บทที่ 269 เธอรู้สึกสงสัย

เธอกับคีรินทะเลาะกันเลยไม่อยากให้รินดามาที่นี่ และเธอก็รู้สึกสิ้นหวังมากๆ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ คงจะได้จบกันเร็วๆนี้

เธอเลยไม่อยากให้รินดารู้เรื่องของพวกเขา

เธอเลยบอกแม่บ้านว่าจะไปเจอเพื่อน ดึกๆค่อย กลับมา แม่บ้านเลยเงยหน้ามองเธอ “คุณผู้หญิงค่ะ ไม่ เช่นนั้นคุณไปถามคุณผู้ชายก่อนเถอะค่ะ”

ท่าทีของแม่บ้านทำให้เธอโมโหมากๆ “ถามเขา ทำไม? ถามเขาว่าจะให้ฉันไปหรือไม่ให้ไปงั้นหรอ? คุณ แม่บ้าน ฉันเป็นภรรยาของคีริน เป็นภรรยาที่ถูกต้องตา มกฏหมสย ฉันไม่ใช่เมียน้อยที่เขาแอบเลี้ยงไว้ ฉันออก บ้านจะไปไหน ก็คงไม่ต้องทำตัวเหมือนเมียน้อยที่คอย รายงานเขาตลอดเวลา คุณบอกให้คนขับเตรียมรถไว้ ให้ฉัน”

ที่นี่ห่างจากรถไฟฟ้านานพอสมควร ถ้าเธอเดินไป ก็คงต้องใช้เวลานาน แม่บ้านถูกเธอตะคอกใส่ เลยรีบ พยักหน้ารับทราบ คีรินยังคงไม่ลงจากชั้นบน เธอพูด เสียงดังขนาดนั้น ยังไงเขาก็คงได้ยิน

เธอกับรินดานัดกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ตอนที่เธอ ถึงรินดายังไม่ถึง เธอเลยนั่งรอไปสักพัก จากนั้นรินดาก็ มาพลางยิ้มพูดขึ้น “รอนานยังแก!”
“ฉันก็พึ่งจะมาถึง ทำไมคราวนี้แกพักร้อนนาน

มาก”

รินดาพูดขึ้น “ถ้าทำงานครบสองปี ก็สามารถลา พักร้อนได้ คุณคีรินนี่มีสวัสดิการดีกับพนักงานจริงๆ ”

รินทำสีหน้าที่เคารพนับถือคีรินมากๆ

คีรินเป็นบอสสายเปย์จริงๆ เขามักจะทำทุกอย่าง อย่างสมเหตุสมผล มีแต่ไม่ทำดีกับคนรักและไม่เป็น สามีที่สุดเท่านั้นแหละ

“ใช่แล้ว แกย้ายไปที่ไหน ไม่ใช่ว่าจะให้ฉันไปดู บ้านใหม่แกหรอ ทำไมถึงนัดฉันมาที่นี่ล่ะ”

รินดาจิบชาไปหนึ่งคำแล้วถามขึ้น

เธอเลยอธิบายขึ้น “ก็ไม่ได้ย้ายไปอยู่ไหนหรอก .ฉันไปเช่าอยู่กับคนอื่น เพื่อนร่วมเช่าของฉันไม่ ค่อยเป็นมิตรกับใคร ฉันเลยไม่ได้ให้แกไป”

“แกไม่ใช่ว่าไม่ชอบเช่าบ้านกับใครไม่ใช่หรอ ไหนๆแล้วแกทำไมไม่ย้ายมาอยู่กับฉัน!”

“ให้แกช่วยฉันตลอดก็คงไม่ดี ตอนนี้บ้านหลังนั้นก็ ไม่เลว เพื่อนร่วมเช่าไม่ดีฉันก็แค่ไม่สนใจเขา แล้วแกล่ะ กลับบ้านไปคราวนี้ ที่บ้านเร่งให้แกรีบแต่งงานปะ?”
รินดาอายุก็ 26 แล้ว สมควรแต่งงานได้แล้ว

“โถ่ อย่าพูดถึงเรื่องนี้สิ ฉันจะเครียดตายแล้ว กลับ บ้านทุกครั้งพ่อแม่ก็บังคับให้ฉันไปนัดบอด” รินดาทำ สีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาทันที

“แล้วแกไม่มีคนที่ชอบหรอ?”

รินดาพูดขึ้น “ใช่ จริงๆฉันมีคนที่ชอบนะ” รินดา พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เธอถามขึ้นด้วยสงสัย “ใคร ฉันรู้จักปะ เขารู้ไหม ว่าแกชอบเขา?”

รินดาหยุดชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็มองเธอ “แค่ คนอื่นไม่ชอบฉัน ฉันแค่สารภาพรักกับเขาไปหลายครั้ง แต่ก็ถูกปฏิเสธ เขาเป็นคนที่หล่อเหลาและสง่ามาก ฉัน คิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนเหมาะสมกับเขาอีกแล้ว”

“งั้นเขาเป็นใคร แกบอกฉันมาสิ”

รินดาไม่ได้ตอบกลับเธอโดยเร็ว ผ่านไปสักพักก็ พูดขึ้น “อย่าถามอีกเลย พูดไปคุณก็ไม่รู้จักหรอก ยัง ไงคนอื่นก็ไม่ชอบฉัน ตอนนี้เขาโสดอยู่ ฉันก็ยังถือว่ามี โอกาส”

เธอไม่อยากพูดว่าเป็นใคร งั้นก็ไม่ต้องถามแล้วกัน
“ใช่แล้ว ญา ช่วงนี้แกกับคุณคีรินยังติดต่อกันอีก ไหม?” จู่ๆรินดาก็ถามขึ้น

เธอครุ่นคิดไปสักพัก ยังไงความสัมพันธ์ของพวก เขาก็ไม่ค่อยมั่นคงเลยไม่อยากให้ใครรู้ เธอเลยส่ายหัว “ไม่นะ”

“ได้ยินมาว่าตอนช่วงปีใหม่คุณคีรินไปเล่นสกีที่ส วิตเซอร์แลนด์ ไม่รู้ว่ากลับมาหรือยัง”

ญาดาพูดขึ้น “แกรู้ได้ยังไงว่าเขาไปที่นั่น?”

ไม่รู้ว่าเซ้นท์ของผู้หญิงมันผิดเพี้ยนไปหรือเปล่า ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ารินดาดูใส่ใจคีรินมาก

รินดาเลยพูดขึ้นอย่างเขินอายเล็กน้อย “ไม่มีอะไร

ฉันก็ฟังมาจากคนในบริษัทน่ะสิ”

จากนั้นรินดาก็ถามแต่เรื่องของคีรินกับเธอ เธอ เลยรู้สึกแปลกใจ เลยถามรินดา “รินดาวันนี้แกพูดถึง เรื่องของคีรินทั้งวัน แกดูแปลกไปนะ!”

รินดาจึงพายมือไปมาทันที “แกอย่าพูดมั่วนะ ก็ แค่ช่วงนี้สาวๆที่บริษัทต่างก็อยากรู้เรื่องของคีริน จะได้ เอาใส่ใจเขามากๆ เผื่อๆวันหนึ่งคีรินจะสนใจพวกเธอขึ้น มา
เธอจึงยืมอ่อนๆ เซ็นท้ของผู้หญิงมันน่ากลัวมาก เธอเลยคิดว่ารินดาต้องคิดอะไรกับคีรินแน่นอน แค่ว่า ความสัมพันธ์ของเธอกับคีริน รินดาเองก็รู้ดี

เธอกับรินดาเลยกินเล่นช้อปกัน พอกินมื้อเย็นเสร็จ เธอถึงจะกลับไป ระหว่างทางกลับบ้านเธอเลยแวะซื้อ ยา เพื่อที่จะไปซื้อยาคุม เกิดวันนี้เขาเกิดบ้าขึ้นมาก็มามี อะไรกับเธออีก ตอนนี้เธอยังไม่อยากตั้งครรภ์

พอกลับไปถึงบ้าน คีรินไม่ได้อยู่บ้าน แม่บ้านบอก ว่าเขาพึ่งออกไปตอนที่เธอกลับมาแค่แปบเดียว

เธออาบน้ำแล้วออกจากห้องน้ำ คีรินถึงจะกลับมา ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอร์ แต่ว่าเขาไม่ ได้เมา แค่หน้าแดง ตอนนี้ก็นอนทรุดตัวอยู่บนเตียง

เธอเลยใช้ขาถีบน่องของเขาเบาๆแล้วพูดขึ้นด้วย ความไม่พอใจ “เหม็นกลิ่นแอลกอฮอร์ไปทั้งตัว รีบไป อาบน้ำได้แล้ว”

“วันนี้ออกไปเที่ยวกับรินดามา คุยอะไรกันบ้าง?” คีรินยกมือขึ้นแล้วปิดตาของตัวเองไว้

เธอคิดว่ารินดาพูดถึงคีรินตลอดเวลา แล้วคีรินถาม แบบนี้อีก เธอเลยรู้สึกสงสัยอีกครั้ง

“คุณกับรินดามีเรื่องอะไรกันแน่ ฉันไม่รู้ คุณปิดบังอะไรฉันอยู่” เธอนั่งอยู่บนเตียงแล้วมองคีริน

คีรินเอามือออกแล้วมองเธอด้วยความหน้าแดง จากนั้นก็หัวเราะเสียงแหบ “ผมจะไปมีอะไรกับผู้หญิง คนอื่นนอกจากคุณได้อีก? ถ้ามีเรื่องอะไรขึ้น ผมก็คงไม่ ต้องทรมานมาหลายปีแบบนี้”

คีรินไม่ใช่ผู้ชายที่ชอบเล่นชู้ เรื่องนี้เธอรู้ดี นี่แหละ เป็นเรื่องที่ปลอบใจเขามากที่สุด เธอแต่งงานกับเขา ไม่ เคยกังวลเลยว่าเขาจะแอบมีชู้

“ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าจะบอกเรื่องของเกี่ยวกับ รินดาให้ฉันฟัง” เธอถามคีริน

เธอถูกคีรินมองจนรู้สึกอึดอัดใจ “ฉัน……ไม่ได้ พูดอะไร ตอนเช้าพอทะเลาะกับคุณ เลยไม่ได้คุยอะไร ถึงคุณ”

คีรินจึงทำสีหน้าที่เยาะเย้ยตัวเอง “ไม่อยากจะเอ่ย ถึงผม ก็เพราะไม่อยากยอมรับว่าผมเป็นสามีของคุณ ผมรู้ตอนนี้คุณคงจะรู้สึกเสียใจที่วันนั้นคุณเปิดประตูให้ ผมในวันนั้นใช่ไหม?”