เมื่อกี้ที่เขาบอกว่าจะส่งเธอเข้าไปอยู่ใน คุกอีกครั้งจิ้นหรอ? ให้ตายเถอะ ชาตินี้เธอจะ ไม่ยอมเข้าไปที่นั่นอีก คุกทีเหมือนดั่งนรก ใคร ที่ไหนอยากจะเข้าไปอยู่ที่นั่นอีก

เธอนอนอยู่บนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง นึก ไม่ถึงว่าเธอเองจะพ่ายแพ้แบบนี้ เธอคิดอะไร เขาเดาออกทุกอย่าง เธอยังเพ้อฝันอยากจะฆ่า เขาให้ตาย คงจะตลกมากๆที่เธอคิดอะไรโง่ๆ แบบนี้

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอยังจะทำอะไรได้อีก

แม้แต่เรื่องที่เธอแอบขโมยเอกสารที่เกี่ยว กับแผนการสร้างบ้านกลางอากาศ เขาก็คงจะรู้ ไปแล้ว

จากนั้นเธอก็เอามือปิดหน้าตัวเองแล้ว ร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่ไหว

เธอร้องไห้ไปสักพัก ก็เข้าไปที่ห้องน้ำ จาก นั้นก็ใช้น้ำเย็นล้างหน้าของตัวเอง
เธอบอกกับตัวเองว่าห้ามยอมแพ้

ทุกคนที่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ก็มักจะถูก กดขี่แบบนี้เป็นเรื่องธรรมดา และถูกจับไว้ในกำ มือของคนอื่นก็เป็นเรื่องที่ธรรมดา โดยเฉพาะ คนอย่างคีรินที่มีนักธุรกิจตัวพ่อ การทำธุรกิจก็ เหมือนการทำสงคราม มักจะมีศัตรูเกิดขึ้นมา มาย

แค่เธอไม่ยอมแพ้ เธอก็ยังมีโอกาสเอาชนะ เขา ต่อให้เขารู้ว่าเธอคิดอะไรในใจแล้วจะทำไม เรื่องที่ร้ายแรงที่สุดก็แค่ฆ่าเธอ แค่วันไหนที่เขา ไว้ชีวิตเธอ เธอก็ยังมีลมหายใจ ความแค้นนี้ยัง ไงเธอก็ต้องชำระ ไม่ว่าเธอจะต้องสละอะไรไป ในชีวิตก็ตาม

จากนั้นเธอเลยเดินไปเคาะประตูห้อง ทํางานของคีริน

เขาตะโกนมาแค่ว่าเข้ามา เธอเลยผลัก ประตูเข้าไป คีรินที่กำลังเคลียร์เอกสารบริษัท อยู่เห็นเธอเดินเข้าไปหาเขาที่โต๊ะทำงาน
เขาเงยหน้ามองเธอและพูดขึ้น “คุณยัง อยากจะทําอะไรอีก ทำไมจะมาดูว่าผมแอบ ซ่อนความลับอะไรไว้ในห้องทํางานหรอ? ญาดา คุณทําเรื่องที่ใส่ซื่อตอนครั้งแรกเขาเรียกว่าน่า รัก และทําไปหลายๆครั้งเขาเรียกว่าโง่ เข้าใจ ไหม?”

เธอเลยกำมือตัวเองไว้แน่นๆ และพยายาม เตือนสติตัวเองให้ใจเย็นๆ

จากนั้นเธอก็ทำท่าทางเหมือนตัวไม่ได้ทำ อะไร เธอเชื่อว่าถ้าเธออธิบายออกไปแบบนี้ 99.99% ที่เขาจะไม่เชื่อ ต่อให้มีแค่0.01%ที่ เขาเชื่อ เธอก็จะลองดู

“พี่ใหญ่ ทำไมต้องเข้าใจผิดอยู่ตลอด เวลาๆ ทําไมชอบคิดว่าฉันจะคิดร้ายอะไรกับ คุณล่ะ คุณก็รู้ดีว่าฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่คอย ใครคอยปกป้องฉัน ฉันไม่มีที่พึ่งใดๆ ตลอดชีวิต นี้ฉันแค่หวังว่าจะมีคนๆหนึ่งคอยปกป้องฉัน แล้ว ไม่ให้ฉันถูกทำร้าย”
เธอหยุดชะงักไปและบีบน้ำตาตัวเอง “แต่ ก่อนคนๆนั้นคือพี่รอง หลังจากที่ฉันตื่นจากฝัน ลมๆแล้งๆนั้น ฉันก็รู้ดีว่าฉันกับพี่รองไม่มีทาง ได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม และตอน คุณช่วย ฉันออกจากคุก ฉันก็หวังว่าคุณจะเป็นคนๆนั้น ที่คอยปกป้องฉัน ต่อให้ชาตินี้ ฉันจะเป็นได้ แค่เมียเก็บของคุณ แต่ฉันก็ไม่สนใจ ตั้งแต่วัน นั้นที่ฉันคิดว่าคุณเป็นเกราะกำบังของฉัน และ บอกว่าถ้าฉันปฏิบัติตัวดีๆกับคุณแล้วคุณจะไม่ ทรมานฉัน เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”

“ถ้าเป็นเรื่องจริงๆ คุณช่วยทำดีกับฉัน หน่อยได้ไหม? ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ฉัน มีหัวใจ ฉันก็เป็นผู้หญิงคนที่อ่อนแอคนหนึ่งที่ ต้องคนดูแล เอาใจใส่ ต้องการคนปกป้อง และ ฉันก็ไม่อยากจะทนอยู่กับชีวิตที่ถูกคนอื่นรังแก แบบนี้อีกต่อไป”

เธอจับหน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจของตัว เองไว้ และทำสีหน้าที่เจ็บปวด แล้วร้องไห้อย่าง ทรมาน