บทที่ 182 จดทะเบียนสมรส

ข้อความนี้ใครเป็นคนส่งมา พรุ่งนี้แกก็ต้องจบชีวิตที่ สุขสบาย พรุ่งนี้เป็นวันที่เธอกับคีรินต้องจดทะเบียนสมรส เขาคือใคร

หรือว่าข้อความนี้รษาเป็นคนส่งมา? แต่เธอไม่ได้รู้สึก

แบบนั้น!

ถ้าไม่ใช่รษาแล้วจะเป็นใคร?

เรื่องพวกนี้ มันยิ่งอยู่ก็ยิ่งอยู่เหนือการควบคุมของ เธอไปแล้ว ทุกครั้งที่เธอคิดจะตัดสินใจทำอะไรอย่างเด็ด ขาด ก็มักจะเกิดปัญหาใหม่ขึ้น

พรุ่งนี้จะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นอีก เส้นชัยให้เธอกลับ มาพร้อมกับคีรินนั้น มันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม

ตอนที่คีรินกลับมา ในมือของเขายังถือบางอย่างไว้ เขาเลยยื่นถุงให้เธอ “อันนี้เชฟที่บ้านทำ ผมว่ารสชาติมัน ไม่เลว เลยอยากจะให้คุณลองชิมดู ถ้าคุณชอบเดี๋ยวจะพา ตัวเชฟคนนี้กลับไปอยู่ที่เชียงใหม่ จะได้ทำให้คุณกินทุก วัน”

เธอเปิดถุงออก แล้วกินขนมหวานไปสองชิ้น รู้สึก ขนมนี้อร่อยและไม่ได้รู้สึกเสี้ยน
“ช่างมันเถอะ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของหรือคนใช้ ฉันก็ไม่ ชอบ”

คนพวกนั้นก็เคยรังแกเธอหมดทุกคน ใครจะไปชอบ คนที่เคยรังแกตัวเองได้ยังไง?

“งั้นคุณชอบผมใช่ไหม?” จู่ๆเขาก็ถามขึ้น

ในปากของเธอยังเคี้ยวขนมอยู่ เลยพูดขึ้น “คุณก็รู้ คําตอบ ยังจะถาม”

คีรินยื่นมือมาจับมือของเธอที่มีขนมติดไว้ จากนั้นก็ พูดขึ้นอย่างอ่อนโยนและไม่ได้โกรธอะไรใดๆ “งั้นถ้าเป็น แบบนี้ ทำไมคุณยังเต็มใจกลับมาแต่งงานกับผม

พูดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกตลก “ฉันไม่เต็มใจแต่ง กับคุณได้ด้วยหรอ? ถ้าเปรียบระหว่างถูกคุณทำร้ายกับใช้ ชีวิตให้มีความสุขหน่อย เชื่อฟังคุณหน่อย จะได้ไม่ต้อง รู้สึกทนทุกข์ทรมาน

มือของคีรินยื่นมาลูบตรงท้องน้อยของเธอ แล้วค่อยๆ ขยับไปมาเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มอ่อนๆขึ้น “ตอนนี้ผมจะกล้า ให้คุณต้องรู้สึกทนทข์ทรมานได้ยังไง ในท้องของคุณมี ลูกชายของผมอยู่นะ ยังไงผมก็ต้องอดทนและยอมคุณไป สิบเดือน”
คีรินพูดกรอกหูเธอทุกวัน ถ้าในท้องของเธอเป็น ลูกชาย เธอเลยพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “คุณรู้ได้ยังไงว่า เป็นลูกชาย ฉันว่าน่าจะเป็นลูกสาวอีก”

เอาเงี่ยหูไปแนบชิดกับหนังท้องของเธอ “ฉันรู้สึกว่า ต้องเป็นผู้ชาย ถ้าไม่ใช่ผู้ชาย ก็คลอดอีกคน”

นักธุรกิจต้องการลูกผู้ชายเป็นเรื่องธรรมดา ธุรกิจของ เขาใหญ่โตขนาดนี้ ยังไงก็ต้องหาคนที่สืบทอด ต่อให้ ชอบลูกสาวมากขนาดไหน และยังไงก็หวังว่าผู้ชายจะมา รับตำแหน่งและบริหารธุรกิจต่อจากเขาอยู่ดี

“ถ้าฉันคลอดออกมาแต่ลูกสาวล่ะ คุณจะทำยังไง?” เธออยากรู้ว่าเขาจะตอบยังไง

เขาไม่ได้ตอบกลับใดๆ ได้แต่ฟังเสียงท้องของเธอ ผ่านไปสักพักจึงจะพูดขึ้น “ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ยังไง แม่ ผมคลอดผมกับน้องชาย ยังไงบ้านผมก็ต้องมีทายาทเป็น ผู้ชายเยอะกว่าอยู่ดี”

เธอกับคีรินเคียดแค้นกันมากขนาดนี้ อีกอย่างเธอกับ เขาก็ไม่ได้เหมาะสมกันด้วย พวกเขามีค่านิยมที่ต่างกัน ถ้า เป็นเธอ เธอไม่อยากมีลูกเยอะ มีแค่คนเดียวก็พอ และไม่ หวังว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ขอแค่ลูกแข็งแรงก็พอ
และเลี้ยงดูก็ต้องทำตามความชอบของลูก พ่อแม่ มีหน้าที่สนับสนุน แต่ไม่ใช่ให้เขามีสืบทอดธุรกิจ หลังจาก ที่เขาเติบโตขึ้น

แต่ก่อนหน้าคีรินกลับพูดขึ้นว่า อยากจะลูกชายเพื่อ มาสืบทอดตำแหน่งของเขา ถ้าเป็นผู้ชาย ก็ต้องดูว่า ลูกเขยไว้วางใจได้ไหม

ดังนั้นเธอเลยต้องมีลูกชายให้เขา ถึงจะมีไม่ได้ ก็ ต้องคลอดจนกว่าจะมีลูกชาย แต่เขาไม่เคยนึกถึงว่าตอนที่ เธอคลอดลูกหนึ่งคนต้องเจ็บปวดแค่ไหน

แล้วยังมาบอกว่าเขารักเธอ ถ้ารักเธอจริง มันก็คงเป็น รักที่เห็นแก่ตัว และคงจะคิดถึงแต่ตัวเอง และแบบนี้มันคง ไม่ได้รักว่าความรัก ดังนั้นคนอย่างคีริน ต่อให้เธอไม่ได้ เกลียดเขา แต่ก็ไม่มีทางรักเขาแน่นอน

ตอนกลางคืนที่ตอนหลับ เธอบอกกับเขาว่า คืนก่อน วันแต่งงาน ห้ามนอนด้วยกัน มันจะอัปมงคล

เขาเลยยินยอมที่จะทำตามเธอ และเจ็ดโมงของอีก วัน เขาก็มาเปิดประตูเข้าห้องนอน และอารมณ์ดีแต่เช้า

จากนั้นก็โยนถุงที่ใส่เสื้อไว้บนเตียง “วันนี้ไปจด ทะเบียนสมรส ใส่เสื้อสีแดง เพราะบ้านผมเป็นเชื้อสายจีนมันเป็นสีมงคล”

เธอจึงเปิดออก มันเป็นชุดกระโปรงหลุยส์สีแดงที่ เป็นคอเลคชั่นใหม่ ชุดสวยมาก เหมือนจะเป็นชุดที่เขา สั่งตัดมาพิเศษ เพราะว่าตรงท้องนั้นหลวมๆ เหมาะกับให้ คนท้องสวมใส่

จากนั้นเขาก็นั่งอยู่บนเตียง แล้วดึงตัวเธอไปใกล้เขา และหน้าผากของเราก็ชนกัน

จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันเร้าร้อน “ญา เราจะได้ เป็นคู่สามีภรรยากันอย่างเต็มตัวสักที”

เธอพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา “คีริน การที่คุณแต่งงาน

กับฉันนั้นมีความสุขขนาดนี้เลยหรอ?”

พวกเขาสองคนสบตากัน “มีความสุขสิ!” เขาจึงพูด ขึ้นด้วยเสียงเบาๆ แล้วถอนหายใจเบาๆ

ถึงเขาจะพูดแบบนี้ แต่เธอฟังออกว่าน้ำเสียงของเขา นั้นไม่ค่อยมีความสุข

คีรินจึงยกมือขึ้นแล้วลูบตัวของเธอเบาๆ “ญา เรา สองคนอาจจะเป็นคู่ครองที่ฟ้าประทานมาก็ได้ ยังไงมันก็ กลายเป็นแบบนี้แล้ว คุณก็อย่าคิดมากอะไรอีก”
คู่ครองที่ฟ้าประทานมา?? เธอคิดว่ามันคงเป็นคู่เวรคู่ กรรมมากกว่า

เธอจึงไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแต่งตัว แล้วกินอาหารเช้า กับเขาเสร็จ จากนั้นก็เอาพาสป็อตไปและขึ้นรถที่มีสิงหา เป็นคนขับ

“คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงครับ ยินดีด้วยนะครับ ขอ ให้พวกท่านมีความสุขมากๆ 11

สิงหาไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เขาทีเป็นคนที่ทำแต่งาน และเงียบสงบมาตลอด วันนี้กลับกล่าวคำอวยพรให้พวก เขา

คีรินจึงคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ “ขอบคุณ!”

จากนั้นก็นั่งรอคิวด้วยกันเหมือนคนธรรมดา

เธอเลยถามขึ้นอย่างแปลกใจ “ฐานะของคุณ ทำไม ต้องมาถึงอำเภอ เพื่อมาจดทะเบียนสมรสด้วย จริงๆคุณ จ้างข้าราชการพวกนี้ไปทำให้คุณถึงบ้านก็ยังได้!”

คีรินจึงจับมือเธอไว้ จากนั้นก็พูดขึ้น “นั่นมันไม่ เหมือนกัน มาที่อำเภอกับคุณมันมีความหมายมากกว่า เรา จะได้เป็นคู่สามีภรรยาอย่างคนธรรมดาเหมือนคนอื่นบ้าง
คีรินเป็นคนที่แปลกมาก เดี๋ยวก็อยากเป็นคนที่มีฐานะ สูงส่ง เดี๋ยวก็อยากเป็นคนธรรมดา