หัวใจของญาตาแตกเป็นเสี่ยงๆ ถ้าจะพูด ให้ถูกนั้นเธอไม่มีหัวใจเอาไว้รักใครนับตั้งแต่วัน ที่คีรินพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปแล้ว เธอ มองคีริน แล้วถามตัวเองซ้ำๆ ว่าตนเองทำอะไร ผิดทําไมเขาต้องทําลายชีวิตเธอแบบนี้ด้วย เธอ อยากจะตะโกนไปดังๆว่าเธอก็เป็นคน มีหัวใจ และเจ็บเป็น

แต่เธอก็ทำได้เพียงเก็บความเจ็บช้ำนี้ไว้ใน

คีรินมองหน้าเธอ แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง หงุดหงิด “ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย ถ้าคุณ เกิดไปแอบเจอกับมาร์วินละ ผมก็รู้ดีว่ามาร์วิน คือน้องชายของผม เขาคือคนที่ผมรักที่สุด ผม ไม่อยากให้ผู้หญิงต่ำๆอย่างคุณทำให้มาร์วิน ต้องเสียใจ ญาดา ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย น๊ะ! »

เขากระชากผมของญาดา ดึงให้เธอหันมา มองหน้าเขา
ญาตาสูดลมหายใจเข้า “เพราะฉันเคย ทําแท้งมาก่อน ฉันคือชู้รักของคุณไงคะคุณคื ริน ฉันมันผู้หญิงสกปรก………….”

ประโยคสุดท้ายนั้น ญาดาพูดโดยแทบจะ

ไม่มีแรง

“คุณต้องเชื่อ เพราะฉันรักมาร์วินมาก ญา ดาคนเดิมยังไม่คู่ควรกับเขาเลย แล้วนับภาษา อะไรกับญาดาคนที่แปดเปื้อนแบบนี้ ฉันไม่ คู่ควรกับมาร์วินเลยสักนิด คุณไม่มีเหตุผลที่จะ ไม่เชื่อฉัน เพราะมาร์วินก็คือคนที่คุณรักมาก ที่สุด และเขาก็คือคนเดียวที่ฉันรัก ดังนั้นฉัน ไม่มีวันทำให้มาร์วินต้องเสียใจ” ไม่มีใครรู้ดีกว่า ตัวญาดาแล้ว ว่าเธอรักมาร์วินแค่ไหน!

ญาดาคิดว่าชีวิตนี้เธอคงรักใครไม่ได้อีก! เพราะความรักทั้งหมดของเธอนั้น ได้ให้กับมาร์ วินแล้ว

คีรินปล่อยผมของญาดา ตอนนี้เธอไม่ต่าง อะไรกับร่างที่ไร้วิญญาณ
คีรีนเดินไปที่ประตู เขาหันกลับมาพูดเสียง เรียบ “คำว่ารักงั้นหรอ คุณไม่คู่ควรกับมันเลย สักนิด! ”

หลังจากนั้นเสียงประตูถูกปิดดัง ปิ๊ง! ญา ตาเช็ดน้ำตาของตัวเอง

เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเขา ญาดาเธอ ไม่คู่ควรกับคนที่แสนดีอย่างมาร์วิน!

คืนนั้นญาดานอนหลับไปพร้อมกับน้ำตา

เช้าตรู่

คนเป็นแม่มาเรียกให้เธอไปทำงานบ้าน แต่ เพราะเป็นไข้ ทำให้เธอหนาวสั่นไปหมด ญาดา จึงหยิบเสื้อกันหนาวตัวโตมาใส่ ตอนนี้สภาพ ของเธอไม่แตกต่างจากมนุษย์ป้า

ญาดาเดินออกไปจากห้อง เธอเจอกับมาร์ วินที่ตอนนี้สีหน้าของเขาดูไม่สู้ดีนัก
เธอฝืนยิ้มแล้วกล่าวทักทาย “อรุณสวัสดิ์ ค่ะ! »

มาร์วินพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ คีรินเอง ก็เดินออกมาจากห้อง เขาปลายตามองเธอแล้ว เดินผ่านหน้าญาดาไป

วันนี้ที่ผ่านมางานเลี้ยงฉลองวันตรุษจีน หลังจากที่คีรินกินมื้อเที่ยงเสร็จเขาก็ไปรับริษา เพื่อมากินเลี้ยงที่บ้าน

ส่วนญาดานั้นช่วยคนรับใช้ทำงานในห้อง ครัว คุณน้าแม่บ้านเห็นญาดาหน้าซีด จึงพูด ด้วยความเป็นห่วง “ญาดา หนูป่วยรึเปล่าลูก ทําไมตาแดงแบบนี้!

เธอส่ายหน้า “เปล่าค่ะ คงเพราะเมื่อคืน เล่นโทรศัพท์จนดึกมั้งคะ!

“จ๊ะ งั้นเราไปซักเสื้อผ้าก่อนก็ได้ งานใน ครัวไม่มีอะไรให้ทำแล้ว เสื้อผ้าของคุณคีรินกับ คุณมาร์วินต้องใช้มือซัก ส่วนของคุณหญิงกับคุณท่านนั้นแม่เราซักเสร็จแล้ว เราไปซักของ คุณคีรีนกับมาร์วินเถอะ!

ญาดาพยักหน้า

ญาดาเดินไปเอาตระกร้าผ้าของทั้งสอง

จากนั้นแช่ผ้าเอาไว้ ขณะที่เธอกำลังซักผ้าอยู่

นั้น มาร์วินก็เดินเข้ามา

“ป้าแก้วบอกว่าญาดากำลังซักผ้าอยู่ เสื้อผ้าของวินไม่ต้องซักก็ได้ เราไม่ได้เป็น น้องกัน เดี๋ยวแฟนของญาดาจะโกรธเอา”

เสียงของคีรินดังขึ้น ไม่รู้ว่าเขาเดินมา ตั้งแต่เมื่อไหร่ “เธอไม่ต่างอะไรกับคนรับใช้ใน บ้าน คนรับใช้ซักผ้าให้เจ้านายมันแปลกตรง ไหน?”

“พี่ครับ ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าญาดาไม่ได้ เป็นคนรับใช้ เธอไม่ได้ติดค้างครอบครัวเรา” พูดจบมารวินก็ยกเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป
“ค่ะ! ”

ญาดามองหน้าเขา เขาเองก็มองหน้าเธอ จากนั้นเขาก็หลบสายตาแล้วเดินออกไปจาก ห้องซักผ้า

ขณะที่เธอกำลังจะตากเสื้อผ้าของเขา นั้น ท้องน้อยของเธอก็เจ็บขึ้นมา ญาดาบอกให้ ตนเองอดทน อย่าทำตัวน่าสงสารต่อหน้าผู้ชาย ที่เลวร้ายคนนี้เด็ดขาด

ญาดาไม่เข้าใจว่าคีรินเป็นอะไรกันแน่ เขา เดี๋ยวก็ทำดีกับเธอ เดี๋ยวก็ร้ายกับเธอ เธอเดาใจ คีรินไม่ได้เลยจริงๆ

ญาดาค่อยๆสะบัดเสื้อของคีริน แล้วตากให้

กับเขา

หลังจากซักผ้าของคีรินเสร็จนั้น เธอก็เดิน กลับไปที่ห้องของตัวเอง

ตอนนี้ท้องน้อยของเธอเริ่มปวดมากขึ้น