บทที่ 132 หวั่นไหว
ญาดาไม่ตอบเขา
คีรินเปิดไฟบนหัวเตียง แสงสว่างของโคมไฟ ทำให้ ญาดาหลับตาลงด้วยความแสบตา
คีรินเลื่อนมือของเขาลงไปที่ต้นขาของเธอ จากนั้นก็ เลิกชุดนอนของเธอขึ้น
ญาดาหลับตาแล้วพูดเสียงเรียบ “คุณจะมีอะไรกับ ฉันหรอ?”
เขาเอามือจับที่ส่วนนั้นของเธอ จากนั้นก็ถอดชั้นใน
ของเธอออก
“คุณคิดว่าผมเป็นคนยังไง ผมไม่ได้โหดร้ายขนาด นั้น ผมแค่อยากดูว่าแผลของคุณดีขึ้นหรือยังก็เท่านั้น”
คีรินพูดจบก็ใส่ชั้นในคืนกลับไปให้ญษดา
เขานอนอยู่ข้างๆเธอ จากนั้นดึงตัวเธอเข้าไปกอด
มือหนาไล่ขึ้นมาบีบหน้าอกของเธอทั้งสองข้าง แล้ว ใช้ปากดูดกินเหมือนเป็นอาหารเลิศรส คีรินชอบหน้าอก ของเธอมาก ทุกครั้งหลังจากที่เธอทำเรื่องอย่างว่ากับเขา แล้วนั้น เขาก็จะเอามือบีบที่หน้าอกของเธอ จนทำให้เธอ ปาดหน้าอกไปหลายวัน
“ช่วงนี้คุณผอมลงนะ แม้แต่หน้าอกของคุณยังเล็ก ลง จนบีบไม่สนุกเท่าเมื่อก่อน”
คีรินพูดจบก็ขึ้นมาค่อมเธอ เขาจับที่หน้าของเธอ อย่างแผ่วเบา “ไม่ต้องกังวล ผมไม่ได้จะทำเรื่องอย่างว่า ผมแค่อยากจูบคุณก็เท่านั้น
เขาค่อยๆประทับจูบลงมาบนปากแดงระเรือของเธอ
สิ่งที่เขาทำในตอนนี้ ทำให้ญาดารู้สึกว่าคีรินรักและ ทะนุถนอมเธอ แต่ญาดาก็รู้ดีว่ายังไงคนอย่างเขาก็ไม่มีวัน รักเธอ
เขาแค่แสแสร้งแกล้งทำเพื่อให้เธอหวั่นไหวก็เท่านั้น
คีรินค่อยๆผละออกจากปากของเธออย่างเชื่องช้า เขายิ้มแล้วพูดขึ้น “ทำไมคุณถึงสวยแบบนี้”
“ฉันเหนื่อยแล้ว เราหลับกันเถอะค่ะ”
ญาดาพูดขึ้น แล้วพยายามจะผลักเขาออกห่าง แต่ เหมือนคีรินจะไม่พอใจเท่าไหร่
เขาคว้ามือของเธอที่จะผลักเขาเอาไว้ จากนั้นก็ค่อย ดูดเลียนิ้วของเธอ
ญาดารู้สึกสะอิดสะเอียน
แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆเขาก็กระชากถอดชุดนอนของ เธอออก จากนั้นค่อยๆลดตัวลงไปช่วงล่างของเธอ
ญาดาตกใจคิดว่าเขาจะเสียดแทงเข้ามา จึงรีบจับที่ ผมสั้นๆของเขา “คุณคีริน คุณคิดจะทำอะไร?
คีรินเงยหน้าขึ้นมองแล้วส่งยิ้มให้ญาดา “ผมแค่ อยากกินน้ำหวานบนตัวคุณเท่านั้น ผมต้องทำแบบนี้ถึงจะ รู้สึกว่าคุณคือของผม”
คีรินพูดจบก็ถอดชุดนอนของเขาออก ญาดากลัวมาก จึงรีบหุบขาตัวเองเอาไว้แน่นๆ
แต่คีรินไม่ได้ทำอะไร เขาเพียงแต่ไล่พรมจูบไปที่ต้น ขาของเธอ จากนั้นค่อยๆอ้าขาของเธอออก แล้วพรมจูบไป จนถึงหว่างขาของเธอ
ญาดาเคยมีอะไรกับเขาหลายครั้ง แต่ไม่เคยถูกเขา จูบน้องสาวของตนมาก่อน
เขาจูบมันอย่างแผ่วเบา เหมือนโหยหามานาน จาก นั้นก็ค่อยๆเลื่อนจูบลงไปบนต้นขาของเธออีกครั้ง ญาดา รู้สึกร้อนและชาไปทั้งตัว ตอนนี้หน้าของเธอแดงระเรื่อ
จากนั้นเขาก็ค่อยๆจูบขึ้นมาบนหน้าท้องของเธอและ ทรวงอกทั้งสองข้าง เขาเชยคางเธอขึ้น ทำท่าเหมือนจะ จูบปากเธอ ญาดาตกใจรีบเบรคเขาเอาไว้ “คุณคีริน คุณ พึ่งจูบน้องสาวน้อยๆของฉันแล้วคุณจะมาจฐปากฉัน?”
เขายิ้ม “หึหึ…คุณรังเกียจตัวเองหรอ?”
พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบเธอ จูบครั้งนี้ช่างเร่าร้อน ลิ้นของเขาและเธอตวัดกันไปมา คีรินดูดลิ้นของเธออย่าง โหยหา
ญาดาที่กำลังเคลิบเคลิ้ม ดึงสติตัวเองเอาไว้ “มัน สกปรก…”
“ทุกส่วนบนร่างกายของคุณ สะอาดสำหรับผม” ตอนนี้ก็ใกล้จะตีสองแล้ว แต่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอ นอนสักที
“ญาดา ชีวิตแบบนี้ก็ดีไม่ใช่หรอ?”
คีรินพูดด้วยเสียงแหบพล่า
ญาดาอยากจะถามเขาจริงๆ ว่ามันดีตรงไหน แต่เธอ ไม่อยากทําลายบรรยากาศ
“ตอนนีดึกมาแล้ว เรานอนกันเถอะค่ะ”
คีรินช้อนตัวเธอขึ้นมานั่งบนตักเขา จากนั้นก็จับที่หน้า ของเธอ “จูบฝันดีผมหน่อย แล้วผมจะปล่อยให้คุณนอน”
ญาดามองหน้าของคีรินที่ตั้งหน้าตั้งตารอเธอจูบเขา เธอจึงค่อยยืดตัวขึ้นจูบเขาเบาๆ
คีรินพยักหน้าให้เธอ “ดีมาก รอนอนกันเถอะ ผมไม่ กวนคุณแล้ว”
คีรินในตอนนี้ดูมีความสุขมาก เขาดูดีใจตอนที่เธอ เป็นฝ่ายรุกจูบเขา เขาแสดงละครตบตาเธอได้ดีมาก ดีจน เธอเกือบจะหลงเชื่อเขาแล้ว
จากนั้นเขาก็กอดเธอนอนทั้งคืนจนเช้า
ญาดาตื่นขึ้นมาตอนสิบโมงกว่า
คีรินตื่นก่อนเธอสักพักแล้ว เมื่อเห็นญาดาตื่นเขาจึง หันมาพูดด้วย “เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหม?”
พูดจบเขาก็โน้มหน้าลงมาจะจูบเธอ ญาดารีบเอามือ ป้องปาก “อย่าทำแบบนี้ ฉันยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
คีรินหัวเราะ
“ผมไม่รังเกียจ !
พูดจบเขาก็ดึงมือของเธอออก ญาดาจึงพูดขึ้น “แต่ ฉันรังเกียจคุณ !
สีหน้าของคีรินเปลี่ยนไปในทันที เขาดูเหมือนเสียใจ
มาก
คีรินคงรู้สึกว่าเธอรังเกียจเขามาก สีหน้าเขาจึงเศร้า
แบบนั้น
แต่ยังไงก็ช่าง มันคือความจริงที่เขาต้องยอมรับ
“ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวกันเถอะ ผมหิวแล้ว คุณยังไม่ หิวหรอ?”
ญาดาขี้เกียจตื่น เธออยากจะนอนแบบนี้อีกสักพัก แต่เธอก็รู้สึกหิวมาก คงเป็นเพราะเมื่อวานเธอใช้ พลังงานมากไป
ญาดาลุกเดินไปที่ห้องน้ำ บนอ่างล้างมือมีแก้วน้ำที่ ใส่น้ำเอาไว้ พร้อมแปรงสีฟันที่มียาสีฟันบีบเอาไว้
ญาดาหัวเราะ นี่เขาคงดูซีรีย์มากเกินไปรึเปล่า?
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ญาดาก็เดินลงมา
คีรินนั่งรอเธอกินข้าวพร้อมกันบนโต๊ะอาหาร ญาดา เมื่อไม่เห็นใส่ใจจึงถามขึ้น
“ใส่ใจละคะ?”
เขาดูดีใจไม่น้อย “ในที่สุดคุณก็มีความเป็นแม่มาก ขึ้น รู้จักถามถึงลูกแล้ว”
“คุณไม่ต้องมาประชดประชันฉัน”
คีรินส่ายหน้า “ผมไม่ได้ประชดประชันคุณ ผมกำลัง พูดชมคุณอยู่ ผมรู้สึกว่าคุณสามารถเป็นแม่ที่ดีได้”
ญษดาหัวเราะแห้งๆ แล้วนั่งกินข้าวบนโต๊ะ
หลังจากกินข้าวเสร็จ เขาก็ไปประชุมทางวิดีโอคอล ในห้องทำงาน ส่วนญาดานั้นเดินเล่นรอบๆวิลล่า
คีรินบอกกับเธอว่า อยากไปเดินเล่นก็ได้ ขอแค่อย่า ลงดอยก็พอ
ญาดาเองก็ไม่ใช่คนโง่ บอร์ดี้การ์ดเขาอยู่เต็มไปหมด เธอจะไปไหนได้
ขณะที่เธอกำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จู่ๆก็มีคนเดิน มาเรียกเธอจากด้านหลัง
ญาดาหันหลังกลับไป เขาคือคนที่เธอจนวันนั้น เหมือนจะชื่อว่า…เธอไม่แน่ใจ
“คุณญาดา มาเดินเล่นที่นี่หรอครับ ไม่มีคนงานคอย ตามมาดูแลหรอครับ?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ