บทที่ 230 ความโลภของคีริน (1)

จู่ๆเธอรู้สึกละอายใจเล็กน้อย เพราะญาดามักจะ ชอบเห็นเขาในด้านลบ

คีรินซื้อปลามาสองตัว ทําไหม้ไปหนึ่งตัว เธอเลย เอาปลาตัวนั้นทิ้งแล้วทอดตัวใหม่ คีรินทํากับข้าวไม่ เป็น และเติมถ่านไม่เป็นด้วย เดี๋ยวก็ไฟอ่อน เดี๋ยวก็ไฟ แรง เธอเลยมองคีรินอย่างทนไม่ไหวแล้วถามเขา “คีริน นอกจากคุณหาเงินเก่ง แล้วทำอะไรเป็นอีก?”

เขาเป็นคนที่เอาหน้า เขาไม่ยอมรับว่าตัวเองทํา กับข้าวไม่เป็น และกระทะใบนี้ก็ใช้ไม่ดีด้วย

ขนาดเธอที่ทำกับข้าวเป็นยังรู้สึกว่ามันทํายากเลย แต่เธอห้ามทอดปลาให้ไหม้เด็ดขาด ไม่งั้นก็คงอาย

“ความผิดฉันเองที่โทษว่าคุณทำกับข้าวไม่เป็น จริงๆกระทะอันนี้มันใช้ยากต่างหาก” เธอทอดปลา เสร็จเลยลองชิมดู รสชาติไม่เลว

คีรินเห็นเธอกินปลาเลยทำหน้าที่ที่ดูนอยด์ “มี ของดีไม่แชร์กันหน่อยเลย ยัดเข้าปากตัวเองอยู่อย่าง นั้น ทําไมไม่ป้อนผมหน่อย”

เธอเลยอมยิ้มอย่างทำอะไรไม่ได้ จากนั้นก็ใช้ ตะเกียบคีบปลาให้ยื่นไปให้เขา “กินสิ ให้มันติดคอไป เลย”
คีรินจึงยิ้มอย่างกวนประสาท “ผมยังไม่เคยกิน ข้าวที่คุณป้อนเลย” คีรินเลยอ้าปากกว้างแล้วชิม อาหารฝีมือของเธอ จากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความ สุข ดูๆแล้วอาหารที่เธอทำถูกปากเขามาก

“เป็นไงบ้าง?” เธอกำลังตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ

เขาเลยยกนิ้วกดไลค์ให้เธอ “อร่อยมาก ดูๆแล้ว ฝีมือของผมไม่ดีจริงๆ ไม่ได้เป็นเพราะกระทะ ทีแรก อยากทําอาหารให้คุณกิน กลับกลายเป็นคุณทำเอง”

เธอชี้ไปยังปลาในกระทะ “คุณก็ทำหนิ ปลาตัวนี้ คุณทํากับฉัน รอต้มซุปเสร็จ เรากินข้าวได้กันแล้ว”

สำหรับข้าวสวย เธอหุงไว้ตั้งนานแล้ว ข้างในยังมี หมูแดดเดียวนิ่งอยู่ เรามีกันแค่สองคน ไม่ต้องกินอาหาร เยอะขนาดนั้น เพราะมันกินไม่หมด กับข้าวเมื่อคืนยัง เหลือเยอะขนาดนั้น ทีแรกเธอกะจะอุ่นกิน แต่ถูกเขาเท ทิ้งหมด

คีรินจึงไม่เห็นด้วยที่เธอทำกับข้าวแค่สองอย่าง แต่ เธอเป็นคนจับตะหลิว เชฟบอกว่าไม่ทำ คนที่เป็นเด็กก่อ ฟืน ไม่มีทางทําอะไรได้

เธอต้มซุปมะเขือเทศ และเอาหมูแดดเดียวมาหั่น เป็นแผ่น จากนั้นก็ตักข้าว มื้อนี้เรียบง่ายมาก แต่เธอกลับถ่ายรูปแล้วเอาไปโพสต์ในไอจี

จริงๆเธอไม่ได้มียอดฟอลเยอะ ส่วนมากก็เป็นแค่ เพื่อนสมัยเรียน และพอได้เข้าไปทำงานในบริษัทดนัยก็ รู้สึกน้องที่ทำงานเพิ่มอีกสองคน

ไม่ว่าจะเป็นเอเชียหรือว่ารพีภัทร เส้นชัยและมาร์ วิน เธอก็อันฟอลและบล็อกหมดแล้ว เธอจึงโพสต์รูปนี้ ด้วยแค็ปชั่น “อาหารมื้อง่ายๆ แต่เป็นมื้อที่อบอุ่นที่สุด แล้วตามด้วยสติ๊กเกอร์ขอบคุณ

คีรินจึงจับตะเกียบแล้วยื่นคอให้ยาวๆมาทางเธอ จากนั้นก็ยิ้มขึ้น “ที่แท้คุณก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ กิน แค่ข้าวก็จะโพสต์ไอที ขี้อวดจริงๆ”

เธอเลยโมโหขึ้นมา เลยขมวดคิ้วมองเขา “ใคร อวด ฉันก็แค่อยากโพสต์ เกี่ยวอะไรกับคุณ”

เธอดุใส่เขา ถึงแม้เขาจะไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พูด อะไร แค่พูดขึ้น “เดี๋ยวนี้คุณยิ่งอยู่ยิ่งอารมณ์เสียง่าย นะ’

“เหอะ!”

เธอเลยวางมือถือลงแล้วจับถ้วยขึ้นและกินข้าวต่อ

คีรินจึงกินหมูแดดเดียวที่ทำจากสามชั้น เลยขมวดคิ้วขึ้น “อันนี้มันเกินไป ผมกินไม่ได้”

คีรินพูดขึ้นเลยเอาทิชชู่คายทิ้ง ซึ่งหมูแดดเดียว ต้องกินกับข้าวก้นหม้อถึงจะอร่อย แต่เขานึกว่าเป็น ของดีเลยรีบยัดเข้าปาก เธอเลยหัวเราะอย่างมีความสุข “มันก็มันอยู่แล้ว ฉันบอกว่าต้องกินกับข้าวก้นหม้อ มัน จะอร่อยไง!”

เธอเลยพูดขึ้นแล้วเดินไปเอาข้าวก้นหม้อในหม้อ จากนั้นก็เลือกหมูที่ไม่ติดมันแล้วฉีกเป็นเส้นๆ จากนั้นก็ ยื่นให้เขา “กินสิ กินแบบนี้ถึงจะอร่อย

คีรินไม่ค่อยเชื่อเธอ “อย่าโกหกผมนะ เพราะคุณ ชอบแกล้งผม”

เธอเลยพูดขึ้น “ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ฉันกินเอง” เธอ กำลังจะเอาข้าวและเนื้ออัดเข้าปาก เพราะว่าเธอเอา ข้าวมาเยอะเกินไป เลยอัดเข้าแค่ครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือ ยังโผล่ออกมาจากปาก จู่ๆเขาก็ผุดลุกขึ้นแล้วกัดข้าวที่ เหลือ ปากของพวกเขาประกบกัน คีรินจึงยิ้มขึ้นอย่างมี ความสุข จากนั้นก็เคี้ยวอาหารในปาก “กินข้าวด้วยกัน เหมือนจะอร่อยกว่า ”

เธอเลยทำหน้าแดงแล้วจ้องมองเขา “หน้าไม่อาย

จริงๆ!”

คีรินยังคงจับจ้องเธออยู่ “ญา คุณไม่รู้ว่าตอนนี้คุณดีแค่ไหน อยากหยุดเวลาไว้ที่ตรงนี้”

เธอเลยพูดขึ้น “วันข้างหน้าเราต้องเป็นแบบนี้ แน่นอน” มีคำพูดมากมายที่เธออยากพูดแต่พูดไม่ออก หลังๆมาเธอถึงจะรู้ว่าคนเรารักกัน คงไม่ได้รักใคร่กัน ทุกเวลา เธอคิดว่าคีรินโลภมากในความรัก พอเธอดีกับ เขาหน่อย เขาก็จะขอมากกว่านั้น

กับข้าวมือนี้เธอกับเขากินกันอย่างเรียบง่าย แต่ เป็นอาหารที่ดีที่สุด พวกเขากินข้าวไปด้วย หยอกล้อ กันไปด้วย กินเสร็จ คีรินจึงเป็นคนอาสาล้างจาน เขา บอกว่าตัวเองทำกับข้าวไม่เป็น แต่ก็ล้างจานเป็น แล้วยัง บอกว่าอนาคตเราแบ่งหน้าที่กัน เธอเป็นคนทำกับข้าว เขาเป็นคนล้าง ถ้าวันไหนเขาทำกับข้าว เธอจะต้องล้าง จาน เธอเลยคิดว่าเขาคงจะคิดไกลเกินไป แต่เธอไม่ได้ ไกลขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะตัดสินใจอยู่กับเขา แต่สำหรับ ความคิดเรื่องแต่งงาน เธอยังไม่เคยคิดถึง ยังไงตอนนี้ เธอยังไม่คิดเรื่องนั้น แค่รู้สึกความสัมพันธ์ตอนนี้มันก็ดี มากแล้ว