เรื่องคืนนี้ ถ้าเธอต้องเจออีก เธอยอมหนาว ตายอยู่ข้างถนนยังจะดีเสียกว่า ญาดา ตอน แรกอยากจะแก้แค้นเขา เธออยากทวงคืนความ ยุติธรรมให้กับสิ่งที่ต้องเจอมาตลอดยี่สิบปี เธอ อยากให้คีรินได้รับในสิ่งที่เขาทำ

เธออยากจะแก้แค้นเขามาๆ เธอเคยคิด ว่าตนเองไม่กลัวแม้แต่ความตาย แต่เรื่องคืนนี้ ทําให้เธอกลัว เธอกลัวมากด้วย!

ตอนที่เฒ่าหัวงูคนนั้นขึ้นค่อมเธอ ญาดาพึ่ง รู้ว่าบนโลกใบนี้มีเรื่องที่น่ากลัวมากว่าความตาย ความน่ากลัวนั้นทำให้เธอนึกถึงตนเองตอนอายุ สิบสาม เธอถูกวัยรุ่นลากตัวไปที่ซอยมีด พวก เขาขึ้นค่อมเธอ แล้วฉีกเสื้อเธอเป็นชิ้น

เธอกลัวมาก ความทรงจำให้ตอนเด็กกลับ มาอีกครั้ง เธออยากจะให้คีรินตาย เธอเกลียด เขาและอยากจะแก้แค้น แต่เธอก็อยากใช้ชีวิต เหมือนผู้หญิงอายุยี่สิบต้นๆทั่วไป ใช้ชีวิตที่เรียบ ง่ายแต่มีความสุข
ถ้าคีรินยอมปล่อยเธอไป เธอเองก็ยินดีที่ จะลืมทุกอย่าง แล้วหนีไปจากที่นี่ ไปเริ่มต้นใช้ ชีวิตใหม่ในแบบที่เธอต้องการ

ญาดามองหน้าเขา แววตาของเธอเต็มไป ด้วยความเจ็บปวด

คีรินเองก็มองหน้าเธอ แววตาของเขาที่ มองมันนั้นเย็นชากว่าอากาศหนาวเย็นในตอนนี้ เสียอีก

เหมือนเขากำลังคิด คิดด้วยความตั้งใจ แววตาที่เขามองมานั้นเปลี่ยนไปมา เธอไม่รู้ว่า เขากำลังคิดอะไร

แต่จู่ๆเขากลับแสยะยิ้ม “ปล่อยคุณไปงั้น หรอ? เพื่ออะไร? คุณคือของเล่นที่สนุกที่สุด ในตอนนี้ของผม ถ้าปล่อยคุณไป ชีวิตของผม คงต้องน่าเบื่อมาก ผู้หญิงอย่างญาดาไม่ควรมี ความคิดแบบนี้สิ”

คีรินจับที่หน้าของญาดา เขายิ้มแล้วพูดขึ้น”เข้าใจไหม? ถ้าไม่เข้าใจก็นึกถึงหน้าแม่คุณ เอาไว้ให้มากๆ”

คิรินพูดจบ ก็เดินไปที่รถ

วินาทีนี้ ญาดาไม่มีน้ำตาอีกแล้ว หรือบางที เพราะอากาศที่หนาว ทำให้เธอร้องไห้ไม่ออก!

กลางดึกคืนนั้น ญาดาไข้ขึ้นสูง

เธอแสบคอจนดื่มน้ำไม่ลง

แต่ชีวิตก็ยังคงต้องดำเนินต่อ เธอยังไม่

อยากตาย จึงนั่งรถไปโรงพยาบาลแต่เช้า

วันนี้เธอไม่ได้ไปทำงานที่บริษัท เพราะไข้ ขึ้นสูงจนต้องไปโรงพยาบาล

ผู้ช่วยของคีรินก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอบอกให้ ญาดาพักผ่อนให้มากๆ

ตอนนี้เป็นช่วงสิ้นปี งานจึงเยอะมาก ญาดา
จะไม่เจ็บเท่าไหร่ แต่การเห็นคีรินโดนเข็มแทง เธอก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุขขึ้นมา

พยาบาลสาวพูดขอโทษเขา “ขอโทษด้วย นะคะ’

คีรินยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับเธอ “ไม่เป็นไร ครับ ไม่เจ็บเท่าไหร่ คุณไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ค่อยๆทํา”

ญาดาหัวเราะในลำคอ คิดไม่ถึงเลยว่าภาพ ที่คีรินแสดงออกมานั้นมันจะสมจริงแบบนี้ เขา เป็นเทพบุตรต่อหน้าคนอื่น แต่เป็นซาตานเวลา อยู่กับเธอ

หลังจากที่ฉีดเข็มน้ำเกลือเรียบร้อยแลวนั้น พยาบาลสาวก็แอบมองคีรินแล้วยิ้มเขิน จากนั้น เดินออกไป

คีรินบอกกับผู้ป่วยชายของเขา “นายกลับ ไปบริษัทเถอะ!ผู้ช่วยมองไปที่คีริน “แต่ว่าคุณป่วยอยู่นะ ครับ จะขับรถได้หรอครับ?”

“นายขับรถไปเลย เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่

กลับเอง ไปเถอะ!

“ครับ งั้นเดี๋ยวผมแวะเข้ามารับนะครับ”

คีรินบอกไม่ต้อง ผู้ช่วยจึงกลับไปที่บริษัท

ตอนนี้ในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยคน ไม่ เหลือที่ว่าง เธอจึงต้องนั่งลงข้างๆคีริน

ทั้งสองนั่งเงียบอยู่นาน

ญาดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เธอเห็นคีริน กำลังแอบมองตัวเองอยู่

“ผมขอดูด้วยสิ คุณดาวน์โหลดวิดีโออะไร ไว้บ้าง นั่งแบบนี้มันน่าเบื่อ” คีรินเอ่ยปาก

ญาดาเงยหน้าขึ้นมองเขา เธอไม่ชินเท่าไหร่ที่เขาพูดดีกับตนเอง

“ไม่มีค่ะ คุณเองก็เชื่อมเน็ตที่นี่ได้หนิคะ

ทำไมไม่เชื่อมแล้วเล่นโทรศัพท์ล่ะ?”

อันที่จริงญาดาดาวน์โหลดรายการและ หนังเอาไว้มากมาย แต่เธอไม่อยากเข้าใกล้เขา

แต่จู่ๆเขากลับแย่งเอาโทรศัพท์ของเธอไป

“คุณทำอะไร?”

“โทรศัพท์ของผมเชื่อมเน็ตสาธารณะไม่ ได้ ไม่งั้นข้อมูลอาจจะรั่วไหล ยังไงตอนนี้ก็ไม่มี อะไรทำ ทำไมเราไม่นั่งดูรายการด้วยกัน!

เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ของญาดาเหมือน เป็นของตนเอง

ญาดาที่ไม่มีอะไรทํา จึงเงยหน้าขึ้นมองน้ำ เกลือ แล้วนับน้ำเกลือที่ไหลทีละหยด