บทที่ 250 ใครห้ามให้ผมไม่ไปหาเธอ

คีรินจึงส่ายหัว “เราเป็นลูกผู้ชาย จะทะเลาะกัน เหมือนผู้หญิงได้ไง ก็แค่มีปัญหากันหน่อย คุณอย่ายุ่ง เลย ผมจะลงไปแล้วนะ เดี๋ยวจะรีบขึ้นมา”

เขาพูดจบก็เปิดประตูออกไป เธอรู้สึกเขาคงมี อะไรคุยกับมาร์วิน ในใจของเธอรู้สึกแปลก อยากรู้ว่า พวกเขาคุยอะไรกัน เกี่ยวข้องกับเธอไหม

ถ้าพูดถึงเธอ เธอก็คงนั่งอยู่เฉยๆในห้องไม่ได้ เธอ จึงเปิดประตูแล้วแอบตามเขาไปที่หลังสวน

เธอเห็นสีหน้าของเขาดูแย่มาก “วิน ถ้าแกไม่ พอใจฉันก็อย่าไปลามถึงญาดา ยังไงเธอก็เป็นพี่สะใภ้ ของแก เป็นเมียของฉัน ฉันหวังว่าแกจะเคารพเธอ หน่อย”

แค่เห็นมาร์วินพูดขึ้นอย่างเย็นชา “พี่สะใภ้งั้น หรอ ครั้งนี้ผมอยากรู้มากว่าพี่ใช้วิธีไหนไปบังคับเธอให้ แต่งงานกับพี่อีก พี่ทำแบบนี้ซ้ำๆซากๆ ไม่อายหรือไง ไม่ให้ผมไปหาเธอ บอกว่าตระกูลสุขสำราญทำเรื่องไม่ ดีกับเธอไว้มาก หลังจากนั้นก็จะไม่ให้คนในครอบครัว เราไปรบกวนชีวิตเธออีก ผมทำได้แล้ว แล้วพี่ล่ะ ลับ หลังผมกลับไปหาเธอแบบนี้ พี่เก่งแค่ไหน ตอนนี้เธอได้ กลายเป็นภรรยาของพี่อย่างถูกต้องทุกอย่าง พี่ พี่ไม่ได้ รู้สึกรังแกคนอื่นไปไหม แย่งเธอไปจากผม ถ้าพี่ทำดีกับ เธอ ผมก็คงไม่เป็นไร แต่หลายปีมานี้พี่เคยดีกับเธอไหม ผมไม่รู้ว่าครั้งนี้พี่ใช้วิธีสกปรกยังไงอีก ผมรู้สึกผิดหวังในตัวพี่มาก”

มาร์วินพูดไป น้ำเสียงก็ยิ่งจริงจังกว่าเดิม ตอนนี้ เขาคงจะโมโหสุดขีด สีหน้าของคีรินถึงจะดีไม่ดี แต่ก็ ไม่ได้มีท่าทีว่าจะโมโหเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเธอกับคี รินมีเรื่องบาดหมางกันเยอะ เลยไม่มีใครเชื่อว่าพวกเขา จะอยู่ด้วยกัน จริงๆเขาเป็นคนบังคับเรื่องแต่งงาน แต่ถ้า เธอไม่ยอม เขาก็ทำอะไรไม่ได้

“มาร์วินแกพูดถูก แต่มีจุดๆหนึ่งฉันหวังว่าแกจะ เข้าใจ ตอนแรกฉันบังคับบให้ญาอยู่ฉัน แต่ตอนนั้นพี่ ได้แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แกกับเธอก็เลิกกันแล้ว พี่ ยอมรับว่าพี่เป็นคนเข้าไปข้องเกี่ยวเอง แต่พี่ไม่ยอมรับ ว่าพี่แย่งแฟนแกไป แกต้องจำไว้ ตอนนั้นพวกแกเลิกกัน แล้ว แล้วเธอก็โสดด้วย พี่ไปแย่งแฟนแกตั้งแต่เมื่อไหร่”

คีรินพูดจบก็จะหันหลังแล้วเดินออกมา แต่ก็ถูกมาร์ วินจับไว้แล้วต่อยหน้าคีรินแรงๆ “ “พี่ยอมรับสักทีว่าพี่ บังคับเธอ แต่ก่อนพี่บอกผมยังไง บอกว่าญาเป็นคนยั่ว พี่ก่อน พี่ใส่ร้ายเธอให้ผมเกลียดเธอ เหอะๆ…..ตอนนี้ นึกๆดูแล้ว มันก็แค่ละครที่พี่แสดงขึ้น พี่ไม่ยอมรับก็ได้ แต่พี่เปลี่ยนแปลงความจริงที่พี่แย่งผู้หญิงของน้องชาย พี่ไม่ให้ผมไปหาเธอ แต่กลับไปหาเอง พี่ก็แค่กลัวว่าผม กับเธอจะคืนดีกัน พี่ชายที่แสนดีของฉัน ของๆน้องชาย พี่จะแย่งหมดเลยใช่ไหม”

คีรินโกรธเกรี้ยวเหมือนสิงโตคำราม เธอไม่เข้าใจคนที่รักคีรินมากที่สุด วันนี้กลับกล้าต่อยคีรินแบบนี้ แต่ ก่อน เขาก็ยังจะสนับสนุนให้เธอกับคีรินอยู่ด้วยกัน

ตอนนี้เธอกับคีรินอยู่ด้วยกันแล้ว ทำไมเขากลับไม่

พวกเขาสองพี่น้อง ถ้าตีกันขึ้นมาจริงๆ มาร์วินต้อง เป็นฝ่ายแพ้แน่นอน แค่คีรินจะต่อยกลับเท่านั้น คิดว่า เขาก็คงไม่อยากต่อยน้องชายคนเดียวของตัวเอง

“แกพูดไม่ผิดเลย ฉันไม่อยากให้แกไปหาเธอ เพราะกลัวว่าพวกแกจะคืนดีกัน ญาดาสามารถอยู่กับ ฉันได้ อยู่กับผู้ชายคนอื่นได้ แต่นอกจากแก เธอได้มี เซ็กซ์กับฉันมานับไม่ถ้วน เธอกับฉันเคยมีลูกกันสองคน แกก็แค่มีความรักใสๆกับเธอเท่านั้น ญาถูกกำหนดมา ว่าต้องเป็นผู้หญิงของฉัน ทำไมแกจะแย่งผู้หญิงของพี่ ตัวเองหรอ แกอยากให้ญาเป็นตัวตลกของสังคมหรือไง รับใช้พี่เสร็จแล้วมารับใช้น้องงั้นหรอ แกรู้ดีแกใจ ตั้งแต่ วันที่เธอนอนอยู่ใต้เรือนร่างฉัน แกกับเธอก็เป็นไปไม่ได้ แล้ว”

คีรินพูดจบก็มองมาร์วินด้วยความเย็นชา

ถึงแม้เขาจะพูดความจริง แต่เขาพูดแบบนี้ เขาเคย เคารพเธอไหม บอกน้องชายเขาว่าเธอมีเซ็กซ์กับเขา อย่างนับไม่ถ้วน เรื่องนี้ยังจะพูดออกมาได้
เขาเคยคิดไหมว่าถ้าเธอได้ยินแล้วจะรู้สึกยังไง

“เซ็กซ์กันนับไม่ถ้วน นอนใต้ร่างพี่?? เหอะๆ พี่พูด แบบนี้ ถ้าญาได้ยินเข้า พี่ว่าเธอจะโกรธพี่ไหม”

มาร์วินพูดจบก็หันไปมองเธอ มาร์วินเห็นเธอ จู่ๆคื รินก็หันไปมอง เขาก็เห็นเธอ พวกเขามองตากัน นัยน์ตา ของเขาหวาดกลัวมาก

เวลานี้ มาร์วินก็อยู่ที่นี่ ต่อให้ในใจของเธอจะรู้สึก เสียใจและไม่พอใจจนน้ำตาจะไหลออกมา แต่เธอไม่ อยากจะทะเลาะกับคีรินต่อหน้าคนนอก เธอเลยใจเย็น ลงแล้วเดินไปอยู่ตรงหน้ามาร์วินและคีริน เธอเห็น มารวินและทาสีหน้าที่เฉยเมย “มาร์วิน ฉันเต็มใจจะ แต่งงานกับพี่ใหญ่ คุณไม่ต้องคิดมาอะไรอีก คีริน ฉันหิว แล้ว เราไปกันเถอะ!”

ขณะที่เธอพูดก็เข้าไปจูงมือคีรินแล้วเดินออกมา มาร์วินขวางทางพวกเขาไว้ “ญา นี่คุณหมายความว่า อะไร แต่ก่อนคุณอยากจะออกจากเขาใจจะขาด และ ขอให้ผมพาคุณหนีไป ตอนนี้คุณกลับบอกผมว่า คุณ เต็มใจอยู่กับพี่ใหญ่ นี่คุณเห็นผมเป็นเด็กอนุบาลหรือ ไง? ถึงได้หยอกผมแบบนี้”

เธอใช้สายตาที่เย็นชามองมาร์วิน “คุณเป็นเด็ก อายุสามขวบหรือไม่ ฉันไม่รู้ รู้แค่ว่าฉันไม่มีเวลามา หยอกคุณเล่น มาร์วิน ชีวิตของฉันจะเป็นยังไงมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ฉันเป็นภรรยาของพี่ใหญ่คุณแล้ว ถ้า คุณอยากเรียกก็เรียกฉันว่าพี่สะใภ้ แต่ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ เป็นไร ฉันก็ไม่ได้หวังว่าคุณจะเคารพฉันอยู่แล้ว”

เธอจูงมือคีรินไว้แล้วเดินอ้อมมาร์วินไป

มาร์วินตะโกนเรียกขึ้นข้างหลังพวกเขา “วินไม่ เชื่อ!”

ไม่เชื่อ?? ใช่ คนที่รู้จักต่างก็ไม่มีใครเชื่อหรอกว่า เธอจะอยู่กับคีรินอย่างเต็มไปใจ ศัตรูที่เคียดแค้นกัน มานาน เหมือนฟ้ากำลังเล่นตลกกับเธอ เธอกลับมา ตกหลุมรักศัตรู

คีรินที่สังเกตมองเธอตลอด เขาอยากจะเอ่ยปาก พูดขึ้นหลายครั้ง แต่ก็ถูกเธอพูดแทรกขึ้นก่อน “กลับ ไปค่อยคุยกัน ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณต่อหน้า คนนอก”

เธอพูดคำๆนี้มีความหมายสองอย่าง หนึ่งคือเธอ ไม่อยากจะทะเลาะกับเขา กลับไปค่อยทะเลาะกัน สอง คือนอกจากเขาแล้ว คนในตระกูลสุขสำราญมันก็คือ คนนอกสําหรับเธอ

ถ้าไม่ใช่ว่าเธอชอบคีรินและแต่งงานกับเขา ชาตินี้ เธอก็ไม่มีวันมาเหยียบที่นี่เป็นอันขาด
คีรินจูงมือเธอไว้พลางพูดขึ้นเสียงเบา “ขอโทษ

นะ!”

เธอยิ้มอย่างเย็นชา “พูดคำว่าขอโทษทำไม ยังไง เราแต่งงานกันแล้ว คุณจะทำยังไงกับฉัน ฉันก็คงหนีไป ไม่ได้”

คีรินไม่พูดอะไรขึ้นอีก

Ps: แฟนคลับทุกท่าน ชอบตอนนี้ไหมคะ?? ที่แท้ มาร์วินไม่ได้หมดรักญาดาแล้ว แค่เขาเชื่อฟังในคำสั่ง ให้คิรินเท่านั้น เนื้อหากำลังเข้มข้นอีกครั้ง รอลุ้นตอนต่อ ไปนะคะ!! เห็นทุกคนกำลังบ่นว่าอัพช้า ช่วงนี้ไรท์ยุ่งๆ เลยไม่ต้องมีเวลาอัพ ต่อจากนี้ ไรท์จะหายไปอีกหลาย วัน อดใจรอกันหน่อยนะ ใครรอไม่ไหว รอให้ไรท์อัพจบ ค่อยมาอ่านน้า