บทที่ 192 นี่เป็นการแก้แค้นที่เพอร์เฟคที่สุด

จู่ๆคีรินก็เขามากอดเธอไว้แน่นๆ แน่นจนเหมือน ร่างกายของเธอกำลังเข้าสู่ร่างกายของเขา และพวก เขากำลังรวมเป็นร่างเดียวกัน

ต่อให้กอดแน่นแค่ไหนแล้วจะทำไม ยังไงเธอก็ไม่มี ทางอยู่กับเขาแน่นอน

“ปล่อยฉัน คีริน ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ คุณยัง ไม่เข้าใจอีกหรือไง? อย่าพยายามได้ไหม? ต่อให้ฉันฆ่า คุณ คุณถึงจะยอมปล่อยฉันไปใช่ไหม?”

หรือว่าเขาจะให้เธอตายไปจริงๆ เขาจึงจะยอม ปล่อยเธอ?

“ไม่ปล่อย คุณจะพาลูกของผมไปไหน?” เขา กอดเธอไว้แน่นๆ

จนป่านนี้เขาก็นึกว่าในท้องของเธอมีลูกของเขา อยู่ ทำไมเขาถึงได้ใสซื่อขนาดนี้? ทำไมเราถึงไม่ใช้ สมองคิดหน่อยเลย ว่าเธอจะยอมให้ตัวเองตั้งท้องอีกได้ ยังไง

“ไม่มีลูก!” น้ำเสียงของเธอเย็นชามากๆ เย็นชา จนสามารถทําให้คนที่อยู่ใกล้ตัวแข็งตายได้

“คุณพูดว่ายังไงนะ??
คีรินเหมือนไม่ค่อยได้ยินเสียงของตัวเอง เธอจึง พูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันบอกว่าเราไม่ได้มีลูกด้วยกัน คุณยัง ไม่เข้าใจอีกหรือไง?

คีรินจึงดึงเธอออกจากอ้อมกอด และนั่งลงมาฟัง ท้องของเธอ “คุณทำแท้งอีกแล้วหรอ?”

คีรินจึงใช้แรงบีบแขนของเธอแรงๆ เธอจึงยิ้มเยาะ ขึ้น “ไม่ได้ทำ”

“แล้วทำไมไม่มีลูก” เขาถามเธอด้วยเสียงที่เย็น

เธอเห็นเขาทำนัยน์ตาที่ดูซับซ้อน “คีริน ฉันไม่ได้ ท้องจริงๆ ฉันลองกินยาคุมกำเนิดทุกยี่ห้อมาแล้ว ถ้าฉัน ยังตั้งท้องลูกของคุณอีกก็คงเป็นไปได้ยาก คุณไม่เข้า ใจจริงๆ หรือว่าคุณแกล้งไม่เข้าใจกันแน่?”

คีรินเห็นเธอทำสีหน้าที่เปลี่ยนไป เหมือนกำลัง ครุ่นคิดว่าคำพูดของเธอเป็นความจริงหรือว่าเรื่องโกหก

“คุณพูดใหม่อีกทีสิ!!” เขากัดฟันพูดขึ้น และเผย ฟันขาวๆของเขาออกมาเล็กน้อย

“จะให้ฉันพูดอีกสิบรอบฉันก็ไม่ได้ท้องอยู่ดี เรื่อง ที่ฉันท้อง ฉันโกหกคุณเอง ฉันท้องมาสองครั้ง แล้วลูกก็ตายไปทั้งสองคน คีริน เราไม่เหมาะสมกันจริงๆ เราเกิด มาเพื่อเป็นศัตรูกัน ยังไงเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไม คุณยังต้องบังคับให้ฉันอยู่ ไม่ปล่อยฉันไป ฉันเหนื่อย แล้วจริงๆ ถ้าฉันจะไม่ออกจากชีวิตคุณ ฉันคงเป็นบ้า ไปแล้ว ไม่สิ คงจะตายไปแล้ว ถ้าคุณรักฉันจริงๆ ก็ได้ โปรดปล่อยฉันไปได้ไหม ฉันทนไม่ไหวแล้ว

เธอตะคอกออกมาอย่างเสียงดังโดยไม่สนใจอะไร อีก เธอใกล้จะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ ไม่สิ เธอคงเป็นบ้าไป แล้ว

คีรินก็บ้าไปแล้ว พวกเขาสองคนบ้าทั้งคู่

ถ้าทั้งสองคนต่างก็เป็นบ้า วินาทีต่อไปก็คงจะเกิด สงครามกันขึ้น!

คีรินใช้สายตาที่เฉียดคมมองเธอ “คุณไม่ได้ ท้อง!!” เขาตะคอกออกมาด้วยเสียงต่ำ

แม้แต่พยักหน้าเธอยังไม่อยากทำ “คุณหูหนวกไป หรือไง”

เขาปล่อยมือเธอแล้วนั่งลงบนพื้นอย่างหมด เรี่ยวแรง จากนั้นก็จับหน้าของตัวเองไว้

การตอบสนองแบบนี้ของคีรินทำให้เธอนึกไม่ถึง เธอนึกว่าเขาจะตบหน้าเธอสักอีก เขาได้แต่นั่งลงบนพื้นไม่ได้ตบหน้าเธอ ไม่ได้ด่าว่าเธอ

นี่ไม่เหมือนคีรินที่เธอรู้จัก

เขานั่งอยู่อย่างนี้ในท่าเดิมอย่างไม่ขยับตัวไปไหน เธอรู้สึกตอนนี้เอาเหมือนหุ่นก้อนหิน

สุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว เพราะเวลามันผ่านไปนาน

มากแล้ว

“คีริน คุณพูดมาสิ! พูดมาว่าจะปล่อยฉันไปไหม!”

คีรินเงยหน้าขึ้น แล้วปล่อยมือตัวเองออกจากหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขาร้องไห้แล้ว ใช่ไหม??

“นี่เป็นการแก้แค้นที่เพอร์เฟคที่สุด!”

จากนั้นพอเขาพูดจบ เขาก็เดินออกไปด้วยทีท่าที่ เหมือนจะหมดเรี่ยวหมดแรง

เขาเดินออกไปแบบนี้ แสดงว่าเขายอมปล่อยเธอ ไปแล้วใช่ไหม เธอยังนึกว่าตัวเองจะโดนตบแล้วโดนด่า ว่าสักอีก นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธอเลยสักนิด

เขาทิ้งท้ายแค่คำว่า “นี่เป็นการแก้แค้นที่เพอร์เฟค

ที่สุด!”
เธอแก้แค้นแล้วหรือไง?

เธอเผาหลักฐานทิ้ง และไม่ได้บังคับให้เขาไป

อังกฤษ

นี่เธอล้มเลิกแผนแก้แค้น ก็แค่อยากจะไปจากเขา

เธอจึงลากกระเป๋าเดินทางแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่บอร์ดี้การ์ดของคีรินก็ดึงเธอ

บอร์ดี้การ์ดพูดขึ้น “ถ้าคุณคีรินยังไม่กลับมา คุณ ญาดาออกจากที่นี่ไม่ได้นะครับ!”

ก่อนที่คีรินจะออกจากวิลล่า เขายังไม่ลืมที่จะสั่ง ให้บอร์ดี้การ์ดกักตัวญาดาไว้ แล้วอย่าให้เธอไปไหน

ไหนๆพวกเขาก็เป็นถึงขั้นนี้แล้ว ทำไมจึงไม่ยอม ปล่อยเธอไปอีก ?

“คีริน ฉันอยากรู้มากๆว่าคุณคิดอะไรอยู่ หรือคุณ ต้องให้ระหว่างเรา มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายไปก่อน คุณถึง จะพอใจ?” ญาดาพูดขึ้นในใจ

ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็จะทำตามความปรารถนาของ เขา!!

เธอเริ่มอดอาหาร ไม่ยอมกินข้าว ถ้าเธอตายไปด้วยวิธีที่อดข้าวตาย คีรินนี่แหละเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอ ต้องทำแบบนี้

ตอนนั้นเธอมีชีวิตที่ตายทั้งเป็นแล้ว คิดๆดูแล้ว ตายๆไปซะถึงจะดีกว่า

ถ้ามีคนถามเธอ ทำไมสุดท้ายก็เลือกที่จะยอมแพ้ เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไม เธอแค่อยากจะรีบหลุดพ้นจาก นรกขุมนี้ เธอไม่คิดจะแก้แค้นใดๆ

เพราะเธอคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ แก้แค้นกันไป แก้แค้นกันมา สุดท้ายก็ไม่จบสักที