บทที่ 252 ห้ามยุ่งกับผู้หญิงของฉัน

คำบางคำถ้าคุณพูดออกไปแล้ว มันก็เหมือนน้ำที่ สาดออกไป ที่ไม่สามารถหวนกลับหมาได้ ตอนนี้เวลานี้ เธอรู้สึกโกรธเกรี้ยวและรู้สึกโดนทำร้าย

คีรินมองเธอเหมือนคนที่ไร้วิญญาณ ปากของเขา ขยับเบาๆ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างไร้อารมณ์ใดๆ “คุณถูก ผมบังคับใช่ไหม ที่จริงคุณไม่ได้อยากจะแต่งงานกับผม ใช่ไหม?”

เขาไม่ได้โมโหอย่างรุนแรงอย่างที่เธอคิดไว้ เขาดู สงบสติ ทำให้เธอไม่รู้จะตอบสนองยังไง

“ญา ผมกำลังถามคุณอยู่ คุณไม่ได้คิดจะแต่งงาน กับผม คุณรู้สึกว่าผมกำลังบังคับคุณใช่ไหม?”

เขาถามทวนอีกครั้ง ตอนนี้เขากลับมาถามคำถาม ซ้ำๆซอกๆแบบนี้ ถ้าเวลานี้ เขากอดเธอไว้แน่น ทั้งหอม ทั้งจูบเธอ เธออาจจะหายโกรธ แต่เขาไม่ได้ทำแบบนั้น เขาใช้ท่าทีที่เฉยชาถามเธอ กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือน โดนมีดแทงกลางใจ

“ใช่!”

เธอพูดขึ้นอย่างไม่ลังเล ตอนนี้เธอรู้สึกผิดหวัง มากๆ และรู้สึกเสียใจกับการแต่งงานครั้งนี้

คีรินจึงมองเธอด้วยสายตาที่ลุ่มลึกไปสักพัก จากนั้นก็หันไปขึ้นรถ แล้วขับรถออกไป ทิ้งเธอไว้ที่มืดคน เดียว

นี่เป็นสามีที่พึ่งแต่งงานกันวันแรก เพราะว่าทะเลาะ กันเลยทิ้งเธอแบบนี้

เธอนั่งยองๆแล้วกอดเข่าร้องไห้อยู่ แม้แต่หายใจ ยังรู้สึกลำบาก เธอไม่น่ากลับมาหาเขาเลย ทุกอย่างก็ เพราะเธอหาเหาใส่หัวเอง

การใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมันก็คงจะดีกว่านี้

“ญา คุณถูกผมบังคับแต่งงานใช่ไหม? ผมรู้ว่าคุณ ไม่ได้แต่งงานกับผมอย่างเต็มใจ”

จู่ๆข้างหลังของเธอก็มีเสียงดังขึ้น เธอรู้ว่านั่นเป็น

มาร์วิน

เธอไม่อยากสนใจเขา เธอเลยลุกขึ้นแล้วเดินหน้า ต่อ คีรินไม่เอาเธอแล้ว เธอก็ไม่เอาเขาแล้ว พรุ่งนี้พวก เขาก็คงไปหย่ากันที่อำเภอ

ตั้งแต่วันนี้ เธอก็จะใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวไป ตลอดชีวิต

มาร์วินเดินถามเธอ “ญา เขาข่มขู่ญาอีกแล้วใช่ ไหม ญาบอกวินสิ วินจะให้ช่วยญา”
เธอไม่อยากคุยกับมาร์วิน แล้วเดินก้าวเท้าใหญ่ มาร์วินจับข้อมือเธอไว้ “ญาบอกวินสิ เขาใช้อะไรมาข่ม ขีญา บอกวินมา วินจะไม่เป็นเหมือนแต่ก่อนที่ไม่สนใจ ญาแบบนั้นอีก”

“อย่าตามฉันมาได้ไหม คุณไม่เคยผัวเมียเขา ทะเลาะกันหรอ เรื่องของคนอื่น ทำไมคุณถึงชอบยุ่ง แบบนี้”

เธอสะบัดมือของเขาออกแรงๆ แต่เขาก็ยังจับไว้ แน่นๆ “พวกคุณแค่แต่งงานวันเดียว เขากลับทิ้งญา ไปแบบนี้ คุณว่ามันจะปกติหรอ? ระหว่างพวักคุณคุย กัน ผมได้ยินมาหมดแล้ว คุณเองก็บอกว่าคุณถูกบังคับ แต่งงาน ญา คุณเจอเรื่องลำบากอะไรบอกวิน วินจะ ช่วยญาเอง”

มารวินทําเหมือนเป็นคนดีมากๆ

แค่ตอนนี้เธอไม่ได้แคร์เขาแล้ว เธอกับคีรินมี ปัญหายังไงกัน ต่อให้ตอนนี้กำลังจะหย่าจริงๆ แต่ก็ยัง ไม่ได้หย่ากัน คนเป็นผัวเมียก้นทะเลาะกันก็เป็นเรื่อง ธรรมดาอยู่แล้ว ไม่มีให้คนนอกมายุ่งหรอก

“ฉันจะถูกบังคับให้แต่งงานหรือยังไง มันก็ไม่ ได้เกี่ยวกับคุณแล้ว มาร์วิน คุณไม่รู้หรอว่าตอนนี้ฉัน เกลียดสภาพตอนนี้ของคุณแค่ไหน ที่ชอบมายุ่งเรื่อง ของคนอื่นแบบนี้ ฉันกับคีรินเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับคนนอกอย่างคุณ ฉันขอเถอะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก เพราะฉันเห็นหน้าคุณ ฉันก็รู้สึกเครียดมาก

เธอพูดไปก็เดินอ้อมมาร์วินแล้วเดินจากไป แต่ สุดท้ายเขาก็ยังมาขวางทางเธอ ไม่ให้เธอไปไหน เธอ รู้สึกโมโหมาก “มาร์วิน คุณจะทำอะไรกันแน่ พี่ชาย คุณรังแกฉันมากพอแล้ว คุณยังจะรังแกฉันอีก? “

น้ำเสียงของเธอก็ไหลพรากออกมาไม่หยุด เธอ เกลียดตัวเองที่อ่อนแอเกินไป

แต่ก่อนญาดาที่เข้มแข็งไปไหนแล้ว

มาร์วินจับไหล่ของเธอไว้ “ญา วินไม่มีทางรัง แกญาแน่นอน วินแค่เดินผิดไป ตอนนี้วินจะไม่ยอม ให้พี่ใหญ่มาแย่งญาไปอีก ตอนนี้ผมพึ่งจะรู้ตัวว่า ผม สามารถให้ทุกอย่างกับพี่ใหญ่ได้ แต่นอกจากญา ญา ผมแค่อยากช่วยญา ผมหวังว่าคุณจะมีความสุข มากกว่านี้ ไม่ใช่ว่าต้องร้องห่มร้องไห้ทุกวันแบบนี้”

มาร์วินทำสีหน้าที่รู้สึกผิดและแสดงความรักให้เธอ มาก แค่ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งอะไรเลย แค่รู้สึก รังเกียจ เธอเลยผลักเขาออก “ฉันไม่อยากได้ความ ช่วยเหลือของคุณ ฉันแค่อยากจะขอให้คุณอย่ามาให้ ฉันเห็นหน้าอีก”

ตอนนี้เธออยากจะรีบกลับไปคอนโดที่เธอเช่าไว้แล้วห่มผ้าร้องไห้ไม่ให้ใครเห็น แต่ทำไมมักจะมีคนมา ขวางทางเธอแบบนี้

มาร์วินอยากทำอะไรอีก เวลานี้จู่ๆก็มีแสงไฟที่ส่อง จากรถสอดส่องมาทางพวกเขา จากนั้นก็มีร่างผู้ชายที่ สูงใหญ่เดินมาหาพวกเขาโดยเร็ว

คีรินทําสีหน้าที่เย็นชามาก จากนั้นก็มองเธอกับ มาร์วินกำลังยืนอยู่ด้วยกัน

“ปึก!”

คีรินเดินมาปุ๊บก็มาต่อยหน้าน้องชายตัวเองอย่าง ไม่ลังเลใดๆ มาร์วินจึงล้มลงกับพื้น ครั้งแรกที่เห็นคีริน ชกมาร์วินแรงขนาดนี้ น้องชายที่เขารักที่สุด ไม่แม้แต่ จะตีเขา แค่ตำหนิเขาคำแรงๆยังไม่อยากด่าเลย

อย่างน้อยตอนนั้นที่มาร์วินเป็นอิสุกอิใสตอนอายุ สิบหก คีรินถึงกับทิ้งงานทุกอย่างเพื่อที่จะมาดูแลน้อง ชายของตัวเอง

คีรินรักแม่ของตัวเองที่สุด แต่หลังจากที่แม่ของ เขาเสียไป เขาก็รักมาร์วินที่สุด วันนี้กลับลงไม้ลงมือกับ มาร์วินแบบนี้

ไม่รู้ว่าหลังจากนี้เขาจะเสียใจหรือเปล่า
เธอยืนอยู่ข้างๆแล้วคอยดูทุกอย่างที่เกิดขึ้น คื รินจับคอเสื้อของมาร์วินไว้ “ต่อให้แกจะไม่เต็มใจให้ ฉันแต่งงานกับญาดา เธอก็คือพี่สะใภ้ของแก และเป็น ผู้หญิงของฉัน แกอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก ครั้ง หน้าถ้าแกยังมาใกล้ชิดกับญาอีก แกคงไม่โดนแค่หมัดๆ เดียวแน่นอน แกจำไว้ให้ดี ฉันสามารถให้แกได้ทุกอย่าง นอกจากญาดา แกห้ามแตะต้องเด็ดขาด”