บทที่ 280 ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้
เธอยังพูดไม่ทันจบ คีรินก็เอามือมาปิดปากเธอเอาไว้
“ผมรู้ครับ คุณไม่ต้องอธิบายหรอก ตอนนี้มาร์วิน กำลังจะย้ายไปอยู่ที่อเมริกาแล้ว เขาจะไม่กลับมาที่นี่ อีก”
“เขาจะไปอยู่ที่อเมริกาแล้วหรอคะ? ทำไมละ คะ?” มาร์วินกำลังเริ่มทำงานที่ไทยแล้วไม่ใช่หรอ?
“คงเป็นเพราะงานวิจัยพวกนั้น ทำที่อเมริกาน่าจะ ดีกว่ามั้ง เทคโนโลยีและเครื่องมือทุกอย่างของที่นั่นดี กว่าที่ไทยมาก ญาดา ถ้าคุณยังโกรธยังเกลียดมาร์วิน อยู่ คุณให้อภัยมาร์วินเถอะนะ”
ญาดาส่ายหน้า “ฉันไม่ได้โกรธหรือเกลียดเขาตั้ง นานแล้วค่ะ ขอแค่คุณดีกับฉัน ฉันก็พอใจแล้ว”
“ครับ ผมจะทำดีกับคุณแบบนี้และจะดียิ่งๆขึ้น”
ญาดาคลายยิ้ม เธอนึกว่าชีวิตของเธอกับคีรินจะ มีความสุขแล้วเสียอีก แต่เช้าวันที่สองทางโรงพยาบาล กลับโทรมาแจ้งผลตรวจ
หมอบอกว่าเธอไม่เพียงแต่ตั้งครรภ์ยาก แต่ตอน นี้เธอตั้งครรภ์ไม่ได้แล้ว ญาดาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ร่างกายของเธอ
เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของญาดาและคีริน เป็นอย่างมาก
ญาดาไม่กล้ามองหน้าด้วยซ้ำไป เธอไม่รู้ว่าสีหน้า ของเขาจะเป็นยังไง แต่เธอในตอนนี้อยากจะร้องไห้ มาก ทําไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับเธอแบบนี้
คีรินพยายามสงบสติ เขาขับรถไปโรงพยาบาล เพื่อถามถึงผลตรวจอย่างแน่ชัด ญาดาในตอนนี้ไม่รับรู้ อะไรอีกแล้ว เธอเอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด ถ้าเธอกับคีรินไม่ สามารถมีลูกด้วยกันได้ แล้วชีวิตแต่งงานของเธอกับคี รินจะเป็นยังไง
คีรินจับมือเธอเอาไว้แน่น ญาดาโน้มตัวลงไปซบ อกของเขาแล้วร้องไห้ไม่หยุด
“อย่าเสียใจไปเลยนะญาดา ตอนนี้เทคโนโลยีล้ำ หน้า ทุกอย่างต้องมีทางแก้อยู่แล้ว อีกอย่างคุณหมอ ก็บอกแล้วว่าถ้าเราดูแลร่างกายให้ดี ไม่นานเราก็จะ สามารถมีลูกได้”
ญาดาหันไปมองหน้าคีรินอย่างไม่เชื่อสายตา
“คุณพูดจริงๆหรอคะ?”
คีรินพยักหน้า “ใช่ครับ คุณเชื่อผมสิ เราต้องมีลูก ด้วยกันอย่างแน่นอน ตอนนี้เราพึ่งยาบำรุงเพื่อให้ง่าย ต่อการมีลูก แต่ถ้าไม่ท้องจริงๆเราค่อยพึ่งเทคโนโลยีดีไหมครับ”
ญาดาพูดเสียงอ่อน อันที่จริงเธอแอบกลัวอยู่ลึกๆ “ถ้าไม่ต้องพึ่งเทคโนโลได้เราก็ไม่พึ่งได้ไหมคะ บางที กินยาบำรุงไปแล้วอาจจะทำให้ฉันมีลูกง่ายขึ้นก็ได้”
คีรินลูบผมของเธอเบาๆ “ครับ คุณอย่ากดดันตัว เองเลยนะ”
เมื่อกลับไปถึงบ้าน ญาดานึกว่าคีรินจะรีบไปหา หมอที่เก่งที่สุด เพื่อรับยามาบำรุงร่ายกาย เพราะคีริน อยากมีลูกมาก แต่เขากลับไม่ได้ทำแบบนั้น “ญาดา งานแต่งงานของเราใกล้จะถึงแล้ว หลังจากแต่งงานเรา ค่อยๆเตรียมร่างกายเรื่องลูกแล้วกันเนอะ”
คำพูดของคีรินทำให้ญาดารู้สึกอุ่นใจ ทำให้เธอ รู้สึกว่าตัวเองสำคัญกับเขามาก ต่อให้เขาอยากมีลูกแค่ ไหนแต่เธอก็สำคัญที่สุด
หลังจากวันนั้น คีรินยังคงไปทำงานปกติ มีบ้างบาง ครั้งที่เขาจะคุยรายละเอียดการแต่งงานกับเธอ
ก่อนจะถึงวันแต่งงานหนึ่งวันนั้น เจ้าสาวห้ามอยู่ บ้านเจ้าบ่าว คีรินจึงเสนอให้เธอไปนอนที่บ้านหลังใหญ่ ของตระกูล
ญาดาไม่อยากไป แต่คีรินกลับยืนยันคำเดิม เขาบอกว่าเธอเติบโตที่นั่น ต่อให้ไม่ชอบบ้านหลังนั้นแค่ ไหน แต่อย่างไรเสียเธอก็เคยใช้ชีวิตที่นั่นมานานหลาย ปี
คืนก่อนวันแต่งงาน คีรินขับรถไปส่งเธอที่บ้านใหญ่ ตอนสองทุ่ม เขาไม่ลืมที่จะกำชับแม่บ้านที่นั่นให้ดูแล เธออย่างดี
เมื่อไปถึง คุณย่าของเขาพูดคุยกับเธอเล็กน้อย แต่พ่อของเขากลับไม่ยอมพูดคุยกับเธอคงเพราะยัง เกลียดเธอมาก ส่วนญาติๆของเขานั้นอย่าได้พูดถึง ทุก คนเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที
งานแต่งของเธอกับคีรินไม่ได้จัดขึ้นที่บ้านของเขา ตามความต้องการของผู้ใหญ่ และไม่ได้จัดขึ้นที่โรงแรม ตามความต้องการของคีริน แต่จัดขึ้นนอกสถานที่ตาม ความต้องการของญาดา สถานที่จัดงานนั้นเต็มไปด้วย ดอกไม้ที่สวยงาม
คืนก่อนวันแต่งงานนั้น ขณะที่เธอนอนอยู่ในบ้าน ของเขา ญาดาก็เห็นกรอบรูปขนาดใหญ่ถูกแขวนเอาไว้
ในห้อง
เป็นรูปที่เธอกอดกับเขา รอยยิ้มของเธอกับเขาใน รูปนั้นดูสดใสมาก ญาดาถ่ายรูปคู่กับกรอบรูปนั้นแล้ว ส่งไปให้เขา
คีรินพิมพ์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
“ผมชอบรูปนี้มาก ก็เลยสั่งให้คนไปล้างแล้วใส่ กรอบแขวนเอาไว้ในห้อง ผมแขวนเอาไว้ในห้องทำงาน ด้วยรูปหนึ่ง ว่าแต่คุณชอบรูปนี้ไหม?”
ญาดาพิมพ์ตอบกลับ “ชอบค่ะ”
คีรินโทรมาหาเธอ ญาดารับสาย “คุณไม่เหนื่อย หรอคะ? ดึกขนาดนี้ถึงโทรมาหาฉัน”
“ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผมนอนพลิกตัวไปมาแต่ นอนไม่หลับสักที คงเป็นเพราะความดีใจมั้งครับ ใน ที่สุดวันที่ผมรอก็มาถึง”
คำพูดของเขาทำให้ญาดาหน้าแดงระเรื่อ “ถึง เราจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เราก็ใช้ชีวิตเหมือนคน แต่งงานกันมาสักพักแล้วนะคะ ทำไมคุณต้องดีใจมาก ขนาดนั้นด้วย รีบนอนเถอะค่ะ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ขอบ ตาดดำทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวแน่เลย”
“ไม่หรอก ต่อให้ขอบตาจะดำ เราค่อยให้ช่างแต่ง หน้าแต่งให้ก็ได้ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ”
“ญาดา พรุ่งนี้ผมก็จะได้เห็นคุณสวมชุดเจ้าสาว และกลายเป็นเจ้าสาวของผมอย่างเต็มตัวแล้ว คุณรู้ ไหมว่าสำหรับผมแล้วนั้น มันคือวันที่พิเศษมาก”
ญาดาพยักหน้า
“สำหรับฉันก็เป็นวันที่พิเศษมากๆเหมือนกันค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะได้แต่งงานกับคุณแล้ว โชคชะตาเหมือนจะ กลั่นแกล้งเรานะคะ กว่าเราจะรักกันนั้นต้องเจอกับเรื่อง มากมาย”
“ใช่ครับ แต่ถึงยังไงผมก็ขอบคุณโชคชะตา ขอบคุณคุณ ที่ยอมรับรักผม ผมมีความสุขมากคุณละมี ความสุขไหม?”
เวลานี้ญาดายิ้มแก้มปริ “มีความสุขค่ะ ความสุข ของฉันคุณเป็นคนสร้างมันขึ้นมา”
“ครับ ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีความสุขแบบนี้ ตลอดไปและเราจะไม่แยกจากกันอีก”
“ค่ะ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่แยก จากกันอีก”
“คุณสัญญากับผมแล้วนะ ญาดา”
“ค่ะ นี่คือคำสัญญาที่ฉันให้คุณ คุณคีรินคะ ฉันรัก คุณนะคะ”
“ครับ ขอบคุณนะญาดา”
หลังจากวางสายไป ญาดาไม่เข้าใจว่าทําไมเขาถึง พูดคำว่าขอบคุณ ทั้งๆที่ตามบทแล้ว เขาควรจะพูดคำ ว่าผมรักคุณสิ แต่เขากลับพูดว่า “ขอบคุณนะญาดา”
เขาขอบคุณอะไร? ขอบคุณที่เธอรักเขาหรอ? คื รินไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นจริงๆ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ