บทที่ 151 สิ่งที่เธอทำมันถูกแล้วใช่ไหม

ญาดายืนมองดูโทรศัพท์ด้วยความกลัว ทุกคนต่างก็ กลัวตายกันทั้งนั้น เธอเองก็เหมือนกัน

ญาดาเดาไม่ออกว่าริษาคิดจะทำอะไร

ญาดาพยายามควบคุมสติของตนเอง แล้วพยายามที่ จะไม่ออกไปไหนในช่วงนี้

ญาดาไม่เชื่อว่าคนอย่างรษาจะบุกมาทำร้ายเธอถึงใน

ช่วงนี้รพีภัทรก็เร่งเธอเรื่องงานวิจัย

ญาดาจึงถือโอกาสที่คีรินไม่อยู่ แอบเข้าไปในห้อง หนังสือของเขา ที่นี่มีตู้เซฟหน้าตาเหมือนกับที่กรุงเทพ แต่ญาดาไม่แน่ใจว่าใช่รหัสเดียวกันไหม

ญาดาลองรหัสเดิมที่เธอรู้ แต่กลับเปิดตู้เซฟไม่ได้

ก่อนหน้านี้ญาดาคิดว่าคีรินไว้ใจเธอแล้ว แต่ตอนนี้คำ ตอบมันชัดเจน เขายังไม่ไว้ใจเธอ

ญาดาพยายามคิดกลุ่มตัวเลขขึ้นมา เธอไม่กล้าที่ ลองกดไปทีละกลุ่ม เพราะถ้ากดผิดอีกครั้ง มีโอกาสสูงที่ มันจะแจ้งเตือนให้เจ้าของตู้เซฟรู้ทันที
ญาดาหยิบปากกาออกมา แล้วเขียนกลุ่มตัวเลขที่ เธอรู้ เช่นรหัสคอมพิวเตอร์ของเขา รหัสไอแพด รหัส โทรศัพท์

จากนั้นเธอก็พบว่าแต่ละรหัสล้วนเป็นวันเกิดของ คุณย่าของเขา คุณแม่ของเขา ตัวเขาเอง มาร์วิน วันเกิด เธอและวันเกิดของใส่ใจ

ญาดาพยายามจัดเรียงตัวเลขอีกครั้ง จากนั้นถอด เลขจากวันเกิดของทุกคนออกมา ในที่สุดก็ได้ตัวเลขหก ตัวที่เธอพอใจ

เธอหายใจเข้าลึกๆ จะรอดหรือตายก็ครั้งนี้แหละ

ตัวเลขทุกตัวที่เธอกดลงไปนั้น หัวใจของเธอเต้นแรง

จนแทบจะวาย

ติ๊ด ติ๊ด ประตูตู้เซฟเปิดออก เธอไม่อยากจะเชื่อว่า รหัสที่เธอถอดออกมานั้นจะถูกต้อง

ดูท่าแล้วเธอคงจะรู้จักคีรินไม่น้อย

ญาดาเปิดดูเอกสารที่อยู่ด้านใน เธอมองดูตัวเลข ในเอกสารนั้น เธอไม่สนใจว่ามันจะเป็นของจริงหรือของ ปลอม พอเธอดูเสร็จก็รีบวางกลับเข้าที่เดิม
ญาดาปิดประตูตู้เซฟลง แล้วรีบวิ่งออกไปจากห้อง ทํางานของเขา

ในบ้านไม่มีกล้องวงจรปิด เพราะคีรินอยากแสดง ความจริงใจกับเธอ เขาจึงถอดมันออกจนหมด

ญาดาส่งตัวเลขที่ได้ไปให้รพีภัทร พร้อมทั้งบอกกับ เขาว่าเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเลขนี้เป็นของจริงหรือของปลอม

รพีภัทรตอบกลับมาสั้นๆ : ขอบคุณ !

คีรินลงทุนเม็ดเงินจำนวนไม่น้อยในงานวิจัยนี้ เขาคง ปวดหัวกับมันไม่น้อย

ตอนที่ญาดาส่งข้อมูลไปให้รพีภัทร เธอไม่รู้สึกผิดแต่

อย่างใด แต่ตอนที่เธอเดินไปอุ้มใส่ใจนั้น

ญาดากลับรู้สึกหน่วงๆในใจ ในสายตาของใส่ใจ ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่อบอุ่น แต่เธอกลับเป็นคน ทำลายมัน

ญาดากอดแล้วหอมแก้มลูก “ใส่ใจเชื่อแม่นะคะ แม่ จะปกป้องเราให้ดีที่สุด แม่จะรักเราให้มากที่สุด”

“ว้าว ทำไมวันนี้คุณถึงดูรักลูกเป็นพิเศษ !
รินเดินเข้ามา

ญาดาแปลกใจที่เขากลับมาในเวลานี้ โชคดีที่เธอ ออกมาจากห้องทำงานเขาเร็ว ไม่อย่างนั้นเขาคงจับได้ แน่ๆ

ตอนนี้หัวใจของญาดาเต้นแรง คงเป็นเพราะเธอพึ่ง ทำเรื่องแย่ๆเอาไว้ !

ญาดาเงยหน้าขึ้นมองเขา พยายามทำสีหน้าให้เป็น ธรรมชาติที่สุด “ทำไมวันนี้คุณกลับมาเร็วจังคะ?”

คีรินย่อตัวลงนั่ง จากนั้นหอมแก้มญาดากับลูกสาว “ผมคิดถึงคุณกับลูกไงครับ”

ตอนที่ใส่ใจเห็นคีริน ลูกดูมีความสุขมากและยื่นมือ ไปให้เขา ญาดาไม่แปลกใจที่ลูกดูจะรักเขามากกว่าตน เพราะคีรินเป็นคนเลี้ยงดูใส่ใจมาโดยตลอด

“มาให้คุณพ่ออุ้มหน่อยสิคะ ดูสิว่าใส่ใจของพ่ออ้วน ขึ้นรึยัง”

เพราะใส่ใจร่างกายอ่อนแอ ทำให้น้ำหนักตัวของลูก ต่ำกว่าเกณฑ์ ถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกจะแข็งแรงขึ้นมามากแล้ว แต่น้ำหนักก็ยังไม่ขึ้นอยู่ดี เพราะเหตุนี้คีรินจึงเปลี่ยนหมอหลายคนมาก ในการรักษาเสเจ

“เหมือนจะอ้วนขึ้นแล้วนะคะ เป็นเพราะอยู่กับม้ามีทุก วันรึเปล่า เราจึงกินข้าวเยอะขึ้น

ตอนแรกใส่ใจไม่ยอมกินอาหารเด็กเลย เธอเอาแต่ กินนม ญาดาเห็นแบบนี้จึงไม่สบายใจ เพราะลูกก็ขวบกว่า แล้ว ควรจะเริ่มกินข้าวได้แล้ว

คนรับใช้ในบ้านไม่มีใครกล้าขัดใจใส่ใจ แต่ญาดาที่ เป็นทําได้

ดังนั้นช่วงนี้ญาดาจึงให้ลูกกินโจ๊กเด็ก ไข่ต้ม ซุปไก่

ตอนแรกใส่ใจไม่ยอม เอาแต่ร้องไห้ ญาดาจึงไม่ให้ เธอกินนม สุดท้ายลูกก็ทนหิวไม่ไหว ก็เลยยอมกินอาหาร ที่เธอทำให้

ตอนที่ใส่ใจร้องไห้ ญาดาเองก็ปวดใจ แต่เพราะญา ดาอยากให้ลูกได้รับสารอาหารที่เพียงพอ เธอจึงต้องข่ม ใจตัวเองเอาไว้

คีรินเองก็ไม่ต่างกัน เขาเองก็ปวดใจไม่น้อย แต่ก็ไม่ ได้ว่าอะไรเธอเพราะเขารู้ว่าเธอหวังดีกับลูก

คีรินอุ้มลูกขึ้น “อ้วนขึ้นจริงๆด้วย ใส่ใจของพ่ออ้วนขึ้นแล้ว”

เขายิ้มอย่างมีความสุข

เขาก้มหน้าคุยกับลูก “มามี้ใจดีที่สุดใช่ไหมคะ รักเรา มากๆเลย”

ตอนที่คีรินพูดกับลูก ญาดารู้สึกปวดในใจ โดยเฉพาะ ตอนที่ได้ยินเสียงลูกหัวเราะ เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด

และเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกหรือผิด

คีรินกำลังสอนลูกพูด “ใส่ใจ พูดตามป๊าป้านะคะ ม้าม้า ม้าม้า”

ใส่ใจพูดอย่างลำบาก “มา…ม๊า ! ”

คีรินพูดด้วยความดีใจ “ญาดาฟังสิ ลูกกำลังเรียกคุณ ว่าแม่แล้ว”