บทที่ 277 เป็นมือที่สามจนเคยชินไปแล้วใช่ไหม

คีรินพูดเสียงดังมาก เขาเชยคางเธอขึ้น “ญาดา ผมจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ผมพึ่งเคยแต่งงานเป็น ครั้งแรก และภรรยาของผมมีแค่คนเดียว นั่นก็คือผู้หญิง ที่ชื่อญาดา”

“แต่ยังไงคุณก็เคยแต่งงานกับริษานี่คะ ยังเป็น งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ อย่างน้อย ในสายตาของคนอื่น คุณกับริษาก็เคยแต่งงานด้วยกัน แต่สำหรับฉันพวกเขาจะมองว่านี่เป็นการแต่งงานครั้งที่ สอง”

“คนอื่นจะคิดยังไงผมไม่รู้ แต่ว่าญาดาของผมห้าม

คิดแบบนั้น ห้ามเข้าใจในตัวผมผิด” คีรินพูดด้วยน้ำ

เสียงจริงจัง

ญาดาพยักหน้า “ค่ะๆ ฉันเข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉัน จะไม่พูดเรื่องนี้อีกโอเคไหมคะ?”

คีรินบอกกับเธอว่าหลังจากที่จบจากงานแต่งงาน แล้วนั้น จะไม่พาเธอไปฮันนีมูนที่ต่างประเทศ แต่จะไป เที่ยวพักผ่อนในประเทศแทน เพราะถ้าไปต่างประเทศ ต้องเสียเวลาทําพวกวีซ่า

เขาสัญญากับเธอเอาไว้มากมาย ว่าหลังจากนี้ทุกๆ ปีเขาจะหาเวลาพาเธอไปเที่ยวต่างประเทศ จะพาไป ช้อปปิ้งที่ปารีส ดูซากุระบานที่ญี่ปุ่นและอีกมากมาย
ญาดาฟังไปเท่านั้น เพราะเธอรู้ดีว่าเวลาที่เขางาน ยุ่งนั้น แม้แต่เวลากินข้าวก็ยังไม่มี

เช้าวันที่สอง คีรินไปทำงานตามปกติ

ส่วนเธอนัดรินดาออกมาเจอกันที่ร้านอาหาร ไม่ว่า รินดาจะคิดยังไง แต่เธอก็เห็นรินดาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด

รินดาคลายยิ้มอ่อนๆ “ถูกหวยมาหรอ ทำไมถึง เลี้ยงข้าวฉันที่ร้านอาหารแพงๆแบบนี้”

ญาดาหัวเราะ “เปล่าหรอก ฉันแค่อยากจะเลี้ยง ข้าวแก เพราะก่อนหน้านี้แกคอยดูแลฉันเป็นอย่างดี”

“เพื่อนกัน อย่าคิดมากสิ”

ญาดาพยักหน้า “ฉันเองก็ไม่มีเพื่อน เวลาที่ฉัน ลำบากที่สุดก็ได้แกมาช่วยเหลือ ฉันรู้สึกขอบคุณแก จริงๆนะ”

“เพื่อนกันก็แบบนี้ เวลาที่แกมีปัญหาฉันก็ต้อง เข้าไปช่วยสิ ไม่ต้องรู้สึกขอบคุณหรอกนะ อย่า คิดมาก”

“อื้ม ว่าแต่แกอยากกินอะไร วันนี้สั่งจัดเต็มได้เลย”
“แน่นอน ฉันจะไม่เกรงใจ จะสั่งมาเยอะๆจนแก กระเป๋าบาง ฮ่าๆ”

ญาดารู้ดีว่ารินดาพูดไปอย่างนั้น เพราะรินดารู้ว่า เธอไม่ได้มีเงินมากเท่าไหร่ ดังนั้นรินดาจึงสั่งอาหารไม่ มาก

เมื่ออาหารมาถึง รินดากินไปด้วยแล้วพูดขึ้น “วัน นี้แกคงไม่ได้นัดฉันมาเพื่อเลี้ยงข้าวอย่างเดียวใช่ไหม? พูดมาสิว่ามีเรื่องอะไร ถ้าฉันช่วยได้ฉันจะช่วย”

คำพูดนี้ของรินดาทำให้เธอรู้สึกผิดมากกว่าเดิม

“เรากินข้าวกันก่อนเนอะ เวลากินข้าวอย่าพูดเรื่อง เครียดๆเลย”

รินดาพยักหน้า “ได้ๆ อาหารที่นี่อร่อยดีนะ”

ญาดาพึ่งรู้ว่ารินดามาร้านนี้บ่อยๆ เพราะพนักงาน ในร้านต่างก็รู้จักกับเธอ คีรินบอกว่าให้เงินเดือนรินดาปี ละห้าล้าน เงินเดือนสูงขนาดนี้ ก็ไม่แปลกที่รินดาจะมา เป็นลูกค้าประจำร้านแบบนี้ได้

ชีวิตที่ร่ำรวยแบบนี้ พูดตามตรงว่าเธอเองก็เคย ทำงานแทบตายเพื่อที่จะมีมัน

ระหว่างที่เธอตกอยู่ในภวังค์ของตนเองนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

คนที่โทรมาคือคีริน “ฮัลโหล คุณอยู่ไหน ผมกลับ มาบ้านไม่เห็นคุณอยู่ที่บ้าน”

“ฉันออกมากินข้าวกับเพื่อนค่ะ” คีรินเงียบไป คง เพราะเขารู้ว่าเธอมาเจอใคร

หลังจากที่วางสายไปแล้วนั้น รินดาก็ถามขึ้น “ใคร อ่ะ แกมีแฟนใหม่แล้วหรอ??”

ญาดาพยักหน้า “อั้ม”

รินดาถามด้วยน้ำเสียงดีใจ “ใครๆ หล่อไหม แล้ว คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นเม้าท์ให้ฉันฟังเลย มี รูปถ่ายผู้ชายป่ะ ฉันขอดูหน่อยสิ”

ญาดาถอนหายใจเบาๆแล้วหันไปมองหน้ารินดา

“แกรู้จักเขา”

รินดาแปลกใจเล็กน้อย “ฉันรู้จักเขาด้วยหรอ? ใครอ่ะ เพื่อนสมัยเรียนหรอ?”

“เปล่า ไม่ใช่” ญาดาส่ายหน้า

“ฉันนึกไม่ออกจริงๆว่าเป็นใคร”
ญาดาสูดลมหายใจเข้าแล้วพูดขึ้น “คีริน ฉันก็ย เขาเราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ฉันอยากจะบอกตั้ง นานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้บอกสักที”

สีหน้าของรินดาเปลี่ยนไปเล็กน้อย มองมาที่เธอ อย่างไม่เชื่อสายตา แกแต่งงานแล้วหรอ แต่งงานกับ คุณคีริน?”

ญาดาพยักหน้า “ใช่ ฉันกับเขาเราแต่งงานกันแล้ว แกคงรู้สึกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่แย่มาก ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขา ทำแบบนั้นกับฉัน แต่สุดท้ายฉันก็ยังแต่งงานกับเขา นี่ จึงเป็นเหตุผลที่ฉันไม่บอกแกตั้งแต่แรก

ญาดาไม่อยากบอกให้รินดารู้ว่า เธอรู้จากปากของ คีรินแล้วว่ารินดาสารภาพรักกับเขาไปเจ็ดครั้ง

เพราะอย่างไรเสีย ตอนที่เธอลำบากรินดาก็คอย

ช่วยเหลือเธอ

“แกแต่งงานกับเขาแล้วหรอ? แต่งงานกันแล้ว จริงๆหรอ?” รินดาพูดคำนี้ซ้ำๆ

“แกเคยบอกกับฉันว่า ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีวันยกโทษ ให้เขา แล้วทำไมจู่ๆแกถึงแต่งงานกับคุณคีรินได้ละ แก บอกกับฉันว่าแกเกลียดเขา แกจะหนีไปจากชีวิตเขา แล้วทำไมสุดท้ายถึงกลายเป็นแบบนี้
“คงเพราะฉันกับเขาเราตัดกันไม่ขาดมั้ง สุดท้าย เราก็เลยต้องกลับมาอยู่ด้วยกันอีก ฉันตัดสินใจแล้วและ ฉันจะยอมรับกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอนาคตเอง

ญาดารู้ดีว่าทำไมรินดาถึงถามแบบนี้ ทำไมรินดา ถึงต้องโมโหขนาดนี้

“ช่า!

รินดาคว้าแก้วน้ำตรงหน้ามาสาดใส่หน้าเธอ “ญาดา เป็นมือที่สามจนเคยชินไปแล้วใช่ไหม!

ญาดาเช็ดน้ำที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แล้วมองไปที่ รินดา “มือที่สามจนเคยชิน? ฉันไปเป็นมือที่สามของ ใครไม่ทราบ ทั้งฉันและคีรินเราต่างก็ไม่ได้แต่งงาน แล้ว ฉันจะกลายเป็นมือที่สามได้ยังไง คีรินกับริษาก็ไม่เคย จดทะเบียนสมรสกันด้วย หลายปีมานี้ผู้หญิงของคีรินมี แค่คนเดียว มีแค่ฉันแค่คนเดียว!