บทที่ 169 ตั้งครรภ์

คีรินอย่างรถด้วยความเร็วสูงเหมือนจรวดจนญาดา รู้สึกทั้งกลัวทั้งอยากอ้วก

พอถึงที่บ้าน เขาก็กระชากตัวเธอขึ้นไปบนห้องทันที จากนั้นก็โยนเธอไปกองบนพื้น

พอเธอนอนกับบนพื้นอย่างหายใจหอบ

คีรินกระชากเข็มขัดตัวเองออก แล้วจับมือในมือ “แผลที่ตัวเองทำออกมาสมจริงมาเลยหนิ จะให้ผมช่วย เพิ่มอีกกี่แผลดี!”

ครั้งนี้เขาคงจะโบยเธอจริงๆ คิดว่าคงไม่มีเธอจนตาย แต่แค่กลายเป็นอัมพาตเฉยๆ แรงที่เขาตบเธอในลิฟต์ เธอ ก็ได้ลิ้มรสมาแล้ว ครั้งนี้ถ้าเขาใช้เข็มขัด ก็คงจะทำให้ตัว เธอลายจนไม่เหลือชิ้นดีแน่นอน

“เพี้ยะ!” เข็มขัดของเขาฟาดลงบนพื้นที่อยู่ข้างๆ เธออย่างแรง พื้นที่ดีขนาดนี้ยังร้าวเพราะแรงกระแทก ของเข็มขัด แรงที่เขาเหวี่ยงลงมาแบบนี้ ถ้าโดนตัวเธอก็ คงขาดเป็นสองท่อนแน่นอน

“ทําไม คุณกลัวเป็นด้วยหรอ?” เขาหัวเราะอย่างเย็น

ชา
เธอจะไม่กลัวได้ยังไง ครั้งนี้เธอทำให้เขาโมโหอย่าง สุดขีดจริงๆ เขาคงจะสั่งสอนและให้บทเรียนเธออย่าง หนักหน่วงแน่อน เธอเกือบจะได้ตายไปแล้ว จะไม่กลัวได้ ยังไง?

แต่ตอนนี้เธอก็อยากจะลองกับเขาสักตั้งเหมือนกัน แพ้ก็แพ้ไป เธอไม่กลัวอยู่แล้ว

“กลัว! คงไม่ขนาดนั้น แต่ก่อนตอนฉันอยู่ในคุก มี นักโทษผู้หญิงมาทำฉันแบบนั้น ตอนที่พวกเธอเห็นว่าฉัน สวยเลยอิจฉา จากนั้นก็ใช้ปลายแปรงสีฟันที่แหลมคมมาด ตรงขาของฉันไปไม่รู้กี่แผล สุดท้ายฉันก็ยังผ่านมาได้ กับ ไอ้แค่เข็มขัด คุณอยากจะฟาดฉันให้ตายก็ไม่เป็นไร ยังไง ฉันตายไปก็ยังมีเพื่อนที่อยู่บนสวรรค์” เธอลูบท้องของตัว เอง

เขาจับจ้องไปยังท้องของตัวเอง แล้วถามขึ้นอย่าง ร้อนใจ “คุณหมายความว่าอะไร?”

“ไม่มีอะไรหรอก! ก็แค่ฉันตายไป ลูกก็ตายไปพร้อม กับฉันเท่านั้น”

คีรินมองเธอด้วยความไม่น่าเชื่อว่าเธอจะท้องเร็ว ขนาดนี้ ถึงแม้ร่างกายของเธอจะติดลูกง่าย แต่เพราะว่า เธอได้ทำแท้งไปหลายครั้ง ร่างกายเลยไม่ได้ดีเหมือนแต่ก่อน แต่เธอก็ท้องจนได้ เขาคงไม่ทำอะไรเธอแน่นอน นอกจากเขาไม่อยากเอาเด็กคนนี้

ดังที่เธอคิดว่า เขาโยนเข็มขัดไปไว้ข้างๆ

แล้วมองเธอจากข้างบน “คุณพูดความจริงหรือ คุณ เชื่อไหมถ้าคุณโกหกผม…….

“ฉันไม่ได้โกหกคุณ ลองไปเช็คที่โรงพยาบาลดูสิ!! คีรินไม่ได้พูดจบเธอก็พูดแทรกก่อน

เขากำลังเดินไปเดินมาแล้วครุ่นคิดไปสักพัก ส่วนเธอ ก็ลูบท้องตัวเองบนพื้นไม่หยุด

ผ่านไปสักพักเขาเลยลงไปอุ้มเธอขึ้นบนเตียง

เขามองเธอ “คุณรู้ว่าตัวเองท้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไม ไม่บอกผม!”

ถึงแม้ท่าทีของเขาจะเย็นชาแต่ไม่โหดเหี้ยมเท่าเมื่อ

เธอยิ้มขึ้นด้วยสีหน้าที่ขาวซีด “ฉันไม่รู้ แค่เมนส์ฉัน ไม่มาเป็นอาทิตย์แล้ว คุณคิดว่ายังไงล่ะ ฉันท้องอีกหรือ เปล่า”
เขาเลยไม่สนใจเธอแล้วเดินไปที่ห้องแต่งตัว ผ่าน ไปไม่นานเขาก็เปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วยังเอาเสื้อกันหนาวผู้ หญิงมา

“คำพูดของคุณมีแต่คำหลอกลวง ผมไม่เชื่อคุณ ตอนนี้ไปโรงพยาบาลไปตรวจดู ทางที่ดีผมขอให้คุณท้อง ไม่งั้นวันนี้ผมไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่”

จากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วพาเธอไปโรงพยาบาล

พอไปถึงโรงพยาบาลเธอก็ได้ตรวจทันที หมอให้ เครื่องตรวจครรภ์เธอไป แล้วให้เธอไปห้องนํ้าไปตรวจดู ก่อน จากนั้นก็สูบเลือดของเธอไปตรวจ ตรงที่ตรวจครรภ์ ไม่ได้แสดงว่าเธอท้อง? คีรินจึงมองหน้าเธอด้วยความ โหดเหี้ยม “จะอธิบายยังไง!”

เธอเลยกอดอกไว้และทำสีหน้าที่เย็นชา “ตอนท้อง ระยะแรก มันไม่ได้ตรวจง่ายขนาดนั้นอยู่แล้ว ถ้าคุณคิดว่า ฉันโกหก คุณก็ลองถีบท้องฉันดูสิ ดูว่าฉันแท้งลูกอีกหรือ เปล่า?”

เขาได้ยินแบบนี้ ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรอีกแล้วรอผล ตรวจเลือด

ผลออกมา หมอบอกว่า “ท้องได้หนึ่งเดือนกว่าแล้วตอนท้องสามเดือนแรก ครรภ์จะไม่แข็งแรง มักจะเกิด ปัญหาแท้งได้ ทางที่ดีที่สุด ต้องระวังให้มากๆ ให้พักผ่อน เยอะๆ หลีกเลี่ยงการยกของหนัก ที่สำคัญต้องอารมณ์ดี”

คีรินถามทวนอีกคครั้ง “หมอแน่ใจนะว่าท้อง”

“คุณผู้ชายค่ะ ถ้าคุณไม่เชื่อพวกเรา ไม่เชื่อโรง พยาบาลก็เปลี่ยนโรงพยาบาลอื่นดู แต่ฉันเชื่อว่าลูกของ คุณคงอยู่ได้ไม่นาน ดูจากหน้าภรรยาคุณบวมแดงขนาดนี้ คงจะตบตีภรรยาบ่อย”

เขาเลยมองหมอด้วยความเย็นชา เขาเกลียดคนที่ วิจารณ์เขามากที่สุด

เขาเลยลากตัวเธอออกจากโรงพยาบาลนั้น แล้วก็ ไปอีกโรงพยาบาลนึง และผลที่ออกมาก็เหมือนเดิม เขาก็ ยังไม่อยากเชื่อ แล้วพาเธอไปโรงพยาบาลแห่งที่สาม ผล สุดท้ายก็ยังเหมือนเดิม

ระหว่างทางกลับบ้าน เขาจับรถ เธอรู้สึกไม่สบายใจ ไปทั้งตัว จากนั้นก็หลับตาลงเพื่อพักผ่อนสายตาไปสักพัก ตลอดทาง พวกเขาไม่คุยกันสักนํา

พอถึงวิลล่า เธอลงจากรถ และรู้สึกหน้ามืดมากๆ แล้ว

เกือบจะล้ม
“คุณระวังหน่อย ถ้าลูกเป็นอะไร ผมจะไม่ให้อภัย คุณ!”

เธอไม่ได้พูดอะไร เพราะขี้เกียจคุยกับเขา และรู้สึก

เจ็บปากแล้วอ้าปากไม่ได้

เข้าไปในบ้านปุ๊บ เธอก็กำลังจะขึ้นไปชั้นสอง เกิด เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอรู้สึกเบื่อและเหนื่อยมาก เลยอยาก จะไปหงีบหลับ แล้วคิดว่าควรทำยังไงต่อ แต่คีรินก็จับมือ เธอไว้ไม่ให้เธอขึ้นไป

เธอพูดขึ้นอย่างทนไม่ไหว “หมอบอกว่าว่าฉันอยาก จะแท้งได้ ต้องพักผ่อนดีๆ ทำไมไม่ได้เอาเข็มขัดฟาดฉัน รู้สึกไม่พอใจใช่ไหม ไม่งั้นก็ฟาดที่อื่น ไม่ต้องฟาดที่ท้องก็ พอ เด็กอาจจะรอดได้” เธอยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา

เขาเลยพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่แย่มาก “ในครัวเตรียม โจ๊กไว้ให้ กินก่อนค่อยไปพัก”

เหอะๆ………ที่แท้เขารู้ว่าเธอไม่ได้กินข้าวเที่ยงดีๆ

“ไม่อยากกิน!” เธอพูดขึ้น

“ทำไม คิดว่าตัวเองท้องแล้วจะมาเล่นลิ้นกับผมอีก ใช่ไหม!” คีรินพูดขึ้น
เธอตอบกลับ “ไม่ต้องให้คุณมาคอยพูดกลอกหู หรอก ฉันไม่ให้คิดจะเล่นลิ้นอะไร ฉันไม่หิว อีกอย่างเจ็บ ปากกินไม่ลง!”

พอเขาเห็นแผลตรงปากและหน้าของเธอ นัยน์ตาก็ดู สับสน

“สมน้ำหน้า!” เขาพูดขึ้น

เธอพูดขึ้น “ใช่ สมน้ำหน้าตัวเองเหมือนกัน สมน้ำ หน้าตัวเองที่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ถ้าวันไหนฉันไม่ อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ก่อนตายฉันจะฆ่าคุณก่อน!”

เธอเลยเดินขึ้นไปข้างบน

หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา ก็เห็นคีรินนั่งอยู่ข้างเตียง แล้วจับท้องของเธออยู่

พอเห็นเธอตื่นเลยปล่อยมือออก “ตื่นแล้วก็กินซุป

เธอทำสีหน้าที่หงุดหงิด “เจ็บปาก ไม่อยากกิน

คีรินพูดขึ้นอย่างเย็นชา “งั้นก็ทนไว้ ร่างกายของคุณ อ่อนแอ ตั้งแต่วันนี้ก็บำรุงร่างกายดี”