บทที่ 172 โชคดีที่ฉันไม่รักคุณ

ตั้งแต่วันนั้นคีรินก็ไม่มายุ่งกับเธออีกเลย เธออยาก ทําอะไรก็ปล่อยให้เธอทําตามอำเภอใจ

เขาต้องการแค่ให้เธอคลอดลูกในท้องออกมาอย่าง แข็งแรง ต่อให้เธอเอาไฟมาเผาบ้านเขาก็คงไม่ว่าอะไร

หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จ ญาดาก็หันไปบอกกับ ริน “ฉันจะไปทำงานที่บริษัทเพื่อนของฉันนะคะ”

คีรินเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความสงสัย “เพื่อน เพื่อนคนไหน? เส้นชัย?”

ญาดาพยักหน้า

“หึ…แล้วแต่คุณ แต่อย่าให้ลูกในท้องเป็นอะไรขึ้น มาก็แล้วกัน”

คีรินพูดแล้วเดินออกไป

ญาดามองตามแผ่นหลังของเขา “หึ ฝันไปเถอะ !

ญาดาเข้าไปยังบริษัทของเส้นชัย ห้องทำงานของ เขาไม่เหมือนห้องทำงานเลยสักนิด

“คุณจะให้ฉันมาทำงานอะไรคะ บริษัทของคุณทำ ธุรกิจอะไรกันแน่ ทำไมดไม่มีอะไรเลย”
ญาดามองดูรอบๆ เธอดูไม่ออกจริงๆว่าบริษัทนี้เป็น บริษัทอะไร

“ก็เป็นบริษัทเปล่าไงครับ เส้นชัยบอก

“ในเมื่อเป็นบริษัทเปล่า แล้วคุณจะเรียกจับมาทำไม คะ?” ญาดาไม่เข้าใจ

เขาชี้ไปที่ตึกสูงซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“มองดูตึกนั่นสิ”

ญาดามองตามเขา ไม่เห็นมีอะไรเลยหนีคะ?”

“ที่นี่อยู่ตรงข้ามกับห้องทำงานของคริน” เส้นชัย

บอก

ญาดาพยักหนา “ฉันรู้ค่ะ แล้วยังไงคะ? ฉันไม่

เข้าใจ”

เส้นชัยพูดเสียงเรียบ “ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า วัน หนึ่งคุณจะยืนอยู่ในจุดที่เขายืน

“แต่ว่า…มันต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน ญาดาม องไปที่ห้องทำงานของคิริน ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
เส้นชัยเดินมาตบไหล่เธอเบาๆ “ไม่นานหรอก”

ญาดามองอย่างเหม่อลอย “ฉันก็ขอให้เป็นแบบนั้น เหมือนกัน…”

“ผมคิดว่าคุณดูไม่อยากแก้แค้นเท่าไหร่” เส้นชัยพูด

ญาดาก้มหน้าลง “ใช่ค่ะ ฉันไม่อยากแก้แค้น ฉันแค่ อยากใช้ชีวิตเงียบๆ ไม่ต้องยุ่งกับใคร แต่ทำไมมันดูยาก จัง”

เส้นชัยเดินเข้ามา “หลังจากจบเรื่องทุกอย่าง คุณคิด จะทําอะไรต่อ”

“ฉันไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น อยากพาใส่ใจไปอยู่ที่ เงียบๆ แล้วใช้ชีวิตที่มีความสุข”

นี่คือสิ่งที่เธอวาดฝันเอาไว้ ไม่ว่าใส่ใจจะเกิดมาจาก ความไม่ต้องการของเธอ แต่ยังไงใส่ใจก็เป็นลูกของเธอ เธอจะรักและดูแลลูกให้ดี

“ลูกสาวของคุณ หน้าตาไม่เหมือนคุณเลยสักนิด” เส้นชัยพูดขึ้น
ตอนเด็กๆใส่ใจหน้าคล้ายเธอ แต่ยิ่งโตเขาก็ยัง

เหมือนคนมากกว่า

“คงเป็นเพราะหน้าเหมือนพ่อมากกว่ามั้งคะ

เส้นชัยครุ่นคิดแล้วพูดขึ้น “ผมว่าไม่เห็นจะเหมือนก รับด้วย ศิรินคงไม่ไปเอาลูกคนอื่นมาหลอกคุณใช่ไหม?

ญาดาพูดโดยไม่ต้องคิด “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ถ้า เป็นลูกของคนอื่น คนอย่างคุณคีรินคงไม่มีวันเลี้ยงดูอย่าง ด้หรอกค่ะ อีกอย่างฉันดูออกว่าเขารักใส่ใจมาก”

“ผมก็แค่พูดไปอย่างนั้น อย่าคิดมาก เส้นชัยชี้ไปที่ ท้องของเธอ เขาหัวเราะในลำคอ ในนี้ยังมีอีกคนไม่ใช่ หรอ?”

ญาดายิ้มให้เขา “ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากนะคะ คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมีคนของคุณในทุกโรงพยาบาลแบบนี้”

“ฮ่าๆๆ…ขอแค่คุณต้องการ ผมสามารถซื้อทุกคนมา เป็นคนของผมได้

เส้นชัยยกแก้วไวน์มาให้เธอ “ดื่มฉลอง ให้งานของ เราสำเร็จด้วยดี”
ญาดารับแก้วไวน์มา แล้วชนกับเขาเบาๆ “ขอบคุณนะ คะ ฉันเองก็ขอให้ชีวิตของฉันกลับมาสงบโดยเร็ว”

สิ่งที่เธอต้องการนั้นไม่มาก แต่ครินกลับขวางทาง

ตอนเย็น เส้นชัยพาเธอไปไดร์ฟกอล์ฟ บอร์ดี้การ์ด ของคีรินคอยตามเธออยู่ตลอดเวลา

ตอนนี้คีรินไม่สนใจว่าเธอจะทำอะไร เขาปล่อยให้เธอ ทําทุกอย่าง

แต่บอร์ดี้การ์ดของเขาจะคอยจับตาดูเธอ

เขาพาเธอมารู้จักกับคนหลายคน

ระหว่างทางกลับ “ตอนนี้ผมกำลังมีโปรเจคใหม่ คุณ มาร่วมหุ้นกับผมสิ

ญาดาหันไปมองเขา “ฉันแทบจะไม่มีเงิน จะไปร่วม หุ้นกับคุณได้ยังไงคะ?”

“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ขอแค่คุณมาก็พอแล้ว” เส้น

ชัยบอก
ญาดาคิดว่าตอนนี้เธอเองก็ไม่มีเงิน เส้นชัย คง หลอกเอาอะไรจากเธอไปไม่ได้

ระหว่างทางกลับ รถของมาร์วินมาจอดขวางเธอเอา

ไว้

เขาเดินลงมาจากรถ ญาดาลดกระจกลงแล้วหันไป มองหน้าเขา “ญาดา ผมได้ยิน………

“ใช่ค่ะ ฉันท้องแล้ว” มาร์วินยังไม่ทันพูดจบ ญาดาก็ พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“แล้ว…แล้วคุณคิดจะทำยังไงต่อ”

ญาดาฝืนยิ้ม “ก็คงปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันควร

จะเป็น”

มาร์วินไม่มีความเด็ดเดี่ยว คนอย่างเขาช่วยอะไรเธอ

ไม่ได้

อีกอย่างเขากับคีรินก็เป็นพี่น้องกัน ไม่ว่ายังไงเขาก็ ไม่มีวันเข้าข้างเธอ

“ญา พี่คีรินบอกผมแล้ว เขาจะปล่อยให้คุณมี อิสรภาพ เพื่อลูกทั้งสองคน คุณเปิดใจให้พี่คีรินเถอะ” มาร์วินรวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้น
หน้าของเธอขาวซีด “ค่ะ ไปก่อนนะคะ”

ผู้ชายอย่างมาร์วิน โชคดีแล้วที่เธอหมดรักเขา