ตอนทีญาดาพูดจบเธอ เสียใจเล็กน้อย เธอเคยเห็นแผนการเดินทางของเขาแล้ว เดือน หน้าวันที่สามเขาก็จะไปอังกฤษ เธอควรจะพูด ก่อนที่เขาจะไปอังกฤษ เพราะมันจะมีโอกาสที่ เขาจะพาเธอไปด้วยมากกว่า
แต่ญาดากลับพูดตอนนี้ และบอกอีกว่า อยากไปอังกฤษ แบบนี้มันดูจงใจเกินไป
คีรินหันมามองหน้าเธอ ญาดาจึงตีเนียน แล้วยิ้มให้เขา “ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันใช้เงินใน ส่วนนี้ ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
ญาดาพูดแล้วผลักเขาออก แต่คีรินกลับ กระชับแขนของตนเอง ทำให้ตัวของญาดาแนบ ชิดกับแผ่นอกกว้าง “คุณยอมเป็นกิ๊กของผม จริงๆหรอ?”
สายตาของคีรินที่มองมานั้น ทำให้ญาดา อ่านไม่ออก
เธอส่งยิ้มแห้งๆให้เขา “ฉันก็พูดไปแบบนั้น เองค่ะ ถ้าคุณแต่งงานไปแล้วแต่ไม่ยอมปล่อยฉันไป ฉันก็ต้องเป็นชู้ของคุณไม่ใช่หรอ แล้วฉัน จะแคร์ทำไมล่ะ?”
“อั้ม ก็จริง ญาดาเธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ รู้ ว่าที่ไหนคือที่ของตัวเอง”
ญาดาไม่รู้ว่าคีรินกำลังชมหรือประชดเธอ กันแน่
“เดือนหน้าผมจะไปอังกฤษ ถ้าคุณอยาก
ไปเที่ยว งั้นเราก็ไปด้วยกัน! พอคีรินรับปากว่าจะพาเธอไปอังกฤษ ญา
ดาก็ดีใจ เพราะตอนนี้เธอกำลังเข้าใกล้เป้า
หมายของตนเองมากขึ้น
โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า มีพายุลูกใหญ่กำลัง รอเธออยู่
“เอ๊ะ สร้อยของคุณล่ะ? ทำไมไมใส่” คีริน คลอเคลียตรงซอกของญาดา แล้วถามขึ้นอย่าง ไม่พอใจเท่าไหร่
สร้อยนั้นญาดาถอดตั้งแต่เช้าแล้ว แต่คีริน พึ่งสังเกตุเห็น ถึงแม้ว่าสร้อยนั้นจะสวยมาก แต่ ญาดากลับไม่ชอบ
“สร้อยนั้นแพงเกินไปค่ะ ฉันไม่เคยมีของ แพงๆแบบนี้มาก่อน กลัวทําหายก็เลยเก็บเอา
ไว้”
“ก็แค่ไม่กี่แสน แพงตรงไหน พรุ่งนี้ใส่ด้วย เข้าใจไหม?”
ญาดาพยักหน้าเข้าใจ “ค่ะ คราวหน้าคุณ ซื้อพวกเสื้อผ้ากับกระเป๋าแพงๆให้ญาสิะ หรือ ไม่ก็พวกบ้านพวกรถ ญาดาจะได้ไม่อายคนอื่น เวลาอยู่กับคุณ” ไม่ว่าคีรินจะให้อะไร เธอจะ เก็บเอาไว้ จากนั้นค่อยเอาไปขายเป็นเงินใน อนาคต!
คีรินมองมาที่ญาดา เขาคงกำลังคิดว่าเธอ เป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน
เช้าวันที่สอง
ญาตาตื่นขึ้นมาก็ใกล้เก้าโมงเช้าแล้ว พ่อ บ้านเห็นเธอเดินลงมาจึงพูดขึ้น “คุณคีรินไปวิ่ง ตรงริมนํ้า รบกวนคุณญาตาไปตามมากินอาหาร เช้าหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ”
ญาดาบคำ แล้วเดินไปตรงริมน้ำ “คุณคื รินคะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว”
อากาศในตอนเช้าหนาวเล็กน้อย ถึงแม้จะ มีแสงแดดอ่อนๆ ญาดายื่นทิชชู่ไปซับเหงื่อให้ ริน
“ดูสิคะ เหงื่อออกเต็มลย วิ่งมาหลายรอบ แล้วใช่ไหมคะ?” ญาดาถามขณะกำลังซับเหงื่อ ให้เขา
“สิบสองรอบแล้ว ตอนแรกอยากจะวิ่งให้ มากกว่านี้ แต่คุณก็มาตามผมไปกินข้าวก่อน หลังกลับมาจากตรุษจีน คุณมาวิ่งตอนเช้ากับ ผมนะ คุณสุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น”
เธอสุขภาพไม่ดีงั้นหรอ? มันเป็นเพระใคร ล่ะ ก็เพราะนายนั่นแหละคีริน “ได้ค่ะ ออกกำลัง กายเยอะๆ กับสุขภาพ”
คีรินโอบเอวญาดาเอาไว้แล้วเดินเข้าไปใน
วิลล่า
หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ คีรินก็บอกให้ เธอไปห้างเป็นเพื่อนเขา
“คุณจะซื้อของใช้ช่วงตรุษจีนหรอคะ ไม่
ต้องซื้อหรอกค่ะ คนที่บ้านน่าจะเตรียมจนครบ
แล้ว”
“มาถึงห้างทั้งที ซื้ออย่างอื่นไม่ได้หรือไง
ครับ?”
เขาพาเธอเดินมาแผนกเสื้อผ้าสตรีราคา แพง ญาดาเดาได้ว่าเขาคงจะซื้อให้ตนอย่าง แน่นอน
“ดูสิ ตรุษจีนแต่เสื้อผ้าที่คุณใส่มันเก่า มาก เดี๋ยวผมจะซื้อชุดใหม่ให้ เวลา ญาติๆมา เที่ยวที่บ้านจะได้ไม่ขายหน้า
ญาดาท้องแบนเขา “ขอบคุณค่ะ
ใหญ่!3311
จู่ๆคีรินก็หยุดเดิน แล้วมองมาด้วยสายตา สงสัย “ญาดาเธอดูเชื่อฟังผิดปกติไปรึเปล่า?”
“หรอคะ? จริงหรอ? แล้วเป็นเด็กดีแบบนี้ ไม่ดีหรอคะ ฉันอยากให้เราสงบศุกกัน คุณไม่รู้ สึกแบบนั้นหรอ?”
ญาดาส่งยิ้มหวานให้กับเขา
“คุณไม่เกลียดผมแล้วหรอ?”
ญาดาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้น “ไม่ ถึงขั้นว่าไม่เกลียดหรอก แต่แค่ไม่อยากเกลียด ก็เท่านั้น อันที่จริงเวลาที่คุณทำดีกับฉัน ฉันก็ไม่ เกลียดคุณสักนิด เหมือนตอนนี้ไงคะ ที่คุณซื้อคีรินมองหน้าญาดา “ผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่าง ผมไม่ไว้ใจง่ายๆหรอก” คุณ ผม
“อ๊า ต่อให้ฉันจะเจ้าเล่ห์แค่ไหน ก็ทำอะไร คุณไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ คุณเป็นใครแล้วฉันเป็น แค่ใคร”
คงเป็นเพราะว่าฉันเชื่อฟัง ทําให้เขาใจดี แล้วซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋าราคาเหยียบสามแสน ให้ ล้วนเป็นแบรด์ชั้นนำ ซึ่งตั้งแต่เธอเกิดมายัง ไม่เคยได้ซื้อใช้
ญาดาเป็นคนหุ่นดี ทำให้ไม่ว่าเธอจะใส่ เสื้อผ้าอะไรก็สวยไปหมด เธอแอบสังเกตุเห็น สีหน้าของคีริน เขาดูพอใจกับการแต่งตัวของ เธอมาก
หลังจากที่ช้อปปิ้งกันจนเหนื่อยแล้ว ญาดา จึงชวนเขากินมื้อเที่ยง
แต่เหมือนว่าคีรินไม่เหนื่อยเลยสักนิด เขายืนยันจะไปแผนกเครื่องประดับจนได้
ญาดาไม่ได้เป็นคนชอบเครื่องประดับมาก นัก แต่เมื่อก่อนเคยมีกําไลหยกที่มารวินซื้อให้ ถึงแม้ว่ามันจะราคามีกี่ร้อย แต่เธอก็รักษามัน เอาไว้อย่างดี
สุดท้ายกำไลหยกนั้นก็แตก เพราะความ ซุ่มซ่ามของเธอ ตอนนั้นเธอร้องไห้อยู่หลาย
วัน!
คีรินยืนเลือกเครื่องประดับให้กับญาดา เขาซื้อให้เธออยู่หลายเซทซึ่งตะละเซทราคา รวมก็เหยียบล้าน
คีรินหันมาถาม “ชอบไหม?”
ญาดาพยักหน้า “ชอบค่ะ!”
พนักงานที่ขายเครื่องเพรชยิ้มแก้มปริ ญาดาเดาว่าเธอคงได้ค่าคอมมิชชั่นเยอะแน่ๆ เพราะคงไม่คนบ้าที่ไหนมาซื้อเพรชตั้งหลายล้านแบบนี้
ญาดาหันไปมองคีริน “ชอบค่ะ สวยมาก ด้วย แต่ว่ามันแพงเกินไป วันนี้คุณซื้อของญาดา เยอะแล้ว ”
คีรินจับที่ใบหน้าเล็กๆของญาดา “ขอแค่ คุณชอบก็พอแล้ว เงินแค่นี้มันไม่เท่าไหร่”
ก่อนออกจากร้าน สายตาของเธอเหลือบ ไปเห็นกำไลหยกอันหนึ่ง
มันคล้ายกับที่มาร์วินซื้อให้เธอ เพียงแต่ว่า อันนี้เป็นหยกเนื้อดีเลยราคาแพง แต่ที่มาร์วิน ซื้อให้นั้นไม่กี่บาท เขาเจอตอนที่ไปเที่ยวต่าง ประเทศเลยซื้อมาให้
แต่สุดท้ายมันก็แตก เหมือนความสัมพันธ์ ของเธอกับเขา
ทำไมเธอจึงไม่คู่ควรที่จะมีความรักดีๆเลย หรือไงนะ? ญาดาถามตนเองในใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ