บทที่ 213 โลกมันแคบ

ทำไมโลกถึงได้แคบขนาดนี้ เธอไม่ไปเดินห้าง ที่อื่น กลับต้องมาเดินห้างนี้ แล้วยังได้เจอผู้ชายที่ไม่ อยากเจอ และผู้ชายคนนี้ ปกติเขาไม่เคยมาเดินซื้อของ เอง ก่อนหน้านี้ ทุกอย่างที่เขาใช้ ที่เขากิน ก็มีแม่บ้าน และพ่อบ้านคอยเตรียมไว้ให้

หรือว่าสาวสวยที่อยู่ข้างๆเขาลากเขามาเดินห้าง และทำให้เขามีชีวิตที่เหมือนคนธรรมดา เลยมาซื้อ ของใช้ส่วนตัวของตัวเอง

คิดๆดูแล้ว ทําไมเธอต้องไปคิดถึงเรื่องของเขาด้วย

เธอเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ห้างที่ใหญ่แปดชั้น เอาเป็นว่าเธอจะเป็นหลบพวกเขาเอง และพอเห็นพวก เขาซื้อของที่มีของเต็มรถเข็นแล้ว ไม่นานพวกเขาก็ คงจะจ่ายเงินแล้วออกจากที่นี่ เธอเลยบอกตัวเองให้ ตั้งใจเลือกซื้อ และอย่าสนใจคนอื่นอีก

พอเธอนึกถึงตอนขากลับเธอจะนั่งแท็กซี่กลับคอน โด ก็คงต้องเสียเงินหลายร้อย แต่ถ้านั่งรถไฟฟ้ากลับไป ก็คงจะแบกของไม่ไหว เลยตัดสินใจนั่งรถกลับไป ยังไง เธอประหยัดเงินไม่กี่ร้อย ก็ไม่สามารถซื้อบ้านซื้อรถได้

ไหนๆเธอก็จะนั่งรถแท็กซี่กลับไป ก็ต้องซื้อของ ให้คุ้มกับค่ารถหน่อย ของใช้ที่ขาดในคอนโด เธอซื้อ ครบหมดทุกอย่าง ทีแรกเธอจะซื้อของออนไลน์ แต่ก็ กลัวว่าของจะมาช้า อีกอย่าง ของออนไลน์ก็ไม่ค่อยได้คุณภาพ เลยมาเดินห้างเอง

พอผ่านไปประมาณสองชั่วโมง เธอคิดว่าคีรินกับ สาวสวยของเขาจะไปแล้ว เธอเลยเข็นรถเข็นออกมา จ่ายเงิน

และตอนที่เธออยู่ตรงหน้าแคชเชียร์ สาวสวยคน หนึ่งที่อยู่ข้างหลังเธอก็พูดขึ้น “คุณคะ ของตกค่ะ”

เธอเลยหันไป จึงเห็นคีรินและสาวสวยของเขาอยู่ ข้างหลัง ทําไมเธอจึงโชคร้ายขนาดนี้

อีกอย่างของที่ตกไม่ใช่ของอะไร เป็นผ้าอนามัย ของเธอ เธอจึงรู้สึกอายและรีบเก็บมันขึ้นมา จากนั้นก็ พูดคำว่าขอบคุณขึ้นเสียงเบา แล้วรีบเข็นรถเข็นที่กอง ของเป็นภูเขาไปที่แคชเชียร์อย่างเร่งรีบ

จากนั้นก็เริ่มวางของเพื่อจ่ายเงิน และตอนที่เธอ หันหลังไปจับหยิบของ ก็เห็นสายตาของคีรินที่เหมือน กำลังดูถูกเธออยู่

เธอเลยคิดว่าทำไมชีวิตนี้ตัวเองจึงไม่ปรากฏตัว ตรงหน้าเธออย่างสง่างาม เธอได้แต่หวังว่าถ้าคราว หน้าได้เจอเขาอีก ขอให้ตัวเองมีผู้ชายหล่อๆรวยๆมา ควงแขนแล้วเดินผ่านหน้าเขาไป

คีรินจึงมองหน้าเธอและคลี้ยิ้มอ่อนๆออกมา แต่ยิ้มนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากๆ แต่เธอก็รู้สึกชินไป แล้ว เพราะตั้งแต่เกิดมา ฟ้าก็ได้ลิขิตให้เธอเป็นผู้หญิง จนๆ ก็ต้องทำแต่เรื่องอับอายต่อหน้าเขา ที่เป็นผู้ชายที่ ร่ำรวยและสูงส่ง

ตั้งแต่แรกพวกเราก็ต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว

พอพนักงานคิดเงินเสร็จ เธอก็เตรียมตัวควัก กระเป๋าสตางค์ออกมา แล้วยังขอถุงพลาสติกเพิ่มจาก พนักงาน

“ทั้งหมด 5898 ค่ะ จ่ายเงินสดหรือรูดบัตรคะ?” พนักงานถามขึ้น

เธอนึกไม่ถึงว่าทำไมจึงโดนไปเยอะขนาดนี้ เลย ถามพนักงาน “ทำไมยอดรวมเยอะขนาดนี้คะ?”

เธอคำนวณของในรถเข็น คิดว่าคงไม่เกิน 5 พัน แล้วทำไมมันถึงมีแปดร้อยโผล่ออกมา เลยคิดว่าเครื่อง คิดเงินผิดเพี้ยนไปหรือเปล่า หรือเมื่อกี้แคชเชียร์คิดเกิน จำนวนสินค้าที่มี

ทีแรกตัวเองก็ดูต่ำต้อยในสายตาของเขาแล้ว ทำไมตอนนี้ยังไปถามแคชเชียร์อย่างน่าอับอายแบบนี้ อีก

ทำไมตัวเองถึงได้ทำเรื่องที่อับอายมากขนาดนี้สุดท้ายเธอจึงไม่อยากถกเถียงกับแคชเชียร์ แล้วจึงเอา บัตรตัวเองออกมารูด หลังจากนั้นก็รีบเข็นรถเข็นออก ห่างจากพวกเขาทันที

วันนี้คงเป็นวันที่เฮงซวยที่สุด หลังจากที่เธอเดิน ออกจากห่างแล้วยืนรอรถมาแท็กซี่มาตั้งนาน แต่ก็ยัง ไม่มีรถผ่านมาสักคัน แล้วไอ้รถที่ขับผ่านเธอไปยังมีรถ ของคีรินอีก เธอต้องแบกของใช้และของกินประมาณ เจ็ดถุงใหญ่ๆ เขามาเห็นสภาพที่ดูแย่ของเธออีกครั้ง

พอเธอมองเข้าไปในกระจกก็เห็นสาวสวยกำลังคุย กับคีริน “เธอเฮงซวยจริงๆ ซื้อของเยอะขนาดนี้ แล้วยัง ต้องเจอปัญหาอีกมากมาย ผู้หญิงสวยๆอย่างผู้หญิงคน นั้นน่าจะมีแฟนนะคะ ยังไงแฟนเขาก็ยังสามารถช่วย เขายกของได้”

สาวน้อยที่อยู่เคียงข้างคีรินกำลังสงสารและเห็นใจ

คีรินจึงมองเธอผ่านกระจกแล้วคลี่ยิ้มออกมา เหมือนเป็นรอยยิ้มที่กำลังสมน้ำหน้าเธอ

ญาดาจึงได้แต่เครียดแค้นในใจ เธอกำลังคิดว่า อยากจะกระชากเขาออกมาตบ แต่ก็ทำได้เพียงคิดใน ใจ กลับไม่ได้ทำอะไร

ตอนที่เธอกำลังยืนรอรถแท็กซี่ ในหัวสมองก็มีแต่ภาพของคีรินโผล่ออกมา สิ่งที่น่าแปลกก็คือ ตอนนี้คีริน ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเธอแล้ว แต่ทำไมเธอกลับนึกถึงแต่เขา ตลอดเวลา

แท็กซี่ยังคงขับผ่านเธอไปหลายคัน แต่ทุกคันก็มี ผู้โดยสารตั้งอยู่ เธอเลยคิดในใจว่าถ้าอนาคตเธอมีเงิน แล้ว ก็คงไม่อยากซื้อบ้าน แต่อยากจะซื้อรถก่อน จะได้ ไม่ต้องมายืนคอยรถอย่างน่าสงสารแบบนี้

จู่ๆญาดาก็เห็นรถที่รู้สึกคุ้นเคยก็ขับมาจอดตรง หน้าเธอ นั่นก็คือรถของรินดา

รินดาเลยเปิดท้ายรถให้ “รีบเอาของขึ้นมาบนรถ ฉันจะไปส่งแกเอง”

ญาดาเลยรีบเอาของขึ้นรถ แล้วรีบขึ้นรถไปทันที

“แกมาทำธุระแถวนี้หรอ?” ญาดาถามขึ้น

รินดาเลยตอบกลับ “ใช่ ฉันมาทำธุระแถวนี้ ฉัน เห็นแกยืนอยู่ที่นี่แต่ไกลแล้ว ทำไมถึงซื้อของเยอะ ขนาดนี้”

เธอเลยตอบกลับอย่างอับอาย “ก็เพื่อประหยัดเงิน ประหยัดเวลาไง มาครั้งเดียวซื้อกลับไปให้หมด จะได้ ไม่ต้องวิ่งหลายรอบ”
รินดาจึงพูดขึ้น “ทำไมแกโง่ขนาดนี้ ไม่รู้หรอเดี่ยว นี้เขามีGrab ให้เรียกใช้บริการ

“เออใช่ ทำไม…ฉันถึงโง่ขนาดนี้!”

เธอนึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะโง่ได้ขนาดนี้ มีคนบอก ว่าถ้าตั้งท้องจะทำให้สมองช้าลง เธอก็จะโง่เพราะว่าตั้ง ท้อง