บทที่ 90 เขาไม่รักภรรยาของเขา

เธอไม่กลัวการตะคอกเสียงดังของเขา ยังไงเธอก็อยู่ คนเดียวบนโลกใบนี้อยู่แล้ว เธอไม่มีอะไรต้องกลัว เธอจะ พูดทุกอย่างที่อยู่ในใจออกมาให้หมด

ญาดากัดไปที่แขนของเขาอย่างแรง แต่คีรินกลับ ไปยอมปล่อยเธอ เขาปล่อยให้เธอกัดเขาต่อไป

ญาดากัดแขนของเขาจนมีเลือดซึมออกมาจากเสื้อ เชิร์ตสีขาว เธอถึงจะยอมเลิกกัด

ตอนที่เห็นเขาเจ็บตัวนั้น เธอรู้สึกสะใจมากๆ

คีรินมองหน้าญาดา “กัดจนพอใจรึยัง?”

เธอมองไปที่คีริน แล้วกระตุกยิ้มเพราะเธอเห็นใคร บางคนเข้า “คุณคีริน ภรรยาของคุณกำลังมองมาที่เรา สองคน คุณจะแนะนำให้ฉันรู้จักกับภรรยาของคุณอย่าง เป็นทางการเลยไหม เราจะได้ทำความรู้จักกันเอาไว้?”

สีหน้าของคีรินตอนที่ได้ยินเธอพูดนั้น ดูรังเกียจเธอ

ขึ้นมา

เขาหันไปมอง ก็เห็นริษากำลังมองมาที่พวกเขา

เขาหันมาหาญาดา แล้วพูดขึ้น “นั่งอยู่ในรถดีๆ เดี๋ยว ผมออกไปอยกับเธอย่อบ
ทุกคนต่างก็พูดกันว่าคีรินรักภรรยาของเขามาก ญา ดาได้ยินมาโดยตลอด

คีรินปิดประตูรถลง ริษาก็เดินมาถึงพอดี

ญาดาเปิดประตูรถ แล้วมองไปที่คีรินกับริษา

ริษาพูดขึ้น “ที่รักคะ คุณมาทำอะไรที่นี่?”

เธอไม่ได้เรียกแทนเขาว่าพี่คีรินเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเขา จึงเรียกเขาว่าที่รัก แต่น่า เสียดายที่สามีของเธอนั้นกลับหน้าไม่อาย กล้าให้ผู้หญิง คนอื่นมีลูกให้ตนเอง

ถึงแม้ว่าญาดาจะรู้ว่าที่คีรินให้เธอเป็นคนคลอดเด็ก คนนี้ เพราะไม่อยากให้ริษาต้องเสี่ยงครรภ์เป็นพิษ เพราะ กรุ๊ปเลือดของเขา มีโอกาสทำให้เด็กในท้องตกอยู่ใน สภาวะเม็ดเลือดแดงอายุสั้น

แต่ญาดาก็ยังรู้สึกว่าริษาน่าสงสาร ที่ลูกของสามี ตนเอง เกิดจากผู้หญิงคนอื่น

แต่ต่อให้รษาจะน่าสงสารแค่ไหน ก็ไม่เท่ากับตัวเธอ

เอง

ตอบที่ดีริบเห็นภรรยาของเขานั้น ขาดไม่มีความสุขเท่าไหร่ น่าจะบอกว่าไม่มีความสุขเลย ไม่เหมือนกับที่เขา พูดกันว่าเขารักและทะนุถนอมภรรยา

สีหน้าของเขาดูรำคาญริษามาก

“ผมจะอยู่ที่ไหนต้องรายงานคุณหรอ?”

การกระทำของเขาทำให้ญาดาแปลกใจ

ริษาทำหน้าตาไม่พอใจ เธอมองไปที่ญาดาด้วย สายตาอาฆาต แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ญาดากลับรู้สึกว่า มันไม่ผิดที่รษาจะมองเธอแบบนี้ เพราะถ้าเป็นเธอก็คงจะ เข้าไปตบผู้หญิงที่มาแย่งสามีเธอแล้ว

ญาดายินดีที่จะอดทนกับสายตาอาฆาตนั้น

ริษามองดูที่ท้องของญาดา สายตาของเธอดูเกลียด เธอมากขึ้น

แต่เธอเปลี่นสีหน้าอย่างรวดเร็ว เธอร้องไห้แล้วพูด ด้วยเสียงอ้อดอ้อน “ที่รัก ฉันไม่ได้อยากจะวุ่นวายกับคุณ การที่คุณมีคนอื่นฉันก็ไม่ว่าอะไร เพราะฉันรู้ว่าหัวใจของ คุณยังมีฉันอยู่ อีกอย่างฉันก็รู้ดีว่าที่คุณทำแบบนี้ก็เพื่อฉัน ฉันสุขภาพไม่ดี ถ้าเกิดท้องขึ้นมาคงลำบากมากแน่
เธอเดินเข้ามาหาญาดา “ญาดา ขอบคุณนะ ริษา สัญญาว่าจะรักลูกของญาดาเหมือนลูกของตัวเอง ! ”

คำพูดของรษานั้นไม่ช่วยทำให้ญาดารู้สึกดีขึ้น ตรง

กันข้ามเธอกลับรู้สึกแย่กว่าเดิม เธอตั้งท้องเก้าเดือน แต่สุดท้ายลูกของเธอกลับต้อง

ยกให้คนอื่น

ญาดาฝืนยิ้มแล้วพูดขึ้น “ขอบคุณนะคะ ! ”

ญาดายังมีหลายอย่างที่อยากจะพูด แต่เธอเป็นแค่ นางบำเรอ เธอไม่มีสิทธิ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นริษาเองก็ ไม่ผิด ส่วนเธอก็เป็นคนที่ถูกทำร้าย คนที่ผิดที่สุดคือคนที่ สร้างเรื่องนี้ขึ้นมา

คนที่ควรได้รับผลกรรมคือคีริน

สีหน้าของคีรินดูรำคาญมาก เขาพูดกับริษาด้วยท่าที ที่ไม่ดีเท่าไหร่ “ผมยังมีธุระต้องทำ คุณควรจะรู้ว่าตัวเอง เป็นใคร อะไรที่ควรพูดหรือไม่ควรพูด คุณรู้ดีแก่ใจ”

ญาดาไม่คิดว่าระหว่างคีรินกับริษาดูเหินห่างกันแบบ นี้ ไม่เหมือนคู่ที่พึ่งแต่งงานกันใหม่ๆ

แต่สายตาที่สิษาของไปหาดีสิบนั้นเต็มไปด้วยความรัก

เธอเป็นผู้หญิงที่รักเขามาก แต่น่าเสียดายที่เธอดัน มารักผู้ชายอย่างคีริน

คิรินไม่ได้สนใจรษา เขาเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป

ญาดาที่นั่งอยู่ข้างหลัง จึงพูดขึ้น “คุณบอกว่าคุณรัก ภรรยาของคุณมากไม่ใช่หรอคะ? ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกคุณ ไม่ได้รักกัน?”

“ผมจะรักหรือไม่รักภรรยาของผม มันใช่เรื่องของ คุณหรอ?”

“ฉันก็แค่ถามเท่านั้น”

แต่เธอยังคงไม่หยุดพูด “ฉันแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ฉันได้ยิน กับสิ่งที่ฉันได้เห็นมันไม่เหมือนกัน ใครๆต่างก็บอกว่าคุณ รักภรรยาของคุณมาก แต่ฉันสังเกตุเห็นว่าสายตาที่คุณ มองภรรยาตนเองนั้น มันไม่มีความรักเลยสักนิด มีแต่ความ รำคาญ และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เรื่องนี้ฉันรู้ดีที่สุด เพราะตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา คุณก็ใช้สายตาแบบนี้มองมา ที่ฉัน”

คีรินเงียบไป จากนั้นก็มองมาที่เธอผ่านกระจกมองหลัง

สายตาเกลียดชังของเขานั้น เธอเห็นมาตลอดยี่สิบปี แต่ช่วงหลังๆมานี้ เหมือนเธอจะไม่เห็นมันจากใบหน้าของ เขาแล้ว

จู่ๆเธอก็นึกถึงเหตุผลที่เขาเริ่มเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิต

ของเธอ

ในใจของเธอก็เริ่มคิดแบบนั้นอีกแล้ว แต่ขณะที่เธอ กำลังคิดอยู่นั้น คีรินก็พูดขึ้น “คุณบอกว่าผมไม่ได้รัก ภรรยาของผม แล้วคุณคิดว่าผมรักใคร?