เล่ห์รักนายซาตาน

บทที่ 160 เหตุผลที่เส้นชัยช่วยเธอ



บทที่ 160 เหตุผลที่เส้นชัยช่วยเธอ

เธอไม่รู้ว่าเส้นชัยยังอยู่ในห้างหรือเปล่า เธอก็ไม่ได้ คิดว่าจะต้องเจอเขา ปล่อยให้มันเป็นไปตามดวงชะตาแล้ว กัน

คนอย่างเส้นชัยต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ตอนที่คีริน อยู่กรุงเทพ เขาก็พักอยู่ใกล้บ้านคีริน คีรินมาเชียงใหม่ เขาก็ยังเป็นเพื่อนบ้านของคีรินอีก เธอเลยคิดว่าเขาชอบคื รินหรือเปล่า

เธอเลยขึ้นลิฟต์แล้วกำลังจะไปห่าง เธอรู้ว่าคีรินต้อง สั่งคนคอยดูเธอที่นอกห้างแน่นอน แต่ในห้างคงจะไม่มี

ดังนั้นเธอไม่ได้รู้สึกวังวล เธอกับเส้นชัยเจอกันแล้ว เขาจะรู้

เธอเดินไปเดินมาอยู่ในห้าง แต่ไม่ได้เจอเส้นชัยเลย เธอเลยเอามือถือออกมาส่งไลน์ให้ เส้นชัย

เธอถาม “คุณอยู่ไหน ฉันออกมาแล้ว คุณรีบมาได้ แล้ว”

เส้นชัยตอบกลับ ไหนบอกออกมาไม่ได้ไง?”

ญาดาตอบกลับ “อย่าพูดมาก รีบออกกมา เวลาฉัน

ไม่เยอะ”
ครินไม่มีทางปล่อยให้เธอเดินเที่ยวคนเดียวนาน ขนาดนั้นแน่นอน คิดว่าไม่ถึงสองชั่วโมง เขาก็จะมาหา เธอ!

ตอนนี้คิริน จึงเป็นพิเศษ ถ้ารู้ว่ามีผู้ชายคนไหนก็ได้ ที่มาตีสนิทกับเธอ เขารู้ว่าเธอไปแอบคุยกับผู้ชายคนอื่น คิดว่าคืนนี้เธอคงต้องเจ็บตัวอีกแน่ๆ

เส้นชัยให้เธอขึ้นไปชั้นสาม ออกจากลิฟต์แล้วเลี้ยว ซ้าย ที่นั่นมีร้านกาแฟร้านหนึ่ง

ตอนที่เธอถึงเส้นชัยก็ได้นั่งอยู่ในร้านแล้ว เขาเห็น เธอเดินเข้าไป เลยรีบลุกขึ้นแล้วทักทายเธอ “มาแล้วหรอ อยากจะหาหน้าคุณเป็นการส่วนตัวนไม่ง่ายเลยนะ”

เธอยิ้มอย่างจำใจ ชีวิตของคนเรามันก็ไม่ราบรื่น แบบนี้แหละ ไปๆมาๆเดี๋ยวก็ชินเอง”

เธอนั่งลง เส้นชักเลยโบกมือเรียกพนักงานงานแล้ว สั่งลาเต้ให้เธอ

“คุณรู้ได้ไงว่าฉันชอบดื่มลาเต้ คุณก็รู้จักฉันดีหนิ”

เขาเลยยกมือขึ้นแล้วจับแว่นของตัวเอง เธอเลยเขา ใส่แว่นไปหลายครั้ง ตอนเขาใส่แว่นเหมือนคนมีการศึกษามากๆ แต่ว่าเธอคิดว่าผู้ชายอย่างเขานั้นน้ำนิ่งไหลลึก ไม่รู้ ว่าเขาสายตาสั้นจริงๆ หรือใส่เพราะว่าเป็นเครื่องประดับ

“ฮ่าๆ ผมก็ไม่ได้สนิทกับคุณสักเท่าไหร่ ไม่ถือว่ารู้จัก คุณดีหรอก แค่ภรรยาเก่าของผมชอบดื่มลาเต้ เลยสั่งให้ คุณ ถ้าไม่ชอบคุณก็เปลี่ยน”

เส้นชัยเลยควักมือเรียกพนักงานเพื่อจะให้เธอเปลี่ยน เครื่องดื่ม

เธอเลยรีบบอกให้พนักงานไม่ต้องมา

“ฉันชอบดื่มลาเต้ นึกไม่ถึงว่าคุณแต่งงานแล้ว ฉันก็ นึกว่าคุณยังโสดซะอีก?”

คุณกับคนที่ไม่ค่อยรู้จักก็แบบนี้แหละ มักจะคุยแต่ เรื่องไร้สาระ แต่เธอรู้ดีว่าเส้นชัยตามตัวเธอมา ไม่ได้จะคุย เรื่องพวกนี้

“ผม…….แต่งงานไปหลายปีแล้ว แต่ตอนนี้ภรรยา ของผมป่วยและเสียชีวิตไป”

นัยน์ตาของเส้นชัยดูหม่นหมองทันที ดูๆแล้วเขากับ ภรรยาของเขาน่าจะรักกันมาก
“โทษทีที่พูดถึงเรื่องที่น่เศร้าของคุณ” เธอเลยรีบ ขอโทษไป

เส้นชัยส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เรื่องที่น่าเศร้ากว่านี้ยัง ผ่านมาแล้ว”

เธอเลยเอ่ยขึ้นอย่างอึดอัดใจ “คุณเรียกฉันมา คิดว่า คงไม่ใช่คุยอะไรเรื่อยเปื่อยแบบนี้ ระหว่างเราไม่ได้สนิท กัน น่าจะไม่มีอะไรให้คุยเยอะ”

เส้นชัยส่ายหัวอีกครั้ง “แน่นอนสิ เรียกคุณมาก็ต้อง เรื่องสำคัญ”

เธอถาม “มีเรื่องอะไร?”

เส้นชัยมองเธอพลางพูดขึ้น “คุณยังจำสงกรานต์ได้ ไหม?”

เธอพยักหน้า “จำได้สิ คนๆนี้เคยทำธุรกิจกับคีรินมา หลายปี แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้น บริษัท ของคีรินเลยฟ้องเขา แล้วจะจับเขาเข้าคุก ก่อนหน้านี้ สงกรานต์ได้มาบอกคีรินว่าให้ปล่อยเขา เพราะเขามี เอกสารสำคัญของคีริน แต่คีรินไม่สนใจและฟ้องเขาต่อ”

เซ้นท์ของผู้หญิงมันบอกว่าเส้นชัยต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องของคีริน

เธอออกมาเจอเขาก็แค่อยากจะรู้ข้อมูลเพิ่มเติมของคี

ริน

“ทำไมคุณถึงไม่พูดถึงเรื่องที่คุณได้ร่วมมือกับ สงกรานต์ล่ะ”

เส้นชัยถามขึ้น

เธอรู้แต่แรกแล้วว่าเขาคงไม่ใช่คนดีอะไร

“ใช่ เขาเคยมาหาฉัน แต่ฉันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ อ่อนแอๆคนหนึ่ง ฉันจะมีปัญญาอะไรไปสู้กับท่านประธาน บริษัทใหญ่”

เส้นชัยพยักหน้า “เรื่องจริง คุณไม่มีปัญญาสู้กับคีริน

ได้จริงๆ…….”

จากนั้นเขาก็หยุดชะงักไปหลายวิ แล้วมองเธอด้วย สีหน้าที่เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหน้าบึ้ง “แค่คุณสามารถยืมมือคน อื่นได้!”

เธอเลยพูดขึ้น “คุณเส้นชัยคะ ก่อนอื่นฉันต้องบอก ว่าฉันรู้สึกซาบซึ้งที่ฉันสามารถมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตัวคุณแต่ว่าฉันมีบางอย่างที่ไม่ค่อยเข้าใจ หวังว่าคุณจะอธิบาย ให้ฉันได้”

เส้นชัยตอบกลับ “เรียกผมว่าชัยก็พอ ก่อนหน้านี้ ภรรยาผมก็เรียกผมว่าแบบนี้”

ญาดาตอบกลับ “โทษทีนะคะ เราไม่ได้สนิทกันถึง ขั้นนั้น และได้โปรดคุณเส้นชัย ตอบคำถามฉันก่อน

เส้นชัยพยักหน้า “ได้ ถามมาสิ”

เธอครุ่นคิดไปสักพักแล้วถามขึ้น “เท่าที่ฉันรู้มาว่า คุณกับคีรินเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทางธุรกิจ และ แน่นอนว่าคุณคงไม่ได้ทำเรื่องพวกนี้เพื่อหวังผลกำไร อะไร ฉันไม่เข้าใจทำไมคุณถึงยอมช่วยฉัน ไม่มีนักธุรกิจ คนไหนที่ไม่หวังผลตอบแทน”

เส้นชัยจึงหัวเราะแหะๆขึ้น ไม่รู้ว่าเขากำลังหัวเราะ อะไร นี่มันตลกขนาดนี้เลยหรอ!

“คุณเส้นชัย คุณหัวเราะอะไรค่ะ?”

เส้นชัยตอบกลับ “ผมก็หัวเราะคุณน่ะสิ ทำไมถึงได้ ระแวงทุกคนแบบนี้?”
เธอสวนกลับ “หรือว่าฉันขี้ระแวงแบบนี้ไม่ถูกหรอ? ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ ทำไมคุณต้องมาช่วยฉัน!”

เขาเอามือประสานกันแล้วเอาสองมือเท้าคาง นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกำลังมองเธออยู่ แต่ว่าเธอ รู้สึกได้รอยยิ้มของเขามันแอบแฝงไปด้วยความชั่วร้าย

“ผมไม่เคยบอกคุณหรอว่าหน้าตาของคุณเหมือน ภรรยาผมมาก?” เส้นชัยตอบกลับ

เธอเลยรู้สึกอึดอัดใจ

“ฉะนั้น?”

“ฉะนั้นผมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคีริน ผมเลยอยาก จะช่วยคุณจากใจจริง ให้คุณหลุดพ้นจากเขา หลุดพ้นจาก ชีวิตที่แสนทรมานของคุณ”

ถ้าเธอเชื่อคำพูดของเขา งั้นเขาก็ไม่ต่างอะไรจาก

เด็กสามขวบ

“ฉันไม่เชื่อค่ะคุณเส้นชัย บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มา ฟรีๆ ฉันก็ไม่เชื่อว่า แค่ฉันหน้าตาเหมือนภรรยาของคุณ คุณก็ยอมช่วยฉันแบบนี้”
เส้นชัยไม่ได้เถียงอะไรเธอกลับ เขาแค่เอาเอา เอกสารออกจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้เธอ ข้างใน เป็นรูปและเอกสารบางอย่างของภรรยาผม คุณลองดู

ทีแรกเธอไม่อยากดู เพราะว่าเธอรู้ว่าภรรยาของเขา กับเธอจะมีความสัมพันธ์อะไรกันได้ แต่ไหนๆเขาอยากให้ เธอดู งั้นเธอก็จะดู

เธอเปิดซองเอกสารออก จากนั้นก็เห็นรูปพวกนั้น เธอไม่คิดเลยว่าบนโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนเธอ หน้าตาของพวกเธอคล้ายกันเกือบ95% ส่วนที่เหลือก็ เป็นบุคลิกภาพที่ดูต่างกันเล็กน้อย ถ้าดูจากภายนอกก็ไม่ สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นภรรยาของเขาหรือตัวเธอ

“นี่เป็นภรรยาของคุณ?” เธอถามอย่างสงสัย

เธอยังสงสัยว่าเขาเอารูปเธอไปตัดต่อพื้นหลังหรือ เปล่า จริงๆข้างในรูปเป็นเธอ

เส้นชัยจึงพยักหน้า “ใช่ ภรรยาของผมเอง

“งั้นทำไมถึงหน้าตาเหมือนฉันขนาดนี้ เราไม่ได้มี ความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน ไม่น่าเชื่อจริงๆ

มือที่ถือรูปไว้สั่นเทาเบาๆ เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่าโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนเธอจนเหมือนก๊อปปี้ใบหน้าไป

“เพราะว่าพวกคุณมีพ่อเดียวกันไง? เป็นพี่น้องต่าง

เส้นชัยพูด น

แม่”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ