บทที่ 170 ผู้หญิงที่ผมรัก เธอเกลียดผม (1)

คีรินพยุงตัวเธอขึ้นมานั่งบนเตียง จากนั้นเอาหมอน มาวางหนุนไว้ให้

เขายกซุปไก่ตุ๋นเข้ามา จากนั้นก็ป้อนให้เธอกิน เธอเจ็บไปทั้งปาก ไม่อยากกินอะไรจริงๆ

แต่คีรินกลับไม่สนใจ ตอนนี้เขาคิดแค่ว่าเธอท้องแล้ว ไม่ว่าจะเจ็บหรือไม่เจ็บ ก็ต้องกินอะไรเข้าไปบำรุงลูกใน ท้อง

“รีบกิน อย่าทําให้ผมต้องโมโห” คีรินพูดด้วยน้า

เสียงเย็นชา

ญาดาจึงต้องอ้าปากแล้วฝืนกินเข้าไป นึกถึงการตบ ของเขา วันหนึ่งเธอจะต้องเอาคืนเขาให้ได้เป็นร้อยเท่า พันเท่า !

หลังจากที่กินเสร็จ ถึงแม้ว่าจะปวดไปทั้งปาก แต่

กระเพาะของเธอก็รู้สึกดีขึ้น

คีรินหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้เธอ แล้วถามขึ้น “คุณ คิดจะเก็บเด็กคนนี้เอาไหวไหม?”

ญาดาหัวเราะในลำคอ “ถ้าฉันคิดจะทำแท้งละ?”
“ไม่ได้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

ญาดาเอามือขึ้นมากอดอก “แล้วคุณจะทำเพื่อ? ใน เมื่อคุณก็รู้คำตอบอยู่แล้ว”

คีรินครุ่นคิดบางอย่าง จากนั้นพูดขึ้น “ญาดา คุณ อยากจะทำอะไรก็เรื่องของคุณ ขอแค่คุณตั้งใจคลอด เด็กคนนี้ออกมา ให้ลูกออกมาอย่างแข็งแรง ไม่ว่าคุณคิด อยากจะทําอะไรผมก็ไม่มีวันห้ามคุณ ถ้าอยากไปทํางาน มาทำกับผมหรือที่อื่นก็ได้ ผมเองก็อยากรู้ว่าคุณจะทำอะไร ได้บ้าง หึ”

ในสายตาของเขา เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่ไม่มีสมอง เขาไม่มีวันเก็บเอามาใส่ใจ ตอนนี้เขาไม่ไว้ใจเธออีกแล้ว เขาเก็บทุกอย่างเอาไว้เป็นอย่างดี

ดังนั้นเขาจึงดูไม่กังวล

คุณมันดูถูกฉันมากเกินไป คนอย่างญาดา ทำอะไรได้ มากกว่านี้ ถ้าคุณเผลอเมื่อไหร่ผู้หญิงคนนี้แหละจะตอบ หลังของคุณ

ไม่คิดเลยจริงๆว่าการตั้งท้องจะทำให้เธอได้ในสิ่งที่ ต้องการ ถ้ารู้แบบนี้เธอจะยอมปล่อยให้ตัวเองท้องตั้งแต่ แรก จะได้ไม่ต้องทรมานและไม่ต้องถูกเขาตบ
ญาดาพูดเสียงเศร้า แกล้งทำตัวน่าสงสาร “คุณคื ริน ตอนนี้เห็นแก่ว่าฉันท้อง คุณเลิกทําร้ายฉันสักทีได้ไหม คะ? ฉันกลัวว่าวันหนึ่งคุณจะทำให้ฉันต้องแท้ง ถึงเวลานั้น คุณคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”

คีรินกําหมัดแน่น เขาพยายามสงบสติอารมณ์ของตัว

เองเอาไว้

“ผมบอกแล้ว ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น คุณเป็นคนแต่หา เรื่องเอง มีชีวิตดีๆแต่คุณกลับไม่อยากใช้ หึ สมน้ำหน้า เขาเหยียด ม

ยุคสมัยนี้ขอแค่มีเงินมีอำนาจ ก็เปลี่ยนเป็นขาวได้

สินะ

เธอกลับมาเมืองไทยเพราะงานศพแม่ จากนั้นเขาก็ ทํายึดเอกสารทุกอย่างของเธอ ทำให้เธอไม่ได้กลับไปที่ เยอรมันอีก ทั้งๆที่เธอลืมเรื่องแก้แค้นไปแล้ว เธอแค่อยาก มีชีวิตที่เรียบง่ายแต่ทำไมมันถึงยากนัก ยังไม่พอเขายัง ไม่ยอมให้เธอได้เจอกับเอเชีย สิ่งที่เขาทำเธอควรที่จะ ขอบคุณเขาหรือไง?

ตอนนี้เธอก็แค่อยากเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตัว เองก็เท่านั้น
ในสายตาของเขาเธอมันเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้จักใช้ชีวิต ดีๆกับเขา แต่เขาเคยถามเธอบ้างหรือยัง ว่าชีวิตที่เขาให้ เป็นชีวิตที่เธอต้องการรึเปล่า?

ไม่เลย…เขาไม่เคยถามอะไรเธอสักครั้ง

“ใช่ค่ะคุณคิริน ฉันมันโง่เองที่ไม่อยากใช้ชีวิตดีๆ ตอนนี้คุณออกไปได้รึยังคะ? ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ฉัน อยากอยู่เงียบๆคนเดียว

เธอไม่รู้ว่าเวลาเกลียดใครสักคนมันจะเป็นยังไง

แต่เธอรู้แค่ว่าการที่เขาเดินลอยหน้าลอยตาให้เธอ

เห็นแบบนี้ มันทำให้เธอแทบบ้า อยากจะลุกไปตบเขาสักสี่ ห้าฉาก

คีรินหันมาถาม “คุณเกลียดผมมากขนาดนั้นเลย

หรอ?”

ญาดาเหยียดยิ้ม

“ทำไมคุณถึงไม่ยอมเปิดใจให้ผมสักครั้ง? ผมอยาก ให้เรามีชีวิตที่ดี ผมอยากใช้ชีวิตอยู่กับคุณและลูก ผม อยากให้คุณมีความสุข แต่คุณกลับผลักไสทุกอย่างที่ผม ทํา” เขาพูดด้วยแววตาว่างเปล่า
“คุณคีริน คุณจําได้ไหมว่าคุณเคยลงโทษฉันยังไง บ้าง ทั้งๆที่อากาศด้านนอกหนาวแทบตายแต่คุณกลับให้ ฉันนั่งคุกเข่าอยู่ด้านนอก ถ้าฉันลุกขึ้น คุณก็สั่งให้บอร์ดี้ การ์ดของคุณทําร้ายฉัน” น้ำตาของเธอไหลลงมา ภาพใน อดีตกําลังหลอกหลอนเธออีกครั้ง “คุณยังจําได้ไหมตอน ที่ฉันอายุสิบกว่าขวบ คุณส่งคนมาข่มขืนฉัน ถ้าไม่ได้น้อง ชายคุณมาช่วยเอาไว้ได้ทัน ฉันคงเป็นผู้หญิงที่ท้องไม่มี พ่อตั้งแต่ตอนนั้น คุณจําได้ไหมคะ ว่าคุณเคยเอางูพิษมา ไว้ในกระเป๋าทําให้ฉันเกือบตาย”

คีรินทำหน้าเสียใจ เขาเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่เธอ ก็พูดขึ้นมา

“แล้ว…แล้วคุณก็ยังข่มขืนฉัน แค่นั้นยังไม่พอตอนที่ คุณย่าของคุณตกบันได คุณก็จับฉันส่งตำรวจโดยที่ไม่ฟัง ในสิ่งที่ฉันพูดเลย ความทรมานที่อยู่ในนั้นทำให้ฉันเลือก ที่จะจบชีวิตตัวเอง ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉันตาย จะช่วย ฉันแล้วให้ฉันมาทนทรมานอีกครั้งทำไม ! คุณคีริน สิ่งที่ คุณทำกับฉันมันเลวระยำเกินไป จนฉันไม่สามารถเปิดใจ ให้คุณได้ ! ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณ ภาพทุกอย่างมันซ้อน ทับกันมา ความสุขในชีวิตฉันมันไม่มีอีกแล้ว ! ” ญาดา ตะโกนด่าออกไป ตอนนี้เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้