บทที่ 186 คีรินที่หาเหาใส่หัวเอง
ช่วงนี้คีรินเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา และไม่พูดไม่จามา หลายวันแล้ว
คิดว่าเขาก็คงจะโดนหนักเหมือนกัน เพราะยังไง ใส่ใจก็คือลูกสาวที่เขาเคยรักมากๆ และมันได้กลายเป็น ลูกของคนอื่นไปแล้ว ลูกของตัวเองได้ตายไปนานแล้ว เขาก็คงจะรับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา
เส้นชัยจึงส่งไลน์มาถามเธอ “แผนต่อไป คุณคิดจะ ทําอะไรต่อ”
เธอลูบท้องตัวเองไปมา เธอยังมีระเบิดอีกลูกที่ยังไม่ ได้ระเบิด พอปล่อยให้ระเบิดลูกนี้ระเบิดออกมา เธอก็จะ ไป!
และถือว่าเป็นการแก้แค้นแล้ว เส้นชัยบอกว่าเขาจะ ปกป้องเธอ คีรินไม่กล้าทําอะไรเธอแน่นอน
คำพูดของเขา เธอไม่สามารถเชื่อได้ทั้งหมด
เธอบอกให้เขาช่วยทำเอกสารและข้อมูลส่วนตัว พวก พาสป็อตและบัตรประชาชนของเธอ เธอก็ไม่สามารถอยู่ ไทยต่อ ยังไงเธอก็ต้องไปอยู่ต่างประเทศ
เธอกับคีรินอยู่ในกรุงเทพนานมากๆ คีรินไม่ได้ออกบ้านมาครึ่งเดือนแล้ว ทุกวัน เขาก็จะยืนอยู่ตรงระเบียง ห้องชั้นสอง และไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่ ช่วงนี้เขา ซูบผอมลงเยอะมาก เพราะไม่ได้กินอะไรเลย
เขาได้แต่อุ้มตุ๊กตาไว้หนึ่งตัว นั่นเป็นตุ๊กตาของใส่ใจ
จริงๆในใจของเขาก็คิดถึงและใส่ใจเด็กคนนั้นมากๆ เธอนึกไม่ออกว่าไหนๆเขาก็ชอบใส่ใจขนาดนั้น ทำไมเขา ถึงไม่ใช้อำนาจของตัวเอง เพื่อขอรับเลี้ยงใส่ใจ
ทำไมต้องทำให้ตัวเองน่าสงสารขนาดนี้ด้วย
แม่บ้านบอกให้เธอเรียกคีรินมากินข้าว เธอจึงปฏิเสธ ไป แต่แม่บ้านก็ขู่เธอว่า ถ้าไม่เรียกเขาลงมากินข้าว แม่ บ้านก็จะไม่เสิร์ฟอาหาร
เธอจึงต้องจำใจไปตามคีรินลงมากินข้าว
ตอนที่เธอเดินไปตรงระเบียงก็เห็นคีรินนั่งอยู่ตรง เก้าอี้ และยืนนิ่งๆเหมือนคนตาย
เธอจึงเดินไปตรงหน้าเขา “เที่ยงแล้ว ลงมากินข้าว
เถอะ!”
คีรินไม่ได้มีปฏิกริยาใดๆ เธอเลยไปดึงเสื้อของเขา”นี่ เรียกคุณอยู่เนี่ย”
คีรินตอบกลับเสียงเรียบ “ได้ยินแล้ว”
ตอนที่เธอกำลังจะหันหลังแล้วเดินออกจากระเบียง เขาก็เอ่ยปากพูดขึ้น “รอก่อน!”
เธอหยุดฝีเท้าลง แล้วฟังเขาพูดขึ้น “ลูกได้ตายจาก ไปแล้ว คุณดูไม่เสียใจเลยสักนิด”
คีรินมองหน้าเธอและคุยกับเธอ
เด็กที่โตในท้องเธอตั้งเจ็ดเดือน ถ้าบอกว่าไม่เสียใจ ก็คงเป็นเรื่องที่โกหก ลูกของตัวเองเป็นเลือดเนื้อของตัว เอง ตัวเองจะไม่เสียใจได้ยังไง
แต่เป็นเพราะว่าเธอไม่อยากเอาลูกคนนี้ เพราะเป็น ลูกของคีริน ดังนั้นเธอเลยไม่ได้เสียใจเท่าเขาขนาดนั้น
“เราเสียลูกไปสองคนแล้วนะ ญา” เขาเรียกชื่อของ เธอด้วยเสียงที่แผ่วเบา
เขาจึงพูดขึ้นต่อ “ตอนนั้นที่ผมอยากให้คุณคลอดลูก ไม่ได้เป็นเพราะเขาเป็นเด็กผู้ชาย ผมเลยอนุญาตให้คุณ คลอดลูก จริงๆมันไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่อยากมีลูกกับคุณตอนที่คุณท้องไม่นาน ผมก็ได้ให้หมอแอบDNAของลูก ดู ผมรู้ตั้งนานแล้วว่าลูกเป็นผู้หญิง ผมเลยคิดว่าถ้าลูกสาว หน้าตาเหมือนคุณก็คงดี ตอนเด็กๆ หน้าตาของคุณมอม แมม ผมเลยไม่ได้เห็นหน้าตาของคุณอย่างชัดเจน ผม รู้สึกเสียใจมาก จึงอยากใช้ลูกสาวเป็นการชดเชยทุกอย่าง ที่พลาดไป แต่นึกไม่ถึงว่าใส่ใจกลับไม่ใช่ลูกของเรา ญา ถ้าลูกสาวของเรายังอยู่ หน้าตาต้องเหมือนคุณแน่นอน”
เธอรับไม่ได้กับคําพูดของเขา และไม่อยากฟังอีก “ลงไปกินข้าวเถอะ!”
พูดไปเธอก็กำลังจะหันหลังเดินออกไป จู่ๆคีรินก็มา จับมือเธอ “ญา คุณปลอบใจผมหน่อยได้ไหม?”
มือของเขาเย็นมาก และลมหายใจที่เขาปล่อยออก
มากลับเป็นลมร้อน เหมือนเขาจะเป็นไ
เธอเลยยื่นมือไปแตะหัวของเขา ตัวเขาร้อนมากๆ
สภาพอากาศแบบนี้เขาจะเป็นไข้ได้ยังไง แต่คีริน เป็นคนกลัวร้อน เขามักจะปรับแอร์ให้ต่ำ คิดว่ากลางคืนคง ไม่ห่มผ้า เลยเป็นหวัดเป็นไ
“คุณเป็นไข้แล้ว ไปโรงพยาบาล หรือเรียกหมอมา ดี” ญาดาถามเขา
คีรินใส่มือข้างหนึ่งของเขาจับมือทั้งสองข้างของเธอ ไว้ แล้วใช้มืออีกข้างจับแผลบนหน้าผากของเธอ “ญา ยัง เจ็บอยู่ไหม?”
ทำไมถึงไม่เจ็บ ตอนนั้นเจ็บมาก
แค่เธอไม่พูดออกมา ความเจ็บปวดที่เธอต้องเจอ เขา ไม่มีสิทธิ์มาร่วมแบ่งเบา
“ไม่เจ็บ ลงไปข้างล่างเถอะ ฉันจะสั่งให้พ่อบ้านตาม หมอมา
คีรินยังยืนอยู่ที่เดิม “ผมทำร้ายคุณอีกแล้วใช่ไหม หลายวันมานี้ผมคิดมาตลอด คุณไม่รักผม เพราะว่าคุณจะ ไปรักคนที่ทำร้ายคุณครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้ได้ยังไง?”
มือที่อ่อนโยนของคีรินยังคงจับหน้าผากของเธออยู่
เธอเอามือของเขาออก “ไหนๆคุณรู้แบบนี้ ทำไมคุณ ต้องตามรังควานฉันอยู่อย่างนี้ คุณไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเห็น แก่ตัวไปหน่อยหรอ?”
ศิรินส่ายหน้าด้วยยิ้มที่ขมขื่น “เห็นแก่ตัวแล้วจะยังไง ใครสั่งให้ผมชอบคุณล่ะ?”
จู่ๆคีรินก็ดึงเธอเข้าไปกอด เขายังคงนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ และเธอก็นั่งอยู่บนตักของเขา
มือใหญ่ๆของเขาค่อยๆลูบหน้าท้องของเธอ “แต่ยัง ไงฟ้าก็ใจดีที่ประทานลูกที่อยู่ในนี่ ลูกอาจจะเป็นผู้หญิง ก็ได้”
คีรินที่เสียลูกสาวไป เธอดูออกว่าเขาเสียใจมาก เพราะทายาทที่เขารอคอยมานานต้องเสียไป เธอสามารถ คลอดลูกสาวให้เขา เขาก็คงดีใจมากๆ
แค่ว่าเธอจะไปเอาลูกสาวมาจากไหน!
“คีริน คุณเฝ้ารอลูกในท้องของฉันมากใช่ไหม?” ญา ดาถามเขา
คีรินกับเธอสบตากัน “ญา ผมเคยบอกคุณแล้ว ผมรัก คนในครอบครัวของผม ญา คุณอย่าคิดฆ่าลูกเลยนะ ถ้า คุณฆ่าลูก ผมต้องอยู่ไม่เป็นสุข ผมคิดว่าผมจะเป็นบ้า บ้า จนสามารถทำทุกอย่างออกมาได้”
คีรินพูดไปก็ยื่นมือของจับคอของเธอไว้ และกำลัง ข่มขู่เธอ!!
คีรินก็ยังคงเป็นคีรินอยู่ดี ต่อให้เขาต้องเสียลูกสาวไปและเจ็บปวดแค่ไหน ก็ยังเปลี่ยนนิสัยของเขาไม่ได้ อยู่ดี
“ไหนๆ ก็ใส่ใจขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ คุณผลักฉัน ไปกระแทกบนโต๊ะ และยังทำให้ไฟตกลงมากระแทกหัว ของฉัน คุณไม่กลัวว่าฉันจะแท้งหรือไง คุณอย่ามาพูดว่า ตัวเองน่าสงสารหน่อยเลย ลูกคนแรก คุณก็เป็นคนบอก ฉันเองว่าอย่าใช้ลูกมาเรียกค่าตอบแทนจากเขา คนที่สอง คนก็เป็นคนที่ทำให้ฉันก็ถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย เลยต้องแท้งลูก ลูกทั้งสองคนเป็นของคุณ ไม่ใช่ของฉัน”
ถึงแม้ว่าคีรินไม่อยากยอมรับมากแค่ไหน แต่ทุกอย่าง มันคือความจริง
“อย่าพูดอีกเลย! คำพูดพวกนี้ อย่าพูดให้ผมได้ยิน
อีก!”
ตอนนี้เธออยากจะบอกเขามากว่า ลูกของเขาอยู่ ที่ไหน ตายใจเถอะ เธอไม่ได้ท้องจริงๆ
แต่เธอไม่กล้าพูดออกมา กลัวพูดออกไปแล้วเขาจะ โยนเธอลงจากชั้นบน เพื่อคำนึงถึงชีวิตของตัวเอง ตอนนี้ เธอคงไม่พูดออกแน่นอน
คีรินจึงยื่นมือใหญ่ๆของเขามาลูบหน้าท้องของเธอ”ตั้งใจเลี้ยงครรภ์ไปดีๆ เราไม่สามารถเสียลูกคนที่สามไป ได้อีก”
เธอพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ลงไปเถอะ เดี๋ยวจะเรียก หมอมาดูอาการของคุณ”
คีรินอุ้มเธอลงออกจากตัก จากนั้นก็จูงมือเธอลงไป ชั้นล่าง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ