บทที่ 288 สวนผักปลอดสารพิษ

คุณหลินมองญาดาแล้วถามคีริน “สงกรานต์บอก ว่านี่เป็นภรรยาของคุณหรอ ไม่เลว อายุเยอะขนาดนี้ แล้วยังสามารถมีภรรยาที่เป็นสาวสวยขนาดนี้”

คีรินทำสีหน้าที่แดงระเรื่อเล็กน้อย “อ่อ…… คุณ หลินผมแค่อายุสามสิบเอง ไม่ได้แก่ขนาดนั้นสักหน่อย ผมโตกว่าญาแค่เก้าปีเอง”

พี่หลินพูดขึ้น “เก้าปียังไม่น้อยอีกหรอ?”

สมัยนี้ คู่สามีภรรยาห่างกันเก้าปีก็ไม่ได้ถือว่าเยอะ

คีรินไม่อยากจะพูดถึงเรื่องอายุอีกต่อไป เขาเลย ดึกญาดาไปคุยด้วย “นี่เป็นภรรยาของคุณสงกรานต์ คุณเรียกพี่หลินก็พอ”

ญาดาจึงผงกหัวทักทาย “สวัสดีค่ะพี่หลิน”

พี่หลินจึงจับมือกับญาดา “คีริน ภรรยาของคุณดู สวยจริงๆ ถือว่าโชคดีมากๆเลยนะเนี่ยที่ได้เมียแบบนี้”

คีรินจึงยิ้มพลางพูดล้อเล่นขึ้น “ใช่สิ ถ้าไม่ได้ดูดีก็ คงไม่ขอเป็นเมียหรอก!”‘

พี่หลินถูกสงกรานต์เรียกเข้าไปในห้องครัว สงกรานต์กำลังฆ่าปลา จึงได้เรียกให้คู่สามีภรรยาข้างนอกช่วยเด็ดผักอย่างไม่เกรงใจ ญาดากับคีรินเลยนั่ง เด็ดผักอยู่ข้างนอก เธอจึงแอบคุยกับคีริน “คุณดูพวก เขาสิ อายุเยอะขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังคบหากันอย่างดีๆ”

คีรินพูดขึ้น “พวกเขาได้คบกันตั้งแต่วัยรุ่น ตอน พี่หลินอายุ 16 ก็ชอบทะเลาะกับคุณสงกรานต์ตลอด มา ชีวิตที่เหลือจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีได้ยังไงกัน พี่ หลินเป็นคนที่ฉลาดมาก พวกเขาทำธุรกิจกัน ทุกอย่าง ก็เพราะพี่หลินทำเลย คุณสงกรานต์เป็นผู้ชายที่กล้า หาญแต่ไม่จอมวางแผน”

เธอได้ยินจึงรู้สึกอินไปด้วย “ความรักของพวกเขา เหมือนในละครเลยเนอะ น่าอิจฉาจริงๆ!”

คีรินได้ยินจึงหลุดหัวเราะ “นี่มีอะไรน่าอิจฉาล่ะ คุณสงกรานต์ตอนหนุ่มๆก็เป็นผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง ทำให้ พี่หลินต้องลําบากมามาก ชีวิตการแต่งงานก็เหมือนได้ กินขมก่อนได้กินหวาน พวกเขาได้ฝ่าฟันอุปสรรคกัน มามาก เหมือนตอนนี้ที่ผมเห็นค่าคุณมากๆแบบนี้ มันไม่ ง่ายเลยสักนิด”

“ฉันก็เห็นค่าความสัมพันธ์ของเราตอนนี้อยู่หนิ” เธอพูดขึ้นเสียงเบา

พี่หลินเป็นคนที่ทำกับข้าวเก่งจริงๆ เมนูซุปปลาที่ ทำออกมา ญาดากับคีรินกินไปหลายถ้วยเลยทีเดียว คี รินเห็นว่าญาดาชอบกิน เลยถามพี่หลินว่าทำยังไง จากนั้นเขาก็จดสูตรแล้วทำให้ป้าจางทำให้กิน ถึงแม้คีรินจะ เป็นคนฉลาด แต่เรื่องทำกับข้าวเขาไม่มีพรสวรรค์จริงๆ

เธอกับคีรินกินอิ่มกันแล้ว จากนั้นพี่หลินและคุณ สงกรานต์ก็ได้ชวนพวกเขาไปเที่ยวสวนตรงชานเมือง

ในสวนของพวกเขาได้ปลูกผักปลอดสารพิษไว้ มากมาย เธอรู้สึกสนใจมากๆ พวกเขาเลยขับรถไปกันสี่ คน พอถึงสวน ก็ได้เห็นผักมากมายหลายชนิด

พี่หลินพูดขึ้น “ผักตอนเที่ยงที่ทำให้กิน เราปลูก เองหมดเลย พอแก่ตัวมาไม่มีอะไรทำเลยหาอะไรทำ วัน หลังตอนที่พวกคุณเกษียณก็ทำสวนกันสิ สนุกดีนะ”

คีรินถามขึ้น “คุณชอบไหม?”

เธอเลยพูดขึ้นในขณะที่เด็ดผลไม้กินไปด้วย “ชอบสิ รู้สึกชีวิตแบบนี้มีความหมายจริงๆ ”

“มีความหมาย งั้นก็ต้องให้คีรินทำสวนให้แล้ว แหละ ที่นี่ฉันยังเลี้ยงวัวเลี้ยงแกะ ได้กินเนื้อที่ตัวเอง เลี้ยงด้วย ทั้งปลอดภัยสารพิษทั้งดีต่อสุขภาพ คืนนี้พวก เราอยู่ที่นี่กันเถอะ ทำเนื้อแกะย่างกินกัน”

สงกรานต์พูดขึ้น

ญาดาได้ยินจึงรู้สึกสนใจ แต่ก็กลัวว่าตอนบ่ายงานของคีรินจะเยอะ เลยถามเขาก่อน ” ได้ไหม ฉันอยาก กินแกะย่าง”

คีรินลูบหัวเธอ “แน่นอนว่าได้สิ ผมก็อยากกิน พอดี”

ตอนกลางคืนสงกรานต์เลยฆ่าแกะหนึ่งตัว จากนั้น ก็หั่นครึ่งหนึ่งแล้วห่อไว้ให้คีริน ให้เขาย่างเนื้อแกะให้ญา ดากินที่บ้านตอนไม่มีอะไรทำ แล้วยังส่งอุปกรณ์ย่าง เนื้อให้ด้วย

สงกรานต์เป็นมืออาชีพในการย่างเนื้อมาก เนื้อที่ เขาย่างออกมาหอมจนน้ำลายไหล พวกเขาอยู่ที่สวน จนถึงสองทุ่ม คีรินจึงจะขับรถพาเธอกลับบ้าน คีรินถาม เธอ “วันนี้สนุกไหม”

เธอพยักหน้า “อื้ม สนุกมาก คุณสงกรานต์และพี่ หลินดูน่ารักจริงๆ ความสัมพันธ์ก็ดูดีกันมาก แถมยังมี หลานที่น่ารักอีกด้วย ชีวิตนี้ก็คงมีแต่ความสุข”

เขาจึงเห็นด้วยอย่างมาก “ทำให้คนอื่นอิจฉาจริงๆ ถ้าวันข้างหน้าเรามีลูกสาวกัน ผมจะหาผู้ชายให้ลูกสาว ตั้งแต่เด็ก แล้วสั่งสอนเลี้ยงดูผู้ชายคนนั้นให้ดี จะได้เป็น ลูกเขยที่ดี”

“อะไรนะ? จะเลี้ยงลูกเขยตั้งแต่เด็ก?? คุณบ้าไป แล้วหรือเปล่า?”
เธอถูกคำพูดของคีรินทำให้ตกใจ แต่เขากลับยิ้ม “ผมปกติดี ลูกเขยของคุณสงกรานต์ผมเคยเจอมา หลายครั้ง เป็นผู้ชายที่น่ารักเอาใจภรรยาเก่ง ลูกเขย ของเขาเป็นเด็กกําพร้า ตอนอายุห้าขวบ คุณสงกรานต์ และคุณหลินก็ได้รับเลี้ยงแล้ว ”

คีรินพูดว่าวิธีนี้ดีอย่างโน่นอย่างนี้ แต่ถ้าเธอมีลูก สาวจริงๆ เธอจะไม่ยอมให้เขาต้องทำแบบนี้

ถ้าเกิดลูกของพวกเขามีความสัมพันธ์ที่เป็นพี่น้อง กันล่ะ ถ้าเกิดหนึ่งคนชอบ อีกคนไม่ชอบแล้วจะทํายัง ไง?

“คุณคิดมากไปน่ะ รอให้คุณมีลูกก่อน แล้วคลอด ลูกออกมาอย่างปลอดภัยก็พอ”

ตอนที่เจอไฟแดงเขาก็จอดลงอย่างตื่นเต้นดีใจ “ผมมีความรู้สึกว่าเราจะได้ลูกสาว ครั้งก่อนผมได้ไป ศูนย์เด็กกำพร้า มีเด็กผู้ชายอายุเจ็ดขวบ หน้าตาไม่เลว ผมก็ได้ให้คนไปสืบมาแล้ว เขาไม่มีพ่อไม่มีแม่ ผมก็ได้ ให้คนไปทำเรื่องรับเขามาเลี้ยงแล้ว รอให้เรามีลูกสาว ด้วยกันจริงๆแล้วจะรับกลับมาที่บ้าน

เธอฟังจบก็เหมือนตัวเองเป็นบ้า “คีรินคุณบ้าไป แล้ว ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่เลว แถมยังเป็นผู้ชายอีก แล้ว ทำไมถึงไม่มีคนรับเลี้ยง คุณรู้ประวัติเด็กคนนั้นจริงๆ หรอ คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณสืบมาถูกแล้ว ถ้าเกิดเด็กคนนั้นกับคุณ……”

เขามองเธออย่างสุดคำบรรยาย “คุณดูนิยายมาก เกินไปหรือเปล่า ผมจะไปรับเลี้ยงลูกชายที่เป็นศัตรู ได้อีกหรอ พอเขาโตมาก็จะมาแก้แค้นผม เด็กคนนั้น ป่วยเป็นโรคไต อาการไม่ได้ร้ายแรงมาก แค่ต้องส่งไป รักษาที่ต่างประเทศก็จะรักษาให้หายยได้ ดังนั้นเลย ไม่มีคนรับเลี้ยง การป่วยของเขาต้องใช้เงินจำนวนมาก ครอบครัวปกติของเขาไม่มีปัญญาจะรักษาเขา”

เขาพูดได้มีเหตุผล แต่เธอก็ยังไม่เห็นด้วย “ยังไง ฉันก็ไม่เห็นด้วย”

พอไฟเขียวสว่าง เขาจึงขับเคลื่อนรถ เขาพูดขึ้น “นี่มันเรื่องของอนาคต เราคลอดลูกก่อนค่อยว่ากัน”