หลังจากที่จบจากงานเลี้ยง ญาดา กําลัง จะเรียกรถแกรีบกลับบ้าน แต่คนขับของคีรินลง รถและเปิดประตูรถให้เธอ เธอจึงขึ้นรถของเขา ไปต่อหน้าพนักงานในบริษัทมากมาย

คีรินนั่งอยู่บนรถ เห็นเธอขึ้นมาเลยสั่งให้ คนขับกลับวิลล่าของเขา

นิ้วของเขาจับสร้อยคอบนคอของฉัน และ กำลังเล่นจี้เพชรอยู่อย่างสนุก “คุณยังไม่ได้ บอกเลยว่าชอบสร้อยนี้หรือเปล่า?”

ญาดาหัวเราะ “ของขวัญที่ท่านประธานให้ ก็ต้องชอบสิคะ” เธอกัดฟันพูดอย่างฝืนทน

สีหน้าของเขาเลยดูเย็นชาขึ้นมาทันที ไม่ นานก็กลับเป็นทําสีหน้าที่เบิกบานอีกครั้ง วันนี้ เขาดื่มแอลกอฮอร์ไปเยอะมาก ทั้งตัวของเขา มีแต่กลิ่นแอลกอฮอร์ เขาปล่อยมือออกจาก สร้อยแล้วจับเอวของเธอ จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นบน ตักเขา คางของเขาวางพัดไว้ตรงซอกคอของ เธอ “ไม่กี่วันก็จะถึงวันขึ้นปีใหม่จีนแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องไปงานเลี้ยงอีก มะรืนคุณไปฉลองตรุษ

จีนกับผมนะ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนเหมือนดั่งสาลี ทําให้เธอสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเขาดีมาก เพราะว่าปีนี้บริษัททำกำไรได้ดี?

หรือเพราะว่างานเลี้ยงเลยทำให้เขามีความ

สุข?

“ผมถามคุณอยู่? ทำไมสติคุณไม่อยู่กับ เนื้อกับตัวแบบนี้?” เขากัดแก้มของเธอ ไม่ได้ ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ แต่เขาแค่อยากจะทำเป็นจู้จี้ เหมือนคู่รักกันเขาทำกัน

คนขับยังอยู่ในรถ เขาทำแบบนี้ทำให้เธอ อับอายขายขี้หน้ามากๆ

เหมือนเขาอยากจะเปล่าประโยชน์ให้คน ทั้งโลกรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา

เธอเลยคิดว่าถ้าวันหนึ่งเธอตาย เธอก็คง
“ไม่มีเหตุผล ฉันแค่อยากจะไปเที่ยวต่าง

จังหวัด แต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที”

เธอเป็นคนที่โกหกเก่ง เธอสามารถมองตา ฝ่ายตรงข้ามตอนที่เธอโกหก โดยที่อีกฝ่ายจับ ไม่ได้ว่าเธอกำลังโกหกผ่านนัยน์ตาคู่นั้นของ

เธอ

แต่มีแค่คีรินเท่านั้นที่ไม่เชื่อในคำพูดของ

เขาจ้องตาเธอไว้ เหมือนสายตาคู่นั้นของ เขากำลังคิดว่าเธอคิดอะไรในใจอยู่

“เพราะมาร์วินใช่ไหม เลยไม่อยากกลับไป ใช่ไหม?” เขาเดาออกเพียงครึ่งนึงเท่านั้น

เธอไม่ได้พยักหน้าและไม่ได้ส่ายหัว แค่ พูดขึ้นเสียงเรียบ “ไม่ว่าจะเพราะว่าอะไร บ้าน สุขสำราญไม่ใช่บ้านของฉันอยู่แล้ว ไม่ใช่หรอ? คำๆนี้พี่ใหญ่คอยเตือนฉันมาหลายรอบแบบนี้ กลับบ้านตอนปีใหม่ ปีใหม่ต้องกลับบ้าน คำพูดแบบนี้ ฉันฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ เพราะว่าฉันไม่มี

บ้าน ดังนั้น…….

เธอเรียกเขา ใหญ่ไม่บ่อยนัก ครั้งก่อนที่ เธอเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ ก็คงจะเป็นครั้งแรกที่เธอ ไปบ้านเขา แม่เธอสั่งว่าให้เธอทักทายพี่ใหญ่ หน่อย แต่เขากลับทำหน้ารังเกียจและพูดขึ้น อย่างคนไร้จิตใจ “คุณเรียกใครว่าพี่ใหญ่ ใคร เป็นพี่ใหญ่ของคุณ คุณคิดว่าคุณคือใคร เป็น ลูกบุญธรรมของตระกูลสุขสําราญหรอ คุณมัน แม้แต่หมาของสุขสําราญ ยังไม่สมควรได้เป็น

ตอนที่คีรินอายุสิบกว่า เขาปากคอเราะร้าย มาก ร้ายเหมือนแม่เลี้ยงใจร้ายขององค์หญิง น้อย

เหมือนตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา เธอไม่เคย เรียกเขาว่าพี่ใหญ่อีก

เธอยังพูดไม่ทันจบ เขาก็พูดแทรกขึ้น “เหอะๆ……บ้านสุขสําราญไม่ใช่บ้านคุณงั้น หรอ?”
เขามองเธอด้วยสายตาที่ดูถูก “ไม่ใช่บ้าน คุณ แต่สิบกว่าปีมานี้ คุณกินข้าวบ้านของใคร ใครให้ค่าเทอมคุณไปเรียน คุณนี่มันคนเนรคุณ จริงๆ”

พอเขาโมโห เขาก็ผลักตัวเธอลงจากตัก ของเขา เธอเองที่ไม่ทันได้ตั้งตัว หัวเลยไปชน กับกระจกรถ จนมีเสียงกระแทกดังๆลั่นขึ้น เธอ จับจนรู้สึกตาแดง

คนขับรถเลยหันมามองเธอด้วยความเป็น ห่วง “คุณญาดาไม่เป็นไรใช่ไหมครับ!”

เธอส่ายหัว “ไม่เป็นไรค่ะ”

“พูดมากทำไม ขับรถไป!” คีรินเหวี่ยงใส่ คนขับรถ

เธอได้แต่นวดหัวของตัวเองแล้วไม่กล้าพูด อะไรอีก เดี๋ยวจะหาเหาใส่หัวอีก

เธอไม่พูดไม่จาแบบนี้ กลับไปยั่วโมโหเขาอีก

จากนั้นเขาจึงจับแขนของเธอไว้ แล้วดึงตัว เธอไปใกล้เขา “ทําไมไม่พูดไม่จา บ้านของเผ ไม่ใช่บ้านของคุณ ไหนๆคุณก็คิดว่าเป็นแบบนี้ แล้ว งั้นคุณก็คืนค่าเลี้ยงดูทั้งหมดให้บ้านผมสิ คืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์ด้วย!!

เธอมองคีรินด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่เขา เป็นคนพูดหรอว่าอย่าได้เห็นบ้านของเขาเป็น บ้านของตัวเอง เธอกับแม่ของเธอ แม้แต่หมา ของบ้านเขายังไม่สมควรได้เป็น

ตอนนี้ทำไมเขากลับมาโมโหแบบนี้

เขาจับคางเธอไว้ “ทำไม ยังไม่ขึ้นมาอีก ไสตัวกลับบ้านไปฉลองตรุษจีน”

คีรินสะบัดคางเธอออกจากมือ จนคอของ เธอแทบจะหัก

เธอนวดคางที่กำลังแดงระเรื่อเพราะเขาจับแดงมากๆ เธอไม่ได้สนใจหรือโมโหอะไรเลย สภาพนิ่งเฉยของเธอแบบนี้ ยิ่งทําให้คีรินโมโห จนหายใจเสียงดัง เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่าเขาจะ โมโหเพราะเธอขนาดนี้

“คีริน บ้านสุขสําราญไม่ใช่บ้านของ ฉัน คำๆนี้คุณเป็นคนพูดเอง แล้วทำไมคุณ กระวนกระวายแบบนี้ด้วย

เธอสบายทุกข์ออกมาแบบนี้ แต่ทุกอย่างที่ พูดคือความจริง เธอจับจุดของคีรินไม่ถูก เขา ให้ความสำคัญกับของเล่นอย่างฉันมากเกินไป หรือเปล่า+

“กระวนกระวายงั้นหรอ?”

คีรินมองเธออย่างไม่ยอมรับความจริง

ญาดาพูดขึ้น “คุณไม่ได้กระวนกระวาย คุณเป็นแบบนี้ไม่เหมือนคุณเลย! คุณชอบฉัน หรือเปล่า ถ้าคุณชอบฉัน คุณบอกฉันให้เร็วกว่า นี้ก็ได้ ยังไงตอนนี้ฉันยังโสด และกำลังจะหา