บทที่ 217 ฉันเคยทําแท้งมาก่อน

เธอเคยทำแท้งมาแล้วหนึ่งครั้ง และเคยท้องจน ต้องเสียลูกไปแล้วหนึ่งครั้ง

ตอนนี้เธอจะไม่สามารถมีลูกได้อีก เพราะเวรกรรม อย่างที่เขาพูดจริงไหม

“ญาดา ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล้ะ” ดนัยหันมา มองหน้าเธอ

ญาดาปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ

“เดี๋ยวกินไปด้วยแล้วคุยไปด้วยดีกว่าค่ะ เราไปกิน ร้านข้างหน้านั้นไหมคะ ฉันเคยกินครั้งหนึ่งอร่อยมาก”

“ได้ครับ” จากนั้นเขาก็ขับรถไปจอดเทียบหน้า ร้านชาบูแห่งนั้น

พวกเธอเลือกนั่งอยู่ริมหน้าต่างของทางร้าน

เมื่อกินไปสักพัก เธอก็เจอกับใครบางคนที่เธอไม่ อยากจะเจอ

คีรินพาผู้หญิงคนนั้นมากินชาบู เขาเป็นคนที่ท้อง ไส้ไม่ดีเท่าไหร่ ตอนนั้นที่เธออยู่กับเขา เขาแทบจะไม่ เคยออกมากินอาหารด้านนอกที่เป็นพวกชาบูหรือหมู กระทะเลยด้วยซ้ำไป
ส่วนมาก ถ้าเขาอยากจะกินชาบู ก็จะให้พ่อครัว ของทางโรงแรมจัดเตรียมทุกอย่าง แล้วส่งมาที่บ้าน

ญาดามองดูผู้หญิงหน้าตาดีคนนั้นที่เดินมากับเขา ดูท่าแล้วเธอคงจะเอาเขาจนอยู่หมัด

ญาดาหันหน้าไปทางอื่น รู้สึกจุกขึ้นมาในหัวใจ อย่างบอกไม่ถูก

ดนัยพูดขึ้น “คนที่เดินไปเมื่อกี้คือบอสเก่าของผม เอง ผมเคยเจอเขาครั้งหนึ่งสมัยทำงานแรกๆ หน้าตา ของบอสทั้งหล่อ หุ่นก็ดีมากเลยด้วย ผมเป็นผู้ชายยัง รู้สึกว่าเขาหล่อมาก”

ญาดาหันไปมองเขา “คุณจะไปทักทายเขาหรอ

คะ?”

เธอกลัวจริงๆว่าเขาจะทำแบบนั้น

“บอสไม่รู้จักผมหรอก ผมก็แค่พนักงานธรรมดาก็ เท่านั้น” เมื่อได้ยินดนัยพูดแบบนี้ ญาดาเองก็โล่งใจ

ขณะที่กินไปสักพักนั้น ดนัยก็พูดขึ้น “ญาดา ใน เมื่อเราก็รู้จักกันมาขนาดนี้แล้ว เราคุยกันอย่างเปิดอกดี ไหม ผมเล่าทุกอย่างของผมให้คุณฟังแล้ว คุณเล่าเรื่อง ของคุณให้ผมฟังบ้างสิ ถ้าเราเข้ากันได้ดี สิ้นปีนี้ผมจะ พาคุณกลับไปที่บ้าน ให้คนที่บ้านผมได้รู้จักกับคุณ ”
คนที่บอกว่าไม่สนใจอดีต แต่เขากลับเอาแต่ถาม ถึงอดีตเธอไม่หยุด ทำไมถึงได้ย้อนแย้งแบบนี้?

“บอสค่ะ เรา…… ” ไม่เหมาะสมกัน เธอยังไม่ทัน

ได้พูดประโยคสุดท้าย

ดนัยสายหน้าแล้วพูดขัดขึ้นมาก่อน “จะเรียกผม ว่าบอสทําไม เรียกผมว่าดนัยก็พอแล้ว ตอนนี้เรากำลัง คบกันแล้วนะ”

ญาดาส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ฉันเป็นแค่พนักงานแต่คุณ ไปบอส ฉันควรจะให้เกียรติคุณ”

“ญาดา คุณกำลังปฏิเสธผมหรอ?”

ญาดาลุกขึ้น “คุณเป็นคนดีมากค่ะ แต่ฉันไม่ สามารถทำตามที่คุณต้องการได้ อาหารมื้อนี้ต้องขอบ คุณจริงๆนะคะ ฉันขอตัวก่อน”

ญาดาพูดจบก็เดินออกไป เขาวิ่งตามเธอมา ญาดา เหลือบไปมองคีรินเขากำลังมองมาที่เธอ

“ญาดา ผมทำอะไรผิด คุณบอกผมมา ผมจะได้ ไม่ทำมันอีก” ดนัยพูดขึ้นอย่างร้อนรน

ญาดาส่ายหน้า “คุณไม่ผิดหรอกค่ะ”
บทท 277 จนคยทาแพงมาก่อน

“แล้วทำไมละครับ?”

ญาดาถอนหายใจ “เพราะฉันเคยทำแท้งมาก่อน”

พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป วินาทีนั้นน้ำตาไหล ลงมา คำถามมากมายเกิดขึ้นมาในหัว

ทั้งๆที่เธอและคีรินต่างก็เป็นส่วนทำให้ลูกต้องตาย แต่เขายังสามารถมีลูกได้ ส่วนเธอนั้น โอกาสมีลูกแทบ จะไม่มี

ในปัจจุบัน ทุกคนต่างก็พูดกันว่าผู้หญิงกับผู้ชายมี สิทธิเท่าเทียมกัน แต่เราเท่าเทียมกันจริงๆแล้วหรือ?

ความจริงนั้น ผู้หญิงและผู้ชายยังคงไม่เท่าเทียม กัน ยังมีอีกหลายๆด้านที่ผู้หญิงยังคงไม่อาจเทียบ เท่ากับผู้ชาย

เหมือนอย่างที่เธอเจอในตอนนี้…

เธอตั้งท้องและสุดท้ายก็แท้งลูกไป ซึ่งเรื่องนี้ไม่ว่า ผู้ชายคนไหนก็คงไม่มีวันรับได้

ตรงกันข้ามกับคีริน เขายังคงสามารถเริ่มต้นกับผู้ หญิงคนอื่น มีลูกและมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

ตอนนี้ เธอเจอคนที่คิดว่าเหมาะสมกับตนเองและสามารถเริ่มต้นใหม่ชีวิตใหม่ได้แล้ว

แต่เขากลับไม่สามารถยอมรับผู้หญิงที่เคยทําแท้ง มาก่อนได้ ญาดาคิดว่าชีวิตนี้เธอคงต้องอยู่อย่างโดด เดี่ยวแล้ว

น้ำตาของเธอไหลลงมา เธอกลัวเหลือเกินว่าสักวัน หนึ่งที่เธอต้องจากโลกนี้ไปจะไม่มีใครคิดถึงเธอ

ท่ามกลางผู้คนมากมายนั้น เธอกลับรู้สึกเหงาเหลือ

เธอค่อยๆเดินไปอย่างไร้จุดหมาย

ภาพของคีรินและผู้หญิงคนนั้นตอนเดินห้างโผล่

ขึ้นมาในหัว

เขาไม่รักเธอแล้ว ตอนนี้เขามีผู้หญิงคนอื่น

อีกไม่นานเขาก็คงแต่งงานกับเธอ ส่วนตนนั้นต้อง อยู่อย่างโดดเดี่ยว

หรือนี่จะเป็นโชคชะตาของเธอ……

น้ำตาที่ไหลลงมา ทำให้ญาดามองทางไม่ชัด เธอ เดินไปเรื่อยๆแล้วสุดท้ายก็ล้มลง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เธอไม่อยากจะลุกขึ้น มาแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอไม่สนใจสายตาของผู้คนที่มอง เธอนั่งร้องไห้อยู่กับพื้น

เธอไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ… ทำไมถึงได้รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมากขนาดนี้

เธอเป็นอะไรไป ญาดาถามตัวเอง