บทที่ 158 แอบดูข้อความของเขา

เมื่อมาถึงบริษัทเขาก็เดินนำเธอไปที่ห้องทำงาน ระหว่างที่เดินไปนั้นมีสายตาหลายคู่มองมาที่เธอ

ไม่ต้องบอกญาดาก็รู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไร คงจะ นินทาเธอในใจอย่างแน่นอนว่าเป็นเมียน้อยที่ได้ดี เขีย เมียหลวงทิ้งจนได้แต่งงาน

เมื่อไปถึงบริษัท คีรินก็พูดขึ้น “คุณมาเป็นเลขาของ

ผม”

ญาดา “เลขา? เลขาที่นอนกับคุณจนท้องประเภทนั้น หรอคะ?”

คีรินจับเอวของเธอเอาไว้ แล้วกระชับตัวเธอเข้าใกล้ “ใช่ คุณเข้าใจถูกแล้ว”

เธอเป็นถึงสถาปนิก แต่เขากลับให้เธอมาเป็นเลขา

ญาดาไม่เข้าใจว่าเขาจะหึงหวงอะไรเธอนักหนา ไม่ ว่าเธอจะมองใคร หรือใครมองเธอ เขาก็เอาแต่ไม่พอใจ

แต่มีอย่างหนึ่งที่ญาดาชอบเวลาเขาอยู่ที่บริษัท เพราะเขาไม่วางอำนาจกับลูกน้อง

เขาสามารถกินข้าวในโรงอาหารและใช้ลิฟท์ตัวเดียวกับลูกน้องได้

ห้องทำงานของเขาเองก็ไม่ได้แยกไปอยู่อีกชั้น หนึ่ง ห้องทำงานของเขาอยู่ชั้นเดียวกับผู้จัดการและคณะ บริหารที่นี่

ทำให้ไม่แปลกที่ญาดาจะเจอคนที่เธอเคยรู้จัก

โจเซฟเดินเข้ามาในลิฟ ทำให้เธอได้เจอเขา

เธอเจอกับโจเซฟ เขาเองก็มองมาที่เธอ จากนั้นก็ กล่าวทักทายคีรินกับเธอ “สวัสดีครับท่านประธาน”

คีรินพยักหน้าให้เขาสั้นๆ

ญาดาส่งยิ้มให้เขา เพราะโจเซฟเคยช่วยเธอมาก่อน ในใจของเธอยังรู้สึกขอบคุณเขามาจนถึงทุกวันนี้

“ยังจำฉันได้ใช่ไหมคะ?”

โจเซฟมองมาที่เธอแล้วยิ้มแห้งๆ “จำได้สิครับ คุณ ญาดายังสวยเหมือนเดิม”

ญาดายิ้มกลับ “จริงหรอคะ? ฉันยังสวยเหมือนเดิม หรอ ฉันนึกว่ามีลูกไปคนหนึ่งแล้วจะทำให้ฉันไม่สวยเหมือนเดิมแล้วสะอึก”

“ไม่ครับ คุณยังสวยเหมือนเดิม” โจเซฟตอบ

“อะแฮ่มๆ “คีรินกระเอมไอขึ้นมา โจเซฟจึงไม่คุยกับ

เธอต่อ

เมื่อลิฟเปิดออก คีรินก็พยายามลากเธอเข้าไปใน ห้อง จากนั้นปิดประตูลง มือหนาช้อนกระโปรงเธอขึ้น

ญาดาเมื่อเห็นเขาทำตัวบ้าๆแต่เช้าจึงรีบพูดขึ้น “คุณ คิดจะทำอะไรคะ?!

เขาหัวเราะห์ในลำคอ “คุณรู้ดีหนิ !

“คนบ้า ! ”

ญาดาด่าเขาและดีดดิ้นไปมา

แต่เธอก็ไม่สามารถสู้แรงคนตัวใหญ่ได้ เขาจับมือเธอ

ตรึงเอาไว้

“คุณไม่ต้องดีดดิ้นแล้ว แต่งตัวโป๊แบบนี้ แล้วหว่าน ยิ้มให้ผู้ชายไปทั่ว จะให้ผมคิดว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ ใน มือคุณร่านมาก ผมจะสนองความต้องการคุณเอง”
“หึหึ….คุณมันก็ดีแต่ทำเรื่องนี้ ถ้าใจฉันไม่ได้อยู่ที่ คุณ คุณไม่มีวันจับตาดูฉันได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอก ค่ะ” ญาดาพูด

คีรินขมวดคิ้ว “คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?” ญาดาเหยียดยิ้ม “ก็หมายความตามที่พูด ว่าแต่คุณ คิดที่จะแต่งงานกับฉันจริงๆหรอคะ?”

“ถ้าฉันไม่ได้รักคุณ ไม่ช้าก็เร็วฉันก็คงมีชู้ ถึงตอนนั้น คุณคงรับไม่ได้” ญาดาพูดเสียงเรียบ

คีรินในตอนนี้ไม่ต่างกับซาตาน เขาโกรธจนเริ่มจะ ควบคุมตัวเองไม่ได้

คีรินพูดด้วยเสียงเย็นยะเยือกกับเธอ “คุณคิดว่าผม จะจับตาดูคุณไม่ได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอ ตลกจริงๆ ตั้งแต่ตอนนี้คุณคอยดูไว้ว่าผมจะจับตาดูคุณตลอดเวลาได้ ไหม?”

นี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ “จริงหรอคะ คุณคิดว่า จะทำได้จริงๆหรอ? มันต้องมีบ้างแหละที่คุณจะหลุด หึหึ”

ญาดาพูดจบ เขาก็ลากเธอเข้าไปในห้องพักซึ่งอยู่ใน ห้องทำงานของเขา
ญาดารู้ดีว่าเขาคิดจะทําอะไร

คีรินโยนเธอลงไปบนเตียง จากนั้นขึ้นค่อมเธอ “ถ้า ผมทำให้คุณหายร่าน อยากรู้จริงๆว่าจะยังหิวอยู่ไหม?”

พูดจบเขาก็ใช้ปากของเขาบดขยี้ปากของเธอ จาก นั้นก็เสียดแทงเข้ามาในร่างกายของเธอด้วยความรุนแรง ญาดาอยากรู้จริงๆ ว่าผู้ชายอายุสามสิบต้นๆอย่างเขา เอา แรงจากที่ไหนมามากมาย ทั้งที่เมื่อคืนก็พึ่งจัดการเธอไป หลายยก วันนี้ก็ยังทำอีก

หลังจากที่เขาทำจนพอใจแล้ว ก็หายใจกระหึ่มอยู่ ข้างๆเธอ แล้วหลับลงไป

ตอนนี้เขาเหมือนเด็กน้อยที่หมดแรง

เสียงโทรศัพท์ของคีรินดังขึ้น ญาดาเหลือบไปมอง เห็นว่ามีอีเมลล์ส่งเข้ามา เธอจึงเอานิ้วของเขาแสกนรหัส แล้วกดเข้าไปอ่าน

ข้อความในอีเมลล์เป็นภาษาอังกฤษ โชคดีที่เธอ เก่งภาษาอังกฤษขึ้นมาก ญาดากวาดตาอ่านแค่ไม่นานก็ เข้าใจทุกอย่าง

เธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าคนอย่างคีรินไม่มีวันทำธุรกิจอย่างสุจริตแน่นอน แต่เขาเอาแต่บอกกับเธอว่าตัวเองไม่ ได้ทำอะไรผิด

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเป็นกังวลก็คือ เธอได้เปิดอ่านอีเมล ล์แล้ว คีรินต้องรู้แน่นอนว่าคนที่อ่านคือเธอ

ตอนนี้ต่อให้เธอไม่ยอมรับ เขาก็รู้อยู่ดี เพราะคำตอบ มันชัดเจนว่าเธอแอบเปิดอ่านตอนที่เขานอน