บทที่ 256 ญาดาอย่าไปจากผม 1

“ใครหึงคะ? คุณอย่าหลงตัวเอง” ญาดาทำเป็น ปากแข็ง

“ครับ คุณไม่ได้หึง” คีรินพูดด้วยน้ำเสียงหยอก

เหย้า

หลังจากที่หยอดน้ำเกลือหมดไปหนึ่งถุงแล้วนั้น คื รินก็บอกว่าจะออกจากโรงพยาบาล

ญาดาห้ามเขาเอาไว้ “คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่าคะ ตอนนี้คุณมีไข้สูงมาก คุณต้องนอนพักที่โรงพยาบาล ต่อให้งานจะสำคัญแค่ไหนแต่สุขภาพของเราก็สำคัญ กว่า”

ญาดานึกว่าเขาอยากออกจากโรงพยาบาลเพื่อไป ทำงาน เพราะเมื่อวานเขาดูมีงานสำคัญมาก

แต่ตอนนี้เขาป่วยหนักแบบนี้ จะไปทำงานได้ยังไง

“เรากลับไปนอนพักที่บ้างก็เหมือนกัน ยังไงที่บ้าน ก็มีหมอประจำตัวอยู่แล้ว อยู่ที่นี่มีแต่พยาบาลสาวเอา ของมาให้ผม ผมกลัวว่าใครบางคนจะดึงเอาได้”

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ญาดาอยากจะตีเขาแรงๆสักทีจริงๆ แต่ติดตรงที่ว่า ตอนนี้เขากำลังป่วยอยู่
“ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ได้หึง ตอนนี้คุณก็ดีขึ้น แล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ญาดาพูดจบก็จะเดินออกไป ทิ้งคีรินเอาไว้คน เดียว

คีรินยื่นมือมาจับแขนของเธอเอาไว้ “คุณอ่ะ ผม แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง คุณไปจัดการเรื่องออกจากโรง พยาบาลให้ผมหน่อยสิ ผมอยากกลับบ้าน ไม่อยากอยู่ ที่โรงพยาบาลหรือไม่เราก็ย้ายไปโรงพยาบาลเอกชน ก็ได้ ผมไม่อยากนอนที่โรงพยาบาลนี้”

“คุณอย่าทำตัวเป็นลูกคุณหนูไปหน่อยเลยค่ะ ไม่

ใช่เด็กๆแล้วสักหน่อย อย่างน้อยคุณก็ยังได้นอนห้อง เดี่ยว ไม่ต้องไปนอนในห้องที่มีผู้ป่วยคนอื่นๆ

ถึงแม้ญาดาจะพูดไปแบบนั้น แต่เธอก็กำลังเก็บ ข้าวของของคีริน

ญาดายังไม่ทันไปทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าคีรินโทรหาใคร เพราะจู่ๆพยาบาลก็เดินเข้ามา พร้อมกับทำเอกสารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย

วันนี้ญาดาเป็นคนขับรถส่วนคีรินนั้นนั่งอยู่ที่นั่งข้าง คนขับ คีรินพูดขึ้นเหมือนกลัวว่าเธอจะไม่ขับรถกลับไป ที่บ้านใหม่ของเขา “จะให้ผมช่วยคุณเปิดจีพีเอสไหม ผมกลัวคุณจําทางกลับไปที่บ้านไม่ได้”
ญาดาเป็นคนที่ความจําดีมาก คีรินเคยพาเธอไป แค่ครั้งเดียว แต่เธอก็จําทางได้ดี

“จ๋าได้ค่ะ คุณนอนพักเถอะ เดี๋ยวไปถึงฉันจะปลุก

คุณเอง”

คีรินไม่ยอมนอน เขาเอาแต่บ่นอุบอิบว่าปวดไปทั้ง ตัว เจ็บตรงนั้นที เจ็บตรงนี้ที

ญาดาฟังจนหูชา เธอจึงพูดขึ้น “ฉันเป็นคนทำให้ คุณป่วยหรือไงคะ? คุณทำตัวคุณเองรึเปล่า เมื่อก่อน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นคนขี้บ่นแบบนี้”

คีรินเงียบไปครู่หนึ่ง โดยไม่พูดอะไร “ก็ผมไม่ อยากให้คุณหย่ากับผมหนิ…”

น้ำเสียงของเขาดูเศร้ามาก

ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะไม่พูดถึงเรื่องหย่าแล้ว แต่ สุดท้ายคีรินกลับเป็นคนพูดขึ้น

เธอรู้ดีว่าเขาไม่อยากจะหย่ากับเธอและรู้ดีว่าเขา

รักเธอมาก

แต่เธอคิดว่าผู้ชายอย่างเขาคงไม่ยอมรับความผิด และหาข้ออ้างอย่างอื่นมาทำให้ตัวเองดูดีขึ้น
“ถ้าคุณยอมรับว่าคุณเป็นคนผิด ฉันพร้อมจะให้ อภัยคุณ”

คีรินพูดขึ้น “ผมยอมรับก็ได้ว่าผมเป็นคนผิด คุณเองก็รู้ดีว่าผมไม่ใช่คนที่นิสัยดี แต่ผมจะพยายาม เปลี่ยนแปลงตัวเอง สิ่งที่คุณพูดเมื่อวานมันทำให้ผม เสียใจมาก กว่าเราจะเดินมาถึงทุกวันนี้มันไม่ง่ายเลยนะ เราควรจะให้ความสำคัญและรักษาความสัมพันธ์นี้ให้

“ญาดา คุณรู้สึกว่าผมบีบบังคับคุณเรื่องงานแต่ง งานจริงๆหรอ? ที่จริงถ้าคุณไม่อยากแต่งงานกับผม ตอนที่ผมขอคุณแต่งงานคุณสามารถปฏิเสธผมได้ เลย แต่ในเมื่อคุณยอมตกลงแล้ว ทำไมคุณถึงต้องรู้สึก เหมือนผมบีบบังคับให้คุณแต่งงานกับผมด้วยล้ะ ญาดา สิ่งที่คุณทำนั้น มันไม่ยุติธรรมกับผมเลยนะ”

ญาดามองดูคีริน เขาคงเสียใจกับคำพูดของเธอ เมื่อคืนมากสินะ

ญาดายังคงเงียบ เธอตั้งใจขับรถต่อไปด้วยสีหน้า

จริงจัง

คีรินยังคงพูดต่อ “ผมยอมรับก็ได้ว่าสิ่งที่ผม ทำนั้นมันเหมือนเป็นการบีบบังคับคุณ แต่ผมอยาก สร้างครอบครัวกับคุณเร็วๆ ที่จริงเราต่างก็เป็นคนที่ ไม่ครอบครัวเหมือนกัน ถึงแม้ว่าครอบครัวของผมจะร่ำรวย แต่ผมไม่เคยรู้สึกว่านั่นเป็นบ้านของผม นับ ตั้งแต่วันที่แม่ของผมท่านจากไป ผมก็ไม่มีคำว่าบ้านอีก แล้ว…”

“สิ่งที่ผมต้องการที่สุดในชีวิตคือการมีครอบครัว ผมอยากมีภรรยากับลูก การได้ยินเสียงหัวเราะของลูก มันทำให้ผมมีความสุข ผมรู้ดีว่าทุกอย่างมันเร็วเกินไป แต่ถ้าคุณยังไม่พร้อม คุณก็สามารถปฏิเสธผมได้ ผม แค่ไม่อยากได้ยินคำว่าผมบีบบังคับให้คุณแต่งงานกับ ผมอีกแล้ว”

ผู้ชายอย่างคีริน เวลาที่เขาไม่อยากพูดนั้น เขา สามารถเงียบและไม่ยอมพูดได้หลายวัน

แต่เวลาที่เขาอยากจะพูดนั้น เขาสามารถพูดไม่ หยุด ต่อให้ญาดาไม่สนใจเขา เขาก็ยังคงไม่หยุดพูด

“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่พูดว่าคุณ บีบบังคับฉันเรื่องงานแต่งงานอีกแล้ว คุณนอนพักเถอะ ค่ะ พูดมาตลอดทางไม่เหนื่อยหรอคะ?”

“ญาดา คุณรำคาญผมใช่ไหม ในอนาคตผมคง เป็นคนแก่ขี้บ่น ทั้งคุณและลูกคงจะรำคาญผมมาก คุณ สามารถต่อว่าผมได้ แต่ห้ามทิ้งผมนะ”

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ใช่ค่ะ ตอนนี้คุณน่ารำคาญมาก คุณช่วยเงียบ หน่อยได้ไหมคะ ฉันกำลังตั้งใจขับรถอยู่”

คีรินเงียบไป จากนั้นไม่นานพอญาดาหันมามองอีก ทีนัน้ เขาก็หลับไปแล้ว

คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปและบวกกับความ เหนื่อยล้า ทําให้เขานอนหลับไปอย่างรวดเร็ว

ญาดาพยายามขับรถให้นิ่งที่สุด เพื่อที่เขาจะได้ นอนหลับอย่างดี

ญาดาคลายยิ้มแล้วมองมาที่เขา ความเป็นจริงนั้น เธอรักเขามากและเป็นห่วงเขามากด้วย

เธอไม่อยากให้เรื่องเมื่อวานเกิดขึ้นอีก ไม่อยาก ทะเลาะกับเขาด้วยเรื่องไม่เป็นไร เพราะมันต่างทำลาย ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ

เธอเองก็จะทบทวนตัวเอง จะไม่ชวนคีรินทะเลาะ และจะไม่เอาเรื่องชีวิตคู่มาล้อเล่นอีก

เธอจะทำทุกอย่างให้ชีวิตหลังแต่งงานของเธอและ คีรินเต็มไปด้วยความสุข