บทที่ 145 ความสุขของเขาคือความเจ็บปวดของเธอ

ทุกคนต่างก็มาร่วมแสดงความยินดีกับเขา รอยยิ้มบน ใบหน้าของคีรินทําให้ญาดารู้สึกเจ็บปวด

เหมือนเขากำลังมีความสุขกับการแต่งงานครั้ง

ใช่ เขาดูมีความสุขกับการแต่งงานที่เขาบงการมันขึ้น

ทั้งๆที่เธอไม่เคยมีความสุขกับการแต่งงานแม้แต่น้อย แต่บางทีความเจ็บปวดของเธอคงเป็นความสุขของเขา

ญาดารู้สึกเจ็บจุกขึ้นมากลางอก

ระหว่างเธอกับเขาไม่ควรที่จะรักกัน เขาเลือกที่จะ กักขังเธอด้วยการแต่งงาน และเธอกลับไม่สิทธิแย้งใดๆ และการแต่งงานจะเป็นสิ่งที่ทำให้เกมส์นี้จบเร็วขึ้น เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอเองก็ไม่มีทางเลือก และไม่ สามารถที่จะหันหลังได้อีก

เธอกับเขาไม่ใครก็ใครที่ต้องออกจากเกมส์นี้

ญาดาฝืนยิ้มที่สดใสที่สุดออกมา แล้วบอกกับทุกคน ที่มาร่วมยินดี “ขอบคุณนะคะ”
แม้แต่ตัวเธอเองยังเริ่มกลัวตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ญาดาที่เธอรู้จักอีกแล้ว เหมือน ปีศาจที่สวมหน้ากากพันหน้า

“คุณญาดาคงจะยิ้มมากเกินไป ดูสิครับยิ้มจนหน้า 11 11 เงื่อนหมดเลย”

ใครบางคนพูดขึ้น ญาดาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเป็น คุณชัย

ญาดากำลังจะพูดตอบ แต่คีรินก็พูดขึ้นก่อน “เธอคือ ว่าที่ภรรยาของผมครับ รบกวนให้เกียรติเธอด้วย”

คีรินแนะนำเธออย่างเป็นทางการ

“ครับ ว่าที่ภรรยา? แสดงว่ายังไม่ได้แต่งงานกันสินะ ครับ? ”

ชัยมองหน้าคีรินด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก คำพูดของ เขาทำให้คนอื่นเข้าใจว่าเขาเหมือนคิดกับเธอเชิงชู้สาว

แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง

กัน
จากประสบการณ์ที่เคยมาออกงานกับคีริน ญาดารู้ดี ว่าเธอห้ามพูดคุยหรือสนิทสนมกับผู้ชายคนไหนเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นกลับไปที่บ้าน คีรินคงไม่ปล่อยให้เธอมีความ สุขแน่ๆ

“คุณชัยคะ คุณเองก็เป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง สิ่งที่ คุณพูดมานั้นคงไม่เหมาะเท่าไหร่นะคะ คนอื่นจะเข้าใจผิด ได้ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นเพื่อนบ้านของเรา แต่การที่คุณพูด แบบนี้จะทำให้ทุกคนคิดตามได้นะคะ ถ้าคุณคีรินเข้าใจผิด คิดว่าฉันกับคุณรู้จักกันลึกซึ้ง คุณคงรู้สึกผิดไม่น้อยเลย จริงไหมคะ?”

คีรินมองมาที่เธอด้วยสายตาที่แปลกใจ

เขาคงไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดเหล่านี้จะปาก

ของเธอ

ชัยเองก็คงไม่คิดว่าเธอจะพูดแบบนี้ เขานิ่งค้างไป พักใหญ่

“ผมขอโทษด้วยนะครับ ถ้าสิ่งที่ผมพูดจะทำให้คุณค่ รินและคุณญาดาอึดอัดใจ” ชัยพูดแล้วเดินผ่านคีรินไป

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณคือแขกในงานเลี้ยงของเรา ฉันแค่ไม่อยากให้ใครทำให้คุณคีรินเข้าใจในตัวฉันผิด ขอให้สนุกกับงานเลี้ยงในคืนนี้นะคะ” ญาดาพูดก่อนที่ชัยจะ เดินไป

ญาดาหันไปมองคีริน เขาดูพอใจมากกับคำพูดของ

เธอ

ญาดาปรายตามองมาร์วิน

เธออยากรู้จังว่ามาร์วินจะคิดยังไง?

ระหว่างงานญาดาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อที่จะแต่ง หน้าทาลิปเพิ่ม

แต่เธอยังไม่ทันได้เดินออกมา คีรินก็เข้ามายืนขวาง เธอที่ประตู

“คุณคีรินคิดจะทำอะไรคะ? ที่นี่คือห้องน้ำ มีคนเดิน เข้าออกตลอดเวลา”

คีรินดึงตัวเธอเข้าไปกอดแล้วจูบลงมาอย่างร้อนแรง

ญาดาพยายามที่จะผลักเขาออก แต่แรงของคนตัว ใหญ่ที่มีมากกว่าทำให้ไม่สามารถผลักเขาไปได้

ญาดาทำได้แค่ทุบลงบนแผ่นหลังของเขา แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์

เขาจูบเธออยู่นาน จนญาดาเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก เขาจึงค่อยๆคลายจูบ

ญาดามองหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ

“คุณจะบ้ารึไงคะ? ทำอะไรไม่ดูสถานที่เลย”

เขาตอบกลับมา “คุณหมายความว่า ถ้าอยู่ในที่ที่ เหมาะสม ผมก็สามารถทำเรื่องอย่างว่ากับคุณได้เลยใช่ ไหม?”

ญาดาถึงกับหมดคำพูดกับคนตรงหน้า

“บ้าไปแล้วรึไงคะ ปล่อยฉันนะคะ ปล่อยฉันเดี๋ยว นี้ ! ” ตอนนี้คีรินไม่ได้จูบเธอแล้ว แต่เขากลับกอดเธอ แน่น จนเธอหายใจไม่ออก

“ใช่ ผมมันบ้าและคุณก็เป็นยารักษาความบ้าของ ผม” ญาดาไม่เข้าใจว่าคีรินเป็นอะไรไป จู่ๆเขาก็เหมือน หมาบ้าที่มาไล่กัดเธอ