่มทำงานแล้ว ไม่ค่อยได้เข้ามาที่มหาวิทยาลัยเท่าไหร่ผมเองก็ใกล้จะต้องกลับประเทศ ผมอยากจะรู้จักกับคุณมาก แต่เมื่อเห็นว่าคุณมีแฟนแล้ว ผมเลยยอมแพ้ หลังจากนั้นก็คือเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว ผมกลับ มาที่เมืองไทย แน่นอนว่าผมเห็นคุณในโซเชียลมีเดีย แต่ ผมเชื่อว่าคุณต้องไม่ใช่คนแบบนั้น คุณคงมีเรื่องลำบาก ใจ”

ตอนเรียนมหาวิทยาลัย มาร์วินเคยมาหาเธออยู่หลาย ครั้ง ดังนั้นเอเชียจึงคิดว่ามาร์วินเป็นแฟนของเธอ

“คุณเชื่อแบบนั้นได้ยังไง คุณมั่นใจว่าตัวเองรู้จักญา ดีพอ?” ญาดาถามกลับ

เอเชียจอดรถตรงข้างถนน จากนั้นก็เชยคางของญา ดาขึ้นมา เขามองลึกมาที่ดวงตาของเธอ “คุณถามผมว่า ทำไมถึงเชื่อคุณใช่ไหม ก็เพราะแววตาคู่นี้ คุณไม่รู้หรอก ว่าแววตาของคุณดูใสซื่อแค่ไหน คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่เห็น แก่เงิน และหลังจากที่ผมรู้จักกับคุณมันทำให้ผมรู้ว่าผมคิด ไม่ผิด”

เอเชียเงียบไปสักพักแล้วพูดต่อ “ญา ผมดูออกว่า คุณไม่ชอบผู้ชายคนนั้น จนถึงขั้นเกลียด เวลาที่คุณเจอ เขาคุณก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้ คุณไม่มีความสุข แต่เวลา ที่เราอยู่ด้วยกัน คุณดูมีความสุขมาก ผมสัมผัสมันได้ ดัง น้นคุณทําตามหัวใจของตนเอง อย่าขังตัวเองไว้ในอดีตที่ทำให้คุณเจ็บปวดเลยนะ”

ถึงแม้ว่าเอเชียจะเด็กกว่าเธอสามปี แต่เขามีทัศนคติ

ที่ดี

เวลาอยู่กับเขาเธอจะเป็นตัวเอง ก็เพราะเธอคิดว่าเขา ไม่รู้อดีตอันโสมมของเธอ แต่ตอนนี้เขารู้ทุกอย่างแล้ว เธอ ไม่สามารถกลับไปเป็นคนเดิมเวลาอยู่กับเขาได้อีก

“ขับรถเถอะ ญาไม่อยากพูดถึงอดีต”

พูดจบญาดาก็ชักมือตนเองกลับ แล้วมองไปนอก หน้าต่าง

ไม่นานพวกเขาก็ไปถึงบ้านเกิดของญาดา ญาดาเอา เถ้ากระดูกของแม่ไปฝัง จากนั้นก็กลับไปนอนที่โรงแรม

พรุ่งนี้เช้าเธออยากไปสนามบินโดยทันที เธออยาก กลับไปพร้อมกับเอเชียมาก เธออยากจะหนีไปจากที่นี่

ไม่รู้ว่าคีรินกลัวเธอจะหนีไปกับเอเชียหรือเปล่า ถึง แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปฝังกระดูกแม่กับเธอ แต่เขาไปที่ โรงแรมที่เธอกับเอเชียพัก

แต่ตอนกลับมาถึงโรงแรมนั้น เพราะมีการจัดงานเลี้ยงที่นี่ ทำให้ห้องพักเหลือแค่สองห้องและห้องที่เหลือ ก็เป็นห้องเตียงคู่

คีรินจองไปห้องหนึ่งแล้ว จึงเหลืออีกแค่ห้องเดียว ญาดากับเอเชียเคยไปเที่ยวแล้วนอนห้องเดียวกันหลาย ครั้ง แต่เขาไม่เคยทำอะไรเธอ ดังนั้นญาดาจึงไว้ใจเอเชีย

ญาดาพูดขึ้นโดยไม่ต้องคิด “เรานอนห้องเดียวกัน ก็ได้”

เอเชียยังไม่ทันได้ตอบ คีรินก็เดินเข้ามา “ผู้หญิงกับ ผู้ชายนอนห้องเดียวกันคงไม่ดีเท่าไหร่ ให้เพื่อนของคุณ นอนห้องเดียวกับผม”

“คุณเอเชียคงไม่รังเกียจที่จะนอนห้องเดียวกับผมนะ ครับ ! ”

ญาดารู้สึกว่าคีรินตลกสิ้นดี เธออยากจะคบกับใครมัน ก็เป็นสิทธิของเธอ ไม่เกี่ยวกับเขา

“เอเชีย คุณจะปล่อยให้ฉันนอนในโรงแรมที่ไม่มี กล้องวงจรปิดแบบนี้คนเดียวจริงๆหรอ?” ญาดาถามขึ้น เพราะเธอรู้สึกกลัวจริงๆ เธอกลัวว่าตอนกลางคืนครินจะบุก เข้ามาในห้อง
ญาดาพูดจบก็เอาคีย์การ์ดแล้วเดินขึ้นห้องไป เธอ ได้ยินเสียงของเอเชียดังไล่หลัง “ขอบคุณนะครับคุณคื ริน แต่ญาเป็นคนขวัญอ่อน คืนนี้ผมนอนเป็นเพื่อนญาดี กว่าครับ”

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณเอเชียไม่ใช่คนไทย คงไม่รู้สินะครับว่าเราถือเรื่องพวกนี้กัน การที่คุณนอนห้อง เดียวกับญาดาจะทำให้เธอเสียหายได้นะครับ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ญาดาก็หันไปมองคีรินด้วยความ รังเกียจ “ฉันยังมีชื่อเสียงอะไรให้รักษา ชื่อเสียงของฉัน ถูกคุณทำลายไปแล้วไม่ใช่หรอคะ?”

“เอเชียเราไปกันเถอะ !

คีรินเดินขึ้นมาขวางทางเธอกับเอเชียเอาไว้ แล้วพูด ขึ้น “ญาดาคุณไปอยู่ยุโปรแค่ไม่นาน กลายเป็นผู้หญิง แบบนี้ไปแล้วหรอ จับปลาหลายมือระวังจะเสียไปทุกตัว ละ”

เรื่องที่เยอรมัน คีรินคงให้คนตามสืบจนรู้แล้วว่าเธอ เคยคบกับหลินไป๋

แต่ยังไงเธอกับหลินไป์ก็เลิกกันแล้ว คีรินอยากจะพูด อะไรก็เรื่องของเขา