เล่ห์รักนายซาตาน

บทที่ 31 ไปคอนโดญาดา



น้อยครั้งมากที่จะได้ยินเขาพูดถึงแม่ของ เขา ครั้งนี้ทำไมจู่ๆถึงพูดเรื่องแม่แบบนี้

คำว่ามาร์วินทำให้ใจของเธอเต้นตึกตักขึ้น มาทักที มาร์วินชอบกินปู เธอรู้ดี ดังนั้นเธอก็ทํา เมนูปูได้ด้วย แค่อาหารที่มาร์วินชอบ เธอก็เคย ฝึกทำมาทุกอย่าง อีกทั้งยังทำได้อร่อยด้วย

ตอนที่แม่ของเขายังไม่ตาย แม่ของเธอก็ ไปพัวพันกับพ่อของเขาแล้ว เพราะเหตุนี้ เขา เลยโทษแม่ของเธอว่าเป็นคนที่ทำให้แม่ของเขา ตาย

ในใจของเขาทนกับความทรมานแบบนี้ไม่ ไหว ก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว

เขาอยากกินปู เธอเรียกสั่งปูตัวใหญ่ๆให้

เขาสี่ตัว

แต่ปูในฤดูนี้ไม่ค่อยอร่อย ถ้าไม่ได้ไป ตลาดสดที่ขายอาหารทะเล รสชาติก็คงจะไม่ ค่อยอร่อย
เธอเลยซื้อผักบางอย่างที่คีรินชอบ และ กำลังจะไปจ่านเงิน จู่ๆเขาเลยถามขึ้น “คุณ ชอบกินอะไร ก็ซื้อกลับไปด้วยสิ!”

เธอมองรถเข็นที่เต็มไปด้วยของกิน เลย ตอบกลับ “ฉันชอบกินทุกอย่าง ฉันไม่เลือก กิน!”

คนที่เลือกกินคือต้องป่วยเป็นโรคเศรษฐี เท่านั้น ตอนเธอเรียนมอต้นก็พักหอในของ โรงเรียน โรงเรียนที่เรียนก็ไม่ค่อยดี อาหารที่ ให้เด็กกินก็ไม่ถือว่าดี เธอจำได้ว่าตอนนี้เป็น ช่วงวัยกำลังโต มักจะหิวง่าย พอตอนเที่ยงก็มัก จะได้กินไข่ผัดมะเขือเทศ และกับข้าวก็มักจะ ได้น้อย แต่เธอก็ยังสามารถกินกับข้าวเปล่าได้ เกือบครึ่งกิโล

คีรินมองเธอด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยอยาก จะเชื่อ “คนสมัยนี้มีใครไม่เลือกกินบ้าง โดย เฉพาะเด็ก 90 มักจะเลือกเก่ง”

ดูๆทุกคนมักจะมีมุมมองแบบนี้กับเด็กยุค90 แม้แต่เขายังรู้สึกว่าคนจนที่เกิดในยุค 90 ยังเลือกมากในการกิน

“จริงๆเลือกกินไม่ได้แบ่งช่วงอายุนะคุณ นี่ก็เฉพาะคนรวยเท่านั้นที่จะเลือกกินได้ แต่ คนจนแค่กินอิ่มก็พอ” ญาดาพูดขึ้น

เธอพูดแบบนี้ออกมา ทำให้เขารู้สึกขบขัน “พูดไปเรื่อยเปื่อย คุณไม่ชอบกินปลา ไม่ชอบ กินกระดูกซี่โครง ยิ่งไม่ชอบกินเนื้อวัว ของที่ คุณไม่ชอบเยอะแยะไปหมด!

เขาพูดออกมาเยอะขนาดนี้ และยังพูดขึ้น ด้วยความมั่นใจ

คงจะเป็นเพราะว่าตอนที่ร่วมโต๊ะอาหารกับ เขา เขาคงจะเห็นญาดาไม่ชอบตักกับข้าวอะไร นั่นก็เพราะว่าอาหารพวกนั้นเป็นอาหารที่เขา ชอบกิน อาหารที่เขาเคยตก เธอจะไม่ไปตักเด็ด ขาด

เพราะว่าเขาจะรังเกียจเธอ!
เธอเลยพูดขึ้นอย่างยิ้มๆ “ฉันชอบกินแต่ ข้าวเปล่า”

ตอนนี้ญาดากินข้าวตอนอยู่ในบ้านสุข สําราญ ส่วนมากก็จะไม่กินกับข้าว และกินแต่

ข้าวเปล่า

“ตาเราจ่ายเงินแล้ว เรื่องที่เกี่ยวกับเลือก กิน เลิกพูดกันเถอะ”

เธอเลยไปจ่ายเงิน คีรินไม่ได้พกเงินสด สักบาท มีแค่บัตรเครดิตสีดำและสีทองของ เศรษฐีที่ต้องมีวงเงินในบัญชีหลายร้อยล้าน ที่ ซุปเปอร์มาร์เก็ตไม่ใช่ว่าจะรูดบัตรไม่ได้ แค่เธอ กลัวว่า ถ้าเขาเอาบัตรพวกนี้มาใช้จะดึงดูดคน มามองพวกเขา ตอนที่เขาเอากระเป๋าตังค์ออก มา เธอเลยรั้งเขาไว้ จากนั้นก็ยิ้มใส่เขา “จริงๆ เราก็รู้จักกันมายี่สิบปีแล้ว และฉันก็พักอาศัยอยู่ ในบ้านของคุณมานาน ยังยังไม่เคยเลี้ยงข้าว เจ้าบ้านอย่างคุณ มื้อนี้ถือว่าฉันเลี้ยงแล้วกัน”

คีรินมองหน้าญาดาอย่างไม่น่าเชื่อ คิดว่าเธอจะกลัวว่าตัวเองเอาบัตรเศรษฐีมารด

เธอจึงควักกระเป๋าตังค์ด้วยออกมาภาย ใต้นัยน์ตาที่อันน่าสงสัยของคีริน เลยควักเงิน ประมาณห้าพันออกมา เพราะแค่ปูตัวใหญ่สี่ตัว ก็คงจะแพง แล้วอย่างมีของอย่างอื่นอีก

ตอนที่คิดเงินเสร็จก็หมดไปประมาณสี่พัน กว่าบาท เธอคิดเลขอย่างแม่นยำจริงๆ

พอคิดเงินเสร็จ เธอใช้ในถุงผ้าใหญ่ๆ ประมาณสองถุง จากนั้นก็เตรียมตัวยกของด้วย มือทั้งสองข้าง คีรินที่มือไวกว่าเธอเลยยกของ ทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง

เธอมองเขาด้วยสายตาที่รู้สึกแปลกใจ เขา เลยถามเธอ “มองผมแบบนั้นทำไม?”

ญาดาจึงหัวเราะขึ้น “แค่รู้สึกไม่น่าเชื่อ

คีรินจึงถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ “มีอะไรไม่ น่าเชื่อ”
ญาดาจึงพูดขึ้น “ไม่น่าเชื่อว่าคุณก็เห็นใจ ฉันเป็นด้วย”

คำๆนี้ที่เธอพูดออกมา ก็ทำให้เขาเริ่มชัก

สีหน้าใส่ จากนั้นพอญาดาเห็นเขาเริ่มไม่พอใจ

เลยหุบปากโดยเร็ว

จากนั้นเขาจึงมองเธอด้วยนัยน์ตาที่ดู เหมือนจะโกรธ “นี่ ญาดา ผมทำดีกับคุณหน่อย ก็อย่าได้มาเล่นลิ้นกับผม”

เธอเลยรียผงกหัวแล้วพูดประจบสอพลอใส่ เขา “ใช่ๆๆ คุณดีกับฉันมาก ฉันเองที่ไม่รู้จักที่ ต่ำที่สูง แล้วยังกล้าไปล้อคุณอีก อย่าโกรธเลย นะ”

ยังดีที่เธอพูดตรงประเด็น เลยทำให้สีหน้า ของเขาดูดีมากขึ้น

เธอเลยโบกมือเพื่อเรียกรถแท็กซี่ เธอกับ เขาเลยขึ้นรถไป ทีแรกเธอนึกว่าเขาจะกลับ วิลล่าของเขา แต่ไม่น่าเชื่อว่าเขากลับไปบ้านของเธอ

ญาดาอยากจะปฏิเสธมากๆ ที่นั่นเป็นที่ส่วน ตัวของเธอ เธอไม่อยากให้ใครไปก้าวก่าย และ ที่สำคัญก็คือ ที่นั่นเป็นที่ๆมีแต่ความทรงจำดีๆ ระหว่างเธอกับมาร์วิน เธอกลัวว่าเขาไปแล้วจะ เห็นรูปหรือสิ่งของต่างๆที่เกี่ยวกับมาร์วินแล้ว ทำลายทุกอย่างทิ้งไป บ้านที่เธออยู่ก็ถือว่าเก่า แต่เพราะมาร์วินเคยอยู่ที่นั่น เธอเลยไม่อยาก ย้ายไปไหน และอยากจะจดจำเรื่องราวดีๆพวก นั้นไว้

ญาดาเลยพูดขึ้น “บ้านฉันยุ่งมาก ฉันยัง ไม่ทันได้เก็บกวาด ไว้วันหลังเถอะ!”

คีรินเลยทำสีหน้าที่ดูไม่ดีใส่เธออีกครั้ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ทำไมที่บ้านซ่อนผู้ชาย คนอื่นไว้หรอ ถึงได้ไม่สะดวกให้ผมไป

เธอยกมือขึ้นเอานวดหน้าผากของตัว เอง เขาดื้อดึงว่าต้องไปให้ได้ เธอก็ไม่อยากจะ ปฏิเสธไปอีกคิดๆดูแล้ว มาร์วินก็กลายเป็นสามีของคน อื่นไปแล้ว แต่เธอกลับเฝ้าอยู่ที่นั่นไม่ไปไหน นี่ก็ คงจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีกับภรรยาของเขา

จะไปก็ไป!

พอถึงคอนโดเล็กๆ คีรินถือของแล้วเดิน ตามเธอไป แล้วมองเธอเปิดประตู

เธอเช่าคอนโดสองห้องนอนหนึ่งห้อง รับแขก และของๆมาร์วินถูกเธอล็อคไว้ตรง ห้องๆหนึ่ง

พอเขาวางของพวกนั้นเสร็จ เลยเดิน สำรวจคอนโดห้องเล็กๆของเธอ เธอสามารถดู ออกได้ว่าสายตาของเขากำลังรู้สึกรังเกียจอยู่ คอนโดนี้ไม่ได้ดีมาก การตกแต่งที่แสนธรรดา และฝาผนังยังมีคราบเหลืองที่ดูสกปรก เขาที่ เป็นคุณชายคงจะเคยชินกับวิลล่าหลังใหญ่ๆ มากกว่าบทที่ 31 ไปคอนโดตา

“คุณนั่งเองไปก่อน ตอนนี้สายแล้ว ฉันไป ทํากับข้าว”

เธอเลยเข้าไปในห้องครัวแล้วเริ่มล้าง ตัด หั่นอาหารที่จะกิน ตอนเช้าไม่ได้กินอะไร แค่ ฉีดน้ำเกลือเข้าร่างกาย จริงๆตอนนี้ไม่อยากจะ ขยับตัวทำอะไรด้วยซ้ำ แค่อยากจะนอนอยู่บน เตียงแล้วนอนพักดีๆ

เธอเอาแปรงสีฟันทำความสะอาดปู จู่ๆเขา จึงเดินมาพิงขอบประตูห้องครัว แล้วถามเธอ “ที่นี่เคยมีผู้ชายมาบ่อยสินะ!”

เขาไม่ได้ถามเป็นประโยคคำถาม

เธอเลยเงยหน้าขึ้น “มาเยอะมาก คุณ อยากจะพูดอะไรก็พูดตรงๆ

ถึงจะมีผู้ชายมา ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเขา

“มาร์วินเคยมาไหม?” คีรินถามขึ้นโดย

ทันที
ญาดาก็ไม่ได้แปลกใจ เธอรู้ว่าเขามาที่นี่ก็ เพื่อเรื่องที่เกี่ยวกับมาร์วินแน่นอน

เธอเลยตอบกลับด้วยสีหน้าที่จริงจัง “เคย มา ตอนปิดเทอม เขามักจะมาพักที่นี่”

“เหอะๆ…

เขายิ้มอย่างเย็นชา “ผมว่าล่ะ ตอนปิด เทอมทีแรกเขาไม่กลับประเทศและไม่กลับมา ที่แท้ก็กลับประเทศอยู่ แต่มาหาผู้หญิงสำส่อน อย่างคุณ”

193608026_1147241279088471_766757274699603639_n (1)


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ