บทที่ 86 ตัวเลือกทั้งสอง

เขาพูดจบก็เดินออกไป ภายในห้องเหลือทิ้งไว้เพียง ญาดาแค่คนเดียว

ว่ากันผู้หญิงเป็นสิ่งที่เข้าใจยากที่สุด ตอนนี้เธอกลับ รู้สึกว่าคีรินต่างหากที่เข้าใจยากที่สุด

เธอไม่อยากจะคาดเดาอะไรจากเขาอีกแล้ว มัน เหนื่อยเกินไป

ญาดาลูบที่ท้องน้อยของตนเองเบาๆ ตอนนี้ลูกใน ท้องน่าจะอายุครรภ์ประมาณหนึ่งเดือนกว่า ถ้าเธอดื่มยาก็ น่าจะเอาออกได้

ตอนที่คุณหมอเข้ามาตรวจอาการเธอนั้น เธอจึงบอก สิ่งที่เธอต้องการกับเขา ว่าช่วยจัดยาให้หน่อยได้ไหม

“ขอโทษด้วยนะครับ คุณญาดา แต่คุณคีรินไม่ได้สั่ง เอาไว้ พวกผมไม่สามารถทำแบบนั้นได้

สุดท้ายคุณหมอก็ไม่ยอมให้ยากับเธอ

ญาดารู้ดีที่สุด ว่าคีรินไม่มีวันยอมรับเด็กคนนี้ “คุณ หมอคะ คุณน่าจะรู้ว่าคุณคีรินแต่งงานแล้ว และรู้ดีว่า ภรรยาของเขาคือใคร เด็กคนนี้จะเกิดมาไม่ได้เด็ดขาด อีกอย่าง ดิฉันมีสิทธิในการตัดสินใจเพราะเป็นลูกของฉัน….

”

ขณะที่เธอพูดอยู่นั้น คีรินก็เดินเข้ามา

“เด็กและคุณญาดาปลอดภัยทั้งสองคนครับ คุณ

คีรินพยักหน้ารับรู้ จากนั้นคุณหมอก็เดินออกไป

สีหน้าของคีรินนั้นดูไม่ดีเท่าไหร่ เขาเดินเข้ามาใกล้ เธอ สีหน้าของเขาในตอนนี้เหมือนพร้อมจะระเบิดได้ ตลอดเวลา

เขาจับที่ท้องน้อยของเธอเบาๆ จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณ หมอบอกว่าร่างกายของริษานั้นมีลูกยาก ผมเองก็ไม่อยาก ให้เธอต้องกินยาขมๆพวกนั้น เพื่อมีลูกให้ผม คุณเองก็รู้ว่า คนอย่างผมต้องมีทายาทสืบทอด ในเมื่อคุณท้องแล้ว ก็ ให้เด็กคนนี้มาเกิดเถอะ เราจะบอกกับทุกคนว่าเด็กคนนี้คือ ลูกของผมกับริษา”

คำพูดของคีริน ทำให้ญาดาตัวแข็งทื่อ

ริษาคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา

เขาบอกให้เธออุ้มท้องลูกตนเองแล้วสุดท้ายกลับยกลูกให้กับภรรยาของเขา เขาไม่รู้สึกว่าการกระทำนี้มัน เกินกว่าเหตุหรือไง

ตอนนี้ลูกยังเป็นแค่ตัวอ่อน เธอยังไม่อยากจะเสียลูก ไป ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกของคีรินก็ตาม

แล้วถ้าจะให้เธออุ้มท้องสิบเดือน สุดท้ายกลับยกให้ผู้ หญิงคนอื่น เขาคิดว่าเธอจะทำได้หรอ? มันไม่โหดร้ายไป หน่อยหรือไง?

“ถ้าฉัน… ไม่ยอมละคะ?”

“ลูกของผมอยู่ในท้องของคุณ คุณมีสิทธิที่จะเลือก ให้เขาตาย ก็เหมือนกับคุณที่อยู่ในมือของผม ผมเองก็มี สิทธิให้คุณตายทั้งเป็นได้เหมือนกัน”

เขาพูดจบแล้วบีบคอเธอ

ตอนนี้ผมรู้ว่าคุณไม่สนใจความเป็นความตายของ แม่คุณ ซึ่งมันทำให้ผมไม่สามารถควบคุมคุณได้แล้ว แต่ ว่าคนอย่างคุณน่าจะรักชีวิตตัวเองมาก !

เขาพูดถูก คนที่ฆ่าตัวตายไปแล้วครั้งหนึ่งอย่างเธอ ถ้าไม่ถึงทางตันของชีวิต ก็ไม่อยากตาย เพราะความรู้สึกที่ ใกล้จะตายนั้นทรมานมาก
การตาย คือตัวเลือกสุดท้ายที่เธอจะทำ

เขาคลายมือ “ตอนนี้ผมก็อายุสามสิบสามแล้ว ผม ควรจะรีบมีลูกให้กับตระกูล เรื่องที่รษามีลูกยากนั้น ผม จะปิดข่าวนี้ให้สนิท จะไม่ให้ใครรู้ ถ้าคุณมีลูกให้รษาได้ ผมจะปล่อยคุณไป แล้วจะให้เงินหนึ่งร้อยล้านเป็นค่า ตอบแทน ชีวิตหลังจากนี้คุณก็ไม่ต้องทำงานแล้ว”

เงิน ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ

สิ่งที่เธอต้องการคือการไปจากเขา

“ญาดา คุณไม่ต้องแสดงละครแล้ว อย่าคิดว่าผม ไม่รู้เรื่องที่คุณแอบให้คนมาสืบเรื่องของผม ร่วมมือกับ สงกรานต์ หาหลักฐานมากำจัดผม ทำทุกอย่างเพื่อจะได้ เข้าร่วมโปรเจคบ้านกลางอากาศ ผมรู้ว่าคุณอยากทำอะไร อยากให้ผมติดคุก?”

“คุณมันไร้เดียงสามากเกินไป ตั้งแต่ตอนที่คุณมา เป็นนางบำเรอของผม ผมไม่เคยไว้ใจคุณมาก่อน ตลอด เวลาที่ผ่านมาที่ผมไม่ยอมเปิดโปงธาตุแท้ของคุณนั้น ก็ เพราะผมอยากรู้ว่าผู้หญิงอย่างคุณจะแสดงละครได้อีก นานแค่ไหน คุณใช้เงินของผม คุณสร้างหลักฐานเท็จ ขึ้นมา ร่วมมือกับสงกรานต์ แล้วยังเปิดเผยความลับของ บริษัทอีก แค่ที่ผมพูดมา คุณก็สามารถติดคุกไปตลอดชีวิตแล้ว จริงไหม??”

เขาพูดจบแล้วตบหน้าเธอเบาๆ คล้ายจะเตือนให้เธอ รู้ว่า ไม่มีวันชนะคนอย่างเขา

เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้ทุกอย่าง

เธอเกลียดการที่ตนเองทำอะไรเขาไม่ได้ แต่เขากลับ ทําลายชีวิตของเธอจนป่นปี้

คีรินเอื้อมมือมาจับที่ท้องน้อยของเธอ “ญาดา คุณ เคยบอกผมไม่ใช่หรอ ว่าการมีชีวิตอยู่ก็เท่ากับว่ายังมี ความหวัง คุณคงไม่คิดสั้นเหมือนเดิมนะ หลายปีมานี้ การ เกลียดใครคนหนึ่งมันทำให้ผมเหนื่อยมาก ผมไม่อยาก เกลียดคุณแล้ว คุณมีลูกให้ผมสิ แล้วผมจะปล่อยคุณไป คิดให้ดีล้ะ ! ”

พูดจบคีรินก็เดินออกไป ญาดามองแผ่นหลังนั้น แล้ว พูดด้วยความเจ็บปวด “ฉันอยากจะมีชีวิตรอดจริงๆ แต่คุณ กลับไม่เคยให้ฉันมีโอกาสที่จะใช้ชีวิต ตลอดหลายปีที่ผ่าน มาฉันเอาแต่ถามว่าตัวเองทำอะไรผิด ทำไมเรื่องที่แม่กับ พ่อของคุณทํา คุณถึงมาพาลใส่ฉัน คุณเคยรู้ไหมว่าชีวิต ของฉันมันแย่แค่ไหน ฉันมันก็แค่เด็กที่มีแม่เป็นโสเภณี ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของตัวเป็นใคร ผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด คนที่ฉันคิดว่าเป็นพ่อแท้ๆเขากลับไม่ได้เป็นพ่อแท้ๆของฉัน คุณไม่ควรมาลงกับฉัน คุณไม่ควรทำแบบนี้กับฉัน ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันไป”

ถ้าลูกในท้องของเธอคลอดออกมานั้น ลูกก็ไม่ต่าง จากเธอที่เป็นลูกของโสเภณี เธอคิดว่า คีรินน่าจะเข้าใจใน สิ่งที่เธอบอก

คีรินหันกลับมามองหน้าญาดาที่ตอนนี้ร้องไห้ไม่

เธอไม่ได้ร้องไห้ต่อหน้าเขามานานแล้ว

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอเรียนรู้ที่จะเก็บความเศร้า เอาไว้ในใจ เพราะไม่อยากให้ใครรู้

ตอนนี้เธอรู้สึกสิ้นหวัง และอยากจะตายจริงๆ

เขามองมาที่เธอนิ่งๆ นานครู่หนึ่งก็พูดขึ้น “คุณมีตัว เลือกสองทาง ข้อแรกคลอดเด็กคนนี้ออกมาแล้วผมจะ ไปล่อยคุณไป ข้อสอง ผมจะเอาหลักฐานทั้งหมดไปให้ ตำรวจ ผมคิดว่าคุณน่าจะตัดสินใจได้”

“คุณเคยบอกไม่ใช่หรอคะ ว่าลูกของคุณจะเกิดจาก แม่อย่างฉันไม่ได้ แล้วทำไมคุณถึงต้องทำแบบนี้?” ญาดา ไม่เข้าใจ
“ไม่มีเหตุผลหรอก คุณท้องเดือนกว่าแล้ว คุณย่า ท่านก็อายุมาก อยู่ได้อีกไม่นาน ผมอยากให้ที่บ้านมี ทายาทมาสืบสกุล”

“แล้วถ้าเด็กในท้องเป็นผู้หญิงล้ะ คุณจะไม่ยอม ปล่อยฉันไป?”

ถ้าเป็นเด็กผู้ชาย เขาคงจะให้เธอไปจากชีวิตลูก แต่ ถ้าเป็นเด็กผู้หญิง เขาคงจะกักขังเธอไว้ในขุมนรกนี้

“ผมเอาเลือดไปตรวจแล้ว เด็กในท้องเป็นผู้ ถึง แม้ว่าผมจะเกลียดคุณมากแค่ไหน แต่พอรู้ว่าเด็กในท้อง เป็นผู้ชาย ความเกลียดนั้นก็ลดลง คุณดูแลตัวเองให้ ดีแล้วยกลูกให้ริษาเถอะ ผมจะยอมปล่อยคุณไป แล้วให้ เงินก้อนใหญ่กับคุณ”