บทที่ 216 สิ่งที่เขาไม่รู้

เมื่อเทียบกับความรักแล้ว ญาดาอยากจะมีชีวิตที่

สงบแล้วอยู่กับคนที่ทำให้เราสบายใจเสียยังดีกว่า

เธอไม่ต้องการฐานะที่ร่ำรวย ขอเพียงมีสุขภาพ ร่างกายที่แข็งแรงก็เพียงพอแล้ว

“อยากไปกินชาบูไหมครับ หรืออยากกินอาหารอิ ตาเลี่ยน แบบนั้นจะดูโรแมนติกกว่า ถึงแม้ว่าผมจะไม่ใช่ ผู้ชายที่โรแมนติกมาก แต่ถ้าคุณชอบผมจะพยายาม ลองเป็นผู้ชายโรแมนติก”

ดนัยเป็นคนธรรมดา าเติบโตขึ้นในครอบครัว ฐานะปานกลาง จึงทำให้ชีวิตของเขาไม่ได้เต็มไปด้วย กฎระเบียบแบบแผนต่างๆ

การทำงานกับเขาถึงแม้จะเหนื่อยหน่อย แต่เขาก็ ไม่ใช่เจ้านายขี้โวยวายหรือเอาเปรียบลูกน้อง

เขาเรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของประเทศ หลังจากที่เรียนจบเขาก็ทำงานในบริษัทหนึ่งปี จากนั้นก็ ออกมาเปิดบริษัทของตัวเอง

เขาใช้เวลาเพียงไม่กี่ปี บริษัทของเขาก็เริ่มเข้าที่ เข้าทาง ถือว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก

ญาดาเองก็มองเห็นความสามารถของเขาจากการ ทำงานร่วมกัน
ดนัยเป็นผู้ชายที่พูดเก่ง เขาสามารถเข้ากับผู้ใหญ่ เด็กและคนชรา ซึ่งแตกต่างกับญาดา

เธอไม่ได้พูดเก่งขนาดนั้น

เธอจะพูดเก่งเฉพาะกับคนที่เธอสนิทแล้วก็เท่านั้น

ขณะที่ญาดากำลังตกอยู่ในภวังค์ของตนเอง เสียง ของดนัยก็ดังขึ้น

“ญาดา ญาดาผมพูดกับคุณอยู่ ทำไมใจลอยแบบ นี้” เขาถามขึ้น

“คะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ?” ญาดายิ้มแห้งๆ

“ผมถามว่าคุณอยากกินชาบูหรืออาหารอิตาเลี่ยน มากกว่ากันครับ”

“เอ่อ… ไปกินชาบูกันเถอะค่ะ ฉันชอบกินชาบู”

ญาดาตอบ

“ผมคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าคุณต้องกินชาบูอย่าง แน่นอน ผู้หญิงที่ผมเคยจีบ ส่วนมากจะชอบทำตัว เหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิง เวลาไปกินข้าวด้วยกันก็ชอบ ขอให้ผมพาไปกินอาหารอิตาเลี่ยน ตอนที่ผมคบกับเธอ นั้น หลังจากที่กินเสร็จผมต้องไปกินบะหมี่ข้างทางต่อ อีกรอบคนเดียว เพราะผมกินไม่อิ่มเลยสักนิด” เขาพูดแล้วหัวเราะ

ญาดาหัวเราะ แล้วพูดหยอกล้อเขา “คุณพูดเรื่อง จีบผู้หญิงต่อหน้าฉันแบบนี้ จะดีหรอคะ?”

ดนัยหัวเราะเสียงดัง “ไม่เห็นจะมีอะไรไม่ดีตรง ไหน ทุกคนล้วนมีอดีตเหมือนกัน ผมไม่สนใจอดีตหรอก สิ่งที่ผมสนใจคือปัจจุบันกับอนาคตต่างหาก”

เขาเป็นคนพูดตรงๆ คำพูดของเขานั้นมาจากใจ ดนัยเป็นคนไม่คิดมาก ไม่เหมือนกับคีริน

เวลาที่เขาพูดมานั้น เธอต้องเก็บเอาไปประมวนผล อีกรอบ ว่าเขาหมายความว่าอะไรกันแน่

“คุณไม่สนใจอดีตจริงๆหรอคะ?” ญาดาถามขึ้น ด้วยความสนใจ

“ใช่ครับ แต่ถ้าคุณอยากจะรู้เกี่ยวกับอดีตของ ผม ผมก็สามารถเล่าให้คุณฟังได้” เขาพูดขึ้น ญาดา ยังไม่ทันได้พูดอะไรเขาก็พูดต่อ “ผมเคยมีแฟนมา แล้วสามคน คนแรกคือตอนมัธยามปลาย คนที่สอง ตอนเรียนมหาวิทยาลัย และคนที่สามตนที่ผมทำงาน กับแฟนคนแรกนั้นผมกับเธอเลิกกันเพราะเราสอบติด คนละมหาวิทยาลัย ทำให้สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไป ส่วนแฟนคนที่สองก็เลิกกันเพราะอยู่คนละที่เหมือน กัน หลังจากเรียนจบผมตัดสินใจทำงานและเริ่มต้นธุรกิจที่นี่ แต่เธอเลือกกลับไปเป็นข้าราชการที่บ้านเกิด ส่วนแฟนคนที่สาม ก็คือคนที่ผมบอกว่าเธอชอบทำตัว เหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิง แต่เพราะว่าผมรักเธอ ผมก็ เลยคอยตามใจเธอมาโดยตลอด แต่สุดท้ายเราคบกัน แค่สองเดือนก็เลิกลากันไป….”

“คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้น? ”

ญาดาถามขึ้นด้วยความสงสัย “เกิดอะไรขึ้นค่ะ”

ดนัยหัวเราะแล้วบอกกับเธอ “ตอนที่คบกันสอง เดือน น้ำหนักผมลดลงไปเกือบสิบโล ผมจึงตัดสินใจ เลิกกับเธอ เพื่อสุขภาพร่างกายของตนเอง คนอื่นเขามี แฟนแล้วดูหวานชื่น แต่ผมมีแฟนแล้วเหมือนซอมบี้!

“ฮ่าๆๆ…… ” พูดจบเขาก็หัวเราะเสียงดัง

แต่ญาดากลับไม่รู้สึกตลก บางทีเขาเพียงอยาก พูดให้มันฟังดูตลกก็เท่านั้น

เธอเชื่อว่าในเรื่องของความรัก ไม่ว่าใครก็อยากจะ คบกับคนคนหนึ่งให้นานๆ แต่เพราะชีวิตมันไม่ง่ายแบบ นั้น หลายๆอย่างต่างก็เป็นปัจจัยในชีวิต ทำให้สุดท้าย ต้องเลิกลากันไป

ญาดาคลายยิ้มแล้วพูดขึ้น “บอสคะ คุณไม่ได้จบ สถาปัตย์แต่จบเอกการพูดเรื่องตลกมาใช่ไหมคะ”
“ฮ่า คุณพูดถูก อันที่จริงผมเองก็อยากเรียนการ แสดงอะไรแนวๆนั้น แต่เพราะหน้าตาของผมดีเกินไป คนที่จะเล่าเรื่องตลกให้ตลกนั้นต้องหน้าตาไม่ดีเท่า ไหร่”

ดนัยเป็นคนที่พูดเก่งมากจริงๆ ญาดาถึงกับนับถือ

ขณะที่พูดอยู่นั้น ดนัยก็ถามขึ้น “แล้วคุณล้ะ เล่า เรื่องในอดีตให้ผมฟังหน่อยได้ไหม จะได้แฟร์ๆ”

ญาดาพูดขึ้น “คุณบอกว่าไม่สนใจอดีต ให้ความ สำคัญกับปัจจุบันและอนาคตเท่านั้นไม่ใช่หรอคะ?”

“ผมไม่แคร์หรอก แต่แค่อยากรู้ว่าคุณคบผู้ชายมา กี่คน คุณเองก็สบายใจได้ ผมไม่ใช่คนหัวโบราณ ขอแค่ ยังไม่ได้แต่งงาน ผมคิดว่าทั้งผู้ชายและผู้หญิงจะเคยมี แฟนมากี่สิบคนก็ไม่ใช่เรื่องผิด แต่คนที่เคยทำแท้ง ผม คิดว่าอนาคตข้างหน้าก็คงไม่มีโอกาสท้องแล้ว เพราะ บาปกรรมมันมีจริง”

ดนัยพูดโดยไม่คิดอะไร คงเป็นเพราะเขาคิดว่าเธอ

ไม่เคยทำแท้งมาก่อน

เขากำลังขับรถอยู่ จึงไม่ทันสังเกตุว่าสีหน้าของ เธอเปลี่ยนไปแล้ว