บทที่ 255 อาการคนหึง

เช้าวันที่สอง

ตอนที่ญาดาเดินลงไปนั้น เธอพึ่งรู้ว่าคีรินไม่ต่าง อะไรกับเด็กสามขวบ เขายืนอยู่นอกรถทั้งคืน

บนพื้นที่เขายืนอยู่นั้นเต็มไปด้วยบุหรี่ ไม่รู้ว่าเขา สูบมันไปกี่มวลแล้ว

ญาดาทั้งเป็นห่วงและรู้สึกโมโหในเวลาเดียวกัน

สีหน้าของคีรินนั้นซีดขาว เขานั่งยองๆอยู่บนพื้น

ญาดารีบวิ่งไปหาเขาแล้วพูดขึ้น “คุณตั้งใจทำ แบบนี้ใช่ไหมคะ? อยากให้ฉันเป็นห่วงคุณใช่ไหมคะ?”

คีรินยืนขึ้น แล้วกระชากญาดาเข้ามากอด

เนื้อตัวของเขาในตอนนี้นั้นร้อนไปหมด

ญาดา ผมหนาวมากเลยรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย คุณส่งผมไปโรงพยาบาลหน่อยได้ไหม…” คีรินพูดด้วย เสียงที่อ่อนแรง

เธอไม่อาจพูดอะไรได้ ญาดารีบขับรถส่งคีรินไป โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

เธอตกใจมากตอนที่พยาบาลบอกว่าเขาไข้สูงถึงสี่สิบองศา ถ้ามาช้ากว่านี้ เขาคงช็อคไปแล้ว

ทำให้เขาต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาล

เมื่อจัดการติดต่อเรื่องนอนโรงพยาบาลให้คีริน เรียบร้อยแล้วนั้น เธอมองดูเขาด้วยความเป็นห่วง

อันที่จริงเขาแค่มาง้อเธอนิดหน่อย กอดเธอเอาไว้ แล้วพูดจาดีๆกับเธอ เธอก็คงใจอ่อนไปแล้ว

เขาไม่จำเป็นต้องทรมานตัวเองแบบนี้

ญาดาโกรธตัวเองที่เมื่อคืนไม่ยอมลงไปหาเขา ปล่อยให้เขายืนตากน้ำค้างแบบนั้นทั้งคืน

คีรินเองก็คงไม่ได้กินอะไรมาทั้งคืนแล้ว ญาดาเอง ก็ยังไม่ได้กินอาหารเช้า เธอจึงพูดขึ้น “คุณคีรินคะ ฉัน ลงไปซื้ออาหารเช้าก่อนนะ ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่ได้กิน อะไรเลย”

คีรินพยักหน้า และไม่ลืมที่จะถามเธอ “คุณจะกลับ มาหาผมไหม?”

ญาดาตอบรับเบาๆ

เธอรีบวิ่งลงไปซื้อโจ๊กชั้นล่างให้ตนเองและเขา
ญาดารีบซื้อและรีบกลับ เพราะกลัวคนจะคิดมาก

ตอนที่เธอเดินไปถึงห้องพักผู้ป่วยของคิรินนั้น เธอ ได้ยินเสียงของผู้หญิงดังขึ้น “คุณคีรินคะ นี่คืออาหาร เช้าที่ฉันซื้อมาให้ค่ะ เดี๋ยวฉันป้อนนะคะ”

ญาดากำลังจะเปิดประตูเข้าไป เธออยากเห็นหน้า ผู้หญิงที่กำลังยั่วยวนสามีของตน แต่เสียงของคีรินก็ดัง ขึ้น “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะครับคุณพยาบาล แต่ ภรรยาของผมเธอไปซื้ออาหารเช้าให้ผมแล้ว เดี๋ยวเธอ ก็จะกลับมาแล้วครับ”

พยาบาลสาวยังคงพูดต่ออย่างไม่ยอมแพ้ “นี่เป็น อาหารเช้าที่มีประโยชน์มากเลยนะคะ คุณคีรินกินสัก หน่อยสิคะ”

ทั้งที่คีรินบอกไปแล้วว่าตนเองแต่งงานมีภรรยา แต่ พยาบาลสาวยังคงทำพฤติกรรมแบบนี้

ญาดาทนไม่ได้แล้ว เธอเปิดประตูเข้าไป

พยาบาลสาวมองดูเธอด้วยสีหน้าเก้เก้กังกัง “คุณ คือภรรยาของคุณคีรินหรอคะ ทำไมถึงไม่เคาะประตูจะ คะ?”

“นี่เป็นห้องพักผู้ป่วยของสามีฉัน คุณมีปัญหากับ การที่ฉันเดินเข้ามาโดยไม่เคาะประตูหรอคะ? ญาดาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เธอไม่ได้เป็นคนขี้หึง แต่พฤติกรรมของผู้หญิงตรง หน้าทำให้ญาดาทนไม่ได้

พยาบาลสาวทำหน้าตาน่าสงสาร คีรินจึงพูดขึ้น “ญาดาครับ พยาบาลคนนี้ใจดีมากเลยนะครับ รู้ว่าผม ยังไม่ได้กินอาหารเช้า ก็เลยไปซื้ออาหารเช้ามาให้ คุณ พอจะมีเงินสดไหมครับ ถ้ามีช่วยเอาให้พยาบลคนนี้ หน่อยสิ เธอเองก็ทำงานหาเงินด้วยความลำบาก”

คำพูดประโยคแรกของคีรินทำให้ญาดาโมโหมาก แต่คำพูดในตอนท้ายทำให้ญาดารู้สึกพอใจ

“จริงด้วยค่ะ น้องพยาบาลคนนี้อุตส่าห์ซื้ออาหาร เช้ามาให้คุณ ฉันก็ควรจะให้เงินเป็นการตอบแทนเธอ”

ญาดาหยิบแบงค์พันออกมา “ขอโทษด้วยนะคะ พอดีฉันไม่มีแบงค์ย่อย ที่เหลือถือเป็นค่าเดินทางแล้ว กันนะคะ”

พยาบาลสาวไม่รับเงินจากเธอ วางอาหารเช้าลง บนโต๊ะจากนั้นก็เดินออกไปทันที

หลังจากที่พยาบาลเดินออกไปแล้วนั้น ญาดามอง ค้อนไปที่คีริน “คุณคีรินเนื้อหอมมากเลยนะคะ ฉันลง ไปแค่เปปเดียว ก็มีผู้หญิงมาส่งอาหารเช้าให้คุณแล้ว”
คีรินอมยิ้ม “ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ สาวๆที่ไหน เห็นผมก็มองตาค้างกันหมด”

ญาดามองบนให้เขา

“ญาดาครับ ผมไม่มีแรงเลย คุณช่วยป้อนข้าวให้ ผมหน่อยได้ไหม?” คีรินพูดเสียงอ้อน

ญาดามองค้อนไปที่เขา “ให้ฉันไปตามพยาบาล คนสวยมาป้อนให้คุณไหมคะ?”

“ถ้างั้นผมกินเองดีกว่า ”

เขามองดูเธอตาปริบๆ ญาดาก็เลยป้อนข้าวเขา อย่างเสียไม่ได้

คีรินกินไม่หมด ญาดาเห็นว่าเหลืออีกนิดหน่อย เธอรู้สึกเสียดายจึงกินให้หมดแล้วทิ้งไป

“คุณรังเกียจที่จะกินข้าวจานเดียวกับผมไม่ใช่ หรอครับ?”

ญาดาพูดแก้ตัวอย่างประหม่า “ฉันเสียดายเงินค่ะ ก็เลยกินให้หมด”

เธอเอายาให้คีรินกิน จากนั้นเขาก็หลับไป
ญาดาเห็นว่าไม่มีอะไรทำ จึงออกไปเดินเล่นด้าน

เธอได้ยินพยาบาลสาวคุยกัน

พยาบาลคนที่หนึ่ง “เมื่อกี้ลินดาเอาอาหารเช้าไป ให้ผู้ป่วยที่พึ่งแอดมิทมาเมื่อเช้า แต่สุดท้ายภรรยาของ เขาก็เจอเข้า น่าอายมากเลยเนอะ”

พยาบาลคนที่สอง “ฉันว่าไม่น่าใช่ภรรยาของเขา หรอก ฉันเห็นรถไมบัคจอดอยู่ชั้นล่าง น่าจะคันละหลาย สิบล้าน ถ้าจำไม่ผิดคนที่แอดมิทอยู่ที่โรงพยาบาลก็คือ คุณคีรินเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศ ฉันไม่เห็น ได้ข่าวว่าเขาแต่งงานเลย ตั้งแต่หย่าเมื่อครั้งที่แล้ว ก็ยัง ไม่เห็นมีข่าวกับผู้หญิงคนไหน”

พยาบาลคนที่สาม “ผู้หญิงที่มากับคุณคีริน หน้าตาธรรมดาไม่ได้สวยมาก สู้ยัยลินดาไม่ได้แม้แต่ น้อย ไม่ใช่แค่หน้าตาที่ไม่ดีนะ ผิวก็แย่มาก ผู้ชายที่ หล่อและรวยอย่างคุณคีรินคงไม่มีวันเอาผู้หญิงแบบนี้ เป็นภรรยาหรอก”

พยาบาลคนที่สี่ “ใช่ๆๆ ฉันว่าน่าจะเป็นแม่บ้านของ คุณคีรินมากกว่า ถ้ายัยลินดาคอยเอาอกเอาใจ ยั่วสัก หน่อย อาจจะมีโอกาสก็ได้นะ”

ลินดาเดินออกมา “พูดอะไรไร้สาระ ฉันแค่เอาอาหารเช้ามาให้เพราะเป็นห่วงผู้ป่วยก็เท่านั้น”

พยาบาลคนที่สี่ “ฉันไม่เห็นเธอเอาอาหารเช้าให้ผู้ ป่วยคนอื่นบ้างเลยหนิ”

ญาดาฟังบทสนทนาพวกนั้นแล้วรู้สึกอารมณ์เสีย จึงเดินกลับไปที่ห้อง

คีรินเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู จึงตื่นแล้วถามขึ้น “เป็นอะไร ทำไมคุณทำหน้าแบบนั้นล้ะ คุณติดไข้จาก ผมรึเปล่า”

ญาดาโมโหเพราะพยาบาลพวกนั้นบอกว่าเธอไม่ สวยเท่าพยาบาลที่ชื่อลินดา

ญาดาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ดีนัก “ตอนนี้ฉันดูน่า เกลียดมากเลยหรอคะ? ฉันไม่สวยเท่าพยาบาลที่เอา อาหารเช้ามาให้คุณหรอคะ?”

คีรินมองมาที่ญาดา “คุณหึงผมหรอ?”