บทที่ 243 คุณปลี่ยนไปแล้ว

ญาดามองดูเขาที่ช่วยเธอเตรียมเสื้อผ้า

ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมาก เขาให้สิทธิเธอในการ ตัดสินใจ ที่จริงญาดารู้ดี ตั้งแต่วินาทีที่เธอตอบตกลง คบกับเขานั้น

เธอคงไม่ได้กลับมาที่คอนโดนี้อีก คีรินต้องให้เธอ ย้ายไปอยู่กับเขา

เธอเป็นผู้หญิงของเขาและเขาก็เป็นผู้ชายของเธอ

อีกไม่นาน เธอกับเขาก็คงจะกลายเป็นสามีภรรยา ที่ถูกต้องตามกฎหมาย

ชีวิตของคนเรามีแต่เรื่องที่ไม่คิดฝันอยู่เสมอ ก็ เหมือนความรักของเธอกับคีริน

คีรินช่วยเธอเก็บข้าวของและเสื้อผ้าเป็นอย่างดี คงเพราะเขามักจะต้องเดินทางไปทำงานบ่อยๆและไม่ ชอบให้ใครมายุ่งกับของใช้ส่วนตัว

ดังนั้นเขาจึงสามารถพับเก็บเสื้อผ้าได้อย่าง เรียบร้อย เขาในตอนนี้ช่างอบอุ่นจริงๆ

ญาดายืนอยู่ด้านหลัง มองดูแผ่นหลังกว้างของเขา จากนั้นก็โผเข้ากอด คีรินหันกลับมา “เป็นอะไรไปครับ ทําไมจู่ๆถึงกอดผมล่ะ?”

“คุณคีริน คุณจะดีกับฉันแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม คะ? ถ้าวันหนึ่งฉันแก่ตัว คุณจะยังรักฉันไหม”

“คุณเห็นผมเป็นผู้ชายเจ้าชู้หรอครับ? อีกอย่าง ผมก็เคยเจอผู้หญิงสวยๆมามากมาย คนที่ผมรักคือคุณ ไม่ได้เกี่ยวกับรูปร่างหน้าตา ผมว่าคุณคงคิดไปเองนะ เรื่องที่บอกว่าตัวเองเป็นคนสวย ฮ่าๆ”

ญาดาหยิกเอวของเขา “คุณพูดแบบนี้หมายความ ว่ายังไงคะ เมื่อก่อนคุณเคยบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวย ที่สุดที่คุณเคยเจอไม่ใช่หรอ??”

“ฮ่าๆ….” คีรินหัวเราะ

“คำพูดของผู้ชายเวลาทำเรื่องบนเตียงนั้น คุณ เชื่อไม่ได้หรอก ที่ผมพูดแบบนั้นเพราะอยากให้คุณทำ เรื่องอย่างว่ากับผมอย่างผ่อนคลาย คุณเชื่อผมสิ คุณ หน้าตางั้นๆไม่ได้สยอะไรมากหรอก”

“นี่คุณคีริน ฉันไม่พูดด้วยเล่า” พูดจบญาดาก็ เขย่งตัวขึ้น แล้วกัดคอของเขา

คีรินอุ้มตัวเธอขึ้น เพื่อที่เธอจะได้กัดได้สบาย

หน่อย
หลังจากที่ญาดากัดจนพอใจแล้ว ก็หันมามองเขา “ทำไมถึงไม่ผลักฉันออกละคะ เจ็บหรือเปล่า”

ไม่เจ็บครับ ฟินมากกว่า อีกอย่างถ้าคุณทําแล้วมี ความสุขก็ทำเลยครับ”

เขาพูดแล้วยื่นคอมาให้เธอกัด

“ชิ คุณบอกมาก่อนสิคะว่าฉันสวย ถ้าคุณพูดแบบ นั้นฉันถึงจะหายงอล”

“คุณอยากให้ผมพูดโกหกหรอ?” เขาถามขึ้น แล้ว ทําหน้าตายียวน

“นี่คุณ! ” ญาดาพูดจบแล้วตีที่หน้าอกเขาเบาๆ “จะพูดว่าฉันสวยไหมคะ ถ้าไม่พูดฉันโกรธจริงๆด้วย”

คีรินก้มหน้าลงมากัดปากขงอเธอเบาๆ จากนั้นพูด ขึ้น “ญาดา คือผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาของคีริน ครับ”

ญาดาเบ้ปาก “ค่อยยังชั่ว”

“ว่าแต่ คุณจะเอาอะไรไปอีกไหม ผมจะได้ช่วย เก็บทีเดียว?”

ญาดาส่ายหน้า “พอแล้วค่ะ ฉันจะกลับมาที่นี่อยู่
“ช่วงนี้เราอาจจะยุ่งๆหน่อย คุณคงไม่ได้กลับมา ที่นี่สักพัก มีอะไรเราก็เอาไปพร้อมกันทีเดียวเลยดีกว่า นะ 11

“คุณจะไม่ยอมให้ฉันกลับมาแล้วจริงๆใช่ไหม

คีรินหัวเราะ “ญาดาของผม ฉลาดที่สุด”

บางครั้งญาดาก็อยากปฏิเสธเขาบ้าง แต่เพราะการ ที่เขาทำดีกับเธอ มันทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง

บางที อาจจะเป็นเพราะเธอโหยหาความรู้สึกนี้มา

ความรู้สึกที่มีใครสักคนรักและคอยปกป้อง

หลังจากที่เก็บของเสร็จนั้น คีรินก็หันมาบอกกับ เธอ “ของที่เหลือเราไม่เอาแล้วดีไหมครับ?”

ญาดาส่ายหน้า “ยังไม่ทิ้งค่ะ คุณห้ามยกเลิก สัญญาเช่าห้องนี้ของฉันนะ ฉันยังอยากเก็บมันไหว

คีรินพูดขึ้น “ทำไมล้ะ ผมสัญญานะญาดา ผมจะ ไม่ให้คุณเสียใจกับการตัดสินใจในครั้งนี้ ผมจะไม่ทำให้คุณมีความคิดอยากจะกลับมาทีนี่ คุณเชือผมนะ”

พูดจบเขาก็จูบหลังมือของเธอ

คอนโดนี้ถึงแม้จะเก่ามาก แต่เธอก็ตกแต่งและดูแล มันเป็นอย่างดี

เธออยากเก็บที่นี่เอาไว้ เผื่อว่าวันไหนที่เธอทะเลาะ กับเขา จะได้มีที่ให้ไป

อย่างน้อยก็ยังมีที่ให้ไป….

สีหน้าของคีรินดูไม่พอใจเท่าไหร่ คงเพราะ หงุดหงิดที่เธอไม่ชื่อใจเขา

“ก็ได้ครับ ถ้าคุณยังอยากเช่าที่นี่ต่อ ก็เช่าได้ ตอน นี้เราไปกันเถอะ”

ญาดาพยักหน้า แล้วเดินตามเขาไปขึ้นรถ

“คุณคีริน เอากระเป๋ามาสิคะ ฉันช่วยคุณถือ” ญา

ดาพูดขึ้น

คีรินหันมาแล้วยิ้มให้เธอ “ผมเป็นผู้ชาย เรื่องพวก

นี้ผมควรจะเป็นคนทำ”

“คุณเปลี่ยนไปแล้วจริงๆค่ะ คุณคิริน” ญาดาพูดขึ้น

“ผมเปลี่ยนไปยังครับ?”

“คุณดีกับฉันและทะนุถนอมฉันมาก”

คีรินเปิดประตูให้เธอ เขาขับรถไปที่บ้านอย่าง

อารมณ์ดี

จู่ๆคีรินก็จอดรถ “ถึงแล้วหรอคะ หลังไหนคะ??”

คีรินไม่ได้ตอบ เขาหยิบเนคไทออกมาจากลิ้นชัก ญาดาหันไปถาม “ทำไมกลับบ้านต้องผูกเนคไทด้วย คะ?”

คีรินไม่พูดอะไร เขายื่นมือมาให้เธอ

“คุณทำอะไรของคุณคะ?”

เขาไม่ได้ผูกเนคไท แต่กลับเอาเนคไทมาปิดตา เธอเอาไว้ “ห้ามแกะออกนะ ผมมีบางอย่างอยากจะ เซอร์ไพรส์คุณ”