คีรินพาญาตากลับไปอยู่ที่วิลล่าของเขา เขาให้แบล็กการ์ดเธอหนี่งใบ โดยจะให้เงินเธอ ใช้ทุกเดือน เดือนละหนึ่งล้านบาท ตอนนี้ญา ดากลายเป็นเมียเก็บอย่างเต็มตัวแล้ว

ญาดาพักอยู่ที่วิลล่าของเขาหนึ่งสัปดาห์ โดยไม่ได้ไปทำงาน ส่วนคีรินนั้นกลับไปที่ กรุงเทพ ญาดาเสียเลือดไปมากทําให้เธอ ร่างกายอ่อนแอ เดินไม่กี่ก้าวก็เหนื่อยหอบแล้ว โชคดีที่พ่อบ้านในวิลล่าคอยช่วยดูแลเรื่อง อาหาร

คีรินในตอนนี้เริ่มดีกับเธอขึ้นมา เธอ พยายามดูแลตัวเอง พักผ่อนให้มากๆ เพื่อที่จะ ได้กลับไปทำงานได้ในเร็ววัน มีเพียงการทำงาน เท่านั้น ที่จะทำให้สภาพจิตใจของเธอกลับมาใน เร็ววัน

จู่ๆประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก ญาดาตกใจ รีบเอาผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิด เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็น เป็นคีริน หัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็ว

“ดหน้าตาของคุณเมื่อกี้สิ ในห้องน้ำนอกจากผมแล้ว จะมีใครกล้าเข้ามา”

คีรินดึงผ้าเช็ดตัวของเธอออก ตั้งแต่วันที่ เธอออกมาจากโรงพยาบาลนั้น ก็ไม่เคยทําเรื่อง อย่างว่ากับเขาอีกเลย

เวลานี้เธอยืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าเขา ทำให้หน้าของเธอเริ่มแดง แผลในร่างกายของ เธอที่ถูกกระทำในเรือนจำนั้น ยังมีอยู่บ้าง ถึง แม้ว่าจะจางลงไปมากแล้ว

คีรินมองดูรอยแผลบนตัวของเธอ จากนั้น ก็ตกใจเล็กน้อย เขายกมือขึ้นมาจับที่แผลของ เธอ ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่เธอรู้สึก ว่ามือของเขากำลังสั่น “แผลพวกนี้มาจากไหน? คุณทำร้ายตัวเอง?”

เขามองมาที่เธอ

ทําร้ายตัวเอง??? หึ หึ…… มีแต่คนอย่าง เขาถึงจะคิดอะไรแบบนี้ได้ เขาคงไม่รู้สินะ ว่าการถูกแปรงสีฟันวาดไปทั่วร่างกายนั้น มันเจ็บแค่ไหน เธอไม่ได้โรคจิตถึงขั้นทำร้ายตัว เองหรอก

ญาดาหันหลังให้เขา แผลที่หลังของเธอนั้น มากกว่าด้านหน้าเสียอีก

เธอไม่รู้ว่าสีหน้าของคีรินตอนเห็นแผล พวกนี้จะเป็นยังไง เขาจะสะใจไหมหรือว่าจะ เสียใจ…..

แต่เขาคงไม่มีวันเสียใจหรอก

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

กลับมา

” คีรินหมุนตัวเธอ

เขาทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่อง ตอแหลเก่ง

จริงๆ

ญาดาเองก็ตอแหลกลับให้เขา เธอทำ หน้าตาน่าสงสาร”ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ในเรือนจำ ก็เป็นแบบนี้แหละ คนที่มาใหม่จะถูกคนที่อยู่ใน คุกทำร้าย ฉันโชคดีมากแล้ว ที่พวกเขาไม่กรีดหน้าฉัน”

คีรินสบถออกมาอย่างหัวเสีย “บ้าเอ้ย ทําไมคุณไม่บอกเรื่องพวกนี้กับผม”

ญาดาฝืนยิ้มให้เขา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวมันก็จางหายไปเอง”

เขามองเธออยู่นาน จากนั้นก็หยิบฝักบัวขึ้น มา แล้วสระผมให้กับเธอ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็เปลี่ยนเป็นชุด นอน คีรินโน้มตัวลงอุ้มเธอไปบนเตียง จากนั้น ก็ห่มผ้าให้เธออย่างทะนุถนอม “คนพวกนั้น ผม จะให้พวกมันรับโทษที่สาสม

ญาดาตกใจเล็กน้อย ที่เขาจะแก้แค้นให้

แต่ตอนนี้ เธอกลับไม่ดีใจ มันมีอะไรที่น่าดี

ใจล่ะ?
ถ้าจะพูดให้ถูก คนที่ผลักเธอลงไปใน ขุมนรกนั้นก็คือเขา คนที่ควรได้รับการลงโทษ คือเขาต่างหากไม่ใช่หรอ?

แต่ว่า……

ญาดาก็ยังคงแกล้งทำหน้าตาน่าสงสาร

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ!

“ทำไมต้องขอบคุณผมด้วย”

ญาดาอธิบาย “เพราะ…..ฉันรู้สึกดีใจที่มี คนช่วยฉัน คุณเองก็รู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยมีใครให้พึ่งพิง……”

คีรินทำหน้าเจ้าเล่ห์ “ตอนนี้อยากให้ผม ช่วยแล้วใช่ไหม”

ญาดารีบบีบน้ำตา “คุณคีริน คุณไม่รู้ หรอกว่าในเรือนจำนั้นมันน่ากลัวแค่ไหน น่ากลัว จนฉันอยากจะใช้ความตายเพื่อจบมัน ฉันอยาก จะมีชีวิตที่ดี ไม่ว่าคุณจะให้ฉันทำอะไรฉันก็พร้อมจะทำค่ะ ฉันจะดูแลคุณอย่างดี เมื่อก่อน ฉันผิดเองที่ไม่เชื่อฟังคุณ แต่หลังจากนี้ฉันจะ เชื่อฟังคุณค่ะ”

ญาดาบีบน้ำตาออกมา

คีรินยังคงไม่พูดอะไร

ผ่านไปนานสักพัก เขาถอนหายใจ “ผม สัญญาว่าถ้าคุณเชื่อฟัง คุณจะมีชีวิตที่ดีอย่าง แน่นอน”

ญาดาฝืนยิ้มออกมา “ขอบคุณนะคะ ฉันจะ เชื่อฟังคุณเป็นอย่างดี ตอนนี้ฉันตัดใจจากคุณ มาร์วินได้แล้ว ในเวลาคับขันคนที่ช่วยฉันเอาไว้ คือคุณ แล้วยังจะแก้แค้นคนในเรือนจําให้ฉัน ด้วย ฉันซึ่งใจจริงๆค่ะ”

คีรินบีบแก้มของเธอ “คุณคิดได้แบบนี้ผม ก็ดีใจแล้ว ผมมีมาร์วินเป็นน้องชายแค่คนเดียว ผมไม่ยอมให้ใครทำลายชีวิตน้องชายผมเด็ด ขาด”