บทที่ 241 เรายังไม่ได้แต่งงานกัน

คีรินเดินตามเธอไปที่หน้าห้องนํา เขายืนรอเธอตรง หน้าห้องน้ำผู้หญิง

ญาดารู้สึกใจชื้นขึ้นมา ที่จริงเขาก็เป็นผู้ชายที่ เอาใจใส่มากๆคนหนึ่ง

ญาดากลัวว่าเขาจะรอนานและไม่อยากให้เขาเป็น ห่วง เธอจึงรีบเข้าห้องน้ำและออกมาอย่างรวดเร็ว

คีรินเมื่อเห็นเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็คลายยิ้ม หวานแล้วจับมือของเธอเอาไว้

หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำ เขาก็พาเธอไปกินเค เอฟซีที่อยู่ตรงปั๊มน้ำมัน

หลังจากที่กินกันจนอิ่ม พวกเธอก็ขับรถมุ่งหน้าไป

กรุงเทพ

ญาดาคิดว่าคีรินต้องพาเธอกลับไปที่บ้านของเขา แน่ ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะคบกันแล้ว แต่เธอยังไม่อยาก ไปพักอยู่กับเขา

ญาดาไม่อยากเป็นคนบอกคีรินว่าเธอไม่อยากพัก กับเขา ไม่อย่างนั้นคีรินคงหัวเราะแน่ๆ

เธอเป็นคนเข้าหาเขาและไม่ปฏิเสธที่จะมีอะไร

ด้วยกัน
แต่กลับกลัวไม่กล้าไปอยู่บ้านของเขา

“คุณคีรินคะ คุณส่งฉันกลับไปที่คอนโดหน่อยได้ ไหม ฉันไม่ได้กลับไปหลายวัน ยังไม่ได้เก็บเสื้อผ้าที่ ตากทิ้งไว้เลย”

ญาดาพูดอ้อมค้อม

“ก็แค่เสื้อผ้าไม่กี่ตัว ทิ้งไปเถอะ ไว้ผมค่อยชื่อใหม่ ให้คุณ ในเมื่อเราคบกันแล้วคุณก็มาอยู่กับผมเถอะ เรา ยังมีอีกหลายอย่างต้องหา’

ญาดาไม่ได้ตอบคำถาม เธอเงียบอยู่อย่างนั้น

คีรินลูบผมของเธอแล้วดึงเข้าไปหอม “ผมซื้อบ้าน และตกแต่งใหม่ทั้งหลังแล้ว เราจะไม่กลับไปอยู่บ้าน หลังเดิมนั่น ผมรู้ว่าคุณมีแต่ความทรงจำที่ไม่ดีในบ้าน หลังนั้น ผมเองก็ไม่อยากให้คุณต้องนึกถึงเรื่องแย่ๆ คุณ ไปดูกับผมนะว่าชอบรึเปล่า ถ้าไม่ชอบเราค่อยซื้อหลัง ใหม่”

“ในเมื่อคุณเตรียมเอาไว้ให้ฉันขนาดนี้ ฉันก็ต้อง ไปสิคะ แต่ว่าฉันอยากกลับไปที่คอนโดก่อน ไม่ได้กลับ ไปตั้งหลายวันฉันยังไม่ได้เก็บห้องเลย”

สีหน้าคีรินไม่พอใจเท่าไหร่ “ก็แค่คอนโดเก่าๆ เล็กๆ มีอะไรให้คุณต้องเป็นห่วง ไปบ้านใหม่กับผมก่อนนะ ผมขับรถมาทั้งวันแล้วรู้สึกเหนื่อยมากเลยอยากไป พัก ไว้อีกสองสามวันผมค่อยส่งคุณกลับไปเก็บของที่ คอนโดนะ อะไรที่คุณอยากเก็บไว้ก็เก็บแล้วย้ายมาที่ บ้านใหม่ อะไรที่อยากทิ้งก็ทิ้ง คุณอยากได้อะไรเดี๋ยว ผมซื้อใหม่ให้ โอเคไหมครับ?” ญาดารู้ว่าเขาเหนื่อย มากแล้ว ถ้าต้องส่งเธอไปที่คอนโดแล้วกลับบ้าน คง ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง

ญาดาเข้าใจ

แต่น้ำเสียงและท่าทางของเขาทำให้ญาดาไม่ ชอบเท่าไหร่ “ต่อให้คอนโดนั่นจะเก่าแค่ไหน แต่ก็เป็น ที่พักของฉัน คุณไม่ต้องมาดูถูกได้ไหมคะ? ฉันรู้ว่าคุณ เหนื่อย คุณจอดไว้ข้างทางเดี๋ยวฉันโบกรถไปเองก็ได้ ค่ะ”

“ญาดา อย่างอลผมเลยได้ไหม? เราเป็นครอบครัว เดียวกันแล้ว เราตัดสินใจจะแต่งงานกันบ้านคุณหรือ บ้านผมก็เป็นบ้านของเรา”

คีรินพยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้

ญาดาอยากจะลงจากรถจริงๆ แต่เธอก็รู้ว่าเขารัก

เธอมาก

เขาดีกับเธอมาก แต่แค่นิสัยเสียบ้างก็เท่านั้น
คงเป็นเพราะเขาเองก็เหนื่อยมากแล้ว และเธอก็ไม่ ได้ดูเป็นห่วงเขา เขาก็เลยโมโห

“ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ ตอนนี้เรายังไม่ได้ แต่งงานกัน คุณจะบังคับไม่ให้ฉันไปไหนไม่ได้นะคะ” พูดจบญาดาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่หันมามอง หน้าคีรินอีก

คีรินหัวเราะในลําคอ “ใช่สิ คุณยังไม่ได้แต่งงาน กับผม ผมเข้าใจแล้ว……”

ญาดาอยากจะถามเขาจริงๆ ว่าเขาเข้าใจอะไร แต่ เมื่อเห็นว่าเขาขับรถไปทางคอนโดของเธอนั้น ญาดาจึง ไม่ได้พูดอะไรต่อ

แต่นานครู่หนึ่ง เธอก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

“คุณรู้หรอคะว่าฉันพักอยู่ที่ไหน?” ญาดาจำได้ว่า คีรินไม่เคยไปคอนโดของเธอมาก่อน

แต่เขากลับขับมาถูกทาง

“อื้ม ผมขับมาทางนี้บ่อย ผมจำทางได้” คีรินบอก กับเธอ แสดงว่าที่ผ่านมาเขาแอบมาหาเธอหลายครั้ง โดยที่เธอไม่รู้เลย

เมื่อไปถึงคอนโด คีรินดูเพลียมาก ตั้งแต่เล็กจนโตเขาก็มีคนขับรถคอยขับรับส่ง วันนี้คงเป็นครั้งแรกที่เขา ขับระยะไกลแบบนี้

ตอนแรกญาดาคิดว่าเขาจะงอลแล้วไม่ยอมขึ้นไป บนห้องกับเธอ แต่เขากลับพูดขึ้น “ผมเหนื่อยจัง ขึ้นไป นอนบนห้องคุณหน่อยได้ไหม”

ญาดารีบพยักหน้า “ฉันกำลังจะบอกให้คุณขึ้นไป นอนที่ห้องอยู่พอดี แต่กลัวว่าคุณจะรังเกียจ ไม่อยาก ขึ้นไป”

คีรินกอดเอวของเธอเอาไว้ “คุณอย่าคิดมาก ตอน นั้นผมแค่หงุดหงิดนิดหน่อย ผมไม่รังเกียจหรอกขอแค่ มีคุณอยู่ใกล้ๆ ต่อให้ต้องอยู่ในที่ที่ลำบากแค่ไหน ผมก็ ทนได้”

คีรินอ้อดอ้อน “สําหรับผมคอนโดที่คนปกติบอกว่า ดี แต่มันก็คงไม่ดีพอในสายตาผม คุณหายโกรธผมได้ แล้วนะ ผมยอมทำเพื่อคุณขนาดนี้ คุณควรจะดีใจไม่ใช่ หรอครับ”

เมื่อเปิดประตูเข้าไป คีรินก็พูดขึ้น “ที่นี่ดีกว่าที่ผม คิดเอาไว้เยอะเลย ผมอยากขึ้นมาบนห้องของคุณนาน แล้ว แต่ไม่กล้าขึ้นมา….” เขาทำหน้าเศร้า

ญาดาเข้าไปโอบเอวเขา “คุณรีบไปนอนพักเถอะ ค่ะ ฉันเก็บกวาดห้องก่อน ไม่ได้อยู่มาหลายวันมีแต่ฝุ่นเดี๋ยวคุณกินข้าวที่นี่ดีไหมคะ ฉันจะเข้าครัวทำอาหารให้ คุณเอง”

ตอนที่กินเคเอฟซีนั้น คีรินไม่ยอมกินเลยแม้แต่ น้อย เขาไม่ชอบอาหารทอดและอาหารพวกฟาสฟู้ด

แต่ญาดากินจนอิ่มแล้ว เธอคิดว่าตอนนี้เขาคงต้อง

หิวแล้วแน่ๆๆ

ญาดาคิดว่าเธอควรแสดงความเป็นห่วงคีรินเสีย หน่อย เขาจะได้ดีกับเธอให้มากๆ

คีรินยิ้มอย่างพอใจ จากนั้นก็เอามือจับหน้าของเธอ ไว้แล้วดึงเข้าไปจุ๊บ “นี่สิ ภรรยาสุดที่รักของผม”

“ฉันเป็นภรรยาของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

เขาเอาหน้าผากของเขาชนกับหน้าผากของเธอ “อีกไม่นานก็จะได้เป็นแล้ว”

“คุณรีบไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันทำอาหารให้คุณ ทาน พักสักงีบพอคุณตื่นมาอาหารก็เสร็จพอดี”

“คร้าบบบบ” ขอตอบรับแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

แต่ก่อนนอนขอจุ๊บคุณอีกสักทีได้ไหม
ญาดายังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็จับมาที่แก้มของ เธอ แล้ววิ่งขึ้นไปนอนบนเตียงในทันที