บทที่ 107 อดีตของคุณ ผมรู้ทุกอย่าง

ตอนแรกคีรินบอกจะจัดพิธีศพของแม่เธอที่บ้านของ เขา แต่ญาดาปฏิเสธ เธออยากจะจัดงานแบบเงียบๆและ เรียบง่าย เพราะตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่นั้น เธอก็ไม่เห็นว่า ครอบครัวนี้จะทำดีกับแม่เธอ แต่พอตอนนี้แม่เธอจากไป กลับอยากจะจัดงานศพให้ยิ่งใหญ่ ญาดารู้สึกว่ามันน่า อนาถใจ

กระดูกของแม่เธอถูกนำไปฝังกับระแวกหลุมฝังศพ ของครอบครัวคีริน เพราะเขาเคยรับปากแม่ว่าถ้าวันหนึ่ง แม่ตายไปนั้น เขาจะยอมให้กระดูกของแม่เธอฝังที่หลุมฝัง ศพของตระล ญาดาไม่เข้าใจว่าทำไมคีรินต้องทำดีกับผู้ หญิงที่ทำลายครอบครัวเขาด้วย

ญาดายืนกอดเถ้ากระดูกของแม่เอาไว้ เอเชียยืนอยู่ ข้างเขา “ไม่ว่าคุณคิดอะไรอยู่ แต่ฉันจะเอากระดูกของแม่ กลับไปฝังที่บ้านเกิด นี่คือสิ่งที่ฉันเคยรับปากกับพ่อเอาไว้ คุณไม่มีสิทธิมายุ่ง”

จากนั้นเธอก็พูดเสริม “แม่ของฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี เธอทำผิดกับพ่อ และฉันเองก็ไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ของพ่อ แต่ฉันรู้ดีว่าพ่อเป็นคนดีแค่ไหน ฉันอยากให้แม่ ได้ตอบแทนความดีของพ่อบ้าง เพราะท่านคือผู้ชายที่ดี มากๆ”

อันที่จริง พ่อที่อยู่ในความทรงจำของเธอเลือนลางไปมาก แต่ความรู้สึกรักที่เธอมีให้ท่านยังคงชัดเจน

“พี่ครับ ปล่อยให้ญาดาเอาเถ้ากระดูกของน้าวรรณ กลับไปที่บ้านเกิดเถอะครับ ! ” มาร์วินพูดขึ้น

คีรินพยักหน้า “คุณคือลูกสาวของน้าวรรณ ผมจะทำ ตามที่คุณต้องการ เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง !

ญาดาส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ คุณวางใจได้ หลังจาก ที่ฉันทำเรื่องนี้เสร็จ ฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับคุณ ! ”

เอเชียจึงพูดขึ้น “ให้ผมไปกับคุณได้ไหม?”

เอเชียอ่อนโยนกับเธอมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเรื่อง อะไร เขามักจะถามความคิดเห็นของเธอก่อนเสมอ เขาทำ ให้ญาดารู้สึกว่าเราเท่าเทียมกัน และนี่คือสิ่งที่เธอไม่เคย ได้รับจากครอบครัวนี้ เพราะไม่ว่าจะทำอะไรพวกเขาก็จะ กดเธอให้ต่ำ

คีรินกำหมัดแน่น จนญาดาได้ยินเสียง

“ยังไงแม่คุณก็อยู่ที่บ้านผมมายี่สิบปี ถึงแม้ว่าท่าน จะไม่ได้จะทะเบียนกับพ่อของผม แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ เป็นสามีภรรยามายี่สิบปี ผมที่เป็นคนดูแลบ้าน จึงควรจะ ไปส่งคุณ” คีรินยังคงดื้อดึง
ญาดาไม่เข้าใจว่าเขาจะทําแบบนี้ทำไม? มันจําเป็น ด้วยหรอ? แม่ของเธอก็ตายไปแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้อง พูดให้ตนเองสวยหรูเลยสักนิด

ตั้งแต่ที่ญาดากลับมา เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าสามีของ แม่เลยสักครั้ง แล้วตอนนี้ลูกชายเขากลับพูดแบบนี้ มันทำ ให้ญาดารู้สึกตลก

“สำหรับฉัน หลุมฝังศพของพ่อคือพื้นที่ที่ขาวสะอาด ฉันไม่อยากให้คนอย่างคุณทำให้หลุมฝังศพพ่อต้องแปด เปื้อน !”

พูดจบ เธอก็เห็นแววตาเจ็บปวดของคีริน ญาดาไม่ เข้าใจว่าเขาจะเสียใจทำไม

เธอและเอเชียเช่ารถคันหนึ่ง แล้วขับไปที่นั่นแทน ญาดากอดเถ้ากระดูกของแม่เอาไว้ ตอนนี้รถเคลื่อนตัว ใกล้บ้านเกิดของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคุณย่าท่านจะ สบายดีไหม?

เอเชียถามเธอว่าที่บ้านเกิดยังมีใครอยู่ไหม ญาดาจึง ตอบไปว่ายังมีคุณย่าของเธอ

เอเชียถามขึ้น “เราไปเยี่ยมคุณย่ากันดีไหม !

อาคาส่ายหน้า “ไม่เป็นไรหรอก คอย่าท่านเกลียดแม่ของญามาก ตอนนี้ท่านเองก็แก่มากแล้ว ญาไม่อยาก ทําให้ท่านต้องโมโห”

ตอนนี้ ญาดาอยากจะบอกกับเอเชียมาก ว่ามีความ เป็นไปได้ที่เธอจะมีลูกสาวคนหนึ่ง เธอไม่อยากจะหนี ความรับผิดชอบของตนเอง ไม่อย่างนั้นเธอกับแม่ก็ไม่มี อะไรแตกต่างกัน

“เอเชีย มีความเป็นไปได้ที่ญาอาจจะเป็นลูกสาวอายุ หนึ่งขวบ”

เขาเงียอยู่นาน แล้วพูดขึ้น “ผมรู้ วันนั้นสิ่งที่คุณพูด กับคุณคีรินผมได้ยินทุกอย่าง ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกของคุณ จริงๆ ผมคิดว่าคุณควรยอมรับและรับเด็กมาเลี้ยงดู ผมคิด ว่าระหว่างเราสามารถรักกันได้ถึงแม้คุณจะมีลูกสาวแล้ว ก็ตาม ผมเติบโตที่ต่างประเทศ ทั้งผมและพ่อแม่ต่างก็เปิด กว้าง เราไม่ได้คิดมากกับเรื่องพวกนี้เหมือนคนที่นี่ ผม อยากให้คุณรู้ว่าลูกของคุณไม่มีวันเป็นอุปสรรคของความ รักเรา”

ระหว่างไม่ได้มีแค่เรื่องลูก? เรายังมีเรื่องอายุ”

ระหว่างเธอกับเอเชีย ถึงแม้ว่าต่างก็รักกัน แต่ญาดา รู้สึกว่าตนเองไม่คู่ควรกับเขา
“ระหว่างเราไม่มีคำว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควรหรอกนะ คุณคิดมากไปคนเดียว เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาคุณเชื่อผม สิ!”

เอเชียพูดถูก คำว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควรนั้น ญาดา เปรียบเทียบด้วยตนเอง ถ้าเรารักกันจริง ทำไมเราจะไม่ สามารถอยู่ด้วยกันได้ละ

นี่เป็นเหตุผลที่เธอยังไม่กล้าเปิดใจร้อยเปอร์เซน ญาดาคิดว่าถ้าตอนนั้นเธอใจกล้าอีกนิด มาร์วินใจกล้าอีก หน่อย เธอกับเขายืนยันที่จะรักกัน บางทีระหว่างเธอกับ เขาอาจจะมีชีวิตที่ดีแล้วก็ได้

“ญา คุณต้องใจกล้าขึ้นมา หนทางในอนาคตเราจะ เดินไปด้วยกัน ! ” เอเชียจับมือเธอเอาไว้แน่น

“ค่ะ เราจะเดินไปด้วยกัน”

“เอเชีย คุณรู้จักฉันมากแค่ไหนคะ?”

ญาดาถาม

“อดีตของคุณ ผมรู้ทุกอย่าง แต่ผมไม่สนใจ เพราะ ผมจะเป็นส่วนหนึ่งในปัจจุบันและอนาคตของคุณ เราต่าง ก็มีอดีตด้วยกันทั้งนั้น บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายแต่ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ระหว่างเราจะมี แต่ปัจจุบันกับอนาคตเท่านั้น ปล่อยให้อดีตมันตายไปเถอะ ครับ”

คำพูดของเอเชีย เหมือนปลุกเธอตื่นจากภวังค์ที่เต็ม ไปด้วยหมอกหนา

เขาบอกว่า อดีตที่เธอพยายามปิดไว้นั้น เขารู้ทุก

อย่าง