บทที่ 146 อย่าเอาความคิดของคุณมาตัดสินใจว่าฉันเป็นคนยังไง

คีรินกอดเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย มือของเขาลูบไล้ บนแผ่นหลังขอเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ญา… เรียกผมว่าผัวจำได้ไหม” คีรินพูดขึ้น

“คุณเป็นบ้าอะไรคะ? จู่ๆก็มาทำแบบนี้กับฉัน” ญาดา ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนอารมณ์ไปมา

“ผมบอกให้คุณเรียกผมว่าผัวไง ! ” ไม่ตะคอกเปล่า เขายังลูบมือขึ้นมาเหนือกระโปรงของเธอ

ญาดาตกใจจึงรีบพูดขึ้น “คุณคีริน คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ คะ ที่นี่มันในห้องน้ำ

คีรินแสยะยิ้ม เขางับมาที่ใบหูของเธอ จากนั้นก็พูด กระซิบ “ถ้าคุณไม่ยอมเรียกผมว่าผัว ผมก็จะไม่หยุด”

เขาพูดแล้วไล่มือขึ้นมาจนถึงพุ่มไม้ของเธอ เขาใช้

มือกดมันลงมา

ญาดาที่จะขาอ่อนแรง เธอไม่อาจต้านทานเขาได้ “ผัวจ๋า ฉัน…ฉันเรียกแล้ว คุณปล่อยฉันได้รึยัง?”

เขาละมือออกมาจากพุ่มไม้ของเธอ “ถึงแม้ว่ามัน จะไม่ได้ออกมาจากใจของคุณ แต่แค่ได้ยินผมก็ดีใจมากแล้ว”

ถ้าจะบอกว่าคีรินเปลี่ยนไปยังไง

ก็คงจะตอบว่าเขาคนเดิมไม่เคยที่จะกอดเธอ แล้วให้ เธอพูดอะไรแบบนี้ หรือพูดคำหวานกับเธอเลยสักครั้ง

เมื่อก่อนเขาดูเป็นผู้ชายเย็นชาที่เข้าถึงยาก ตรงกัน ข้ามกับตอนนี้ที่เหมือนเด็กขาดความรัก พยายามวิ่งเข้ามา หาเธอ

หึ ! ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขากำลังกอดเธอด้วยความ

รัก?

เธอไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่

“คุณคีรินฉันหายใจไม่ออก คุณช่วยปล่อยฉันได้ไหม คะ?” ญาดารู้สึกสับสน

เขาค่อยๆคลายกอดจากเธอ จากนั้นก็มีผมของเธอ เบาๆอย่างเอ็นดู

“เราออกไปกันเถอะค่ะ แขกอยู่ด้านนอกเยอะแยะ เราหายมาทั้งคู่แบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่”
คีรินเอามือลูบจมูกเธอเบาๆแล้วพูดขึ้น “ไปกัน

เถอะ ! ”

เขาคว้ามือมาจับมือเธอเอาไว้ ในสายตาของทุกคน ต่างก็เข้าใจว่าเธอกับเขาคือคู่รักที่รักกันมาก

ขณะที่ออกมานั้น พวกเขาเดินผ่านชัยที่หน้าห้องน้ำ

พอดี

คีรินส่งยิ้มให้เขาเป็นการทักทาย ญาดารู้สึกได้ว่า รินไม่อยากยุ่งกับผู้ชายคนนี้ แต่การที่เขาสามารถปล่อยตัว สงกรานต์ออกมาได้ เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้จะต้องไม่ใช่คน ธรรมดาอย่างแน่นอน

ต่อให้คีรินจะไม่ชอบเขาแค่ไหน แต่เขาก็ต้องยิ้มเพื่อ

รักษามารยาท

ผู้ชายที่ชื่อชัยหันมายิ้มให้คีริน แต่รอยยิ้มนั้นกลับเต็ม ไปด้วยความเจ้าเล่ห์

หลังจากที่เดินผ่านชัยมาพักหนึ่ง คีรินก็จับมือของ เธอแรงขึ้น

แรงจนญาดาเริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมา
ญาดาถามขึ้น “เป็นอะไรไปคะ? ทำไมต้องบีบมือฉัน แรงขนาดนี้ด้วย ฉันเจ็บนะคะ !

คีรินรีบคลายมือออกแล้วถามด้วยน้ำเสียงเหมือนคน

เป็นห่วง “ขอโทษนะญา ยังเจ็บอยู่ไหม”

ญาดาเมื่อเห็นสีหน้าของเขา เธอก็โกรธไม่ลง

ญาดาสายหน้าไปมา “ไม่เจ็บค่ะ”

คีรินหยุดเดิน ญาดาไม่เข้าใจว่าจู่ๆเขาจะหยุดเดิน

ทําไม

เขาหันมามองที่เธอ จับไหล่เธอให้มองตรงไปที่เขา

แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ญาดา คุณเป็นผู้หญิงของผม”

“คะ?” จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาแบบนี้ ญาดาจึงตามไม่ทัน

“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อยากให้คุณจําเอาไว้ว่า คุณคือแม่ของใส่ใจ ใส่ใจคือลูกสาวของคุณ หลังจาก นี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คุณห้ามยุ่งกับผู้ชายคนไหนเด็ด ขาด เพราะถ้าผมเห็นผมจะโกรธมาก เวลาผมโกรธ ผมจะ ควบคุมตัวเองไม่ได้และจำทำให้คุณต้องเจ็บปวด ผมไม่ใช่ ผู้ชายที่ดีเท่าไหร่ ดังนั้นอย่าทำให้ผมหมดความอดทน
ผู้ชายที่อบอุ่นเมื่อกี้ จู่ๆก็แปรเปลี่ยนไป เขาขู่เธอด้วย ความพูดประโยค

ญาดาไม่เคยตามอารมณ์ของเขาทันเลยสักครั้ง นึก อยากจะดีก็ดีกับเธอ นึกอยากจะร้ายก็ร้ายกับเธอ

ญาดารู้สึกว่าเขาสามารถเปลี่ยนไปได้ทุกวินาที

“คุณคีริน คุณอย่าเอาความคิดหรือความรู้สึกของคุณ มาตัดสินใจฉัน ฉันไม่เคยที่จะไปยุ่งหรือไปยั่วยวนผู้ชาย คนไหนมาก่อน ถ้าคุณคิดว่าฉันทำคุณลองบอกชื่อมาสิ คะ?”

ญาดาคิดว่าคีรินคงเข้าใจว่าชัยชอบญาดา และเธอ เองก็ส่งยิ้มยั่วยวนชัย

“เปล่า คุณลืมเรื่องนี้ไปเถอะ ถือว่าเรื่องที่ผมบอกคุณ เป็นแค่คําเตือนแล้วกัน”

เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน ทำไมเขาพูดอะไรเธอก็ต้อง ทำตามที่เขาพูดด้วย เธอเองก็มีความคิดและความรู้สึก ทำไมถึงต้องทำตามความต้องการของเขาด้วย