บทที่ 291 ญาดาคลอดลูก

พอวันที่รู้ผลพวกเขารู้สึกตื่นเต้นกันมากๆ แต่พอ เธอเทียบกับคีรินก็รู้สึกเธอดูตื่นเต้นกว่าเยอะ เขาเลย มองเธอ “ตื่นเต้นอะไร ไม่ใช่ผู้ชายก็คือผู้หญิงนี่แหละ ยังไงก็เป็นลูกของเรา”

จริงๆในใจของเธอหวังว่าเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นผู้หญิง จะได้แต่งงานด้วยกันออกไปเที่ยวด้วยกัน แล้วจะได้ เม้ามอยเรื่องผู้ชายด้วยกัน แต่เธอรู้ว่าคีรินอยากได้ ผู้ชาย

แค่เขาไม่พูดเท่านั้น

“คีริน คุณไปดูผลตรวจ ฉันไม่ดู ฉันตื่นเต้น” เธอ เลยยื่นเอกสารให้เขา

เขาเลยอ่านดูแล้วหัวเราะออกเสียงอย่าเบิกบาน

“ผู้หญิง เราได้ดั่งที่ต้องการแล้ว ”

เธอเลยพูดขึ้น “สมดั่งที่ฉันหวัง แต่สมดั่งที่คุณหวัง หรือเปล่า?”

คีรินจึงยิ้มขึ้น “ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ผมก็ อยากได้ทั้งนั้น”

เขาพูดแบบนี้จึงรู้สึกโล่งอกไม่น้อย กลัวว่าเขาจะ

ผิดหวัง
พอรู้ว่าลูกเป็นเพศอะไร เธอเลยดึงเขาไปซื้อ ของใช้เด็ก

คีรินซื้อรองเท้าคู่น่ารักๆไปเยอะมาก เด็กพึ่งคลอด ออกมาไม่ใส่รองเท้าสักหน่อย เขาจึงบอกว่ารอให้โต หน่อยค่อยใส่

“ถ้าชอบก็ซื้อสิ เราไม่ได้ขาดแคลนเงินส่วนนี้ไป สักหน่อย” เขาจึงพูดขึ้น

วันนี้พวกเขาเลยซื้อเยอะจนขนกลับไปไม่ไหว เลย ต้องให้ทางห้างส่งกลับไปที่บ้านให้

คีรินจึงพาเธอไปที่เที่ยวบ้านคุณสงกรานต์อีกครั้ง สองสามีภรรยาคู่นั้นก็รู้สึกดีใจแทนเมื่อรู้ว่าญาดากำลัง ตั้งท้อง

เพราะยังไงอายุของคีรินก็ไม่ได้น้อยๆแล้ว ตอน กลางคืนที่กลับบ้านไป เธอก็ถามคีริน “คุณจะให้ฉัน คลอดลูกคนที่สองไหม? เพราะแต่ก่อนคุณบอกว่า คลอดคนเดียวก็ได้”

เขาเลยครุ่นคิดแล้วพูดขึ้น “ถึงเวลาก็ดูสุขภาพ ร่างกายของคุณอีกที แล้วดูว่าคุณอยากมีอีกไหม ผม จะไม่บังคับคุณ”

“จริงๆในใจของคณอยากได้ใช่ไหม?” เธอถามขึ้น
เขาพยักหน้า “ใครก็อยากได้ทั้งลูกสาวและ ลูกชาย”

จากนั้นก็หยุดชะงักไปสักพักและพูดขึ้นต่อ แต่ คนเราต้องรู้จักพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ถ้าคลอดคนนี้แล้ว ร่างกายของคุณไม่ไหวก็ไม่ต้องมีแล้ว แค่เลี้ยงดูลูกสาว ของเราดีๆ แล้วหาผู้ชายดีๆให้ลูกสาวสักคน จากนั้นเรา ก็รออุ้มหลาน แค่นี้ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว”

คุณอยากจะเลียนแบบคุณสงกรานต์ที่เลี้ยงดู ลูกเขยแต่เด็กหรอ”

เขาพยักหน้า “ใช่ ผมรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี”

เธอไม่ได้รู้สึกดีเลย “ถ้าเกิดเด็กโตขึ้นมา แล้วไม่ ชอบกันล่ะ คุณยังจะบังคับให้เขาอยู่ด้วยกันหรอ?”

คีรินกลับพูดขึ้น “ใครจะคิดมากขนาดนั้น ไม่ชอบ กันก็คิดว่าเราเลี้ยงลูกชายแล้วกัน”

ความคิดของคีรินมักจะดูแปลกตลอด เธอไม่อยาก จะคุยเรื่องนี้กับเขาอีก เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขาทำ ไป ถ้าเธอคลอดลูกคนนี้เสร็จ ร่างกายของเธอยังแข็ง แรงก็จะคลอดลูกชายให้เขาอีกคน เขาจะได้ไม่ต้องรับ เลี้ยงลูกเขยแต่เด็ก

ตอนที่กลับถึงบ้าน คีรินก็เข้าห้องครัวแล้วฝึกทำอาหาร ช่วงนี้เขาชอบทำอาหารมากๆ พอทำเสร็จแล้ว ให้เธอกิน เธอบอกว่าอร่อย เขารู้สึกดีใจมาก

เธอที่ท้องแปดเดือนแล้ว ตอนนี้ท้องใหญ่เหมือน ลูกโป่ง พอเธอท้องโตแบบนี้ ตอนนอนก็พลิกตัวยาก แถมหน้ายังขึ้นกระ อีกอย่างยังชอบอารมณ์เสียใส่เขา บ่อยๆ แต่เขาก็ไม่เคยเถียงกลับสักครั้ง พอใส่อารมณ์ ให้เขาทุกอย่างเสร็จเธอก็รู้สึกเสียใจ

เลยชอบขอโทษคีริน เขาจึงพูดขึ้น “คุณอุ้มท้อง คงจะเหนื่อยน่าดู นิสัยคุณไม่ดีในช่วงนี้ผมพอทนได้”

“ขอโทษนะที่รัก ขอโทษจริงๆ”

ถึงแม้ท้องเธอจะแก่แล้ว แต่เขาก็ชอบพาเธอไป เที่ยวบ่อยๆ ไปทะเลบ้าง ไปเที่ยวเขาบ้าง แถมยังถ่าย รูปเป็นอัลบั้มท้องแก่กับเขา

กลางคืนก็ได้นอนดูดาวในห้องกระจกใส ทำให้เธอ รู้สึกมีความสุขมาก

เขาเคยลูบท้องเธอ “ครั้งนี้ตอนคุณคลอดผมจะ เข้าห้องผ่าตัดกับคุณด้วย”

เรื่องนี้เขาพูดขึ้นหลายครั้งแล้ว เพราะเขารู้สึกให้ อภัยตัวเองไม่ได้ที่ครั้งนั้นเธอได้แท้งลูกตอนผ่าคลอด
แล้วเขาก็มักจะบอกประจำว่าเธอเป็นคนจิตใจดี แต่เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เขาก็มักจะบอกว่าถ้าเธอจิตใจ ไม่ดีก็คงไม่ให้อภัยเขา แล้วแต่งงานกับเขา มีลูกให้เขา

พอตอนครรภ์ได้เก้าเดือน เธอกับเขาก็รู้วันกำหนด

คลอด

เป็นวันที่ตรงกับวันเกิดเธอพอดี

คืนก่อนวันทำคลอดเธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเลย แต่ กลับเป็นคีรินเองที่นอนพลิกตัวไปมาแล้วนอนไม่หลับ

เขาเลยพูดขึ้นด้วยเสียงแสบพร่า “ญา ผมตื่นเต้น”

“คุณพี่ ฉันคลอดลูก ไม่ใช่คุณคลอด ตื่นเต้นอะไร นักหนา”

เขากลับพูดขึ้น “ถ้าผมคลอดลูกเองได้ก็ดีสิ จะได้ ทรมานแค่คุณ”

“คุณรีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ลูกสาวของเราก็จะออก มาแล้ว คุณต้องดูแลฉันแล้วลูกอีก คงเหนื่อยแย่”

เขาเลยพยักหน้า “อื้ม นอนแล้ว”

วันเช้าวันรุ่งขึ้น เธอถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัดตอนเก้า โมง หมอฉีกยาชาให้เธอ คีรินอยู่ข้างกายเธอตลอดเวลา แล้วจับมือเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

พอที่หมอกรีดท้องเธอ เธอรู้สึกได้ แต่ไม่ได้รู้สึก เจ็บ การผ่าตัดผ่านไปอย่างเร็ว ไม่นานเด็กก็ถูกผ่าออก มา พอเธอได้ยินเสียงเด็กร้อง น้ำตาก็ไหลออกมาอย่าง กลั้นไว้ไม่อยู่

แล้วหมอบอกให้คีรินตัดสะดือให้เด็ก เขาบอกเธอ ว่าตอนนั้นมือของสั่นมากๆ กลัวตัดไม่ถูก

เธอออกจากห้องผ่าตัดตอนสิบกว่าโมงๆ พอถึง เวลาตอนบ่ายสาม คีรินป้อนน้ำข้าวให้เธอกิน หลังจาก ยาชาหมดฤทธิ์เธอรู้สึกเจ็บแผลมาก

แต่ก็ต้องอดทน เพราะมันเป็นความเจ็บปวดที่เกิด แค่ครั้งเดียวในชีวิต

พอพยาบาลเข็นลูกเข้าห้องผู้ป่วยมา คีรินก็กวาด สายตามองเด็กและเธอไม่หยุด จากนั้นก็จับมือเล็กๆ ของเด็กน้อย เขาตั้งชื่อให้ลูกสาวตัวเองว่าหนึ่งเดียว เพราะเขาบอกว่านี่คงจะเป็นลูกสาวแค่คนเดียวของเขา เพราะตอนที่เขาเห็นเธอได้ผ่าท้อง เขาก็รู้สึกสงสาร และไม่อยากให้เธอมีลูกอีก

ตอนกลางคืนเขาก็นอนเฝ้าเธอที่ห้องรับแขกผู้ป่วย ทีแรกเธอบอกให้แม่บ้านมาเฝ้าก็พอ แต่เขาไม่ยอม
เดี่ยวเขาก็มีเปลี่ยนผ้าอนามัยให้เธอ เดี๋ยวก็เดิน ไปดูลูก เพราะเธอพึ่งคลอด น้ำนมก็ไม่ค่อยออก เลย จ้างในห้องนวดมานวดหน้าอกให้เธอ เธอรู้สึกเจ็บ จน สุดท้ายคีรินก็ให้ลูกดื่มนมผง

แต่วันที่สอง ญาดาก็พยายามทนกับความเจ็บใน การบีบน้ำนมตัวเองออกมาให้ลูกสาวได้กิน

จากนั้นก็เลี้ยงดูเด็กจนเธออยู่เดือนจนครบ แล้วก็ สังเกตเห็นว่าคีรินผอมลงเยอะมาก เพราะเขาต้องดูแล ทั้งลูกและเธอ

อีกทั้งยังต้องทํางานของบริษัทอีก

และเขาก็ได้ทำตามคำสัญญา เธอมีหน้าที่คลอด ลูก ส่วนเรื่องดูแลลูกเขาจะเป็นคนจัดการเอง ไม่ว่าจะ อาบน้ำ เปลี่ยนผ้าอ้อม ป้อนนม กล่อมลูกนอน เล่นกับ ลูก เขาก็เป็นคนจัดการหมด

เพราะเขาเคยมีประสบการณ์เลี้ยงลูก ฉะนั้นเขา เลยจะทุกอย่างคล่องแคล่วกว่าเธอ