บทที่ 177 ถึงผมจะรักคุณ แต่ผมรักลูกมากกว่าคุณ

ลูกจะคิดยังไงกับแม่ที่คิดเอาแต่เรื่องแก้แค้น

เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน วันนี้พอได้ยินสิ่งที่ดี รินพูดว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครรังแกลูก

ญาดาก็รู้สึกจุดขึ้นมา

ที่เธอถูกคนในครอบครัวของคีรินรังแก ก็เพราะว่าเธอ

ไม่มีพ่อ

เธอสามารถเลี้ยงดูลูกด้วยตัวเองได้ แต่เธอจะรับรอง ได้ไหมว่าจะไม่มีใครรังแกใส่ใจ?

นี่เป็นครั้งแรก ที่ญาดาเริ่มไม่แน่ใจกับการตัดสินใจ ทำเรื่องพวกนี้

เธอกำลังคิดว่าถ้าเธอพาใส่ใจหนีไป คนที่มารับกรรม เรื่องนี้คงไม่ใช่คีริน แต่เป็นใส่ใจต่างหาก

“โทษที่คุณเลือกเกิดผิดที่ ใส่ใจต้องโชคดีกว่าคุณ อย่างแน่นอน เพราะลูกไม่ต้องกังวลเรื่องกินเรื่องอยู่ ลูก สามารถทำทุกอย่างได้ตามความต้องการ ไม่ว่าลูกอยาก จะได้อะไร ผมก็พร้อมที่จะซัพพอร์ตลูก”

คีรินไม่รู้สึกผิดในสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้แม้แต่น้อย
เขาพูดถูก เธอโชคร้ายเองที่เกิดมาไม่มีพ่อคอย

ปกป้อง

เขากำลังบอกเธอรึเปล่า ว่าอย่าทำให้ใส่ใจเดินตาม รอยเท้าของเธอ?

ญาดาเงียบ คีรินเองก็เงียบเหมือนกัน

เขาคงรู้ดี ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงเลือก ที่จะเงียบแบบนี้

ไม่นานก็ขับมาถึงห้างสรรพสินค้า เขาพยุงเธอเดิน

ขึ้นลิฟท์

“ทำไมมือคุณเย็นจัง” คีรินถามขึ้น

สาเหตุที่มือของเธอเย็น น่าจะเป็นเพราะประจำเดือน มาและตอนนี้เธอก็ปวดท้องมากๆเลยด้วย แต่เธอก็ฝืนตัว เองมาเดินห้างกับเขา

“คนท้องต้องตัวอุ่นๆไม่ใช่หรอ?” คีรินนวดที่มือของ เธออย่างแผ่วเบา

“ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย เรากลับกันก่อนได้ไหม

คะ?”
คีรินถามด้วยความเป็นห่วง “คุณรู้สึกไม่สบายตัวตรง ไหน เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย? ทำไมหน้าคุณซีดแบบนี้?”

สีหน้าของเขาดูเป็นห่วงเธอมาก

แต่เธอก็รู้ว่าคนอย่างเขาไม่มีวันเป็นห่วงเธอหรอก คนที่เขาเป็นห่วงคือลูกในท้องต่างหาก

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันแค่รู้สึกเหนื่อยๆก็เท่านั้น”

ด้วยความไม่สบายใจ เขาจึงโทรหาคุณหมอ โชคดีที่ หมอที่เขาโทรหาคือคนเดียวกับที่ตรวจเธอเมื่อกี้

ดังนั้นคุณหมอจึงบอกกับเขาว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร แต่คีรินก็ยังไม่สบายใจ “เราไปโรงพยาบาลใกล้ๆนี้

กันเถอะ”

โรงพยาบาลที่คีรินพาเธอไปตรวจ ต่างก็เป็นโรง พยาบาลชื่อดังในจังหวัด ญาดาไม่รู้ว่าเส้นชัยจัดการเรื่อง พวกนี้ให้เธอได้ยังไง

แต่ญาดาก็ไม่อยากเสี่ยง เธอจึงรีบพูดขึ้น “คุณ หมอบอกว่าไม่เป็นอะไร ก็ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ฉันแค่ เหนื่อยก็เท่านั้น เดี๋ยวกลับไปนอนพักก็หาย”
คีรินพยุงตัวเธอเอาไว้ “คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหน ถ้า ลูกเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆแน่”

“แล้วถ้าลูกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ คุณจะทำอะไรฉัน คะ?”

คีรินหันมาทำสีหน้าเย็นชาใส่เธอ “คุณพูดแบบนี้ หมายความว่าอะไร?”

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอะไร ฉันแค่อยากรู้ก็ เท่านั้น”

เขาเงียบ จนเดินไปถึงรถ เขาจึงพูดขึ้น “คุณยังจำ ตอนที่คุณท้องลูกคนแรกได้ไหม?”

ญาดาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆเขาต้องพูดถึงเรื่องนี้ด้วย?

“คุณอยากพูดอะไรคะ? คุณพูดมาตามตรงเถอะ”

“ตั้งแต่ผมรู้ว่าคุณทำแท้ง ผมฝันร้ายแทบจะทุกคืน ผมฝันเห็นลูกมาหาผม ญาดาคุณเป็นแม่ที่ใจร้ายมากๆ เด็กสี่เดือนคุณทำแท้งลงคอได้ยังไง ผมอยากรู้จริงๆว่า ตั้งแต่ที่คุณทำแท้ง คุณเคยฝันร้ายบ้างไหม เคยฝันเห็น ลูกที่มีเลือดเปื้อนไปเต็มตัวบ้างไหม? ผมยอมรับว่าผมรัก คุณ แต่ผมรักลูกของผมมากกว่า ไม่ว่าคุณคิดจะทำอะไรอย่าเอาลูกมายุ่งกับเรื่องที่คุณคิดจะทำ ไม่อย่างนั้นเราได้ เห็นดีกัน”

เธอไม่เคยฝันร้ายมาก่อน คงเป็นเพราะเด็กคนนั้น

เป็นลูกของคีริน หรือไม่เธอก็เป็นแม่เลวๆอย่างที่เขาบอก

“การที่คุณพูดแบบนี้ ไม่กลัวว่ามันจะกระทบจิตใจฉัน กระทบจิตใจลูกในท้องบ้างหรอคะ?”

ญาดาจับที่ท้องของตัวเอง แล้วมองหน้าคีริน เขา เงียบแล้วเบือนหน้าหนี

ระหว่างทางกลับ เขาชี้ไปยังที่ดินผืนกว้าง

“ที่ดินตรงนี้สวยดี ผมอยากจะทำสวนสนุกเล็กๆให้ ลูก ใส่ใจเก่งมากที่สู้จนสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ผมต้องให้ รางวัลลูก”

ญาดาขมวดคิ้วแล้วหันไปมองเขา ซึ่งตอนนี้สีหน้า ของคีรินไม่ได้ดูเหมือนพูดเล่นแม้แต่น้อย

“ที่ดินผืนใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่เรียกว่าสวนสนุกเล็กๆ แล้วนะคะ คุณทำขนาดนี้ก็แทบจะใหญ่พอๆกับดิสนีย์ แล้ว”
“ที่จริงผมอยากสร้างดิสนีย์แลนด์ที่นี่ด้วยซ้ำไป แต่ ว่าต้องใช้เงินจำนวนมาก อีกอย่างผมไม่เคยลงทุนด้าน นี้มาก่อน ผมก็เลยว่าทำสวนสนุกในแบบที่ผมพอใจ เอา ไว้ให้ลูกเล่นดีกว่า ส่วนจะได้กำไรหรือขาดทุนก็อีกเรื่อง หนึ่ง”

ให้ของขวัญลูกเป็นสวนสนุก ก็คงมีแต่คนอย่างเขา เท่านั้นที่ทำได้

“คุณอิจฉาที่ลูกมีพ่ออย่างผมใช่ไหม”

คีรินหันมายิ้มให้เธอ